Profile
Blog
Photos
Videos
In mijn hostel boek ik voor 75 dollar een cruise door Halong Bay, een idyllisch kustgebied waar tientallen beboste rotseilanden zich hebben verspreid. Wanneer ik bij touroperator Paul vraag naar de prijs voor een treinticket naar het zuiden, vraagt hij me of ik nog meer plannen heb. Als ik hem vertel dat ik net een cruise heb geboekt kom ik erachter dat ik voor het eerst een beetje ben opgelicht. Ik heb een dikke 20 dollar teveel betaald. Paul, de Ierse manager van het reisbureau adviseert me om met een smoesje mijn trip te cancelen. Dus ineens moet ik misschien wel terug naar Nederland en moet ik in Hanoi blijven om een vlucht terug te regelen en kan uiteraard niet morgen naar Halong bay..
De volgende ochtend haast ik mij naar het vliegveld (lees: bus naar Halong Bay). Mijn reisgenoten komen uit Engeland, Singapore, Frankrijk en Duitsland. Het Britse koppel is ook slachtoffer geweest, ze betaalden veel te veel en werden een luxe cruise beloofd.. De vrouw, Jen, kon er wel om lachen, maar Simon was de hele reis chagrijnig! Zonde!
Eenmaal onderweg bevonden we ons tussen tientallen andere cruiseschepen, varierend van bijna uit elkaar vallend tot 5 deks, 5 sterren megaschepen. We bezoeken een strandje en een grot waar onze tourguide het niet zonder te giechelen te vertellen dat we nu de 'male banana' passeren. Een stalagniet met een typische vorm die ze rood hebben uitgelicht. Eenmaal weer op de boot konden we na het eten kiezen voor karaoke, inktvisvissen of jezelf vermaken. Karaoke is meer iets waarbij je helium nodig hebt, dus ging ik voor het vissen. Daar zaten we dan met z'n 5en op een rijtje onze bamboehengels op en neer te bewegen om met onze haken een garnaal na te doen. Er stond een felle lamp op het water gericht, zodat we fatsoenlijk zicht hadden. Elke keer dat we een inktvis zagen werden we overmatig enthousiast en spraken we elkaar, maar vooral ook de inktvis bemoedigend toe. Helaas hadden we na zo'n 45 minuten geen inktvis gevangen en gaven we het op, misschien was de glimmende puntige haak toch niet zo aantrekkelijk? Aan ons enthousiasme heeft het in ieder geval niet gelegen.
De volgende dag keer ik terug in het hostel waar ik eerder ook verbleef. Gelukkig voor mij loopt alles op rolletjes en hoef ik niet terug naar Nederland :) De 23-jarige hostelmanager is ook blij om mij weer te zien en begroet me met:"Everytin okay fo you? You want to maybe go Halong Bay tomollow? Or Sapa trekking maybe? You book now?"
Misschien heb je al wel door dat Vietnamezen helemaal geen druk op je zetten. Ze zijn ontzettend relaxt. Op straat kan je als toerist dan ook vrijwel ongezien rondlopen, zonder dat er schattige kleine meisjes of oude minder schattige vrouwtjesarmbandjes aan je willen verkopen en je wordt ook nooit omsingeld door een aantal motodrivers als je net een restaurantje uitstapt. Het heeft ook een positieve kant: Je zit nooit zonder armbandjes en je kunt altijd een Xe om (mototaxi) vinden. Ik denk dat de marketingmanager van Motorola hier zijn slogan heeft gevonden:"Hello! Moto?"
- comments