Dag 59, 60, 61 - Nara, Osaka, koffie met Christophe en Sylvie in Kyoto en Trouw van Sam & Saki in Kobe

Konnichiwa! Deze blog gaat over een trouw die even speciaal was voor de trouwers als voor de genodigden! Maar ook over het mooie Nara, de bullet train nemen voor een koffietje en een record in het lopen. Intussen heeft het gezapig tempo een interessant neven-effect: de goesting om er na de trip stevig tegenaan te gaan op het werk is verdwenen en ook mijn besluit-vormings-snelheid is tot belachelijk traag geëvolueerd. Ben benieuwd hoe dit verder zal evolueren :-)

3 dagen geleden hebben we Nara bezocht. Nara was de eerste hoofdstad van Japan en dus een stad vol historiche pracht en praal. Lange tijd was het de grote rivaal van Kyoto in de strijd om de mooiste tempels en tuinen. Kyoto heeft het uiteindelijk gehaald maar in Nara blijven nog enkele prachtige gebouwen en tuinen die aan de vroegere praal doen denken. De 3- en 5-verdiepen tellende pagodas waren de moeite. Wat verderop bevindt zich het grootste houten gebouw ter wereld. Het is gebouwd in 700 na Chr en is sindsdien 5 keer afgebrand en terug opgebouwd. Een heel imposant gebouw en daar binnenin een nog imposantere Daibatsu (buddha), de grootste (of tweede grootste) in Japan. Een subliem toonbeeld van de grandeur van Japan na de eenmaking van de 3 grote veldheren-gebieden.

Het mooiste in Nara is echter de grote tuin en wandeling naar de Shrine. Zo een 4000 grote stenen lantaarns (zie fotos) begeleiden de wandelaar richting enkele grote schrijnen in het bos. Heel speciaal gevoel en vooral omdat we het in de late namiddag en dus zonder grote toeristen-massa konden doen. Japanners zijn dan ook grote toeristen zowel in het buitenland als in eigen land. Bij de Daibatsu was het bijna over de koppen lopen en dat was dan nog midden in de week.

Japan is een land van extremen en deze dag was er het voorbeeld van. Overdag zaten we tussen de culturele hoogstandjes van het oude Japan tussen de schoolkinderen in uniform met een stijve gids erbij die zijn tekst aframmelde. S avonds zijn we naar uitgaanscentrum Namba geweest en daar hebben we onze ogen nog meer open getrokken. Neon overheerst de drukke mensen-massa. De meest extreme kledij en haartooi loopt er tussen "trendy" kleine tattoos van doodshoofden. Meisjes (vanaf een jaar of 10) dragen korte rokjes met lange botten tot over de knieën. Op de drukke plaatsen staan "hosts" en dat zijn jongen mannen in kostuum met allemaal dezelfde boysband-haartooi die proberen een date te scoren voor de avond. Deze jongedame zal dan de rest van de avond hun drankjes en eten betalen in ruil voor gezelschap. Niet meer dan dat. Er zijn uiteraard ook vrouwelijke hosts. Verder zijn er ook overal "Infomen" shops waar je kan informeren naar het "echte" werk: stripclubs enzo. Deze shops staan gewoon tussen de andere restos en cafes en reserveren voor u wat je zoekt. Eender wat.

Eergisteren begon met een loop-record. Aangezien we hier met de familie van Sam zitten, moest ik niet alleen gaan lopen. En plots blijkt dat ik eigenlijk gerust een uur kan lopen, over 12km. Zou ik terug scherp staan? Leuke loop-route rond het gigantische kasteel van Osaka (met omwalling, gracht en alles erop en eraan). Verder was het opnieuw een loos-hangen dag waarbij we wat zijn gaan shoppen in 2 gigantische malls bij Umeda. Umeda is het grootste underground station in Japan en bevat eigenlijk 3 stations in 1, verbonden met een massa winkelgalerijen, je weg hier vinden is een ramp. Bovengronds lopen de winkelgalerijen gewoon door in enkele hoge gebouwen (8tal verdiepen) tussen de stations. Een kameraad die hier al 8 jaar woont, loopt nog altijd soms verloren in Umeda. In de namiddag hebben we snel even de Shinkansen naar Kyoto genomen om Alina (dochter van Christophe en Sylvie die in Thailand wonen en hier toevallig op vakantie zijn) te zien.

Tussendoor nog een kleine anekdote: in Osaka staan alle Japanners mooi rechts op de roltrap om de gehaastte Japanners links te laten voorsteken. In Kyoto is het andersom. Je moet het maar weten.

Gisteren was dé topdag van de Japan trip en de hoofdreden dat we hier zijn: de trouw van Sam en Saki in Kobe. De trouw bevatte alles wat je van Japan kan verwachten: oude tradities, super efficientie en bizarre gewoontes. Gecombineerd met de typische trouw-elementen (eten, drinken, toasten, speechen en iedereen mooi opgekleed) werd het een zeer speciale dag.

Zo ziet een typische Japanse trouw er ongeveer uit, en dus ook deze:
- om 5u30 opstaan om aan te kleden en (in ons geval) de trein te nemen naar Kobe
- om 8u30 zijn 3 kapsters ter plaatse om het haar van de vrouwen van de familie (en Hanne) Japans te leggen (zie Lana Del Rey of Grace Kelly kapsel van Hanne)
- om 10u30 begint de tempel-ceremonie. Moeilijk te beschrijven. Prachtige "grandeur" kleren voor het koppel, ze zagen er prachtig uit, een priester in vol ornaat, een mooie schrijn en Japanse muziek, teksten en omkleding. Zoals bij ons maar Japans :-)
- om 11u30 begon het hoofdfeest, te vergelijken met een hoofdfeest in Belgie. Hier heeft Hanne de speech gedaan die haar de nacht ervoor had wakker gehouden. Het feest wordt aaneengepraat door een soort ceremoniemeester die non stop door de micro kweelt alsof ze per woord wordt betaald en de gasten mogen zich in geen geval vervelen dus om de haverklap was er wel een video, spelletje, speech, taartaansnijding of kostuumwisseling, geen moment rust om op het gemak te eten of te praten, heel speciaal! Dit duurde tot 14u30 en om 15u moest iedereen buiten zijn want om 16u begon er een 2e feest
- om 18u begon dan het avondfeest, waar de inkom betalend is, dat is hier bij elke trouw zo! Tussendoor ga je gewoon naar huis of (zoals ons) op café, met de bruid en bruidegom. Ideale moment om even te bekomen van de korte nacht en de emoties van de dag. Het avondfeest is normaal zonder de familie en enkel voor de vrienden. Het duurt tot 21u en bestaat uit hapjes, drank en (jawel) spelletjes. In dit geval een Bingo, met echte prijzen zoals een mini iPad of een Nintendo 3D.
- daarna gaat de harde kern nog een karaokeetje doen tot middernacht of (zoals bij ons) totdat de laatste trein om 23u vertrok. Olivia kreeg in de karaoke haar eigen kamertje, mooi geluidsdicht en donker. Ze heeft er dan ook goed geslapen terwijl wij een korte karaoke deden.

Een zalige dag en een ervaring om nooit meer te vergeten, bedankt Sam en Saki!!

Nog een blijk van de extreme Japanners: om 21u s avonds (en vroeger al) was er in centrum Kobe een groot buitenscherm waarop continue soft-erotische beelden als reclame van een "meet me" bureau kwamen. Niemand die er hier van op kijkt.

Om middernacht waren we thuis en zo voelen we ons goed uitgeslapen deze ochtend. Een nieuwe ervaring na een trouw! Olivia slaapt mooi mee laat door (tot 9u vandaag). De komende dagen doen we Kyoto eens deftig maar vandaag is een "day after" dag :-)

Mata neeee! (^_^)