Profile
Blog
Photos
Videos
Vandaag twee verhalen, want ik heb nog niets over Vietnam gedeeld, terwijl ik vanavond alweer met de bus naar Cambodja vertrek..
Vanaf het vliegveld stap ik in een taxi. Om ons heen zien we licht tot zover we kunnen kijken en de rand van de weg is besmeurd met billboards. Het contrast met Laos kon bijna niet groter zijn. In Laos lijkt de bevolking niet erg ambitieus. Geld is niet de belangrijkste drijfveer. Als je in een huis woont met muren van gewoven bamboe of kalksteen en dak boven je hoofd hebt van golfplaten of dakpannen, als je genoeg geld hebt om eten en sobere kleding te kunnen kopen is het goed. Af en toe krijg je het idee dat een groot deel van de bevolking het liefst de hele dag in een hangmat of op een stretcher in zijn of haar winkel, restaurant, guesthouse, of wat dan ook ligt te slapen. De mensen zijn er relaxt en het leven gaat langzaam. In Vietnam, of in ieder geval in Hanoi, is men gehaast, luidruchtig en heeft het kapitalisme overduidelijk toegeslagen. Wat hier ook invloed op moet hebben is dat in Laos zo'n tweederde van de bevolking een vorm van boeddisme aanhangt en bijna iedereen gelooft in geesten van voorouders of van het goede en kwade. In Vietnam zijn er boeddisten, christenen, animisten, atheisten en meer. Er zijn meer expats en toeristen. Kortom, een veel gevarieerder en modernere bevolking.
Als ik uit de taxi stap word ik omringd door scooters, fietsers, auto's en het geluid van de claxons. Ik snel me naar mijn hostel, want ik heb over een paar minuten met Floris afgesproken. Floris is goed ingeburgerd en komt op een scooter, bruine slippers, een lange broek en een overhemd aanzetten. Zijn werkoutfit. Het is super fijn om na twee weken van vlugge contacten en dezelfde gesprekken over wie ben je, waar kom je vandaan, waar ben je geweest en waar ga je naartoe, het weer even in het Nederlands over Volantica, Delft, Floris' tripje naar Nederland en andere Hollandse beslommeringen te babbelen. Af en toe hebben we wel de neiging om in het Engels tegen elkaar te praten en dat heb je dan pas na een paar minuten door. Floris introduceert me in de expatwereld van Hanoi, die toch net even anders is dan de backpackerswereld. We drinken Tigerbier op het dakterras van Barbetta en eten een fantastische Barbettaburger. Ook Ivo, de broer van Floris meeten we hier. Het is leuk om te zien hoe ze hier een leven hebben opgebouwd en al veel mensen kennen. Net als de studentenwereld en de backpackerswereld is ook de expatwereld klein. De meeste mensen kennen elkaar op z'n minst van gezicht. Door de grote cultuurverschillen tussen 'het Westen' en Vietnam, zijn er weinig expats die veel locals tot hun vriendengroep rekenen.
Als we weer buiten komen moeten we op zoek naar de scooter. Net als in Laos heb je ook in Vietnam een avondklok en moet iedereen eigenlijk om twaalf uur binnen zijn. Omdat de barren open willen blijven, gaan de lichten die zichtbaar zijn vanaf de weg uit en worden alle scooters door het personeel verplaatst, zodat de politie niet ineens binnenvalt en het pand ontruimd.
De volgende ochtend word ik om 5 uur gewekt door de claxons en het openen van de markt. Het leven begint hier vroeg.
- comments
Annita Hoi Anne, Heerlijk om je verhalen te lezen, je schrijft boeiend! Prachtige foto's! Liefs Annita