Profile
Blog
Photos
Videos
Bloggið lifir enn!
Sæl veriði! Síðasta blogg endaði þar sem við vorum í Hoi An í Víetnam yfir áramótin. Eftir gríðarlega góðan tíma þar renndum við yfir til Nah Trang með 12 tíma rútu en Nah Trang er strandarmekka Víetnams og voru væntingar okkar því miklar. Því miður þá var áramótaverð á allri gistingu og enduðum við með að borga tvöfalt verð fyrir gistingu. Og til að bæta ofan á leiðindin þá var skýjað allan tímann sem við vorum þarna. Við fórum því ekkert á ströndina en hinsvegar bættum við það upp með því að fara í risa skemmtigarð á eyju rétt hjá. Við fórum með u.þ.b. 10 vinum okkar allstaðar að úr heiminum og ætluðum að vera sniðug og mæta þegar að það opnaði og vera þannig á undan öllum, til þess að komast á eyjuna með bát eða „skylyft". Við mættum á svæðið þarna og jáááááá ææææi... Það var svona 3 tíma röð af fólki mætt á svæðið! Lengsta röð sem ég hef séð á ævinni. Allir í fríi vegna áramótanna og þá er auðvitað tími til að taka fjölskylduna í skemmtigarð. Við tókum því bara bát yfir og áttum mjög skemmtilegan dag með vinum í allskyns tækjum og vatnsrennibrautum. Perla sló meðal annar met í að sitja á nauti, (rodeo naut sem hreyfist), virkilega vandræðalegt þar sem hún var viss um að þetta myndi takast vel en já hún datt af því eftir að allir, meðal annars 7 ára krakkar náðu að halda sér á því.
Frá Nah Trang lá leiðin til Saigon (Ho Chi Minh City) en þar búa um 7 milljónir og er hún því stærsta borgin í Víetnam. Þar áttum við góðan og rólegan tíma og gerðum við lítið þar nema að slappa af í lúxus sundlaugargarði og skoða borgina. Þar römbuðum við inn á kristilegt kaffihús sem blastaði lögum sem Perla kunni. Var það mjög skemmtilegt, sérstaklega í ljósi þess sem undir 10% þjóðarinnar er kristin og líkurnar á þessu því litlar.
Á þessum tímapunkti vorum við að fá nóg af Víetnam en þrátt fyrir hversu fallegt og skemmtilegt landið er og með fullri virðingu fyrir menningu þeirra og sögu þá vorum við komin með nóg sumu fólkinu þarna. Eins og kom fram í síðasta bloggi þá er oft litið á ferðamenn sem veski á fótum. Oft er ferðamönnum sýnd lítil virðing og eina sem hugað er að, er að græða sem mest á okkur, og oft með svindli. Auðvitað eru ekki allir Víetnamar með þennan hugsarhátt en það sem skiptir fólkið mestu máli er að skapa tekjur til að geta sinnt fjölskyldunni sinni, sem að sjálfsögðu er mjög skiljanlegt. Sölufólk á götum úti er gríðarlega ágengt og liggur við að það tækli mann niður til að ná athygli.
Síðustu daga okkar í Víetnam ákváðum við að njóta Mekong Delta, sem að er syðst í Víetnam en þar rennur Mekong fljótið saman við sjóinn. Við höfðum séð myndir þaðan og heyrt margt fallegt um staðinn og keyptum okkur því pakkaferð þangað frá Saigon og svo myndum við fara yfir landamærin til Phnom Pehn, höfuðborgar Kambódíu. Til að gera langa sögu stutta, þá var þessi ferð frekar hrikaleg! Fyrir það fyrsta lentum við í afar stressandi aðstæðum en eftir að við vorum búin að keyra í rúma tvo tíma fór fattarinn í gang og við áttuðum okkur á því að vegabréfin okkar urðu eftir í Saigon! Við höfðum ekki fengið þau til baka þegar að við checkuðum okkur út og gleymdi ég að spyrja um þau (Gummi :/) . Nú voru góð ráð dýr! Sem betur fer var leiðsögumaðurinn okkar mjög fær í ensku og eini Víetnaminn sem við hittum sem vissi að Reykjavík er höfuðborg Íslands. Hann fór beint í símann og hringdi á hótelið og skammaðist í svona 20 mínútur og kom svo til okkar aftur. Hann sagði okkur að vegabréfin væri í rútu og ættu að koma einhverntímann í kvöld/nótt/ á morgun á hótelið, með einhverri rútu. Ekki voru þessar upplýsingarar til að róa okkur mikið. Eftir þetta fórum við í bátsferð, kynntumst heimamönnum sem bjuggu til gott kókosnammi og skoðuðum svo krókódílagarð þar sem krókódílunum var gefið lifandi litla páskaunga í miðdegissnakk! Annars eyddum við því miður næstum öllum deginum í rútu. Ferðin versnaði töluvert þegar að við komum á hótelið. Það var búið að segja okkur að við yrðum á fljótandi hóteli og við sáum fyrir okkur að það yrðu gríðarlega fallegt hótel við árbakkann þar sem að við myndum geta átt góðan tíma, horft yfir hrísgrjónakra og stærsta samgöngufljót Asíu. Eeeeen neibb! Við mættum á hótelið og við fyrstu sýn virkaði það sem höfuðborg moskítóflugna í Asíu! Fáránlega mikið af flugum þarna og hótelið var nú eins og það værir við það að sökkva. En við kynntumst skemmtilegum Áströlum og náðum að gleyma öllu leiðindum yfir góðum mat og drykk með þeim.
Við vöknuðum daginn eftir og skriðum úr kitrunni okkar eldsnemma og urðum mjög spennt/stressuð við að fá að vita hvort að vegabréfin okkar hefðu skilað sér. Við fórum fram í móttökuna og fengum neitun...
Úff nú var stressið í hámarki en báturinn til Kambódíu átti að fara eftir korter og við ekki með vegabréf til að komast yfir landamærin. Við reyndum að borða morgunmat og vona það besta en ekkert gerðist. Hinir ferðamennirnir voru komnir upp í bátinn og það var byrjað að færa töskurnar yfir. Úff! Nú var verið að fara að losa bátinn frá bryggjunni þegar að ung stelpa hleypur til okkar með vegabréfin!!! Hvílíkur léttir! Tæpara gat það ekki verið. Við kvöddum stelpuna með miklu þjórféi og knúsi.
Ferðin til Kambódíu tók nánast allan daginn en það var frekar auðvelt að komast yfir landamærin, miðað við fyrri reynslu ;).
Við eyddum tveimur nóttum í höfuðborginni Phnom Penh en þar skiptum við Perla aðeins liði í einn dag. Hún skellti sér á rússneska markaðinn. Skrítið að segja frá því að í Kambódíu eru mörg aðal vörumerkin með verksmiðjur sínar (sweat shops). Mjög reglulega er framin rán í þessum verksmiðjum og ránsfengurinn beint færður yfir á rússneska markaðinn. Þar er því stundum hægt að finna flottustu merkin á engu verði. Á meðan fór ég með áströlsku vinum okkar og kynntum okkur sögu landsins. Fyrst fórum við reyndar á skotsvæði og fengum að skjóta úr Ak-47 fyrir nokkrar dollara. Því næst fórum við á Killing Fields og kynntum okkur hryllilega sögu þessa lands en á milli áranna ´75 og ´78 voru 3 milljónir manns drepin fyrir að vera ekki sniðin að hugmyndafræði eins manns og allar trúarbyggingar, skólar og bankar voru eyðilagðir og menntað fólk var drepið! En þessar 3 milljónir gerðu 1/3 af þjóðinni á þeim tíma. Virkilega átakanleg saga og í raun veru ótrúlegt hve vel þjóðinni hefur gengið að vinna úr þessari hræðilegu sorgarsögu.
Mjög fyndinn hlutur gerðist þegar að ég var að rölta um Killing fields, hlustandi á hljóðleiðsögnina. Allt í einu sé ég stelpu sem mér fannst ég kannst við en þá var þar stelpa úr Borgarnesi að ferðast með þremur vinkonum sínum. Mjög random að hitta hana í Kambódíu af öllum stöðum!
Eftir góða daga í höfuðborginni fórum við til strandarbæjarins Sihanoukville, þar sem við reyndum aftur að njóta strandarinnar. Í þetta skiptir var engin rigning, og brúnkan fór því loksins eitthvað að segja til sín, jeeeeeeij. Þar gistum við á ansi skrautlegu hósteli, enda borguðum við 300 krónur fyrir gistinguna. Seinni daginn okkar ákváðum við að fara til eyju sem heitir Koh Rong en við vorum búin að heyra góða hluti um hana. Þar búa aðeins um 200 manns, sem sagt fámenn eyja en gríðarlega falleg. Við gistum í mjög týpískum bungalow en þar var reyndar ekkert rafmagn fyrr en eftir kl. 6 á daginn og ekkert vatn nema á morgnanna og á kvöldin. Það var mjög góð tilbreyting :). Um nóttina hentum við okkur í sjóinn til þess að upplifa „plankton". Því miður er það of efnisfræðilega flókið fyrir mig til þess að útskýra, en það er ótrúlega merkilegt! Ef maður fer út í sjó í dimmu umhverfi þar sem plankton er til staðar, lýsist maður allur upp en þetta er t.d. notað í myndinni Life of Phi. Best væri þó að lýsa þessu eins og að synda með stjörnunum, mögnuð upplifun.
Síðustu dögunum okkar í Kambódíu eyddum við í Siem Reap sem er lítill túristabær rétt fyrir utan Angkor Wat. Tilgangurinn var einmitt að skoða Angkor Wat en fyrir þá sem ekki vita þá er það stærsta trúarbygging í heiminum en sem betur fer slapp hún við eyðileggingu á árunum ´75 - ´78. Við fórum og skoðuðum hana og fleiri hof í kring frá sólarupprás og fram eftir degi en það dugði ekki til. Við létum þetta þó gott heita í bili, og létum þessa 10 klst. duga í brennandi sólinni enda hof-södd í bili. Gríðarleg fegurð og saga sem að þessar byggingar bjóða upp á en myndir á borð við Tomb Raider og Indiana Jones hafa einmitt verið teknar upp þarna.
Við skelltum okkur einnig í cooking class í ótrúlega fallegu umhverfi, og ég var eini strákurinn í hópnum. Við elduðum þriggja rétta gourmet máltíð sem við tróðum sátt í okkur.
Síðasta kvöldið okkar í Siem Riep var æðislegt, en við náðum að smala saman fullt af fólki sem við höfðum kynnst í Víetnam og áttum saman hrikalega hressandi og gott kvöld með góðum hópi.
Við eyddum ekki nema um 10 dögum í Kambódíu og var það mjgö góður tími til að kynnast menningu merkilegrar þjóðar. Við tókum eftir því að í landinu a er fátækt miklu augljósari heldur en í þeim löndum sem að við höfum nú þegar komið til, og reyndum við að leggja okkar að mörkum til þess að ýta undir jákvæða þróun í landinu. Það jákvæða er að nú virðist hinsvegar allt að vera á uppleið miðað við að öll þróun var eyðilögð/drepin eins og ég nefndi áður. Það tekur þó að sjálfsögðu sinn tíma.
Nú erum við hins vegar komin til Thailands, og flugum við yfir landamærin í þetta skiptið - HVÍLÍK SNILLD. Flugnabitunum fer heldur betur fjölgandi og strandirnar og draumaeyjurnar virðast óteljandi....
Jæja við biðjum að heilsa heim í bili :)
- comments