23 maart

Vanochtend weer met het busje naar de Universiteit. Er blijkt geen tolk te zijn dus dan maar in het duits. We beginnen niet al te vroeg iedereen heeft nog van alles te doen. Uiteindelijk zitten we rond 10:15 met z'n zessen rond het apparaat. Rosario vertaald vanuit het duits en Juan Carlos af en toe vanuit het engels (hij verstaat het best goed en is niet dom, alleen spreken is lastig voor hem). Voor de middagpauze gaan we weer terug met het busje. Ik laat mijn spullen op het lab staan en wordt in de buurt van het kantoor waar de drie anderen zitten afgezet. Op de weg hierheen wijst Rosario een plek aan waar je goed kunt lunchen. De anderen vinden het best om iets nieuws te proberen dus we gaan naar Club Oruro. Het ziet er fancy uit en het eten blijkt ook goed te zijn. We nemen alle vier het standaard "Almuerzo". Dit bestaat uit een salade vooraf, daarna een soep met pasta en vlees vervolgens rijst met een kippepoot, aardappel en salade en nog een toetje (soort yoghurt met banaan) toe. Dit allemaal voor de prijs van 14 bolivianos(1,40 euro). Het was erg lekker en we komen hier zeker nog een keer terug. Tijdens de lunch kom ik nog de man tegen die tolk speelde tijdens mijn TV optreden. Hij verteld me dat hij 's middags op het lab aanwezig is. Daarna terug naar het hotel en even op bed liggen (uitbuiken). Dan weer met de bus naar het lab. Rosario moest naar een belangrijke vergadering dus Juan Carlos begint met de vertalingen vanuit het engels, dat ging eigenlijk best goed. We hebben de hele software (wat bediening betreft) doorlopen. Om half 6 komt de tolk nog even langs.... een beetje laat maar goed zo gaat dat hier nou eenmaal. Rosario komt rond 6 uur terug. Rond half 7 terug naar het hotel. Dit keer met Juan Carlos (oude volkswagen Santana). De auto loopt niet helemaal goed en plotseling valt ook het raam aan mijn kant open... Ik vertel hem dat in NL de auto's elk jaar gekeurd dienen te worden. Tot mijn verbazing wordt dat hier ook gedaan, trots wijst hij op de stickers op het voorraam. Daarna verteld hij dat je eigenlijk alleen maar hoeft te betalen en je auto is gekeurd!

Ik ben om kwart voor 7 in het hotel, snel mijn spullen wegzetten en naar Cafe Dali. Voor dit cafe heb ik afgesproken met de drie anderen. We gaan dit keer een patatje eten, Hans heeft dat van de week een keer gedaan en het was erg lekker.

Vlak bij het cafe zit een onooglijk tentje, we stappen binnen en bestellen een patatje (de sauzen mag je er zelf bij doen) voor 2 bolivianos (0,20 euro). De porties zijn niet zo groot dus we bestellen er nog maar een.Na de patat besluiten we nog een ijsje toe te nemen. We gaan naar het grote plein waar een luxe zaak zit met lekker ijs. Twee bollen (echt groot) voor 30 bolivianos (0,30 euro), daarna op een bankje op het plein zitten om het op te eten. Ik heb vandaag dus voor 2,10 euro lunch en avondeten op!

Na het ijs terug naar cafe Dali, daar twee koppen koffie genomen en een rum cola. Hier hebben we weer het spelletje "Cultura topistica, mando a decir" gespeeld. Je zegt dit op en noemt daarna een onderwerp waarop iedereen om de beurt een antwoord geeft. Vooral het onderwerp jeugdprogramma's op TV heeft lang geduurd. Rond half 11 weer terug naar het hotel gelopen. Nu even dit stukje typen en dan naar bed. Morgen is er echt een tolk werd mij beloofd. Ze mogen morgen zelf een programma voor de GC-MS gaan maken, ik ben benieuwd hoe de info van vandaag is overgekomen.

24 maart

Vanochtend weer hetzelfde ritueel, 7:05 de wekker, scheren, douchen en rond 19:40 richting ontbijt. Na het ontbijt vraag ik in mijn beste spaans of ik hier ook kleren kan laten wassen. Uit het antwoord maak ik op dat ik het hier kan afleveren en dat het dan de volgende dag klaar is. Ik ga naar mijn kamer (2de verdieping), ik ben nog maar even terug of er wordt op de deur geklopt. Het is iemand die mijn was komt halen! Ik word weer door het busje opgehaald. Bij het ophaalpunt, 2 blokken van het hotel, staat Gina de secretaresse te wachten samen met haar man. Hij zal vandaag de tolk zijn, hij heeft 15 jaar in Amerika gewoond en spreekt dus goed engels. Hij is ook leraar engels aan de universiteit. We beginnen de cursus met wat uitleg en daarna gaan ze enthousiast van start om alles op te zoeken. Het lijkt er op dat ze toch wel wat hebben opgestoken gisteren.

Vlak voor de lunch hebben we een nieuw programma geschreven en prikken een standaard oplossing. Na de lunch gaan we die bekijken. We gaan weer met het busje terug naar de stad. Echter bij de grote rotonde vlak bij de universiteit blijken alle toegangen afgesloten te zijn door vrachtwagens! Er is blijkbaar weer een of andere staking. We gaan een zijweggetje in en moeten door allerlei kuilen en plassen rijden. Op een gegeven moment komt iemand ons tegemoet. Javier, onze vaste chauffeur, begint te seinen omdat we anders samen tegenover elkaar stil komen te staan midden in de blubber. Dan komen we zeker niet meer weg. De auto blijft wel staan maar we kunnen er niet door. Dan maar een minuutje of wat over en weer toeteren en wijzen. Uiteindelijk gaat de auto iets opzij zodat wij er langs kunnen.

Weer gelunched met Nienke, Hans en Michel. Dit keer in het restaurant waar ik zondag met Hedwig, Henri en Rob heb gelunched. Terug op weg naar de universiteit vragen de dames meteen waar ik heb gegeten. Als ik dit vertel begint iedereen een beetje te lachen en wordt gezegd dat ik vanavond aan de schijterij ben. Het blijkt geen goed aangeschreven tent te zijn.... Zondag ben ik er echter ook niet ziek van geworden en nu heb ik ook (nog) geen last. De blokkade is er nog steeds dus we gaan weer terrein rijden met de bus. We gaan via een achteringang (gat in het hek) het universiteitsterrein op. Vanmiddag verder met de chromatogrammen. Ik had het gevoel dat ze het wel aardig oppikten totdat een van hen zei (we keken naar twee pieken met dezelfde massa's en ik vroeg of ze wisten welke eerst elueerde), elueren ze op alfabet!

's Middags bleek de tolk zelf les te moeten geven dus moest Juan Carlos het weerdoen. Halverwege de middag was er een break en kwam Rosario met speciale snacks, mais met kaas en rozijnen, omwikkeld door een blad van de mais en daarna gebakken. Je moest het blad er af halen en het binnenste opeten. Was best lekker.Het was tegen half 7 voordat we uiteindelijk in de auto zaten (werd weer door Juan Carlos weggebracht). Ik had eigenlijk om half 7 afgesproken op het kantoor van de nederlanders. Mijn telefoon was dood dus ik kon Hans niet bellen. Ik kom om 7 uur aan, ze waren er nog en we gaan in een tentje naast het kantoor eten. Een spies met kip, spek, paprika en ui samen met rijst en patat en een soort van donker biertje (smaakte naar oud bruin). Dit alles voor 2 euro. Na het eten gaan Hans en Nienke naar huis en ik naar het hotel. Voor morgenmiddag hebben we afgesproken in de lobby van mijn hotel. We gaan lunchen in de sjieke tent waar we zondag voor de gesloten deur stonden. Rond 21:00 uur wordt er weer op mijn deur geklopt, de was is al klaar.

25 maart

Vanochtend om half 7 bruut gewekt door een SMS: Fran was geland in Madrid. Daarna nog een om te zeggen dat ze al in het vliegtuig naar Sao Paulo zat. Er was vertraging vanuit Amsterdam dus ze moest doorlopen voor de overstap, maar alles was goed gegaan.

Het wordt saai, weer met de bus naar het lab. Vandaag verder met het uitleggen van het dataverwerkingsgedeelte van de software. Vooral Juan Carlos is erg enthousiast, ik heb wel hoop dat ze er iets mee kunnen. Vanochtend de ipod meegenomen. Elena heeft de hele ochtend zitten luisteren. Ze had haar computer speakers op de ipod aangesloten. Ik kwam een keer beneden en hoorde Van Dik Hout! Ook mijn spaanse cursus vonden ze erg grappig. Tussen de middag terug naar het hotel samen met Juan Carlos. Michel, Nienke en Hans zijn er nog niet dus ik kan nog even naar boven. Daarna wachten in de lobby. Ze nemen het lokale niet op tijd komen een beetje over en komen een Boliviaans kwartiertje later.

Gelunched in Nagjama, ik zelf had er al twee keer gegeten maar voor hen was het de eerste keer. Heb weer lekker gegeten (vooral veel vlees). Nienke had een goede vegetarische schotel, dus misschien moet ik er met Fran nog een keer heen.

's Middags verder met de uitleg, ik krijg toch ook nog wel vragen dus er onstaat nog wat discussie af en toe. Aangezien Elena de hele morgen met de ipod in de weer was geweest kwam ze voor de lunch vertellen dat de accu bijna leeg was. Ik heb 's middags de oplader maar mee genomen. Ze heeft intussen al een hele lijst met CD's die ze graag wil hebben. Verder wordt mij 's middags verteld wat ik moet zeggen als ik Fran ga ophalen. Van "Ola, mi amore" in het Spaans tot " "Chunku paloma" in het Quencha. Vanwege paloma kwam ik op "una paloma blanca", dus heb ik hen de youtube clip van George Baker laten zien.

Volgens Rosario moest ik na deze zinnen ook zeggen: "No hablo en hollandese".

Tijdens de lunch heb ik afgesproken dat ik weer op kantoor van de andere langs zou komen en dat we zouden zien waar we gaan eten. Dit keer alleen met de mannen want Nienke heeft vanavond Spaanse les. Voordat we bij het lab weggaan wordt me verteld dat Juan Carlos en Rosario morgenmiddag met mij willen lunchen. We gaan dan een traditioneel Oruro gerecht eten: Charquekán, gegrilde zongedroogde lama. Ben benieuwd hoe dat smaakt.

Na de toch wel forse lunch besluiten we om een pizza te gaan eten. Daarna nog even koffie drinken, dit keer op de 10de verdieping van Hotel Eden. Dit is een modern hotel wat een beetje raar afsteekt tegen alle oude huizen er om heen. Je hebt echter wel een heel mooi uitzicht over de stad. Daarna weer terug naar het hotel.

26 maart

Vandaag weer met het busje naar de universiteit. Gisteren de MS uitgezet dus vandaag schoonmaken oefenen en de boel weer opstarten. Ze zijn onder de indruk van de vele kleine onderdelen en vragen zich af hoe ze het weer in elkaar moeten zetten. Voor het schoonmaken hebben we een aantal organische oplosmiddelen nodig. Ze hebben echter niet alles, ze komen wel met benzeen aanzetten. Ik leg uit dat dat in Nederland al lang niet meer mag worden gebruikt omdat het kankerverwekkend is. Aceton en iso octaan wordt uit een ander gebouw opgehaald. Er wordt bijna per ml een bonnetje getekend en het afval wordt in flessen gedaan want dat wordt weer gedestilleerd.

Tussen de middag gaan we naar een restaurant waar de specialiteit Charquekán is. Ik ga daar heen met Juan Carlos, Rosario en Elena. We krijgen een bord vol met gedroogd lamavlees, 2 eieren, 2 aardappelen in schil en gewelde, gekookte mais. Je moet dit met je handen eten. Het is wel lekker maar het is ook veel, na een tijdje gaat het een beetje tegenstaan. Ik heb het wel allemaal opgegeten, maar 's avonds boer ik nog lama!

Terug richting het lab gaan we langs een weg met allemaal beelden gemaakt van metalen delen. Het zijn allemaal voorstellingen uit het carnaval van Oruro. We zijn er eerst langs gereden en terug bij elk beeld gestopt zodat ik een foto kon maken.

's Middags op het lab de GCMS weer opgestart. Daarna verder met uitleg over het vervangen van de kolom en het uitrekenen van monsters.

Iets eerder dan normaal (rond 17:30) zijn we gestopt zodat ik samen met Juan Carlos naar het treinstation konden gaan. Hier heb ik twee kaartjes voor Uyuni gekocht voor volgende week dinsdag. Daarna naar het busstation voor een kaartje naar Cochabamba. Ik ga morgenmiddag (13:30) met de bus naar Cochabamba om Fran van het vliegveld op te halen (samen met Hedwig). Fran weet niet beter dat alleen Hedwig daar is... Ter compenstatie ga ik dan dinsdagochtend nog even naar het lab. De trein naar Uyuni gaat toch pas om 15:30.

Nadat we het buskaartje hebben gekocht zet Juan Carlos mij af bij het kantoor vanANYi waar de anderen werken. Nienke heeft weer Spaanse les dus ik ga met Michel en Hans eten. We gaan maar weer eens naar Cafe Dali. Eerst een biertje en dan wat eten. Rond half 10 ga ik terug naar het hotel. We hebben afgesproken om zondagavond weer gezamelijk te gaan eten. Aangezien alleen Hans ook een telefoon heeft (Michel heeft er geen en die van Nienke is gejat) spreken we af om 19:00 uur in Cafe Dali. Hans gaat het weekend naar La Paz maar denkt ook wel op tijd weer terug te zijn in Oruro.

27 maart

Alleen vanochtend naar het lab. Ik sta op de bus te wachten maar plotseling komt Gina aangelopen. We gaan toch met de taxi. Op het lab blijkt dat Javier (de chauffeur van de bus) er niet is omdat vannacht plotseling zijn oom is overleden.

Vandaag verder uitleg over het rekenen en het gebruik van spreadsheets, detectielimieten en kwantificeringslimieten.

Rond lunchtijd brengt Juan Carlos me naar het hotel, hij komt mij om 13:00 ophalen om me naar de busterminal te brengen. De bus vertrekt ongeveer een kwartier te laat (13:45), ik ben rond 17:45 in Cochabamba. Buiten de terminal een taxi aangeschoten en dan op naar het vliegveld. Dat ligt niet zo ver van de terminal dus om 18:00 ben ik er. Fran komt pas om 20:00 uur aan. Een beetje rondlopen maar het is geen Schiphol, 3 winkeltjes en je hebt het gehad. Nog even wat eten en dan maar zitten met de ipod op. Rond kwart voor 8 zie ik Hedwig verschijnen. We gaan aan een tafeltje zitten want hij had al gezien dat de vlucht vertraagd is (geplande aankomst 20:45). We nemen een biertje. Plotseling komt er iemand aanlopen die Hedwig herkend, het blijkt de Honorair Consul te zijn uit Santa Cruz. Hij komt bij ons zitten en we eten gezamelijk nog een bordje patat met kip (de Consul had honger...). Hij moest wachten op zijn vlucht naar Santa Cruz die vertraagd was. Plotseling moest hij toch nog overhaast weg en was het ook tijd dat Fran door de douane zou komen. Ze dacht dat alleen Hedwig er zou zijn. Ik had met Hedwig afgesproken dat hij Fran zou opvangen en dat ik aan het tafeltje zou blijven zitten. Ik zie haar aankomen en hij neemt haar mee naar mij. De verrassing was groot alhoewel ze er een beetje rekening mee gehouden had.

Hedwig brengt ons naar het hotel waar ik de eerste dag ook had gezeten.

Hedwig vertelt dat er nog iemand van PUM in het hotel is die een project in Cochabamba doet.

We spreken af om morgenmiddag even naar Hedwig te bellen om iets af te spreken.

28 maart

's Ochtends op tijd op (Fran zit nog in een ander schema) en uitgebreid ontbijten.
Daarna een stuk wandelen door de stad, het is hier lekkerder weer dan in Oruro.

Tijdje in een parkje gezeten en daar heb ik ook maar even mijn schoenen laten poetsen. Er staan overal op het plein mannetjes met die schoenenpoetsen. Je gaat in een mooie stoel zitten en krijgt een krantje om te lezen. Hij is best nog wel even bezig maar ze glimmen weer mooi. Dat alles voor 2 bolivianos (20 cent).

Terug in het hotel gaat Fran even liggen en ga ik eens kijken of ik de weblog kan updaten. Er staan twee computers maar een is bezet. Dat blijkt de enige te zijn die goed werkt dus helaas. Ondertussen zie ik een westerse toerist langslopen die ook mij aankijkt. Ik spreek hem iets later aan en het blijkt de andere PUMmer te zijn. Hij is hier voor een project op een vleesverwerkingsbedrijf. We zitten een tijdje te praten en rond 2 uur bel ik Hedwig op. Hij heeft tijd en wil ons wel wat laten zien. Hedwig is rond kwart voor 3 in het hotel en we gaan met z'n vieren (Jan de andere PUMmer gaat ook mee) op pad. Eerst omhoog naar een christus beeld. Eentje vergelijkbaar met die in Rio. Alleen deze isgroter... Die in Rio is 33 meter omdat Jezus 33 jaar is geworden. Die in Cochabamba is meer dan 33 meter omdat ze hier zeggen dat Jezus "33 en een beetje" is geworden. Je hebt hier prachtig uitzicht over de stad. Daarna naar een meer iets verder op. We kijken hier wat rond en op een drijvend restaurantje eten we wat en drinken een biertje.

Daarna terug naar het hotel. Het is ondertussen tegen 20:00 uur. Jan moet nog uit eten met de man waar hij zijn project uitvoert. Wij blijven op de hotelkamer. Ik zap een beetje (er is veel kwalificatie voetbal) en kom plotseling Nederland - Schotland tegen. Ik kan nog bijna de hele tweede helft kijken. Daarna nog gekeken naar Colombia - Bolivia. Als er een kans is voor Bolivia hoor ik van buiten een hele boel geschreeuw. In de barretjes om de hoek zitten dus veel mensen het voetbal te kijken (Bolivia verliest kansloos met 2 - 0). Fran ligt ondertussen al te slapen.

29 maart

We zijn weer redelijk op tijd wakker en gaan om kwart voor 9 naar beneden voor het ontbijt. Jan is iets later ook beneden en komt bij ons zitten. Eerst haalt hij boven nog even de spullen die hij voor zijn vrouw en dochters heeft gekocht. Hij wil graag dat Fran bevestigd dat hij het goede heeft gekocht. Het gaat om een poncho (van lama of alpacawol?) en een paar tasjes. Hij heeft dit gisterochtend gekocht op de markt van Cochabamba, dit is de grootste markt van Bolivia (een aantal straten staat volledig vol met kramen, volgens Hedwig zo'n 25000!). Na het ontbijt nemen we afscheid, Jan blijft hier nog een week, wij gaan weer naar Oruro.

Alle tassen weer ingepakt en dan met de taxi naar de busterminal. Ik ben er al een paar keer geweest maar Fran vind het een komplete chaos. We kopen twee kaartjes en we hebben dit maal de eerste twee stoelen. De bus heeft alle zitplaatsen boven dus we hebben vrij uitzicht. Onderweg veel foto's gemaakt. Het duurt al een uur voordat de bus echt de bergen inrijdt. In het begin wordt overal gestopt om mensen in te laten of om eten en drinken te kopen. De bus zou om half 12 vertrekken (vertrok 10 min later) en dus om half 4 aankomen. Dat lukte niet echt maar om 4 uur waren we er dan. Ik werd meteen aangeklampt door een taxichauffeur en om kwart over 4 zaten we in mijn hotel.

Het was in de bus best wel warm en Fran had onderweg naar het hotel mensen met ijs zien lopen. We gaan meteen even naar buiten om een ijsje te halen. Ik heb bij die tent al eerder ijs gegeten. Je moet daar eerst aan de kassa betalen en dan met het bonnetje naar de ijsbalie. Het bestellen gaat al moeizaam maar ik bestel 2 simpele ijsjes voor totaal 1,20 euro. Ik geef het bonnetje aan de man achter de balie en die vraagt of we binnen willen zitten of willen meenemen. Ik dacht dat we een hoorntje met 1 bolletje zouden krijgen en zeg dus meenemen (een vriendelijke boliviaan heeft dit vertaald in het engels want ik begreep de ijscoman niet). Hij was wat verbaasd maar ging de bestelling maken... hij liep naar achter in plaats van aan ons te vragen welke smaak we wilden. Later kwam hij terug met twee piepschuimen dozen met daarin 4 bolletjes ijs, vruchten, koek en slagroom. Volgens mij had ik toch echt iets anders besteld. We hebben het meegenomen naar een bankje in het tegenovergelegen parkje. We hadden allebij echter het weer wat overschat, het was toch kouder dan in Cochabamba. Daarom maar weer snel terug naar het hotel. Daar maar een koffie en thee op de kamer laten komen, Fran ligt op bed en ik tik dit stukje (vanaf vrijdag niet meer bijgehouden). Nu nog even kijken of we het online kunnen zetten.

Ik had afgelopen donderdag al met Hans en Michel afgesproken om vanavond om 19:00 uur in Cafe Dali te zijn. We gaan er straks naar toe en dan zien we wel waar we gaan eten.