Profile
Blog
Photos
Videos
Liieve amigos!
Het is hier op het moment 23.00 uur, en ik twijfel of ik nu nog moet beginnen aan dit verhaal. Maar ik besluit te beginnen, want verhalen laat op de avond zijn meestal de beste! En ondanks dat dit waarschijnlijk niets te maken heeft met het tijdstip opzich, ben ik ervan overtuigd dat dit een geweldig verhaal gaat worden, haha.
Ik wil graag vertellen over mijn 10-daagse reis langs de noordoost kust van Brazilie. Samen met 2 italianen (Gianfelice en Gaetano), 1 columbiaan (Nicolas) en 4 fransen (Fred, Baptiste, Melissa en Heloise) vertrokken we van het vliegveld in São Paulo naar Natal. Opmerkelijk was dat we ons paspoort slechts 1 keer nodig hadden, alleen bij de check-in. En 1.5 literflessen water konden gewoon mee het vliegtuig in!
Over de vliegreis niet veel te vertellen. Over de eerste dag in Natal des te meer. We kwamen aan rond een uur of 4, en de zon was al bijna weg op het strand. Maar er was nog een beetje, en we besloten meteen maar een zonnig plekje op te zoeken, dichtbij een klein strandkraampje waar een man drankjes verkocht. Heel veel van deze kraampjes zijn op het strand te vinden: een soort van kleine karretjes vol met fruit en drank, de beste cocktails kan je er krijgen voor een superlage prijs. En wat is er beter dan de dag eindigen met een heerlijke caipirinha? NIETS! Dus we besloten er met z`n allen eentje op te drinken. We kwamen in gesprek met de man achter het karretje, en hij bleek capoeira leraar te zijn. Voor degenen die niet weten wat capoeira is, het is een soort van dans-vecht sport --> http://www.youtube.com/watch?v=Z8xxgFpK-NM Deze alleraardigste, en flink gespierde jongeman wilde maar al te graag met ons een dansje doen, en zo geschiedde dat we van 5 tot laat in de avond op het strand en het dans-vechten waren. MET muziek erbij natuurlijk, deze leraar speelde ook nog eens het capoeira-instrument, de berimbau.
Goed, ik weet nu wel dat ik nooit specialist in capoeira zal worden, maar ik heb ontzettend genoten! En voor nieuwsgierige mensen, Héloise heeft als een malle foto`s van mij zitten maken, dus eventjes geduld en je kan met eigen ogen capoeira á la Anneke zien, haha!
Nadat we, na nog een aantal cocktailtjes, besloten dat we nu toch echt iets anders nodig hadden dan drinken, gingen we naar een onbeperkt-eten pizzaria, voor 9 reais per persoon (onbeperkt pizza voor nog geen 5 eu, ON-GE-LOOF-LIJK). Het uitgaansleven was jammer genoeg niet jevanhet, dus besloten we erna ons bedje te bezoeken.
De volgende dag op naar Praia de Pipa, één van de mooiste stranden in het noordoosten. Daar aangekomen gingen we, hoe kan het ook anders, naar het strand. Maar nee, niet alleen maar liggen zonnebaden, we gingen voor een dolfijnen boottocht. Zoals de naam al zegt, een boottocht waarbij we dolfijnen konden spotten. Ook dit was ongelooflijk mooi, helaas heb ik de dolfijnen niet op mijn camera kunnen krijgen. Maar herinneringen voor mij zijn genoeg!
`s avonds dan toch eindelijk op stap, maar eerst pizza ala Gaetano en Gianfelice! Iedereen vond et heerlijk, behalve de italianen zelf. (dit zou ook een andere reden kunnen hebben, om half 8 begonnen ze met eten maken, en rond 11 zaten we uiteindelijk aantafel; iedereen had natuurlijk honger als een paard, en dan smaakt alles goed). Na een heerlijk bord pasta dus, en een aantal caipirinhas gingen we op stap om het kleine stadje onveilig te maken. Daar ontmoetten we later op de avond Tatiana, een braziliaans meisje, dat ongelooflijk goed braziliaans kon dansen. Misschien iets TE goed, al dat schudden met haar kont maakt dat ze nu onder ons de bijnaam TATATATATATATATATATATATATATATATIANA heeft. Ik was in ieder geval onder de indruk, maar natuurlijk liet ik me niet kennen, en liet ik mijn beste dansmoves ook maar even zien, haha. En zoals sommigen van jullie weten, worden mijn dansmoves op 1 of andere manier altijd heel "bijzonder" gevonden, maar genoten heb ik van die avond. Zelfs de volgende dag kon niet meer stuk.
De volgende dag dus, gingen we van Praia de Pipa naar Joao Pessoa. Hier hadden we wat probleempjes, de taxichauffeur kon het hostel niet vinden, en we kwamen later aan dan gepland. Bovendien was het bewolkt en was strand geen optie. Ook voor andere sightseeings was geen tijd meer die dag, het was al te laat. Het enige benoemenswaardige van Joao Pessoa was het heeeerlijke eten dat we aten, camarão, oftewel garnalen, hmmmmmmmmmmm.
Ook in Joao Pessoa verbleven we slechts 1 dag. Na Joao Pessoa vertrokken we naar Recife, om daar de bus te pakken naar Olinda, een klein stadje vol met huizen in allerlei velle kleuren en een rijke geschiedenis. Recife was volgens velen niet de moeite waard en des te meer tijd hadden we voor Olinda. In Olinda ontmoetten we 3 andere vrienden, 3 fransen (Alexandra, Pauline en Laure) die ons vanaf Olinda zouden vergezellen. In Olinda maakten we een tochtje met zo`n klein oud treintje door het stadje, en een gids vertelde ons tegelijkertijd alles over de geschiedenis van het stadje. En feit is dat ik van dit stadje hou, het is zo klein en onschuldig, `t is net Ten Boer.....maar dan met zon, mooie huizen, een mooi uitzicht, en ZONDER boeren en andere lompe wezens, ghehe. Dat klinkt perfect, niet?
Porto de Galinhas was diezelfde dag nog het volgende punt. Hier was het dan toch echt lekker strandliggen, met natuurlijk caipirihas. Voor 2 dagen! Het leven kan niet beter, dacht ik toen ik met een heerlijke cocktail met 30 graden in een strandstoeltje lag. Later kregen we ook nog een aanbod om een boottochtje te maken naar het midden van de zee, om daar vissen te spotten! Heel bijzonder, je gaat dieper de zee in, maar op een gegeven moment kom je op plaatsen waar je gewoon weer kan staan. Op één van deze plaatsen stapten we uit, en kregen we een duikbril en wat visvoer, zodat we visjes konden bekijken. Ondanks dat er niet veel variatie in de vissoorten zat (in principe gewoon duizenden van precies dezelfde vissen, maar dit is misschien een uitspraak van een nuchtere hollander en daarom heb ik dit maar voor me gehouden), was het een avontuurlijke tocht, en ook hier genoten we met volle teugen! Het nachtleven was ook hier weer belabberd, maar in het hostel was het supergezellig. Pauline en ik kwamen in gesprek met onze buren, een braziliaan en 3 duitsers, en het was zo gezellig dat we tot diep in de nacht hebben gekletst en gelachen. Deze braziliaan bleek in São Paulo te wonen, en zijn neef die later ook nog aankwam, ook. Ze nodigden ons uit voor hun verjaardagsfeest in oktober waarop wij natuurlijk geen nee zeiden. Ook weer typisch Braziliaans is dat de neef van de Braziliaan vorig jaar te laat kwam op zijn eigen georganiseerde verjaardagsfeest, haha. Dit is waarom ik van Brazie houd !
Na Porto de Galinhas zouden we naar het stadje maceió gaan, maar uiteindelijk bleek ons hostel zich 20 km verder te bevinden. Maar een geluk bij een ongeluk, dit bleek toch echt het mooiste strand in de buurt van Maceió te zijn! `s avonds kwamen we aan en de volgende dag zouden we laat in de middag vertrekken. 1 dag hadden we om uit te gaan: helaas bleek ook hier het uitgaansleven niet te bestaan. Maar des te beter was de volgende dag! We begonnen met een ON-GE-LOOF-LIJK ontbijt. Het ontbijt in Braziliaanse hostels is over het algemeen super, maar dit overtrof alles. Broodjes, Pão de queijo (brood met kaas, een typisch Braziliaans rond bolletje met kaas in het midden), cakejes, chocoladecakejes, brigadeiro, ei, ananas, watermeloen, meloen, papaia (ofzo), gebakken worstjes met ui, en meer en meer. Goed, buikje rond en op naar het strand. Het was ietsje, IEEETSJE drukker dan de vorige dagen, met dank aan de onafhankelijkheidsdag (7 september) in Brazilie. Dit maakte ons dagje er zeker niet minder op, hoe meer zielen hoe meer vreugd immers!
Ook deze nacht geen uitgaansleven voor ons, want we vertrokken savonds om 8 uur met de bus naar Salvador, om vanuit daar met de boot naar Morro de São Paulo te varen. Morro de São Paulo is een eilandje dichtbij Salvador, met vier stranden. Strand 1 en 2 zijn vooral touristisch, strand 3 is weet ik niet, en strand 4 is prachtig. Een strand zonder mensen en alleen maar mooie natuur. Maar voor ons was strand 2 het meest geschikt, dit strand was 10 seconden van ons hostel vandaan! De 1e ochtend werd ik echter om 8 uur 's ochtends wakker en kon ik niet meer slapen. Heel gek, want de vorige nacht hadden we het redelijk bond gemaakt, dansend op het strand met om ons heen duizenden cocktailscarretjes, het kon niet beter. Maar met als gevolg, dat om 8 uur 's ochtends natuurlijk niemand behalve ik, in was voor een wandeltocht naar strand 4. En zo geschiedde dat ik daar in een soort van meertje met prachtig mooie visjes terecht kwam, visjes die mij volgden als de kinderen van eendjes, haha. Ik vond het zo mooi!
De rest van de dag op het strand liggen zonnen, met HEUL veel zonnecreme. 's Avonds was er een feest, een soort van schuimparty leek et wel. Het mooiste moment was een dronken jongen die in een grote hoop schuim viel, waarna zijn vrienden hem niet meer konden vinden omdat ook zij redelijk wat alcohol achter de kiezen hadden. Bovendien was er een lompe nederlander die lomp nederlands danste, dus was dit de gelegenheid om mijn liever italiaanse, franse en columbiaanse kameraden te laten zien wat voor een rijke danscultuur wij Nederlanders hebben, haha.
Onze reis eindigde in Salvador. en Salvador, tsjah, wat kan ik er over zeggen. Niets dan dat het onbeschrijflijk was. De mensen hier LEVEN voor muziek. Muziek is overal, en mensen hebben niets anders dan muziek nodig. We kwamen een kinder malletband tegen, kinderen van 4 tot 18 jaar ongeveer. En spelen dat ze konden! Uren kon ik daar blijven staan luisteren, dagen, maanden zelfs, ik hou van muziek!
Onze vlucht terug naar São Paulo was pas de volgende ochtend om 5 uur, en we moesten daarom een manier vinden om onze tijd ergens door te brengen. We hadden namelijk geen hostel voor de nacht, ondanks dat melissa, heloise, nicolas en ik onze spullen wel in een hostel kwijt konden, en daar ook tot een uur of 1 konden verblijven. Daar hebben we ons 's avonds vermaakt met kaartspelletjes, en wat voor kaartspelletjes! Ik kan je vertellen, Columbiaanse kaartspellen slaan 100% nergens op. Ik heb nog nooit zo hard gelachen om dit Columbiaanse spel met de meest onnutige regels ooit. Misschien kwam het wel omdat we kapot waren na dagen lang zonder goeie nachtrust, maar ik en Héloise kwamen niet meer bij. Vanaf die avond was het één en al lompe grappen die alleen wij met ons vieren waarschijnlijk grappig vonden. Ook dit hoort bij een reis, toch?
In het kort was dit dan mijn reis. En voor de mensen die zich nog zorgen om mij maaken, niet doen! Inmiddels heb ik hier een grote familie opgebouwd. De jongens die mee waren vertelden dat ze mij als zusje zagen en dus is er hier een familie van 5 broers en een zusje ontstaan. Dus 5 grote mannen om me te beschermen, wat wil een mense nog meer. '
Goed, het is inmiddels half 1 in de nacht, ik denk dat ik nu toch eens mijn bedje in kruip. TOT de volgende keer, TOEDELS!
Misschien dat ik volgende keeer eens niet 1000 dingen in 1 verhaal hoef te vertellen, en me dus op wat meer interessante details ga richten! Misschien over de open bar party morgen, waar iedereen naar uit kijkt! LIEEEFS EN EEN DIKKE KUS VAN MIJ!
- comments
Lieke Heej an, wat weer een super verhaal! En wat gaaf dat je zo'n trip hebt gedaan:) jaloers! Volgens mij heb je het ontzettend naar je zin!!! Maar wij in nederland missen jouw mooie dansmoves ook ;) geniet ervab en tot gauw :) xxx
bianca heee anneke! wat een super leuk verhaal om te lezen zeg!:) én die leuke dingen die je allemaal beleefd.. top!:)je mist hier echt zoooo niks! geniet er van!! xxxx bi
Dineke Klasens Hallo Anneke, Leuk om je te volgen via jouw blog. Je beleeft echt super gezellige dingen en ziet veel van Brazilië. Hoe gaat het met je portugees? Kun je het verstaan en spreken??? Wachten weer op een nieuw verhaal van jou. Groeten uit Ten Boer van Cor en Dineke
Jeanne Jammer dat je maar 1 dag in Joao Pessoa bent geweest. Het is een van de oudste hoofdsteden van Brazilie en de oude stad is zeer de moeite waard.
Lies Hee Annie, zal ook hieronder nog even een reactie geven. Volgens mij is Brazilië echt een land naar jouw hard met al het lekkere eten, de muziek, de mentaliteit, de mensen, de feesten, het land zelf, volgens mij gewoon alles.. Ook al maak je mij ook wel super jaloers met alle verhalen. Heerlijk om te lezen dat je gewoon nu lekker op een strand ligt met een cocktail en vissen die je volgen hahaha.. Heerlijk om het allemaal te lezen, zijn we er toch nog een beetje bij haha.. En vergeet niet veel nieuwe dansmoves op te slaan want die mag je ons straks allemaal showen hahaha.. ;) Hoop snel weer wat van je te lezen! Dikke kus
Ali Groendijk - Palsma Hallo Anneke! Geweldig wat je al hebt gezien, maak je er nog een boek van? Bedankt voor je fijne brief en mooie kaart.Ik heb nu bezoek uit Canada, maar zo gauw mogelijk krijg je een briefje terug. Het gaat hier ook goed gelukkig hoor.Knuffel van mij Oma
granpa jaap weer pracht verhaal maar liefje...hoe zit dat eigenlijk met je studie....??durf er geen uitroep teken achter te zetten ..ha..ha nee ongerust over jou maken we ons niet meer!!
Eva Doddema Hè Anneke, wat een leuke en mooie dingen maak je mee! En met de foto`s erbij zie ik het zo voor me, geweldig wat een mooie tijd daar. En dat dansen 'on de beach' hardstikke leuk ...je bent weer helemaal in conditie denk ik zo. En die 5 broers...in dat bootje?...stoere boys lijken me het...dat kan stukken slechter ;-) Geniet er nog van groetjes hoor..