Profile
Blog
Photos
Videos
Na een prima ontbijt in de kelder van Hotel Pulitzer gaan we weer een stukje wandelen, te beginnen met de kilometer lange Calle Florída, de bekendste en duurste winkelstraat van de stad. De Florída is qua sfeer en breedte vergelijkbaar met de Kalverstraat in Amsterdam, en ook in historisch opzicht kan het de vergelijking goed doorstaan. Niet toevallig klonk hier voor de eerste keer het volkslied en woonde hier de dichter Jorge Luis Borges. Bij de stichting van de vesting Santa Maria del Buen Aire liep er nog een modderig pad naar de Río de la Plata; drie eeuwen later was de Florída het kloppende hart van een metropool, in ieder geval tot het plebs van Péron de boel in brand stak.
Tijdens de gouden jaren aan het einde van de negentiende eeuw - Argentinië is dan zelfs heel even het rijkste land ter wereld - verrijzen er gloednieuwe neoclassicistische modepaleizen zoals de Galerías Pacífico. Het lijkt op de Galerie Lafayette in Parijs of de GUM in Moskou, dankzij de hoge glazen arcades en de aanwezigheid van alle topmerken. Bizar idee dat hier in de kelder tijdens de 'Vuile Oorlog' (1975-1983) een martelcentrum heeft gezeten van het Videla regime. Nu is er een food court.
De Florída komt uit bij het Plaza de Mayo. Veteranen van de Falkland oorlog vragen hier met spandoeken en tenten om erkenning. Nog altijd komen hier ook elke donderdag de Dwaze Moeders bijeen, uit protest tegen de misdaden ten tijde van de Vuile Oorlog. Op dit plein werd in Mei 1810 de onafhankelijkheid uitgeroepen en hield Perón ruim een eeuw later zijn opzwepende redevoeringen. Op dit plein komt vijf eeuwen geschiedenis bij elkaar.
We lunchen met een 'menú ejecutivo' (daghap) bij de Vintage Bar in de Calle Defensa. We zijn de enige toeristen en het eten is voortreffelijk. Het is nu niet zo ver meer naar het Plaza Dorrego in San Telmo, een gezellige buurt waar tango-dansers over de kinderhoofdjes zwieren. We drinken wat op een terras en nemen dan een taxi terug. Aan de achteruitkijkspiegel van de taxi hangt een ode aan San Cayetano, beschermheer van de werklozen en de gokkers.
Diner bij Parillada El Establo, wederom erg mooi geroosterd vleesch. De obers zijn oudere heren die dit werk ongetwijfeld al jaren doen. Ze zijn mooi gekleed, compleet met mouwophouders en strikjes, alsof we worden bediend door de Buena Vista Social Club. Zo lijkt zelfs het diner een reis door de tijd...
- comments