Profile
Blog
Photos
Videos
Koninginnedag brachten we door in een aftands hotel met dakloze alleenstaande moeders en biertjes in de badkuip. We zaten in een druilerig en winderig Coeur d'Alene (Idaho) en verder weg van Nederland hadden we ons niet kunnen voelen. We hadden er op dat moment ook wel heel wat voor over om voor even terug te zijn. Dat dreef ons tot het zoeken van een netwerk voor Nederlanders in de buurt. We vonden eentje in Seattle en in Vancouver en beide gaven een borrel op vijf mei. Seattle lag in de planning dus daar hadden we al onze hoop op een koninginnendagfeestje gevestigd. 2 mei kwamen we aan in Seattle en hebben we eerst alle toeristisch attracties bekeken. De eerste starbucks, de markt (pike's place), de needle, een tour in de haven en het aquarium. We hadden prachtig weer en hebben genoten van Seattle. Het mooie weer zorgde er ook voor dat we Mount Rainier konden zien vanaf de stad. Volgens de mensen in Seattle is dit niet vaak het geval omdat Seattle veel druilerig weer kent. Het is een leuke stad, waar je aangenaam kan vertoeven. Op 5 mei hadden we de borrel en we hadden ons speciaal uitgedost in onze nieuwe oranje outfits. Toen we echter op de locatie aankwamen was er niets te bekennen van een feestje. We waren ook iets te vroeg maar ook het personeel wist niets van een oranje feestje. We besloten ons maar te storten op een bierproeverij van de lokaal gebrouwen lekkernijen. Gelukkig na een tijdje zagen we iemand met een Nederlandse vlag lopen en kwamen we in gesprek met een van de eerste bezoekers. Al gauw kwamen er wat meer en ondanks dat het niet een erg actief clubje mensen was, hebben we ons goed vermaakt. Toen de consul ook nog aangaf voor de biertjes te gaan betalen werd het alleen maar gezelliger. De meeste Nederlanders waren hier al jarenlang en niet van het jonge dynamische expat kaliber wat we verwacht hadden. Tijdens de borrel ontmoeten we John en Beverley, een stel op leeftijd maar zeer aardig en enthousiast. Hij gaf aan dat we beslist naar Mount Rainier moesten gaan omdat dit een van de hoogtepunten in de omgeving zou moeten zijn. Toen wij hier een beetje schoorvoetend op reageerden stelde hij ons zelfs voor ons ernaar toe te rijden. Hij had een cabrio en was al een tijdje niet meer in het park geweest. Wij vonden het wel een leuk voorstel en dus werd het al snel concreet en spraken we voor de volgende dag af bij hun thuis. We sloten de avond gezellig af met de bekende burger en frieten samen met Paul die ons trakteerde. Een erg aardige man die professor is aan het conservatorium in Tacoma (organist) en ons veel kon vertellen over zijn ervaringen en belevenissen in de VS. De volgende dag moesten we vroeg uit de veren want we werden verwacht bij John en Beverley. John heet eigenlijk Jan de Jong en Beverley is Canadees. Zoals gezegd zijn ze op leeftijd en dit betekende dat Beverley niet mee ging gezien haar lichamelijke toestand. Jan echter had er zin in en ondanks dat wij een beetje schoorvoetend bij hem in de auto stapten vanwege zijn leeftijd bleek hij een zeer kundig chauffeur te zijn. Iets wat zeker nodig is in de verkeersdrukte van Seattle. Na een paar uurtjes rijden kwamen we aan in het park en kon het dak van de cabrio open. We hadden wederom schitterend weer en het werd een prachtige dag. De omgeving was geweldig en we hadden het gezellig. Jan wist ons veel te vertellen over verhalen uit het verleden en zijn lange carrière bij Boeing, een van de belangrijkste werkgevers in Seattle en omgeving. De berg was erg mooi en bovenop de top lag nog meters dikke sneeuw. Na de reis terug hebben we nog een biertje gedronken bij Jan thuis en zijn we weer terug gegaan naar ons hotel. Seattle hadden we inmiddels voldoende bekeken en we hadden een nieuw project in gedachten. Misschien waren we onbewust toch wat beïnvloed door de mensen met wie we omgingen want we besloten een cruise te gaan doen. Nou als er iets geschikt is voor oude mensen....... We konden een last minute boeken op een cruise langs de Inside passage vanaf Vancouver naar Alaska. Een erg mooie tocht voor een aantrekkelijke prijs. Dit laatste viel echter wat anders uit dan we vantevoren konden voorzien aangezien Holland America lijn de prijs afschreef in euroos terwijl we in dollars hadden geboekt.... Dit zorgde voor wat ergernis en wantrouwen welke HAL helaas nooit echt helemaal heeft kunnen wegnemen. We ervoeren dat een cruise voor een belangrijk deel draait om onbeperkt eten. Dit hebben we dan ook veel gedaan en we hebben genoten van de omgeving en de kleine steden/dorpjes die we onderweg hebben aangedaan. De gletsjers die we tegenkwamen waren indrukwekkend en we hebben veel zeedieren gezien zoals zee-otters, walvissen, bruinvissen, zeeleeuwen en verschillende eendensoorten. Naast het nodige onboard entertainment hebben we lekker gerelaxt, gelezen, gescrabbeld, getriviant en veel gepingpongd. Ondanks dat we gedacht hadden dat een cruise ook een bepaalde klasse of stijl zou hebben viel ons dit toch wel een beetje tegen. Oude Amerikanen houden ervan om 's avonds in gala te gaan dineren maar een cruise is toch echt wel voor de massa. Na een lekker weekje uitwaaien waren we weer terug in Vancouver en zochten we onze Betty (auto) weer op voor een vervolg van Canada.
In de stad Vancouver hebben we met een gids een stadswandeling gedaan wat erg leuk was ondanks de regen. We hebben honderden daklozen gezien bij het leger des heils in China town, we hebben er zelden zoveel bijelkaar gezien. Ook hebben we nog een aantal mooie stadsgezichten aan gedaan maar het meest bijzonder vonden we Granville eiland. Het is een oud industrie terrein wat een erg leuke mix is geworden tussen een artistieke kunstenaars ateliers, allerlei fabrieken en een leuk etensmarktje tot enorm dure hippe restaurants. En niet te vergeten een kleine bierbrouwerij en mini-cruise-bootjes. Daarna hebben we nog Vancouver eiland bezocht maar mede door het weer kunnen we daar niet veel hoogtepunten van opsommen. Wel hebben we op Vancouver eiland onze eerste zwarte beer ontmoet en vanaf de kant een walvis. Victoria (de hoofdstad van Brits Colombia) is een mooi stadje met een leuke china town en fraai havengebied. Vanaf de zee bij Vancouver zijn we over een prachtige route naar Whistler gereden. De bergen liggen hier direct aan de baaien van de stille oceaan. Het landschap is hierdoor erg indrukwekkend en mooi. In Whistler hebben we iets buiten het centrum in het olympisch dorp geslapen. Het stadje in de bergen heeft goed zijn Olympische vibe weten te behouden; veel sportevenementen staan op het programma en het autoluwe centrum is druk met touristen en sporters. Vooral het fietscross seizoen was weer volop bezig en het is erg gaaf om de spectaculaire down-hillers te bekijken vanaf het veilig terras onderaan de liften. Deze sport staat nog nu zeker op ons programma als we weer in Oostenrijk zijn en we de tijd nemen om het te leren.
Na Whistler gingen we naar de meest beroemde parken van Canada namelijk, Banff en Jasper. De parken staan bekend om hun gletsjer landschappen en vele wilde dieren. Terwijl er veel cougar (die vooral huisdieren eten) en grizzly alerts waren hebben wij er geen één gezien en het was wel heel ironisch dat we de meeste wilde dieren zagen op de snelweg toen we het park weer verlieten aan de oostkant. Voor het landschap verwijzen we graag naar de foto's want deze bijzondere mix van gletsjers, meren en dennenbos is moeilijk in woorden te beschrijven.
In Grande Cache hebben we een kort maar aangenaam bezoek gebracht aan onze landgenoten, Sicco en Annelies, die alweer een paar jaar in dit kleine dorp aan de rand van het nationale park wonen. Daarna gingen we door naar Grande Prairie waar we net op tijd waren voor het grootste evenement in de stad, de Rodeo and chuck wagon races. Ondanks dat we nog wat gereserveerd waren sinds ons laatste ervaringen met rodeo hebben we dit evenement bezocht en zijn we tot de conclusie gekomen dat er wel erg weinig gebeurd in Grande Prairie als dit het grootste spektakel is. Wel was dit de laatste 'stad' voordat we op de Alaska highway gingen en hebben we dus nog even genoten van stadse voorzieningen als Tim Hortons (koffietentje) en een gegrild kippetje van de supermarkt. Het eerste stuk van de Alaska highway ligt in Canada, in de Yukon om precies te zijn. Deze provincie van Canada is ongeveer 16 x zo groot als Nederland en is met 30.000 inwoners (waarvan er 20.000 in één stad wonen) zeer dunbevolkt. Al op de eerste avond zagen we een eland langs de route en de volgende dag zagen we veel beren. Zelfs zoveel dat we op een gegeven moment niet eens meer stopten voor een kiekje. Elke 50 km is er wel een benzinepomp en/of een camping dus de voorzieningen onderweg waren prima. Qua toerisme gaat het hier vooral over de gold rush die eind 19de eeuw plaatsvond en hoe dit gebied in zich in die tijd over een periode van 10 jaar heeft ontwikkeld van steden tot 100,000 inwoners en weer terug naar spooksteden. Verder is het hier vooral genieten van de prachtige natuur, de eindeloze vergezichten en de rust. Wij gingen mee in de sprookjes van het vele goud dat hier zo uit de rivieren geschept kon worden en gewapend met de schep en 'gold pan' zijn we aan de slag gegaan. Tot ons grote verbazing bleef er weinig in onze pan liggen wat duidelijk goud was. Wel vonden we enorm veel dingen die prachtig schitteren in het water, en zoals een wijze camping host tegen ons zei: 'it is not all gold that is shining'. Well it sure aint! Het Mekka van het goud zoeken is Dawson. Dit stadje was het eindpunt van de beroemde Klondike gold rush. Honderdduizenden mensen met name uit Amerika trokken rond 1891 door weer en wind naar deze plaats. Toen men er echter na een zeer zware en lange reis aankwam was er niets meer te vinden en waren de goudclaims allemaal al weg. Deze claims leiden ertoe dat er tot op de dag van vandaag weinig plaatsen toegankelijk zijn voor goudzoekers zoals wij omdat er nog steeds goud wordt gedolven door grote bedrijven. Dawson moet het tegenwoordig hebben van toerisme en met haar historie zorgt dit thans voor een tweede belangrijke toeloop en inkomensstroom en floreert het dorpje weer enigszins. Dawson is ook een dorpje vlakbij de grens met Alaska en na een tweetal dagen besloten we Canada achter ons te laten en the last frontier te gaan bezoeken, namelijk Alaska! Wij hadden hoge verwachtingen. Of die zijn uitgekomen horen jullie in de volgende blog!
- comments
Chantal fijn om weer even te lezen over jullie avonturen. Snel jullie volgende blog graag :-) x x
Vincent Klinkt goed! Ik zag dat er ook foto's staan. Die zal ik nu eens beneden op de laptop gaan bekijken. Greetz