Profile
Blog
Photos
Videos
Gruezi miteinand,
De blogveer was kortstondig gebroken, maar wij hebben hem wederom gelijmd en in een potje inkt gedoopt. Bijgevolg kunnen we weer van je bloggenboer doen. Al wordt het een kortje voel ik zo.
De zomer heeft hier zijn biezen gepakt en een vlucht naar het zuiden genomen, zodat de jaarlijkse grijze periode kan beginnen. Zürich staat erom bekend een zeer sombere herfst/winter te hebben, met maandenlang grijs. Dat ziet er dus veelbelovend uit.
Maar keren we nog even terug naar waar we de draad vorige maal verweesd achterlieten. Ik denk dat we de laatste keer schreven over onze vakantieplannen in het Zwitserse nationale park en aan het Gardameer. Het doel was een 9-daagse rondtrip rond het park, en dan neerzijgen aan het gardameer met een cocktail.
De trip ving aan met een prachtige autorit van Zürich voorbij Davos en over de Flüelapass, een weg die in de top 4 van mooiste autoroutes ter wereld staat, tot in Scuol. Jammer genoeg viel er net die dag de eerste sneeuw en zagen we amper iets van de pas. Je kan niet alles hebben. In Scuol vertrok de eerste dag van onze tocht, om recht omhoog door de Uinaschlucht te eindigen in de Sesvennahutte. "Uinaschlucht?", denkt u. Inderdaad. Ik kan er ook niets aan doen dat dat zo heet. De Uina is de beek die daar stroomt, en die schlucht is een door een extreem volhardende dokter in de rots uitgekapt wegje. Enfin, die eerste dag werd het al duidelijk dat we de 9 dagen niet gingen volmaken. Anke moet immers sinds augustus een extra passagier meenemen, en had daardoor minder energie dan anders. Ondanks een verkwikkende nacht in de Sesvennahutte bleek de eerste klim van dag 2 er teveel aan. We deden er erg lang over en ik moest uiteindelijk 2 rugzakken naar boven zeulen. Vooral voor Anke zeer jammer, ze miste zo een beetje de pracht van de omgeving. Een nacht in de tent kon er niet meer bij, dus boekten we een nacht in een van de 2 hotelletjes in S-Charl, een piepklein en autovrij bergdorpje dat 's winters enkel met de slee te bereiken is. Van daaruit wandelden we alweer terug naar Scuol, om vroeger dan gepland naar het Gardameer te trekken. Spijtig van de gemiste wandeldagen, maar aan de andere kant is het Gardameer ook niet echt een straf. Ik zal hier niet te lang uitwijden over wat we allemaal gedaan hebben aan het meer, maar het verschilt niet zoveel van wat de gemiddelde toerist zoal doet aldaar: Kamperen, in het meer zwemmen, historische dorpjes bezoeken en pizza eten. Je bekijkt de foto's maar.
Na de reis is het nog zo'n 3 weken prachtig weer geweest. Desondanks hebben we eigenlijk niet zoveel meer gepresteerd. We zijn nog eens gaan fietsen naar de Greifenzee, en genoten van de stad, die bij mooi herstweer zo ongeveer de top van haar schoonheid bereikt. Ook reden we een weekend naar België, om het nieuws van Anke's extra passagier wereldkundig te maken. Voor zij die dit nieuws via deze blog vernemen, in april komt er een gezinslid bij, en we kennen voorlopig het geslacht nog niet. We zijn al op zoek naar een crèche, en worden geconfronteerd met een aantal praktische problemen rond de verhuis terug naar België, maar we kijken er vooral erg naar uit.
In de komende verslagen mogelijks meer nieuws. Voilà, het was een wat droge blog misschien, maar het is buiten al nat genoeg denk ik zo. Bekijk gerust de fotootjes, zij vertellen waarschijnlijk meer.
Tschüss!
Rob
- comments