Rio de Janeiro

Rio de Janeiro is een plaats die niet mocht ontbreken tijdens onze rondreis. We moesten hier wel een stukje voor omrijden maar uiteindelijk waren we er dan toch. We hebben de gebruikelijke highlights bezocht en vonden het ondanks een wat moeizame start (we waren sceptisch over met name de veiligheid en gelijk ons eerste taxi ritje werden we duidelijk afgezet) het erg leuk. We hebben de berg bezocht met het Christus beeld en het mooie bekende uitzicht over de stad zoals jullie dit al in de foto's hebben kunnen zien. Het is hier erg druk en een typische toeristische trekpleister maar desondanks toch indrukwekkend. Ook een bezoek aan de Copacabana en Ipanema behoort bij de 'mustsees' in Rio en ondanks de vele waarschuwingen over de veiligheid hebben we hier helemaal geen negatieve ervaringen opgedaan. Een andere plek die we hebben bezocht en die we erg relaxed vonden was het stadsdeel Urca. Dit is een wat rijker gedeelte van Rio en erg relaxed met een mooi zicht op de stad. Helaas het strand is daar onbereikbaar voor toeristen. Het lijkt wel alsof de Brazilianen dit voor zichzelf willen houden want wij werden tegengehouden en ieder ander kon gewoon passeren. De reden voor onze weigering is dat het militair terrein zou zijn..... een fenomeen welke we ook op Ilha de Santa Catarine nog zouden meemaken. Overigens is het zo dat toeristen wel vaker worden benadeeld/gediscrimineerd. Vaak zie je bij attracties of interessante plekken dat er verschillende prijzen gelden voor verschillende nationaliteiten. Brazilianen betalen altijd een fractie van hetgeen wij moeten betalen, gevolgd door Mercosur inwoners die ook altijd aanzienlijk minder betalen. Tijdens ons verblijf hebben we echter ook enige clementie gehad in dingen die we bezochten. Zo hebben we een hele middag in een soort private club gezeten waar je allerlei verschillende sporten kon beoefenen. Dit betekende dat we in het 25-meter zwembad mochten aan de voet van de berg met het Christus beeld, heerlijk relaxed. De bewaker vond het wel prima dat wij naar binnen gingen, waarschijnlijk omdat het toch niet zo druk was. We mochten tijdens ons verblijf ook nog een oude (geen persoonlijke) bekende ontmoeten. Tegenwoordig schijnt hij in de politiek te zitten maar vroeger, maar ook nu nog steeds, kan hij een redelijk balletje trappen; Romario de Souza Faria genaamd. We hadden namelijk het geluk dat er tijdens ons verblijf een voetvolleytoernooi op de Copacabana was. Dit toernooi heeft als titel dat het het officiele wereldkampioenschap is maar dat komt waarschijnlijk omdat er geen echt kampioenschap is. Het is namelijk meer een promotietoernooi waarbij elk team een oude internationale topspeler heeft of krijgt toegewezen. Dit betekende dat er naast Romario ook andere sterren als Donato, Caniggia en Aldair deelnamen. Het was erg vermakelijk en ook wel spectaculair. De Brazilianen hadden twee teams en het werd al snel duidelijk dat deze de meeste kwaliteiten hadden. Een andere leuke bezienswaardigheid in Rio is de escadaria Selaron. Dit is een project van een Chileense artiest die een trap heeft gerealiseerd met allerlei verschillende tegeltjes met spreuken of afbeeldingen van over de hele wereld. Het project is nog steeds niet afgerond en indien hij nieuwe tegeltjes ontvangt, plaatst hij deze tussen de rest. Het is eigenlijk een hele simpele gedachte maar het heeft een erg leuk en positief internationaal effect. Nederland was goed vertegenwoordigd, wij hebben natuurlijk ook veel tegelwijsheden. Een Friese wijsheid ontbrak echter..... Het rare is, dat dit in tegenstelling tot andere attracties in Rio, dan bijna weer niet gecommercialiseerd is en ook moeilijk vindbaar is.

Floripa

Na Rio hebben we een lange reis gemaakt naar Florianopolis, of eigenlijk Ilha de Santa Catarina. Dit eiland overtrof onze verwachting, het was heerlijk ontspannend en werkelijk een schitterende vakantiebestemming. We werden op het busstation aangehouden door een Brazilaanse gids en ondanks onze terughoudendheid bij dergelijke diensten gingen we hier wel op in. Hij beloofde ons een erg goedkoop appartment op 200 meter van de kust. Eerst zien en dan geloven is over het algemeen ons credo maar deze man maakte zijn belofte meer dan waard. Hij bracht ons naar Barra de Lagoa, een vissersdorpje aan de westkust van het eiland. We zaten inderdaad op nog geen 200 meter van de kust en hadden ons eigen tweekamer appartment en alle voorzieningen die je hier mag verwachten. Dit betekende dat we weer eens zelf konden koken, iets wat je na een maand reizen toch wel gaat missen. We hadden afgesproken om drie nachten te blijven maar onze gids zei tijdens de reis al dat dit waarschijnlijk niet genoeg zou zijn en hij had gelijk. Uiteindelijk zijn we zes nachten gebleven. Een belangrijke inwoner van Ilha de Santa Catarina is overigens Gustavo Kuerten. Voor degenen die hem niet kennen waarschijnlijk Brazilliaans bekendste ex-tennisser. We kwamen langs zijn huis of eigenlijk villa die hij grappig genoeg Roland Garros heeft genoemd. We hebben verschillende activiteiten ondernomen op het eiland. Een van de leukste was waarschijnlijk wel het huren van een scooter. Op deze scooter hebben we een groot deel van het eiland kunnen bezichtigen. Met name het zuidelijke gedeelte hebben we gezien. Dit is het rustige gedeelte met pitoreske vissersdorpjes en verlaten stranden. Hier kun je overigens ook prima verse oesters eten, spreken we uit ervaring. Het noordelijke gedeelte is veel drukker en toen we daar naartoe gingen kwamen we met onze scooter uit op een driebaans snelweg. Met een scooter die hooguit zestig gaat, en auto's die je van beide zijden lijken voorbij te vliegen, was dit een hachelijke ervaring die we gelukkig ook weer positief hebben afgesloten. Behalve dan natuurlijk de lekke band die we kregen toen we weer op veilig terrein waren aangekomen. Het meest vervelende hiervan was dat we een hele tijd moesten wachten op de eigenaar van de scooterverhuur om onze met een ander te ruilen. We hadden al zo'n vermoeden dat die lang ging duren omdat deze heer al een erg slome indruk op ons had achtergelaten toen we heel veel moeite moesten doen om hem ergens te vinden. Het voordeel was echter dat de bewoners van dit eiland erg behulpzaam zijn. Toen we met handen en voeten hadden uitgelegd aan de verkoper van de winkel waardoor we gestrand waren, heeft hij gelijk meermalen gebeld met de eigenaar. Deze vriendelijke jongeman verontschuldigde zichzelfs toen hij de winkel moest sluiten en wegging omdat het al na sluitingstijd was. Andere tijdrovende bezigheden tijdens ons verblijf waren het strand bezoeken en het maken van steeds betere caiperinha's. Daarnaast vonden we het erg leuk om 's avonds een steiger te bezoeken vlakbij ons appartement waar allerlei mannetjes bezig waren met het uitgooien van hun netten. Met deze netten vingen ze voornamelijk krabben, visjes en garnalen. Als je erg mazzel had, kon je zelfs inktvis vangen. Naast deze activiteiten werd er zo nu en dan stevig gedominood .(??) Al met al erg gezellig en een plek om aan te raden voor een zeer relaxte zon, zee en strand vakantie. Ter afsluiting van deze plaats hebben we nog een aantal uren doorgebracht in het centrum van Florianopolis. Het was hier een gezellige drukte en we hebben onder het genot van een hapje en een drankje, nog een aantal leuke uren gekend alvorens alweer een lange busreis om zo een einde te maken aan ons Braziliaanse avontuur en ons op te maken voor Uruguay. Alles daarover in de volgende update, groeten uit Montevideo!