Profile
Blog
Photos
Videos
Hallo allemaal!
Na een tijdje even geen energie en inspiratie voor een volgend blog te hebben gehad ben ik hier toch weer vanuit Adelaide met het volgende verhaal!;-)
Voor ik het vergeet: Iedereen de beste wensen voor 2010! Dat het maar een mooi jaar mag worden waarin we het WK voetbal winnen en allemaal gezond blijven (dan heb ik wel zo'n beetje de 2 belangrijkste dingen te pakken denk ik;-))
De laatste keer schreef ik een blog vanuit Alice Springs vanuit waar Arno en ik op 30 december om 10:30 begonnen aan een busreis over zo'n 1600km richting Adelaide. We wilden Oud en Nieuw toch graag bijwonen in een stad ipv in the Red Centre waar het wel heel uitgestorven is. Na een reis van zo'n 20 uur kwamen we vroeg in de ochtend aan in YHA Adelaide. Toch weer een uur tijdverschil bij de switch van de staat Northern Territory naar de staat South Australia. Ik dacht zelf dat de tijd niet zou veranderen maar toch we dus, wat betekende dat het om half 3 's middags Nederlandse tijd bij ons al 2010 zou zijn! Wat de staten en tijden betreft: ik begon in New South Wales waar het 10 uur later is dan in Nederland, ben toen naar Queensland gegaan waar het 9 uur verschil was, van daaruit naar Northern Territory waar het 8,5 uur later is om nu in South Australia aanbeland te zijn en dus een verschil van 9,5 uur met jullie te hebben. Dit doen ze waarschijnlijk om het eenvoudig te houden!
Om 13:00 uur zou onze kamer gereed zijn en tot die tijd moesten we ons zelf zien te vermaken. Gelukkig konden we wel alvast een douche nemen om ons even op te frissen. Ik heb daarna de tijd tot 13:00 uur voornamelijk benut door op internet en op het prikbord in het hostel naar een baantje te zoeken. Zoals ik al eerder gezegd had zou ik graag fruit willen plukken omdat het een echt Australisch baantje is en omdat ik vanuit verschillende bronnen gehoord had dat het vrij goed betaalde. De noodzaak van een baantje was ook best aardig groot gezien mijn slinkende banksaldo wat een beetje tot frustratie leidde toen ik al vrij snel in de gaten kreeg dat voor elk fruitpluk baantje eigen vervoer nodig is. Het zijn lange dagen waarop je erg vroeg moet beginnen en alle in South Australia gelegen farms lagen ver van de stad Adelaide verwijderd. De dichtstbijzijnde farm ligt op zo'n uur rijden van Adelaide, in het wijngebied Adelaide Hills.
Na nog een telefoontje gepleegd te hebben met de Harvest Line, de fruitplukorganisatie van Australië zegmaar, om te vragen of er nog ergens vacatures vrij waren ben ik maar op zoek gegaan naar iets anders omdat ze me hier ook nog eens vertelden dat ik in een vrij ongunstige tijd op zoek was naar een baantje. Eind december/begin januari loopt namelijk het kersen seizoen af en eind januari/begin februari begint het appelseizoen. In de tussentijd is er vrij weinig werk te doen. Mij werd dus aangeraden om het eind januari nog een keer te proberen.
Aangezien ik tussen 1 januari en 23 januari een soort van leegte heb qua reisplannen en Maaike daarna voor 10 dagen naar Melbourne komt en ik vervolgens volgens de planning op 2 februari naar Nieuw Zeeland zou vertrekken zijn dit de 3 weken dat ik perse wilde werken. 31 december en 1 januari werken ook niet echt mee qua werk zoeken waardoor ik besloot om alles tot 2 januari te laten rusten en in de tussentijd mijn ticket van Melbourne naar Nieuw Zeeland van 2 februari naar 16 februari te verplaatsen. Dit betekent dat ik niet heel lang in Nieuw Zeeland door zal brengen, 25 nachten om precies te zijn, maar nog wel 2 extra weken vrij heb gemaakt waarin ik weer wat bij kan verdienen voor het geval het werk vinden niet helemaal zou gaan lukken.
Het vizier van werk zoeken veranderde om 13:00 uur naar bijkomen van de lange reis en voorbereiden op een gezellige avond. Arno en ik lagen samen op een 6 persoonskamer. Ik zou hier 3 nachten blijven (aangezien ik 3 vouchers op rij kan gebruiken bij YHA) en hij zou hier 2 nachten verblijven om daarna een goedkoper onderkomen te zoeken. Na een siësta gehouden te hebben en wat aardappelen met vlees en groente gemaakt en gegeten te hebben was de onderlaag gecreëerd om er een gezellige avond van te gaan maken. We zouden rond 22:00 uur met de tram richting het strand van Adelaide gaan om daar een georganiseerd Oud en Nieuw feest bij te wonen. Tot die tijd vermaakten we ons in het hostel met het drinken van wat bier en het spelen van wat tafeltennis. Ik dacht zelf altijd dat ik de slechtste tafeltennisser van Nederland was maar toen ik eenmaal wat potjes tegen Arno gespeeld had stelde ik mijn mening bij. Ik ben de op één na slechtste tafeltennisser van Nederland! Om het niet langer spannend te houden: Over een meerdaagse sessie heb ik 9-6 van hem gewonnen! Inmiddels is Arno vertrokken uit Adelaide dus de voorsprong is voorlopig niet in gevaar!
Maargoed, Oud en Nieuw! Samen met Arno, een Duits meisje (Gudrun), een Marokkaanse, in Duitsland wonende man, die we beide op onze tour hadden leren kennen en een Japans meisje dat ook bij ons in het hostel zat vertrok ik rond de afgesproken tijd richting het strand. Een tramrit die veel langer duurde dan ik vooraf eigenlijk verwachtte (we moesten namelijk eerst 3 volle trams voor ons laten gaan omdat er meer mensen naar het strand gingen) resulteerde erin dan we pas na 23:00 uur het strand bereikten.
Bij Oud en Nieuw denken wij Nederlanders toch gauw aan het aftellen om 12 uur, het ontkurken van de champagne, het afsteken van veel vuurwerk en het doorgaan tot in de late (of vroege) uurtjes. In Australië is dit allemaal net iets anders merkte ik! Om twaalf uur was het ineens 12 uur. Niks aftellen, gewoon je eigen horloge in de gaten houden. Aangezien iedereen zijn secondewijzer net iets anders loopt zag je dat de Nieuwjaarswensen allemaal een beetje verspreid over het drukke strand aan elkaar uitgesproken werden. Een beetje een rommelig verloop, maar wel weer grappig ook aan één kant omdat het zo lekker ongeorganiseerd is.
Dan het vele vuurwerk dat wij gewend zijn. Niemand had eigen vuurwerk mee. Wij hebben ook nergens de dagen ervoor vuurwerkshops of iets wat hierop lijkt gezien. Achteraf kwamen we erachter dat de enorme droogte (South Australia is de droogste staat in het droogste continent) en de kans op bosbranden de reden zijn. Het is gewoon verboden om zelf vuurwerk af te steken. Eigenlijk niet eens echt verwonderlijk dus als je er goed over nadenkt. Maargoed. Als niemand vuurwerk af mag steken dan heeft de hoofdstad van South Australia natuurlijk zelf wel voor een groots spektakel gezorgd zou je denken. Nou ja…Welgeteld 5 minuten lang werden er wat kleine partijen vuurwerk de lucht ingeschoten alvorens het einde vuurwerk betrof. Goed. Niet aftellen dus en ook niet echt vuurwerk. Champagne dan? Ook dit zagen we nergens. Iedereen stond aan z'n eigen flesje bier of wijn te lurken.
Nou ja... Tot in de late uurtjes doorgaan dat is toch wel echt in alle landen hetzelfde, dat kan toch echt niet anders? Wel dus! Tot onze grote verbazing ging om half 1 (half 1 ja!!) de muziek uit. Beste mensen bedankt voor het bezoek aan dit feest in Adelaide en een happy 2010! De lokale bewoners schenen dit de meest normale zaak van de wereld te vinden en je zag dan ook al snel veel mensen vertrekken richting huis of de tram. Wij daarentegen waren vrij verbaasd natuurlijk. Half 1… Kom op zeg, dan heb je net je glas champagne leeg en ben je je vuurwerk nog aan het afsteken, dan moet het feest nog beginnen toch?Uiteindelijk werden we door de security vriendelijk verzocht het terrein te verlaten en vertrokken ook wij weer richting de tram. Deze keer geen 3 volle trams voor ons maar een stuk of 15, aangezien wij door de verbazing zo'n beetje als laatste bij de tramhalte aankwamen en er een mannetje of 1000 voor ons stond te wachten. Na ruim een uur gezellig in de rij gestaan te hebben besloten we maar gewoon terug naar het hostel te gaan en ons bedje op te gaan zoeken. Zo lag ik dus voor 3 uur op bed. Een heel rare Oud en Nieuw! Na snel mijn wekker nog even op 9:30 uur gezet te hebben om Nederland gelukkig Nieuwjaar te wensen ben ik snel in slaap gevallen.
1 Januari was wel een echte 1 januari dit jaar! Ik kwam pas ergens rond half 3 een keer m'n bed uit. De lange busreis en de verschillende tours zorgden er in combinatie met wat alcohol en een toch nog relatief gezien late avond (je gaat niet elke avond 3 uur naar bed) voor dat ik even m'n rust nodig had.
Zaterdag 2 januari was het weer tijd om verder op zoek te gaan naar een baantje. Na onder anderen de 2 grootste supermarktketens te hebben bezocht, om desnoods 3 weken vakken te gaan vullen, begon de irritatie wederom toe te slaan. Overal waar ik kwam werd ik vriendelijk verzocht om op internet een sollicitatieformulier in te vullen. Daar heb ik natuurlijk helemaal geen tijd voor. Na even een bezoekje aan het hostel van Arno gebracht te hebben viel mijn oog op een advertentie met ongeveer de volgende tekst:
Looking for a job? Golden opportunity!!! Work as a collector and earn an average of 100$ per day.
Collector?? Wat moet ik me daar bij voorstellen? Nou ja, maakt niet uit. 100$ is toch 65 Euro en zolang ik niets anders heb moet dit maar even! Even gebeld dus en tot mijn grote vreugde vertelde de vrouw aan de andere kant van de lijn genaamd Lise me dat ik dinsdag zou kunnen beginnen en ik maandagavond een sms zou krijgen met het tijdstip en de plek waar ik me zou moeten melden.
Ik had geen idee wat ik zou gaan doen maar ik had in ieder geval iets gevonden! Vanaf dit moment begon het mee te zitten. Om het in een stroomversnelling te vertellen: Ik werd die zaterdagavond al teruggebeld of ik zondag kon beginnen. Zondag meldde ik me om 10:00 uur in het hostel van Arno waar ik wat formulieren in moest vullen. Ik ontmoette onder andere een Frans koppel dat ook zou werken vandaag. Voor hun was het de tweede keer. Na het invullen van de formulieren werd mij verteld dat ik voor een winkel zou komen te staan van 11:00 uur tot 17:00 uur (de tijden dat de winkels op zondag open zijn) en geld in moest zamelen voor de organisatie Biodiversity Protection South Australia. Gewoon iedere binnenkomende klant de vraag Help the environment of Australia Sir/Mam? Stellen en een beetje vriendelijk lachen en het zou vanzelf goed komen. Van het binnenkomende geld zou 35% voor mij zijn als salaris.
Oké.. Daar stond ik dan op 3 januari voor een klein buurtsupertje mensen geld af te troggelen voor een goed doel dat de flora en fauna van Australië moest beschermen. Toen ik om 17:00 uur na een dag volop in de brandende zon te hebben gestaan weer werd opgehaald reden we richting het kantoor om de opbrengst te gaan tellen. Ik was tot zo'n 205$ gekomen wat betekende dat ik 72$ voor mezelf mocht houden. Goed, geen wereldwerk maar beter dan niets en ik had in 6 uur tijd 72$ verdiend. De 100$ zou dus haalbaar moeten zijn wanneer ik langere dagen zou mogen maken.
Lise vertelde ons dat maandag de standaard vrije dag is. Hier baalde ik natuurlijk alweer een beetje van aangezien ik in de 3 beschikbare weken het liefst 50 uur per week wil werken om het maximale eruit te slepen! Voor de overige dagen van de week zou ik wel kunnen werken zo vertelde Lise me.
Ik raakte niet veel later met het Franse koppel in gesprek enzij vertelden me dat ze de volgende dag fruit zouden plukken in Adelaide Hills. Ze hadden het baantje bij Lise voor de zondag en werkten de overige 6 dagen voor Barry, een man die opdrachten van boeren aanneemt om fruit te plukken en de backpackers voor de boeren regelt. Aangezien een vriend van Aala en Sandrine, zoals de twee Fransen heetten, het werk net voor gezien had gehouden kon ik wel mee als vervanger zeiden ze.
Hier begon mijn droomcarrière als fruitplukker!;-) Inmiddels zijn we een dag of 10 later en heb ik welgeteld 0 vrije dagen gehad, kersen geplukt, appels geplukt, perziken geplukt en in de druiven gewerkt. Lekker veel uren dus en gevarieerd werk. Klinkt goed! Ik zat nog steeds in mijn hostel in het centrum en werd de eerste dag om 5:30 uur opgehaald door Alaa, Sandrine en Cassim, een andere Franse jongen. In feite reizen Alaa en Cassim samen en zijn ze Sandrine tegen gekomen. Samen met nog een andere Franse jongen en een jongen uit India delen ze een huis net iets ten noorden van Adelaide. Ze waarschuwden me direct al dat het werk niet leuk zou zijn en dat de baas een enorme eikel is. Ik kreeg er gelijk zin in dus!
Bij het huis van de grote chef (Barry) op een uur rijden van Adelaide centrum aangekomen kreeg ik een blaadje in m'n handen gedrukt dat ik moest tekenen. Een soort contract dat eigenlijk helemaal nergens op sloeg. Het enige dat er in vermeld stond was dat ik minimaal 2 weken moest blijven en dat de week van vrijdag t/m donderdag loopt en je de vrijdag erop pas uitbetaald krijgt. Verder geen informatie over uurloon, etc.
Na even navraag gedaan te hebben bij m'n Franse vrienden kwam ik erachter dat het een zwart baantje zou zijn en dat het uurloon 12$ betrof, het minimale salaris. Maargoed… Lange dagen maken en het zou me toch al snel 100$ per dag opleveren. Aangezien het maar voor maximaal 3 weken is moest ik accepteren dat het zo zou zijn. Tijd om iets "leuks" te vinden is er simpelweg niet…
Maandag 4 januari begon ik met het plukken van kersen. In een team van zo'n 25 man moesten de laatste kersen van het seizoen geplukt worden. Dit deden we 3 dagen lang waarna alles geplukt was en het einde kersenseizoen betrof. De dag erna zijn we richting de appels gegaan. Het plukseizoen van de appels begint ergens in februari. Aangekomen bij de appelbomen werd ons duidelijk gemaakt wat de bedoeling was. Elke boom hing vol met kleine appels. Om de appels te laten groeien moest er ruimte gemaakt worden. In feite komt het erop neer dat je de beste (grootste) appels uitzoekt en de rest van de appels verwijderd en op de grond gooit. 90% van alle appels aan de boom worden dus gewoon weggegooid eigenlijk… De rest van de appels blijven in groepjes van 1 of 2 aan de boom hangen en moeten de tijd krijgen om te groeien voordat ze geplukt kunnen worden. Het plukken van de appels deden we onder leiding van Barry in een groep van slechts 6 mensen. Wij met z'n viertjes en twee Engelsen. Ik was al gewaarschuwd dat werken met Barry een ramp zou zijn en inderdaad, ik kan de mensen die me dit vertelden geen ongelijk geven. Barry presteert het om zo'n 10.000x per dag f*cking te zeggen, voor elk woord gebruikt hij dit woord ongeveer. Hij scheldt je bij het minste of geringste foutje helemaal verrot en van complimentjes geven heeft hij nooit gehoord. Maargoed, verstand maar even op nul en doorwerken. Het is maar voor paar weekjes.
Aangezien de temperatuur na enkele dagen appels plukken boven de 40 graden uit kwam konden we niet verder werken. De appels moesten "gespaard" worden en wij waren voor even verlost van Barry! Ons stonden wat vrije dagen te wachten. Maarja, wij hebben geld nodig en geen vrije dagen;-) Na dit aan Barry uitgelegd te hebben had hij nog wel een klusje voor ons! We mochten ons melden bij een boer de volgende dag. Een druivenboer. Het druivenseizoen is nog niet begonnen, sterker nog, de druiven aan de bomen zijn pas ter grootte van een doperwt. Aan ons de taak om de bladeren van de bomen te verwijderen zodat de druiven van hun zonlicht kunnen genieten en kunnen groeien. Om precies te zijn: 120 rijen van zo'n 300 meter met z'n 3en. Na daar een paar dagen gewerkt te hebben hebben we in totaal zo'n 40 rijen kunnen doen. Heerlijke dagen waarop we zonder leiding werkten en onze eigen pauzes in konden delen. Enige kleine nadeel: er was geen schaduw… Flink beulen dus in 40 graden met een brandend zonnetje.
Deze dagen zagen we nog wat dieren ook! 2 kangaroes sprongen vrolijk door de druivenvelden heen en op een dag werden we opgeschrikt door een slang!! Mijn eerste slang die ik in Australië gespot heb! Het was zo'n 43 graden en toen we even voor een pauze richting de auto liepen en dichtbij de auto kwamen kruiste ineens een slang van ruim een meter voor ons langs! Hij lag waarschijnlijk onder de auto in het enige schaduwplekje en schrok van onze voetstappen. Helaas ging hij er zo snel vandoor dat mijn camera in de auto opzoeken en een foto van hem maken er niet in zat:-(
Helaas kwam er na 3 dagen 40 graden en een regenachtige dag waarop we geen appels plukten was het weer tijd om met Barry aan de slag te gaan. Na een dagje perziken plukken tussendoor heb ik vandaag alweer mijn tweede dag appels plukken met Barry achter de rug. Morgen mag ik gezellig weer om 5:00 uur op om met Cassim richting de farm te rijden. Sandrine heeft sinds een paar dagen een ander baantje in een restaurant en Alaa gaat er vanaf morgen mee stoppen omdat hij Barry echt niet meer uit kan staan. Hij mag morgen weer gezellig de hele dag collecteren bij Lise;-) Cassim en ik neigen er ook naar om richting Lise over te stappen aangezien Barry echt een scheldende slavendrijver is en er wel een limiet zit aan wat we van hem pikken.
Ik heb ook voor het eerst auto gereden in Australië! Cassim heeft een rijbewijs en reed in het begin vrijwel alles en Alaa heeft geen rijbewijs. Cassim heeft niet altijd zin om te rijden dus hebben we sinds gisteren afgesproken dat we om beurten rijden. Naast voor het eerst links rijden heb ik ook voor het eerst automaat (ipv handgeschakeld) en op gas gereden. Alles in één klap dus! Het gebied waar we doorheen rijden is erg mooi. Veel bochtige wegen dwars door het wijngebied van South Australia heen!
Van de week heb ik nog een meevaller gekregen. Waar ik normaal zo'n 25$ per nacht betaal in de hostels ben ik sinds gisteren bij Cassim, Alaa en Sandrine ingetrokken. Zij huren een huisje samen met nog een Franse jongen en een wat oudere jongen uit India. Ik betaal hier ongeveer 50$ per week en het scheelt een hoop tijd en gedoe 's ochtends wat werken betreft. Ik hoef niet meer een kwartier te lopen om opgehaald te worden en Cassim hoeft niet meer dwars door het met stoplichten gevulde centrum te rijden om mij op te halen! Helemaal goed dus:-)
De komende dagen bestaan waarschijnlijk weer voor een groot deel uit slapen, werken en rijden. Ik denk dat het volgende blog dus tegen het einde van mijn verblijf hier in Adelaide volgt. 22 januari vertrek ik 's avonds naar Melbourne om daar 23 januari 's ochtends aan te komen. Maaike komt dezelfde avond met het vliegtuig ook in Melbourne aan waarna we 10 dagen samen zijn! Echt iets waar ik al heel lang naar uitkijk!! Na de tien dagen Melbourne ga ik nog even terug naar Adelaide denk ik om voor Lise te werken en bij de jongens in huis door te brengen. Wanneer ik in Melbourne iets tegen het lijf loop blijf ik daar misschien ook wel hangen, dat is nog even afwachten… In ieder geval is het plan om op 16 januari van Melbourne naar NZ te vliegen!
Ik hou jullie op de hoogte, ook al duurt het misschien iets langer dan eerst;-) Al jullie reacties lees ik wel en beantwoord ik gewoon!!:-)
Tot snel!!
Liefs Daan
- comments