Profile
Blog
Photos
Videos
We weten nu hoe het bevalt om te slapen in een schoenendoos op camping Fusina: Niet zo goed. Het idee was om een campingervaring te hebben zonder tent, dus we boekten een halve stacaravan. Helaas zijn onze buren Amerikaanse tieners en "Ooooo My God" wat zijn die luidruchtig. Ondanks de gebroken nacht staan we vroeg op en pakken de eerste boot van het vasteland naar Venetië, om acht uur 's ochtends. Het is een minuut of twintig varen over de mistige lagune, de grijze contouren van de stad worden langzaam scherper. Naast de stad liggen vier grote cruiseschepen die hoger zijn dan de hoogste kerk. Dat zijn al snel twintigduizend bezoekers, op ongeveer drie keer zo veel inboorlingen.
We ontbijten op een mooi pleintje bij wat ze in Italië een 'snack bar' noemen, een kleine horeca-gelegenheid waar ze koffie en broodjes verkopen. Italië is het enige land waar zittend koffie drinken twee keer zo duur is als staand koffie drinken.
Ondanks het vroege uur staan er al flinke rijen voor de San Marco kathedraal. In de (verkeerde) rij raken we aan de praat met een vriendelijke mevrouw uit Chicago, die voor de zekerheid op verschillende manieren heeft gereserveerd voor een bezoek aan het heiligdom. We mogen op één van haar reserveringen mee, als we de jongen bij de entree beloven dat we met z'n drieën zijn. De kathedraal is bijna helemaal verguld van binnen, met afbeeldingen van heel grappige mannetjes aan het plafond. Een priester houdt een lang verhaal in het Italiaans en wijst met een groene laser alle heiligen aan die hij kent. Daarna zingen een paar jongedames Alle Menschen werden Brüder. Dat had dus Schwestern moeten zijn.
Het is nog een paar kilometer lopen naar de Kunst Biënnale, het doel vandaag. We zijn een beetje vergeten hoe mooi Venetië is. Prachtig... Wel opvallend dat de onderste drie meter stucwerk van alle gebouwen is gevallen, dat komt vast doordat hun fundamenten onder water staan. Om te voorkomen dat de stad definitief in het water oplost, wordt nu al tien jaar gewerkt aan waterkeringen bij de drie open verbindingen met de Adriatische zee, één van de weinige goede besluiten van Silvio 'bunga bunga' Berlusconi. Bij hoog water kunnen de Venetianen binnenkort panelen van de zeebodem omhoog laten komen om hun stad te beschermen. Het project heet MOSE, naar Mozes.
La Biennale di Venezia viert dit jaar haar 120-jarig bestaan. Het idee van de biënnale is al die jaren simpel en doeltreffend gebleven: Verschillende landen krijgen een eigen paviljoen waar ze laten zien wat hun nationale kunstenaars waard zijn. We bekijken in de Giardini de 27 paviljoens van de oorspronkelijke deelnemers, en lopen een paar honderd meter naar het Arsenaal, de tweede locatie. Dat is flink uitgebreid sinds de vorige keer... Het is zó veel kunst, dat we uiteindelijk 43 van de 53 paviljoens met een bezoek vereren, plus de twee gigantische algemene tentoonstellingen. Bovendien lezen we veel pretentieuze wartaal, zoals deze bij het Israëlische paviljoen: "It raises zelf-reflexive artistic concerns and epistemological questions, as well as political and cultural questions pertaining to locality and immigration, hybrid identity, existential anxiety and existence in an age of instability."
De voorlopige winnaar is Japan, dat kunstenares Chiharu Shiota heeft gestuurd. Ze heeft duizenden rode draden aan het plafond en de muren bevestigd, als een soort spinnenrag, waar allemaal roestige sleutels aan hangen. Het kunstwerk heet The Key in the Hand. Goede tweede is Frankrijk, dat in haar pand een boom met kluit heeft staan, terwijl de gasten onderuit liggen op zachte trappen van nepbeton. Als je daar even ligt, zie je ineens dat de boom is verplaatst! Hij blijkt heel langzaam rond te rijden door de ruimte, op stroom die door de boom zelf wordt opgewekt. Dit fraaie kunstwerk is van Céleste Boursier-Mougenot. Polen krijgt de derde prijs voor een panoramische filmopname van een Poolse opera die eerder dit jaar is opgevoerd in een bergdorp in Haïti.
Nederland eindigt ergens in de middenmoot, met kunst van Herman de Vries. Hij is al in de tachtig en heeft een mooie baard, maar dat kunnen we niet laten meewegen in de beoordeling. Een 6,5 voor Herman. Na zes uur Biënnale hebben we bijna een kunstvergiftiging opgelopen, dus we strompelen terug naar de boot. We zijn kapot!
's Avonds eten we wederom in het uitstekende restaurant van Camping Fusina. Goede fles Cabernet Sauvignon en perfecte pizza, wat wil je nog meer. We gaan niet te laat slapen, want we zullen vannacht wel weer worden wakkergehouden door onze sympathieke buren...
- comments
richard kessels Het is even afzien, maar lekker eten is ook een kunst.