Profile
Blog
Photos
Videos
Hallo allemaal,
Moeder de vrouw is aan het genieten van een wellnesspakket, en jongen de zoon ligt lekker te ronken achter mij. Een ideaal moment om nog eens een stukje te schrijven. Geniet ervan, het zijn de laatste stukjes. In minder dan 6 maanden staat onze terugkeer gepland. We kijken ernaar uit om iedereen weer wat vaker te zien, maar we hebben ook al preventief spijt dat we niet meer in Zürich zullen wonen.
Maar we zijn nog steeds hier, en na een aantal weken van regen, is de zomer eindelijk doorgebroken. Net op tijd, er stond immers een weekje kamperen met de ouders op het programma. Kamperen? Met een kleintje van 3 maanden oud? Is dat wel verantwoord?
We weten het niet, maar we deden het toch. Keiharde rebellen, wij. Onze ouders konden hun al ietwat oudere knoken te rusten leggen in een ruime en comfortabele tent met alle voorzieningen. Wij legden onze vermoeide knoken te rusten in een iglotentje. Anke links, ik rechts en Tristan tussen ons in. De eerste paar nachten waren wel "een beetje wennen", moeten we eerlijk bekennen. Maar vervolgens had iedereen het wel door hoe het werkte en ging het eigenlijk best goed. Tristan werd overal meegesleurd zonder teveel geklaag over de warmte of de afwisseling. Stein am Rhein, Radolfzell en Konstanz werden bezocht, en voor de rest werden er wijntjes en pintjes gedronken aan het meer en verse kersen geboefd tot de diarreefase optrad. Bodensee, daar zaten we by the way. Zaterdag stopten ook Ward en Veerle nog op de camping, onderweg naar Italië.
Ons appartement werd ondertussen vakkundig bewaakt door Ann, de zus van Veerle. Ann was een paar weken in Zürich om te helpen bij een kunstevenement dat hier de hele zomer loopt: Manifesta. Win-Win, want zij had een goedkoop bed, en onze woonst werd tiptop onderhouden.
Met de vakantie als ruggesteun zagen de ouders van Anke hun kans ook schoon om deze week dan een paar dagen voorbij te komen voor wat Tristanseeing. Gezellig, en ook handig om de achter...
... en hier werd de blog dan afgebroken vanwege het einde van Tristan's slaapje, om twee weken later weer opgenomen te worden, no kidding... stallige was en plas mee weg te werken. Win-win weeral.
Sindsdien proberen we van de tijd die ons hier rest zoveel mogelijk te genieten. Zo maakten we met Tistan in de draagzak al twee stevige dagwandelingen, ter voorbereiding van de paar bergtochten die we nog willen maken. Eentje in de buurt van de Türingsee, en dit weekend dan een in het Sihlwald. Het Zoniënwoud van Zwitzerland zeg maar, iets heuvelachtiger wel. We werden trouwens zowel op de heenweg als op de terugweg (uren later) vergezeld door dezelfde jongeman, die na een nachtje stappen geen flauw benul meer had van haltes, oftewel een treinticketje goedkoper vond dan een hotelkamer. In een land als pakweg België was deze onverlaat al 10 keer beroofd, maar hier had hij nog steeds dezelfde smartphone voor zich liggen als uren ervoor.
Tussenin is er in de vorm van Jeroen en Birgit ook nog wat familie voorbijgekomen. Een halve dag, dus een blitzvisite door Zürich, inclusief zwemsessie in het meer voor de achterneefjes.
Volgend weekend krijgen we nog een gaste over de vloer, en daarna vertrekken we voor een weekje naar het zwarte woud en vervolgens Leysin. Slapen zullen we er niet doen, maar genieten des te meer!
Grts,
Rob
- comments