Profile
Blog
Photos
Videos
We rijden in vijf uur van de stad Rome naar de Republiek San Marino, niet de kleinste maar wel de oudste staat ter wereld, gesticht in het jaar 301. Nu wonen er ongeveer dertigduizend Sanmarinezen in een land zo groot als de stad Amersfoort. Ondanks de kleine omvang heeft San Marino vijftien voetbalteams, negen gemeentes en zeven politieke partijen. Het land drukt eigen postzegels en slaat eigen euro's, hoewel het geen lid is van de Eurozone. Net als veel andere dwergstaten is het een belastingparadijs.
We overnachten in het oostelijke puntje van San Marino, met uitzicht op de hoofdstad aan de andere kant van het land. De eigenaar van Agriturismo Hotel Le Bosche is een heel vriendelijke wijnboer. Bij het zwembad rusten we even uit van de rit en gaan aan tafel. We delen een enorme T-bone steak van geweldig vleesch.
De volgende ochtend begin ik met een half uur hardlopen tussen de prachtige wijngaarden. Daarna nemen we afscheid van Le Bosche en rijden naar San Marino Città, de hoofdstad van het land. We zijn daar vroeg, dus we hebben een prima plek in garage P9, aan de voet van de steile berg waarop de ministad is gebouwd. Met een paar liften bereiken we het centrum, een meter of honderd hoger.
San Marino stad is gebouwd langs een aantal smalle straten die zijn verbonden met haarspeldbochten en stenen trappen. We klauteren naar het toeristenbureau, waar je voor een klein bedrag een stempel in je paspoort kunt krijgen. Ziet er leuk uit. Aan de andere kant van de stad, dat is ongeveer tien minuten lopen, bekijken we de oudste kloosters. Daar is ook het Museo delle Curiosità (Museum van de Nieuwsgierigheid), een rariteitenkabinet van bijzondere voorwerpen. We zien bijvoorbeeld de eerste prototypes van een fiets, stofzuiger, condoom, conservenblik, föhn en douche. Prachtig! Vooral opmerkelijk dat het conservenblik een jaar of veertig eerder is uitgevonden dan de blikopener. Op de eerste blikken stond dat je ze met een hamer en een beitel moest openen.
Bij het Centro Alimentari Zonzini - dat klinkt geweldig voor een supermarkt - halen we een paar goedkope flessen rode wijn en een zakje chips voor op de camping van Venetië. Op weg naar die stad lunchen we bij een wegrestaurant. Niet goedkoop, maar ook hier is het eten voortreffelijk. Voorbij de kassa staan een heleboel flessen goede extra virgiene olijfolie en azijn om over je eten te sprenkelen. Italianen besteden aandacht aan hun eten, ook als ze een snel iets willen happen. Dat vind ik heel mooi.
Ondanks de capriolen van de Italiaanse medeweggebruikers bereiken we in goede gezondheid camping Fusina. Hier gaan we overnachten in een schoenendoos. Benieuwd hoe dat bevalt...
- comments
Richard Kessels Dat van belastingparadijs heeft wel wat.