Profile
Blog
Photos
Videos
Lieve mensen,
Zo hé! DAT is lang geleden! Ik ben net terug van een geweldige reis naar Rio de Janeiro, Porto Seguro, Arraial D' ajuda en Morro de São Paulo in 2012, maar m'n blog over Kerstmis 2011 bestaat nog niet eens! En omdat de meeste mensen het er waarschijnlijk met mij eens zijn dat ik daarin verandering moet brengen, komt er nu een prachtig verhaaltje over Buenos Aires.
Grappig is dat dit mijn eerste vlucht alleen was, alleen op weg naar Buenos Aires. Mijn vriendinnetjes waren namelijk al een tijdje daar, en pas later besloot ik met ze mee te gaan! Dat was dus best eventjes spannend, vooral omdat het wel een internationale vlucht is, en mensen dan altijd problemen maken van dingen waarvan je geen problemen moet maken. Gelukkig ging alles vrijwel voorspoedig, en kwam ik veilig aan bij het appartement van Laure en haar vriend Camille, die een grote rondreis maken door Zuid-Amerika, en een appartementje gehuurd hadden in Buenos Aires. Die eerste dag moest ik zelf nog op zoek naar een slaapplek. Nadat we samen wat hadden rondgekeken, en ik besloten had welk hostel ik toch echt het leukst vond, bleek dit hostel 's avonds vol te zitten, voor 2 nachten. Heel gek, want toen ik de volgende dag terug kwam, kon ik er ineens wel in diezelfde nacht. Ik had echter al een ander hostel gevonden voor de eerste 2 nachten, en besloot dus voor de nachten erna naar dit hostel, genaamd Tango Backpackers hostel, te verhuizen.
Omdat het die dag al de 24e van december was, en dus kerstavond, zouden we 's avonds meeten in het appartement van Camille en Laure. Ik had geen idee wat we van plan waren, omdat de 25 e voor mij toch echt de kerstdag is, en de 24e schiet er altijd een beetje bij in. Voor de rest van de wereld is de 24e echter de grote dag heb ik het idee, vooral na alle verbazingwekkende blikken die me gegeven worden wanneer ik vertel dat 25 december voor ons toch echt Kerst is.
Ik kan je vertellen dat ik het allemaal een beetje zozo vond, Kerstmis in 30 graden, zonder familie, dat is toch raar. Ik hoopte daarom heel erg op een gezellige avond, maar was een beetje bang dat het gevoel van "ik vier kerst liever met mijn familie" zou overheersen.
Maar ik kan je vertellen dames en heren, fransen weten hoe Kerstavond gezellig gemaakt kan worden. Ik kwam, zoals wel vaker, als laatste aan, zonder ook maar enige verwachtingen. Daar waren mijn lieve vrienden bezig lekkere hapjes te maken, en er was ook heerlijke wijn! Ze hadden zelfs een papieren kerstboom neergehangen waardoor het totaalplaatje compleet was! Onder deze papieren kerstboom hadden ze warempel cadeautjes neergelegd! Ik voelde me daarop een beetje schuldig: Ik had niets, maar dan ook he-le-maal NIETS meegenomen, omdat ik Kerst met cadeaus helemaal niet ken. Gelukkig vonden ze dat helemaal niet erg, en kon ik die avond heerlijk cadeautjes in ontvangst nemen, haha. Toch een beetje familie, zo voelde dat voor mij, ondanks dat kerst met echte familie toch ontzettend anders is.
De volgende dag gingen we eerst heerlijk lunchen in een restaurant, met Laure, Camille en Charlotte. Marie ging niet mee, omdat ze samen met een vriendin van haar voorbereidingen gingen maken voor een groot diner in de avond.
De sfeer was iets minder, later hoorde ik van Charlotte dat Laure en Camille een beetje ruzie hadden. Vandaar ook dat ze niet mee wilden naar San Telmo, een grote beroemde markt in San Telmo , een wijk in Buenos Aires. DUS...besloten Charlotte en ik daar samen heen te gaan. En het was supergezellig! Allerlei typisch Argentijnse dingetjes werden er verkocht, van Maté kopjes, tot tango schilderijen, en zelfs mooie lelijke rendiertruien! Wel even spannend was een man die op het eerste gezicht heel vriendelijk leek te zijn, maar die ons toch echt een tijde achtervolgde!. Gelukkig wisten wij hoe te ontsnappen - gewoon de supermarkt in stappen, en zodra hij erin loopt, er weer uit lopen, daarna iets harder lopen dan normaal, en weg iesie - en vervolgden wij onze weg langs de leuke marktkraampjes. Onderweg kwamen we langs wat beroemde attracties, zoals het standbeeld "mafalda", een beroemd stripfiguur in Argentinie, waarna we eindigden bij "Casa Rosada", een heel mooi, compleet roze gebouw.
Tot onze grote verbazing bleek het toen al bijna 20.00 uur te zijn en moesten we toch echt terug om het diner bij te wonen. Tijd voor omkleden bleken we niet meer te hebben. En daar zaten we dan, als 2 zwervers tussen in mooie jurken geklede vrouwen en ook tussen de net geklede mannen. Ik met m'n bezweette T-shirt, m'n pofbroek en sandalen, maar het boeide me allemaal niet zoveel. Het eten, dat boeide me meer. En...LEKKER DAT HET WAS. Zo hé, voor het eerst een echt gevulde kerstkalkoen voor kerst, met allerlei andere hapjes en drankjes er nog bij. Héérlijk. Ook het toetje was om te smullen, kortom, een heerlijk diner. Wat jammer was aan deze avond was het aantal Argentijnen en Fransen dat geen Engels sprak. Dat maakt het allemaal toch een beetje anders. EN, het waren grotendeels onbekenden voor me, terwijl je met Kerst toch bij de personen hoort te zijn die het meest dichtbij je zijn. Datw was raar voor me, maar een goeie ervaring was het zeker!
De volgende dag zou Charlotte terugkeren naar Frankrijk, en dus besloten we een laatste gezamelijke lunch te houden aan het water. Het eten was héérlijk, het weer was héérlijk, de sfeer was goed en dus was dat een leuke middag. "Middag?!" zouden jullie nu vast wel denken, "dat duurt toch niet een hele middag?!". Maar ik moet bekennen dat we deze dagen gewoon NET even wat meer tijd namen voor de lunch dan normaal gesproken. Er zijn dagen waarvan ik jullie alleen maar kan vertellen dat we 's middags heerlijk gelunchd hebben, en 's avond een heerlijk diner gehad hebben, en waarvan ik dan ook volop genoten heb. Dat is toch heerlijk vakantie hebben en NIETS hoeven?!
Ook Marie ging eerder weg dan wij, en wel op de 27e, 's ochtends vroeg. Daarna zat ik dus alleen opgescheept met het franse stelletje Laure en Camille, die 2 dagen ervoor nog ruzie hadden. Dat was eventjes spannend, ik bedoel, ik ben niet de moeilijkste hoor, maar als ze continu ruzie maken dan kunnen ze natuurlijk na een minuutje of 30 wel een Boze Anneke verwachten.
Gelukkig bleek de liefde de ruzie overwonnen te hebben! Eerst een fiets gehuurd voor een hele dag, van 19.00 uur op de ene dag tot aan 19.00 uur de volgende dag! Nou, daar hebben we dus VOLOP gebruik van gemaakt. 's Nachts zijn we op zoek gegaan naar een plek waar we de Argentijnse Tango konden bewonderen, op ons fietsje in het donker door de Argentijnse straatjes. Dat was al een avontuur op zich, natuurlijk, hoewel we de uiteindelijke tango niet vonden. Wel vonden we een restaurantje waar je kon eten terwijl ze tango dansten, maar dit begon om 21.00 uur tot een uur of tien, en wij arriveerden daarvoor te laat. Goed, gegeten hadden we nog niet, dus dan maar een mooie restaurantje zoeken in onze gids. Deze vonden we al snel in de gids, op zoek naar de werkelijke plek van het restaurantje was iets moeilijker. Uiteindelijk belandden we rond 0.00 uur in het restaurant, lekker Zuid-Amerikaans. Héérlijk hier, dat je niet stipt om 6 uur aan tafel zit, maar dat je gewoon ook lekker om 10 uur 's avonds kan gaan eten. Dat is toch geweldig! Ik vind et heerlijk in ieder geval. En ook Laure en Camille vonden het geen probleem, want de avond was supergezellig!
En zo ook de volgende dag, waarop we met onze fietsje een route "a la Anneke" gingen fietsen. Het was namelijk mijn laatste dag in Buenos Aires, en zij zouden nog een week langer blijven. Alles wat ik nog wilde zien, bezochtten we die dag. Het enige probleem was dat dit NET even wat langer tijd kostten dan gedacht, terwijl we WEl om 19.00 uur terug moesten zijn. Normaal gesproken zou dit niet een heel groot probleem zijn -"dan betaal je gewoon wat extra toch?"- maar helaas hadden ze onze paspoorten ingenomen als borg. En m'n paspoort had ik toch ECHT nodig om die nacht terug te vliegen naar São Paulo. Goed, op een gegeven moment was ik dan toch echt gestresst, en als ik gestresst ben, dan gaat het meestal NET even wat langzamer dan normaal. We raakten namelijk de weg kwijt, en het was inmiddels al bijna 18.00 uur! HELLUP!
Uiteindelijk kwam natuurlijk ALLES goed, en kon ik die nacht veilig terugvliegen naar São Paulo, nadat we nog op een dakterras heerlijk een cocktailtje en een biertje gedronken hadden. Dat was de kers op de taart, het puntje op de i (oohnee, dat heeft natuurlijk weer een andere betekenis), of dat was dus gewoon een perfecte afsluiting van een mooie tijd in Buenos Aires!!
Nou lieve mensen, ik vind het wel weer welletjes. Ik moet er nog wel bij zeggen dat misschien niet ALLES klopt van het hoe, het waar en wat, omdat het toch al wel weer wat lang geleden is, en ik dus niet meer precies weet wanneer we wat deden! Ook missen er een paar daagjes, ik herinner me namelijk dat ik ook nog samen met Laure en Camille zo ongeveer alle mooie parken bezocht heb. En dat ik met Marie en Charlotte nog een heerlijk ijsje bij Freddo's gegeten hebben. Het is ook alweer ZO lang geleden, ik hoop dat jullie het me niet kwalijk nemen! Ik zou zeggen: Gelukkig hebben we de foto's nog!!
Nou, tot de volgende keer dan maar weer. TOEDELS!
- comments
Dineke Klasens Lieve Anneke, We hebben erg genoten van alle verhalen die je beleefd hebt in Brazilië. We wensen je een heel goede terugreis toe en tot volgende week in de wereldstad. . . . . Ten Boer. Moi. Dineke en Cor.
frouktje he weer een verhaal van Anneke!! had al een paar keer gekeken..maar ja je hebt het ook zo druk! zag vandaag dus op facebook dat je binnenkort vertrekt! goede reis.....bedankt voor je leuke verhalen..frouktje