Vandaag amuseren we ons vrijwel de gehele dag in één grote straat, de Prospekt Nezavisimosty, oftewel de Onafhankelijkheid Boulevard. Minsk heeft na WO II van Stalin een handvol zesbaans wegen gekregen, qua lengte en uiterlijk vergelijkbaar met de Prospekt Tverskaja in Moskou. Er rijden hier wel een stuk minder auto's, die bovendien keurig stoppen voor een zebrapad.

In het grote appartementengebouw op nummer 18 drinken we iets bij de Coffee Union, terwijl werkmannen met een slijptol lawaai maken. Snel weer weg. Naast nummer 18 staat het standbeeld van de heer Dzerzjinski, een legendarische bolsjewiek. Aan de andere kant van de boulevard prijkt het hoofdkantoor van de door IJzeren Feliks - want zo wordt hij ook wel genoemd - opgerichte KGB, die hier nog altijd actief is.

Op nummer 21 zit het GUM, wat in oorsprong staat voor Gosoedarstvenny Universalny Magazin, de Universele Staatswinkel. Sinds de val van de muur staat de G voor Glavni, wat 'hoofd' betekent. Ooit was dit het winkelparadijs van de communistische heilstaat, in de praktijk alleen betaalbaar voor buitenlandse toeristen. Het GUM van Minsk is een schim van die in Moskou, waar je tegenwoordig alleen de duurste merkkleding ziet. Deze versie is een beetje treurig, met goedkope Chinese prullen in gammele vitrines.

Een stukje verder is het Nezavisimosty Ploschad (Onafhankelijkheidsplein), waar we het ondergrondse Stalitsa winkelcentrum bezoeken. We lunchen hier voor 3 euro en ik koop een paar mooie, blauwe gympen. Mijn paar uit Rio de Janeiro zal achterblijven in het hotel, voor de gelukkige vinder. Nog een stukje verder langs de Prospekt Nezavisimosty kopen we fraaie kaarten en postzegels in het grootstedelijke postkantoor. We mogen zelf met een stempel een plaatje van een ooievaar op de kaarten zetten.

In de zeventiende-eeuwse Heilige Geest Kerk, om de hoek van ons hotel, schraapt een oude mevrouw in een schort met een plamuurmes kaarsvet en modder van de grond. Een oude meneer zit op een houten bankje tegen de muur, hij staart wezenloos voor zich uit terwijl devote vrouwen met een hoofddoek een kaarsje branden voor een icoon.

Op weg naar de Tapas Bar, met lekker Spaans eten, komen we langs restaurant Gallerija. In de hal zit een knappe receptioniste in een lange groene jurk te praten met een vierkante schoonmaakster in een rood schort. Ze vormen een mooi beeld in de kleuren van de Belarussische vlag - symbolisch voor deze contrastrijke stad.