Profile
Blog
Photos
Videos
Síðan við blogguðum síðast hefur margt gerst, bæði skemmtilegt og leiðinlegt. 20, janúar kvöddum við Pattaya með bros á vör og heldur betur tilbúin í nýtt ævintýri í Khao Yai National Park. Kvöldið áður ákváðum við að vera flott á því og pöntuðum 4 stjörnu lúxushótel þar sem planið var að vera næstu 3 næturnar og láta dekra við okkur. En nei sú var raunin ekki....
Eftir 4 tíma akstur með Aldísi gráa í framan og með beinverki í aftursætinu, keyrðum við upp að risastóru hótelinu sem leit heldur betur vel út við fyrstu sýn. Þegar við komum inn í lobbý-ið var það eins og að labba inn í höll, kristalljósakrónur og marmarasúlur prýddu salinn og maður í sérsaumuðum jakkafötum tók á móti okkur. En þrátt fyrir þessi glansandi jakkaföt og skeggígræðsluna sem var ekki meira en 3 hár þá talaði hann ekki stakt orð í ensku og sama gilti um hina 4 starfsmennina sem virtust vinna á þessu stóra hóteli...4 stjörnu, skulum ekki gleyma því. Það var eitthvað bogið við þetta hótel, gátum ekki sett puttann á það strax þó. Við vorum nokkuð viss um að við værum einu gestirnir á öllu hótelinu og fannst þessvegna frekar skrítið hvað þernan var að þrífa mörg herbergi...gat verið að bókstaflega allir hefðu tékkað sig út um morguninn? Eða var þetta kannski allt hluti af leikriti sem þau voru búin að setja upp svo okkur fyndist við ekki vera einu gestirnir?
Okkur fór að lítast verr og verr á blikuna þegar við fórum að skoða hótelið nánar. Hótelið var staðsett á mjög afskekktum stað og ekkert virtist bóla á öðrum ferðamönnum, einkennileg bjúgulykt var um alla hæðina sem herbergin okkar voru, teppin á gólfunum var við það að mygla, kláði undan sængum, vaskurinn var andsetinn og spúaði brúnu vatni, draugaleg hljóð, skringileg skúmaskot út um allt, fúkkalykt þar sem ekki var bjúgulykt og allt virtist mjög yfirgefið. Svo fórum við að skoða garðinn. Garðhúsgögnin voru fúin en samt í tugatali eins og einu sinni hafi líf og fjör einkennt þetta hótel. Sundlaugin sem við hlökkuðum svo til að dýfa okkur ofan í var vissulega stór en alls ekki hrein! Flóra af pöddum höfðu týnt lífi í þessari laug, laufblöð og flögnuð málning af hótelinu þakti botninn svo það var greinilegt að þessi laug hafði ekki verið þrifin í nokkur ár eða síðan síðustu gestirnir voru þarna. fyrir aftan hótelið var fallegur garður...hefðu menn sagt fyrir 30 árum...þar sem voru líka fúin garðhúsgögn, luktir í trjánum og einskonar svið sem var að hruni komið og illa hirtur garðurinn. Þarna hefur verið haldið brúðkaup einhverntímann. Þetta var allt skuggalega líkt hótelinu úr myndinni The shining. Við vonuðumst svo innilega að sjá aðra hótelgesti í kvöldmatnum en heppnin var ekki með okkur. Þau áttu 3 matseðla sem segir hversu mörgum gestum þau áttu von á. Við reyndum að gera gott úr þessu með því að fara á skemmtistaðinn á hótelinu og skella okkur í pool og bjór. En á því augnabliki skipti hótelið um ham! Staðurinn fylltist af ungum tælenskum stelpum í snípsíðum pilsum sem byrjuðu að mála sig og slétta á sér hárið í gríð og erg. Á sama tíma kom Jonni inn og sagði okkur að hótelið væri að fyllast af gömlum körlum sem voru að tékka sig inn yfir nóttina með byrgðir af áfengi og smokkum......já við vorum á draugahóteli sem breyttist í hóruhús á kvöldin!!
Á miðnætti áttum við okkur á því að við höfðum misreiknað okkur harkalega og að Lake house-ið átti að hefjast snemma morguninn eftir en ekki eftir 3 daga eins og við héldum. Nú voru góð ráð dýr! Við vorum langt frá Bangkok og klukkan orðin allt of margt til að panta bíl OG mjög heimskulegt að ana til Bangkok um miðja nótt miðað við aðstæður þar. Einhvernveginn tókst okkur að fá gæjann í afgreiðslunni til að panta bíl fyrir okkur sem kom klukkan 5 um nóttina og brunaði með okkur til Bangkok. Hefði Lake house bílstjórinn ekki sofið yfir sig og verið of seinn þá hefðum við misst af öllu saman! En sem betur fer var heppnin með okkur og við héldum af stað til Kanchanaburi eftir vægast sagt skítna dvöl á The Hill Hotel eða Silent Hill eins og við höfum kallað það héðan í frá.
Við komum til Kanchanaburi um hádegið á frábært hótel með yndislegu starfsfólki, fengum okkur hádegismat og um leið og við kyngdum seinasta bitanum vorum við sótt og fórum í bátsferð um fljótið Kwai. Við fórum á Jeath war museum og fræddumst um þá 60.000 þræla sem löggðu Death railway í seinni heimstyrjöldinni. Death railway eru lestarteinar sem liggja frá Tælandi yfir til Burma því Japanar sem voru í stríði í þar þurftu að flytja vistir og vopn þangað. Við skoðuðum einnig kirkjugarð þrælanna sem voru frá Bretlandi, Hollandi, Ástralíu og Bandaríkjunum og kíktum niður í hellinn Khao Poon þar sem við sáum mörg Búdda líkneski. Ferðin endaði á frægu brúnni yfir fljótið Kwai. Næsta dag fórum við í Erawan National Park og syntum í fossum og fengum náttúrulegt fiskaspa. Eftir sundsprettinn var ferðinni heitið á safnið um Hellfire Pass og skoðuðum það síðan með berum augum. Við enduðum daginn á stuttri lestarferð á Death Railway.
Langþráða Lake house ferðin hófst fimmtufaginn 23. janúar og það var draumi líkast að sigla um Khao Laem vatnið á húsbát, vakna alltaf upp á nýjum stað á hverjum morgni, stinga sér út í notalegt vatnið, fara á kayak og upplifa ný ævintýri. Við syntum í fossum lengst inn í villtum frumskóginum, smökkuðum mjög sjaldgæfar kókoshnetur á Coconut Island þar sem kókosmjólkin er ekki fljótandi heldur hlaupkennd, skoðuðum hof, fræddumst um Búddatrú og síðasta daginn fórum við fílsbak og bamboo rafting. Þetta var ógleymanleg ferð og fengum sannarlega að kynnast fegurð Tælands.
Því miður komust Aldís og Jonni ekki með í Lake Houseið vegna spítalainnlagnar Aldísar og þurfti hún að fara í aðgerð til að láta taka botnlangann kvöldinu áður en Lake houseið átti að byrja. Hún var búin að vera veik síðan á mánudeginum og loks kom skýringin í ljós. Þegar Aldís mætti á spítalann með túlk sem hótelið sendi með henni, vegna þess að örfáir á spítalanum töluðu ensku, tók við margra klukkutíma bið eftir lækni. Loksins þegar læknirinn kom um kvöldið var hún send tafarlaust í aðgerð. Það var undarleg tilfinning að leggjast á skurðborð á tælenskum spítala og ekki batnaði það þegar svæfingarlæknirinn líktist meira indjána en lækni og var í þokkabót berfættur. Við tóku 2 nætur á spítalanum þar sem hörð rúm, vondur matur og tungumálaörðugleikar einkenndu dvölina. Jonni svaf á hálfgerðum bedda sem var ekki mýkri en kirkjubekkur og náði honum aðeins að hnjám en hann reddaði sér með því að nota ruslatunnu undir restina af búknum. Einnig tvisvar á dag mættu hjúkkurnar og böðuðu hana hátt og lágt með vafasömum þvottapokum og tonni af baby powder. Á meðan á þessu stóð var vandlega dregið fyrir og vel passað að Jonni sæi alls ekki hvað gengi á bakvið tjöldin!
Loksins var hún útskrifuð af spítalanum og tóku þau Jonni á móti restinni af hópnum þegar þau komu til baka úr Lake house ferðinni.
Við leigðum vespur og í dag keyrðum við í safari park þar sem við sáum fullt af dýrum, fengum að gefa þeim að borða og taka myndir með þeim.
Planið er svo að halda til Cambodiu á föstudaginn, hvernig vitum við ekki....
- comments
Mamma Pía Þetta var dásamleg lesning og útlistunin á hótelinu er brandari.. ! Það vill svo il að ég er nýbúin að sjá bíómyndina "Shining"..Og lán í óláni að þið þurftuð að drífa ykkur af stað.. Gott að allt fór vel á þessum spítala sem er líka einstaklega fyndin frásögn þó dvölin þar hafi snúist um allt annað en grín.. og við vonum að þarna hafi fall verið fararheill. Myndirnar af ævintýrum ykkar með krókódílum og tigrisdýrum voru fallegar en ég er hræddum að ég hefði já nákvæmlega einmitt orðið hrædd og það svo um munar hefði ég vitað hvað þið væruð að gera..! Þetta var t.d. eitt af því sem ég reyndi af veikum mætti að ´banna' Maríu að gera áður en lagt var í´ann. Trúlega eru frasarnir "María þó! " og "svona má ekki" liðin tíð og hún þarmeð útksrifuð úr bómullar-ofverndandi umhverfi móður sinnar til tæplega 24 ára.. Gangi ykkur vel elskurnar allar og það er ég vissum að það vildu margir í kringum ykkur sem sjá og lesa þetta gjarnan vera með ykkur. Það er ekki víst að ykkur fyndist það jafn "fyndin" hugdetta og okkur Kristínu mömmu Aldísar að við ættum kannski bara að "skella" okkur..... Njótið, upplifið, lærið, ..en áfram: gætið ykkar og hvors annars, alltaf, allsstaðar. Ástarkveðjur, mamma/tengdó Pía <3
Amma Hrefna Elsku þið þetta var frábær lesning. Ævintýrin allsstaðar og þið að standa ykkur frábærlega vel í aðstæðum sem koma uppá. Greinilega vel hugsandi fólk á ferð (sem ég vissi nú reyndar vel). Haldið áfram að njóta og læra og miðla til okkar sem heima sitjum. Knús amma Hrefna
Ingibjörg Valgeirsdóttir Takk! Vel skrifað - frábær lesning! Maður lifir sig auðveldlega inn í atburðarásina í þessu vel skrifaða og skemmtilega bloggi, lýsingarnar eru snilld :) Ævintýrið faðmar ykkur og þið eruð heldur betur uppáhaldshetjurnar :) Hugsið vel um hvert annað og farið varlega - næsta land er öðruvísi áskorun. Þið eruð að lifa einstaka tíma sem fylgja ykkur alla ævi, takk fyrir að deila upplifun ykkar með okkur . Ástarkveðja, ble ;)
Rakel Valgeirsdóttir Ohh svo gaman að lesa og fá að fylgjast með! Skemmtilegar lýsingar á öllu bæði skemmtilegu og leiðinlegu :) Kv Rakel, Gauti og Katla
Kristín B Magnúsdóttir Frábært að lesa, held þið verðið að gefa út bók um ferðina fyrir næstu jól. Þetta hótel (the Shining) hefur greinilega verið eitthvað duló og er ég fegin því að þið drifuð ykkur í burtu. Gott að heyra að þið eruð öll tilbúin í næsta ævintýri og munið að fara varlega svo við þurfum ekki að koma og fylgjast með ykkur, hehehe.