Profile
Blog
Photos
Videos
Het is goon wat de klok slaat
Hoi pipeloi,
Deze keer correspondeer ik niet vanuit de universiteitsbibliotheek, maar opgerold in mijn dekens in mijn kamertje. Kuchend, hoestend en proestend welteverstaan. Drie dingen zult u zich misschien afvragen.
1) Is het dan nog steeds zo koud in je appartement? Ja, dat is het. Maar of u het gelooft of niet, deze koukleum is er nog soort van aan gewend geraakt ook. Het is echt niet zo heel erg om in dikke witte sportsokken te slapen. Gaat best. En half verkrampt en spastisch je haren wassen onder de douche (omdat je de kraan hebt uitgezet om water te besparen, zodat de rest van de douchepartij afgemaakt kan worden met semiheet water) is ook niet eens zo'n ramp. Nu kan ik in alle eerlijkheid meedelen dat de Australische lente toch haar intrede wel mag maken. Niet dat het hier ijzingwekkend koud wordt 's winters (met een graadje of twintig overdag en een barre acht à negen graden 's nachts is deze "winter" echt een lachertje), maar een beetje zomerzon is toch wel welkom.
2) Heb je dan internet in je appartement? Nee, dat heb ik niet. Als u denkt dat u serieuze problemen heeft gehad met UPC, kom dan maar even vrolijk internet regelen hier Down Under. Goed, de 10-20 dagen installatietijd hadden we braafjes afgewacht en zowaar, het mannetje kwam opdraven met nieuwe apparatuur voor een draadloze internetverbinding. Contract getekend en alles lijkt te werken. Of toch niet? De modem/router/apparaat met flikkerende lichtjes blijkt kapot te zijn en moet dus vervangen of gerepareerd worden. Na de Australische winterslaap gaat het dan misschien toch gebeuren. We zullen zien.
3) Hoesten en proesten? Hoe komt dat dan toch mijn kind? Nou, ik kan u het advies geven om niet naar een halfoverdekte club te gaan, waarvan de dansvloer het zonder enige vorm van dakbedekking moet doen. Oh, en laat ik niet vergeten te vertellen dat het regende. De hele nacht. Het was trouwens wel echt een bizar slicke en fancy discotheek en bewijsstuk #231 dat Sydney ingesteld is op tropische zomertemperaturen. Dit biedt me trouwens ook weer even de perfecte gelegenheid om enkele regels te zeiken over de prijzen hier. Een biertje voor minstens zeven dollar? Bent u soms op uw achterhoofd uit de eucalyptusboom gevallen? Goeie genade. En denk ook maar niet dat je even goedkoop naar de McDonald's kunt, want een medium menuutje voor minder dan 10 dollar zit er niet in.
Sorry voor deze ietwat melodramatische introductie. U kent me, zo gaan mijn intro's nu eenmaal. Verder met de orde van de dag. Ik kan bijna niet geloven dat ik alweer een maand geleden het vliegtuig opstapte. Aan de ene kant gaat de tijd zo snel voorbij dat ik het gevoel heb dat ik niet lang genoeg heb en kostbare tijd verspil aan blogjes typen. (Nee hoor, geintje. Soort van.) Aan de andere kant lijkt het alsof ik hier al een eeuwigheid zit. Ik kan eigenlijk, hoe lame ook, zeggen dat alles "z'n gangetje" gaat. Mijn lessen zijn begonnen en dat betekent dat ik zoetjes tweeënhalve dag per week in de schoolbanken zit. Hier op de Australische universiteit geven ze je de mogelijkheid om zelf je rooster samen te stellen, en ik vond uiteraard dat ik de woensdagen en vrijdagen wel vrij verdiende. Elke ochtend loop ik dus deugdzaam de tien hele minuten naar de campus (ja, ook op vrije dagen, om te schooieren van de wifi in de bieb) met blatende kaketoes die me aangenaam wakker tetteren. Laat ik het nog eens hebben over de vogels hier. Prettige en behaaglijk lieve liedjes als die van onze mereltjes kennen de Australische papegaaien niet. Deze beestjes besluiten liever elke ochtend klerelawaai buiten je raam te produceren. Beetje à la een geesteszieke kraai on steroids.
Onze vierde huisgenoot is ook gearriveerd. (Eigenlijk al drie weken geleden, maar dat doet er niet toe.) En u zult altijd zien, onze vriendelijke oosterburen blijven onze buurtjes, no matter where we go. Fräulein Carina, a.k.a. "Coco" uit Beieren heeft haar intrek genomen in het appartement. 21 of 22 is ze. Heel aardig. Niets mis mee. En ze gaat morgen voor ons koken. Daar scoor je altijd punten mee. Helemaal aangezien ik de meest incapabele persoon ben als het aankomt op mezelf voeden. Al moet ik wel zeggen dat ik beste matties ben geworden met verscheidene zakken diepvriesgroenten. En die moeten in de pan. Dat is koken. En gezond. Het zijn groenten, duh.
Ik zal u verder niet vervelen met verhalen over wat ik op welke dag heb gedaan en wie ik allemaal wel niet heb gesproken. Het zou eigenlijk helemaal niet zo saai zijn, want het is echt een énorme lijst met a-ma-zing mensen en ervaringen, maar ik wil niet te opschepperig overkomen. Samenvattend: So far, so good. Ik heb het deksels naar mijn zin en het kan alleen maar beter worden als ik straks de tientallen stranden van Sydney mag gaan opzoeken (muahiahiaha). Dat herinnert me eraan dat ik een strandhanddoek moet kopen.
Mijn vakken zijn niet echt van een monsterachtig hoog niveau en dat komt absoluut goed uit, want het is echt een uitdaging om mijn schoolmodus aan de gang te krijgen. Iedere keer dat ik mijzelf een klap op mijn wang moet geven om bij de les de blijven, bedenk ik me weer dat ik niet op vakantie ben. Niet helemaal althans. Om toch een beetje academisch gestimuleerd te blijven, heb ik me opgegeven voor het "Global Leadership Program", om een Global Leader te worden, I guess. World domination is just around the corner baby.
Ik heb ondertussen natuurlijk ook al heel Sydney afgestruind en daarvan vindt u een kleine impressie in het bijgevoegde fotoalbum van deze blog. U zult merken dat er niet al te veel foto's van mijzelf te vinden zijn in het album, maar ik denk dat u er wel genoeg van mij heeft gezien de afgelopen tijd. Dat brengt mij bij het meest intrigerende onderwerp van deze blog: Goon. Goon is goedkope wijn. En dan bedoel ik héle goedkope wijn. Het is een begrip onder Australiërs, want ook zij realiseren zich dat hun alcoholische versnaperingen van een belachelijke prijs zijn. Stelt u zich voor, een kartonnen doos met daarin vier liter wijn in een soort van Capri-Sun-achtige zak (met tap welteverstaan!). Het is de slechtste wijn die u ooit zult proeven en het is ongeveer zo bleek als water (er is ook rode wijn, maar daar durf ik echt niet aan te beginnen). Maarrr -en dit is de clue van het verhaal- zo'n kartonnen verpakking wijn (equivalent aan meer dan vijf flessen) kost ongeveer elf dollar. Acht of negen euro? Voor 5 flessen wijn? Niet slecht. Ik denk dat het wijnseizoen is geopend. De goedkope-wijn-katers zijn wel echt de meest kwaadaardige die u zult meemaken, geloof me.
Thanks for reading,
Tot snel.
- comments
Anneleen Heerlijk mn kind, heerlijk leesvoer is dit. Ik heb smakelijk hardop gelachen en ben meermaals het bedje uitgerold met abs on fire! Doet me goed te horen dat het allemaal zo fabulous is. LIEFDE1
Fatimama Heerlijk verhaal weer schat, ik hoor niet zo veel van je maar geen bericht is goed bericht! Skypen binnenkort?
Oma gaasbeek He kerel wat heb jij het koud , hoop voor jou dat het gauw wat warmer wordt . En wat kun je er een verhaal van maken zodat alles wilt lezen .He knul maar weer dikke knuffel van mij .