Profile
Blog
Photos
Videos
Na ons leuke verblijf op Cuba hadden we nog een aantal dagen El Salvador voor de boeg. We hebben hier lekker gerelaxt en vooral naar onze reis naar de Verenigde Staten toegeleefd. We hadden twee vluchten omdat we via Fort Lauderdale naar Dallas vlogen. Na een vlotte reis kwamen we hier 's ochtends vroeg aan en zijn we met een shuttle busje naar ons eerste hotel gegaan. Een plek zoals zovele in de Verenigde Staten namelijk alleen te bereiken met de auto. Het is erg moeilijk om te reizen in de Verenigde Staten zonder eigen auto. Openbaar vervoer is weinig voor handen. Als er wel bussen zijn dan is het vaak duur en weer moeilijk bereikbaar (je hebt vaak een auto nodig om bij het busstation te komen). We hebben dan ook snel besloten om een auto te huren en zo snel mogelijk een eigen auto/camper/busje te regelen. We hebben hier erg veel tijd en moeite in gestoken maar helaas is het niet gelukt. We wilden dit regelen voor de komst van Wiebe en Lizette (Bert's broer en z'n vrouw) zodat we met zijn vieren goed vervoer zouden hebben. We hebben heel wat auto's bekeken, veel gereisd maar uiteindelijk is dit, ondanks dat we er soms dichtbij waren, niet gelukt. Het registreren en verkrijgen van de kentekenplaten bleek bij de ene dealer erg lastig terwijl de ander dit wel mogelijk kon maken. Aangezien de tijd die we nog hadden begon te dringen, hebben we de zoektocht in Dallas opgegeven. Naast auto's zoeken hebben we nog een dagje besteed aan het bekijken van Dallas. We zijn door het centrum gelopen, het JFK monument bezocht en de plek waar John F. Kennedy is vermoord. De laatste dag in Dallas hebben de 'state fair' bezocht, wat een hele typisch Amerikaanse (zeer nationalistisch) gebeuren is met een grote kermis en allerlei demonstraties (van cheerleaders, varkensraces, geitenkeuringen en een hele gave BMX stunt show).
De volgende dag zijn we naar Houston gereden en hebben we Wiebe en Lizette opgewacht. Na de begroeting zijn we gelijk doorgereden naar Galvestone, een kustplaats op een schiereiland aan de golf van Mexico. Galvestone heeft een typische mooie pier met een pretparkje erop en een Bubba Gump restaurant waar je allerlei Forest Gump souvenirs kan halen en lekker kan eten. We hebben de ferry genomen over de Galvestone baai waar je veel dolfijnen kan zien die surfen in de boeggolf van de boten. Aan de andere kant van de baai zagen we mooie huizen die op metershoge palen waren gebouwd. Helaas was het niet erg mooi weer (vooral door de koude wind waarschijnlijk uitwaaiers van storm Sandy die langs de oostkust raasde op dat moment) en was het eigenlijk te koud om een dagje op het strand te vertoeven. Na twee nachten zijn we dan ook weer vertrokken uit Galveston, op naar Austin. Onderweg hebben we het space centrum Houston geweest. Hier is het NASA space centrum gevestigd waar astronauten getraind worden en is het de thuisbasis van een missie control centrum voor bemande ruimte vluchten. Het bezoekerscentrum is erg leuk en educatief en we hebben hier dan ook heel wat uren rondgestruind. Praktische dingen als slapen en toiletbezoek (zonder zwaartekracht) werden uitgelegd en daarnaast kon je de Apollo 18 (aangezien het project werd geannuleerd) bekeken en het MCC (mission control centrum) bekend van de befaamde woorden: 'Houston we got a problem'.
Nog net op tijd waren we die avond voor de 'best BBQ in de US' in Lullin. We konden helaas niet meer in het toch al niet sfeervolle restaurant zitten dus hebben we deze heerlijk spareribs en worstjes genuttigd in een parkje van dit gehucht. Daarna zijn we doorgereden naar Austin om daar het weekend te vieren. Austin zou bekend staan om z'n opkomende bandjes scene en daar waren we dan ook klaar voor. Helaas konden wij de leuke plekken niet echt vinden die avond en zijn we vrij vroeg weer afgetaaid naar ons hotel. Wel hebben we alle kostuums nog even bewonderd vanuit de auto die de mensen aangetrokken hadden ter ere van Halloween (dat is toch een heel groot verkleedfestijn hier). Nadat we de volgende morgen het state congresgebouw en een boekenmarkt hadden bezocht, hebben we Austin weer achter ons gelaten en zijn we verder richting het zuiden gereisd naar San Antonio. Het was een prachtige zondag en Wiebe en Bert hebben een lekker biertje gedronken aan de grachten terwijl Lizette en Froucke naar het volkerenmuseum zijn gegaan. De tentoonstelling ging over de oorspronkelijke bewoners van het gebied maar ook vooral over de grote variëteit aan immigranten die de VS kent en hun verschillende levensstijlen. Na al dit cultuur snuiven was het tijd voor wat rust en ruimte. En dat vonden we in het prachtige nationaal park Big Bend. Het landschap was een combinatie van woestijn en bergland met een grote rivier, Rio Grande, die de Verenigde Staten scheidt van Mexico. Bij een prachtig bijna surrealistische volle maan hebben we gebarbecued en een biertje gedronken op de verjaardag van de vader van Bert en Wiebe. Na de BBQ hebben we nog even een paar biertjes gedronken in een bijzondere locale bar in het dorpje naast het park De daaropvolgende dag hebben we een mooie wandeling gemaakt in het nationale park maar het hoogtepunt was wel de natuurlijke wisselbaden die we konden nemen bij de hotsprings. Er lag namelijk een hotspring naast de rio grande waardoor je van het hete water in het koude rivierwater kon springen en terug. Een natuurlijk welness center. In het park hebben we ook nog een mooie coyote gezien en zagen we slangen de weg oversteken.
El paso zou een korte overnachtingsplek worden maar we zijn er iets langer blijven plakken dan gedacht. Dit kwam met name door een zeer interessante winkel genaamd de 'Saddleblanket' waar ze allerlei cowboy-achtige houten en leren spullen verkochten van laarzen tot meubilair. Een zaak waarvan wij wel een franchise filiaal zagen zitten in Marknesse. Wiebe en Lizette hebben daarom gelijk maar een aantal mooie 'proefmonsters' gekocht maar tot op heden hebben we nog niets gehoord over een franchise vestiging in de Noordoostpolder........ El Paso is bekend aangezien het de Amerikaanse tegenhanger is van het beruchte Mexicaanse grensstadje Ciudad Juarez. Deze stad staat bekend als de gevaarlijkste stad van de wereld vanwege z'n vele moorden. Wij wilden op veilig afstand even bij de grens kijken, maar dit bleek een vierbaansweg die rechtstreeks Mexico in zou leiden. Gelukkig konden we de Amerikaanse douane beambten overtuigen dat dit niet helemaal onze bedoeling was en lieten ze ons een illegale u-turn maken om groter onheil te voorkomen. Na dit bijzondere autoritje zijn we vertrokken richting het noorden. Onderweg hebben we nog een leuke wandeling gemaakt, wat propagandamateriaal van Obama verzameld en een stevige lunch genomen in Socorro voor dat we door een leuk dorpje genaamd Ruidoso reden. Dit leek ons een mooie omgeving en het was gezellig druk vanwege Halloween. We hadden het geluk dat we tegen een zeer schappelijke prijs een volledige woning, met garage, tot onze beschikking hadden. Nadat we hier goed en wel ingecheckt waren, hebben we een leuk halloweenfeest meegemaakt met de plaatselijke bevolking. Met name de dames integreerden goed en Froucke ging zelfs met een aantal plaatselijk dames naar de supermarkt om inkopen voor ons te doen. De volgende dag hebben we onze eerste ervaringen opgedaan met discgolf. De bedoeling van dit spel is om in teamverband een soort frisbee richting een 'hole' te gooien. De spelregels en telling zijn op hoofdlijnen gelijk met golf. Een leuke bezigheid waarbij de koppelteams goed aan elkaar gewaagd waren en we na 9 holes gelijk finishten. 's Avonds hebben we lekker gebarbecued en ondermeer genoten van de door Bert vers gevangen forel. Ruidoso is naast de mooie omgeving ook bekend vanwege de Billy the Kid route. We hebben een museum bezocht over de omgeving en zijn door een historisch dorpje gereden gelijk aan dezelfde periode waarin Billy en zijn handlangers deze omgeving onveilig maakten. Einddoel van de dag was Springerville. In dit dorpje hebben we 's avonds een biertje gedronken en kennisgemaakt met wat locals. Een gezellige avond in een plattelandsgebied. De volgende dag hebben we ontbeten in een restaurant van iemand die we de avond ervoor hadden ontmoet en hebben we het plaatselijke historische museum opgezocht, met name gericht op opgravingen van vroegere indianenstammen. Na dit educatieve uitstapje zijn we naar het westen vertrokken. We reden in een agrarisch gebied en bedachten dat we graag een koeienranch wilden bezoeken. We vonden er een die goed was aangegeven maar helaas was er niemand aanwezig. Het verhaal ging dat de cowboys bezig waren in de bergen om de koeien bij elkaar te drijven. Achteraf bleek dat de ranch die we hadden bezocht eigendom was geweest van John Wayne! Later hebben we nog een andere ranch bezocht maar ook hier was niemand aanwezig met hetzelfde verhaal. De reden dat we hier waren kwam meer voort uit Lizettes wens om te gaan paardrijden maar helaas kon deze wens nog niet ingewilligd worden. Uiteindelijk kwamen we aan in een mooi dorp genaamd Greer. Dit dorpje is bekend als luxe vakantie-oord. We besloten dat we hier graag de nacht door wilden brengen alleen was ons budget een beetje aan de krappe kant. We ontmoeten de eigenaar van de plaatselijke verhuurorganisatie die iets voor ons wist te regelen. Een klein huisje in het bos was het resultaat maar tot onze verbazing belanden we uiteindelijk in zijn privé vakantievilla. We hadden geluk dat degenen die hier zouden overnachten waren vertrokken en daarom mochten wij van hem tegen dezelfde prijs in deze enorme luxe villa met mooie grote tuin. Ook liet hij ons vol trots zijn oldtimer zien die in de garage stond. Helaas kon hij hem niet aan de praat krijgen waardoor we de rondrit konden vergeten. Achterin de tuin liep een riviertje gevuld met forellen maar ondanks de verwoede pogingen van Wiebe en Bert werd er niets gevangen. 's Avonds kwamen de Johnsons (eigenaren) nog even gezellig langs en werden we uitgenodigd om langs te komen in het restaurant/kroeg welke ook eigendom van hen was. Hier zijn we op ingegaan en ook hier was het wederom erg gezellig. Vriendelijke mensen kortom! Bovendien hebben we kennisgemaakt met fastpoolen. Dit in Greer uitgevonden spel heeft als regel om zo snel mogelijk met zijn tweeën alle poolballen weg te spelen. We hebben het toernooi niet gewonnen maar het werd wel een late maar zeer geslaagde avond.
De volgende dag moesten we al weer afscheid nemen van deze geweldige plaats en mensen en vertrokken we naar Sedona. Sedona is een ook een bekende trekpleister voor toeristen met weer een heel ander landschap dan Greer. Het ligt lager en is veel droger. Je vindt er veel rode gesteenten en we hebben er een heerlijke tocht gemaakt (behalve voor Wiede die veel last had van zijn knie) op gehuurde mountainbikes door het schitterende bergachtige landschap. Ook hebben we het centrum bekeken, lekkere steak gegeten en voor ons vertrek nog mooie panoramafoto's gemaakt vanaf hoger gelegen uitzichtpunten. Op onze route was Flagstaff een volgende stop niet zover gelegen van Sedona. We vonden hier een motel die we ook in een later stadium weer zouden betrekken. Een goed gelegen uitvalsbasis met een goed ontbijt en ruime kamers. Daarnaast waren er veel faciliteiten in de buurt zoals de Walmart tegenover en diverse restaurants. Het centrum van Flagstaff is erg leuk en tijdens de lunch hebben Wiebe en Bert nog een helft championsleague voetbal gekeken (Ajax tegen Manchester City). Ook hebben we een stuk van de route 66 gereden die door Flagstaff loopt. Tegen het eind van de middag hebben we een nationaal park bezocht. We reden naar de sunset krater maar de zonsondergang was niet erg spectaculair. Het park bestond met name uit vulkaankraters gepaard met zwart gesteente. Wel konden we in de verte de Grand Canyon al zien liggen die we de volgende dag zouden bezoeken. Hier hebben we bijna de hele dag rondgelopen en genoten van het schitterende uitzicht op de canyon en de Colorado rivier. Een indrukwekkende ervaring die we niet snel zullen vergeten. Toen we op het punt stonden om weg te gaan, zagen we nog veel herten en zelfs een hele groep elanden. De mannetjes eland stond bij de entree van een restaurant en was helemaal niet onder de indruk van alle mensen om hem heen die foto's schoten. Andersom was dit wel het geval want dit exemplaar had namelijk een indrukwekkend groot gewei. Gelukkig hadden we nog een dag om het park te bezoeken en konden we nog een dag genieten van de uitzichten, nu aan de andere zijde en vanuit een uitkijktoren. Het weer veranderde wel snel die dag en werd snel koeler met een stevige wind en zelfs regen. Een mooi moment voor ons om weer te vertrekken naar Flagstaff. Dit keer was het slechts een tussenstop op weg naar Prescott. Lizette had een leuke plek weten te vinden om te gaan paardrijden. Een leuke paardrit en plonspartij in het zwembad later besloten we om te gaan schieten. We waren langs een schietbaan gereden en opeens op het idee gekomen om dit eens een keertje te gaan proberen. Dit leek ons een echte Amerikaanse ervaring en dit bleek daarnaast ook nog erg leuk te zijn. We schoten er op los (.22) en met name Froucke bleek talent te hebben. Overigens betekent een zwaarder wapen niet altijd een betere schutter. Men verkocht ook wapens bij deze schietbaan en door een recent schietincident liep het storm. Na Prescott stond de laatste stad op de agenda voor ons gezelschap maar zeker niet de minste; LAS VEGAS! Tijdens onze reis hiernaar toe hebben we nog de Hooverdam bezocht en uitgekeken op Lake Mead. We vonden dit niet erg spectaculair en keken uit naar onze eerste ervaringen met het gokcentrum van de wereld. Alvorens we af zouden reizen naar het Mekka van het gokken (The Strip) zouden we nog een rodeo bezoeken in een groot casino en tevens evenementenhal. We hadden kaartjes gekocht voor de middag maar dat bleek met name de jeugdafdeling. Wel hadden we het genoegen om kennis te maken met een oud-wereldkampioen die ons een beetje inwijdde in de sport en de beleving erom heen. Omdat we het leuk vonden besloten we ook de grote finales van de avond te gaan bezoeken. Het zou een spectaculaire avond worden met een verschrikkelijk voorval. Tijdens een rodeo op een paard gebeurde er namelijk een ongeluk vlak voor onze ogen met dodelijke afloop. Omdat het vlak voor onze ogen gebeurde, hadden wij deze inschatting al gemaakt maar enkele dagen erna vonden we op internet ook het trieste bericht dat deze jonge rijder het ongeval niet had overleefd. De dames hebben het evenement nog gevolgd maar Wiebe en Bert hadden genoeg gezien en besloten de avond elders te vervolgen. In een dergelijk groot casino is namelijk voldoende ander vertier te vinden. De volgende dag namen we dan eindelijk intrek in ons hotel aan the strip voor vier dagen genaamd Tropicana. Een goed gelegen viersterrenhotel met een schitterend zwembad. Het frustrerende was echter dat dit zwembad ondanks het mooie weer en de resortfee die we ervoor betaalden dicht was. Vooral voor Wiebe erg frustrerend die zich al weken verheugd had op een lekker zwembad tijdens zijn welverdiende vakantie. Gelukkig is er voldoende ander vermaak in Las Vegas. We hebben in deze vier dagen veel rondgekeken en vele casino's bezocht. Daarnaast hebben we ons geluk beproeft op verschillende automaten maar dat heeft niet tot vermeldenswaardige opbrengsten geleid. Ook hebben we enkele shows gezien zoals de beroemde fonteinen bij het Bellagio, de piratenshow bij Treasure Island en de vulkaanuitbarsting bij The Mirage. Het is een hele ervaring om over deze straat te lopen omdat er enorm veel gebeurt en veel valt te zien. Er lopen allerlei lookalikes rond waarmee je op de foto kan, er wordt constant geflyerd voor allerlei aanbiedingen (voornamelijk naakte dames die je kan bellen). Het ene casino straalt nog meer grandeur uit als het andere en er zijn hele steden nagebouwd (New York, Parijs en Venetië). Als je naar binnen loopt zijn ze echter veelal hetzelfde namelijk grote zalen vol met (fruit)automaten.
Ook zijn we nog door het oude centrum gelopen waar alles een beetje armoediger is en de casino's vooral verouderd zijn. Het publiek en de atmosfeer is iets minder 'hip and happening'. Las Vegas betekende het eindpunt van de reis van Wiebe en Lizette die we hier op het vliegtuig hebben gezet. Zij zijn, zei het met enige vertraging, weer naar huis gevlogen terwijl wij onze reis hebben voortgezet richting Phoenix, San Diego en Los Angeles. We zullen hierover meer schrijven in de volgende blog die we beloven iets korter te gaan maken. Ook vertellen we dan iets over ons aangename (werk/winter)verblijf in Hinterglemm (Residenz Hochalm) bij Patrick en Margriet en hun dochters Chimène en Noèlle. Nu ik deze blog afsluit zitten we weer in Las Vegas alleen bijna vier maanden later en nu in het bezit van een auto. Vandaag vertrekken we richting Death Valley en we zullen daarna proberen de blog weer up to date te maken omdat we tijdens ons korte verblijf in Nederland hebben begrepen dat de 'lezersdichtheid' hoger ligt dan verwacht. Een warme groet uit een zonnig en droog Las Vegas!
- comments
Chantal leuk! ben heel benieuwd hoe jullie Death Valley gaan vinden, dus kom maar op met jullie volgende blog :-) xx Chantal
Wytske Overbosch Wat een avonturen hebben jullie toen alweer beleefd + het geeft niks dat het een uitgebreid verhaal was geworden; alleen maar leuk(er) om te lezen. Misschien lukt het jullie ook nog wel om eens een groot sport-gebeuren als football- of baseball-wedstrijd bij te wonen, bijv. in één van de grote steden, want dat is ook een (echt amerikaanse) happening apart! Veel plezier de komende tijd; groetjes, Wytske.
Mem Maaike Heel mooie blog! Jullie worden inderdaad gevolgd, ik kreeg al opmerkingen over mooi verhaal en had zelf nog niets gelezen. Bij deze dan goed gemaakt. Vanavond naar Sjoukje ivm verjaardag van gisteren. Lots of kisses
Margriet Hi Zussie! ja hoor jullie Blog wordt ook flink gepromoot door ons bij iedereen die het maar wil horen ;) dusse schrijven maar weer, x uit zonnig Hinterglemm
Jelte en Wietske FROUCKE: LOKWINSKE MEI DYN JIERDEI!!!!!!!!! groetsjes fan ú en skriuw mar troch!!!