Profile
Blog
Photos
Videos
I love Western Australia!! :D
Wauw wauw wauw!!! Wat een geweldige tijd heb ik gehad op mijn wwoof adres!! Echt super, wilde er eigenlijk niet meer vandaan.
Best spannend in het begin om naar de familie te gaan, want tsja je weet niet hoe de mensen zijn maar ik had vrij snel door dat dit helemaal goed zat! Beryl was een harstikke fijn mens, doet niet te moeilijk en laat je thuis voelen. Haar man Jim was er alleen 's avonds voor een gezellig praatje. En verder was Beryl haar broer Glenn en zijn vrouw Shirley op de boerderij. Ook was er nog een ander meisje aan het wwoofen, Nicole, een Duits meisje. En dan had je nog alle dieren, twee honden, twee katten, kippen, pauwen, varken, schapen, een kangaroe McA (spreek uit als Mecca) van 5 maanden en natuurlijk de 70 paarden en ponies.
Het concept van wwoofen is dat je zo'n 4 a 5 uur per dag aan het werk bent en in ruil hiervoor accomodatie en eten krijgt. Ik heb eigenlijk het gevoel gehad dat ik bijna helemaal niet heb gewerkt, waarschijnlijk omdat het meeste werk met de paarden was. De eerste dag heb ik twee ponies gewassen die in de verkoop gingen en er op hun paasbest uit moesten zien. Hierna heb ik een buitenrit gemaakt op Willow, een bonte dame van vier jaar.
De tweede dag heb ik geholpen met wat verfwerk, de honden gewassen en bomen geplant. En ik heb m'n eerste Jillaroo experience gehad! Een Jillaroo is het Australische woord voor een cowgirl. Nicole en ik gingen samen met Beryl de bossen in om schapen te zoeken en ze thuis te brengen. Ik op Willow die zoiets nog nooit had gedaan dus dat was wel spannend. De rit verliep vrij rustig, totdat we de schapen zagen. Opeens schoot Beryl ervandoor en wij moesten haar volgen, ze wilde de schapen van een andere kant benaderen en ze nog niet laten weten dat we er waren. We vonden de schapen in een stuk vrij open bos. Ieder nam een kant om de schapen naar huis te begeleiden, maarja helaas de schapen hadden er niet veel zin in. En na een paar minuten schoten ze alle kanten op. Dus wij erachter aan door bosjes over heuvels, door spinnenwebben (iel) en weet ik waardoor nog meer. En dan hopen dat je de rest niet kwijtraakt. Wat een avontuur. Uiteindelijk was de missie dus mislukt, maar echt een super ervaring.
De derde dag heb ik in de ochtend geverfd en hierna zijn we de stad in geweest in Collie. Niet veel bijzonders dus. Naja de boerderij ligt echt in de middle of nowhere dus moesten we een half uur met de auto rijden om naar de stad te gaan. De dichtsbijzijnde buur is ook niet echt dichtbij zo'n 10 minuten rijden. Hierdoor heb je dus veel ruimte en kom je tijdens het paardrijden niemand tegen. Je kunt gewoon kris kras door het bos heen, het maakt allemaal niet uit.
De vierde dag ben ik weer begonnen met veven. Hierna heb ik een buitenrit gemaakt op Willow samen met Nicole. We wilden graag naar een meertje toe rijden waar we eerder al waren geweest. En we dachten het wel even te vinden, maar alles lijkt daar op elkaar en hoe we ook zochten we konden het niet vinden. Later bleek dat we vrij dicht in de buurt waren gekomen. 's Avonds kwamen er een paar gasten naar de boerderij en hadden we een heuse Ozzie bbq. Met kangaroe, schaap en rundvlees. Op de boerderij hebben ze hun eigen schapen en kangaroes lopen overal dus af en toe wordt er gejaagd voor het vlees en dat is dan dus ook wat je eet. Je eet wat je ziet, behalve de paarden dan.
De vijfde dag, verassing verassing begon ik weer met verven. Hierna hebben we met z'n allen (Beryl, Nicole en ik) Beryls brievenbus en naambord geverfd en geschilderd. Het resultaat mocht er best zijn. Zie de foto's voor de brievenbus. En natuurlijk stond er ook vandaag weer een buitenrit op de planning. Dit keer op Nakita, die m'n absolute favoriet werd. Super lief als ik haar poetste en opzadelde en een echte spirit tijdens het rijden.
Op de zesde dag ging Nicole naar Mararet River, dus die brachten we weg en we brachten de dag door in de stad. 's Avonds stond er een avondje pokeren op het programma. Er is hier in Australie een organisatie die pokeravonden organiseerd voor gratis. Toevallig kwam de buurman Hugo even langs en die besloot ook mee te gaan. Hij is een propertie-developer, en woont eigenlijk in Perth. Ik had nog nooit gepokerd en eigenlijk was ik hier ook nooit in geinteresseerd. Maar deze avond beviel me echt heel goed. We begonnen met vijf tafels en ik bleef in het spel tot er drie tafels over waren, helaas was het daarna over. Maar die avond won ik nog wel een dinerbon dus de volgende dag moest ik weer terug komen.
De zevende dag gingen Beryl en ik vroeg op pad om Hugo te helpen zijn schapen te zoeken. Ik reed op Willow. Het was een hele rit en het leverde geen schapen op. Hugo had ze gezocht op z'n brommer, maar kon ze ook niet vinden. Op de terugweg nam Beryl me mee door een vrij dicht en prachtig bos. Echt super mooi, geen paden, zoek je eigen pad. Ik vroeg me hardop af hoe Beryl toch de weg kon vinden in een bos waar alles op elkaar leek. Schijnbaar kon ze ergens een hek zien en hield ze dit als orientatie punt, ik kon het hek niet vinden maar okay. Deze rit was echt een avontuur aangezien we ook door zulk dicht bos reden dat we gewoon dwars door de bosjes moesten, als in er echt dwars doorheen, dat betekend dat je een vrij goede zit moet hebben anders lig je gewoon van je paard af. Beryl vertelde me dat ze arrogante ruiters, die dachten alles te weten hiermee naartoe nam om ze te laten ervaren dat ze helemaal niet zo goed waren. Gelukkig was ik wel goed genoeg en bleef ik zitten. Na de buitenrit hebben we wat fencing gedaan, wat zoiets inhoudt als de hekken repareren in het bos. Wat er namelijk gebeurd is dat er kangaroes onder de hekken doorgraven en ze kapot maken, waardoor de schapen dus ontsnappen. Fencing ging me volgens Beryl vrij goed af ze dacht dat ik het eerder had gedaan.
De achtste dag stond er een buitenrit op de planning met twee beginners, Anke en Theo uit Nijmegen.. Dat was wel heel toevallig. Ik nam Theo mee om zijn paard op te halen, Ben die nogal groot is en eigenlijk geen zin had om mee te gaan. Dat was voor Theo een heel avontuur, hoe hij ook aan het halster trok en zei, kom Ben er gebeurde niet veel en Ben bleef waar die was. Nadat ik Ben in beweging had gebracht probeerde Ben nog een paar keer om te blijven staan. Maar Theo liet zich niet afschrikken en later toen we aan het rijden waren deed hij het erg goed evenals Anke. Hierna mocht ik een pony Cosmo uit de paddock halen om een beetje te poetsen en voor de eerste keer het hoofdstel bij 'm te proberen, dat was wel spannend aangezien ik thuis nooit met jonge onbeleerde paarden heb gewerkt. Cosmo gedroeg zich echter heel goed. Hij vondt alles spannend, maar liet het vrij gelaten over zich heen komen. Hierna heb ik hollandse kroketten voor de familie gemaakt, die erg goed in de smaak vielen. En er kwam een nieuw meisje, Marijke uit Duitsland.
De negende en enalaatste dag maakte ik m'n laatste buitenrit. Ik had Beryl gevraagt of we naar een hele oude boom konden rijden waar ze me over verteld had en nog een rit konden doen door het hele dichte bos. Tot mijn verrassing deden we alles, super. Ik op Nakita. Tijdens de buitenrit kwamen we een kangaroe tegen die vast zat in het prikkeldraad, met de paarden bij ons konden we helaas niks voor 'm doen, dus moesten we later terug komen. We kwamen terug met de auto en een geweer, omdat we als we de kangaroe niet konden redden of hij gevaarlijk werd 'm neer moesten schieten, naja dat is best heftig. De kangaroe was vrij groot dus kon gevaarlijk worden. Toen we bij het hek aankwamen ademde de kangaroe nog steeds maar hij bewoog bijna niet. Een van de mannen bevrijde de kangaroe uit het hek en sleepte 'm de schaduw in, daar aangekomen ging hij helaas dood. Terug op de boerderij moesten we Mickey behandelen een Shetland pony. Hij had zandkoliek omdat het daar zo droog was en hij tijdens het eten waarschijnlijk veel zand binnen had gekregen. Beryl doet deze behandeling zelf, dit heeft ze geleerd van een dierenarts en aangezien ze in de middle of nowhere zit is dit echt nodig. We zette Mickey in een soort van kleine stalen omheining waar hij geen ruimte had om echt te bewegen. Hierna deed Beryl een soort van rubbere ring om zijn neus om hem rustig te houden, dit schijnt endorfine te stimuleren. Toen moest ze een slang inbrengen via de neus naar de buik. En hier moest ik olie doorheen pompen. Als je de slang verkeerd inbrengt pomp je dit in de longen, maar Beryl wist goed waar ze mee bezig was dus dit ging allemaal goed.
De laatste dag zag Mickey er al een stuk beter uit. Gelukkig. En ongelukkig was het voor mij tijd om te gaan. Maar ik had ook wat leuks om naar uit te kijken Margaret River!! Toen ik uit de bus stapte in Margaret river stond er nog een jongen Matt uit Engeland die in hetzelfde hostel bleek te zitten dus had meteen een maatje daar. Het was avond en we moesten nog wat eten dus we besloten uit eten te gaan in een restaurant daar, super lekker Tasmaanse zalm gegeten en daar nog de hele avond gebleven aangezien er een goede liveband optreedde.
De volgende dag stond er een wijntoer op de planning. We gingen hierbij langs vier verschillende wineries (weet even het Nederlandse woord niet) om wijn te proeven. Ook stonden er een kaasfabriek, een chocoladefabriek en een bierbrouwerij op de planning. En we kregen een super lekkere lunch aangeboden, waarbij ik een stukje van een wichetty grub heb gegeten, een lokale witte dikke worm, smaakte niet eens zo verkeerd. De toer was echt erg leuk om te doen. Het lekkerste drankje was echter geen wijn, maar chocolade port, super lekker, net of je gewoon echte chocola aan het drinken bent. We hadden een erg leuke groep dus besloten we die avond elkaar weer te treffen in de lokale bar, waar we nog een erg gezellige avond met z'n allen hadden. Twee van de mensen waren een stel uit Melbourne Mel en Antoni, ze hebben me aangeboden alle leuke plekjes van Melbourne te laten zien als ik daar ben. Zo heb je niet alleen een erg leuke dag, maar ook meteen goede contacten.
De laatste dag ben ik nog naar het strand geweest in Margaret River om te kijken naar de surfers. Dat was echt super de golven waren alleen wel erg hoog zo'n 3 tot 4 meter. Ik ben hier niet het water in geweest, want ik had geen surfbord en waarschijnlijk was het ook niet een goed idee geweest om dit te doen. Maar echt super om te zien. Hierna was het tijd om naar Perth te gaan. Ik had een lift samen met een Australier, Amerikaan en Engelsman, geen grap, die ik daar ontmoet had. In Perth aangekomen gingen we met z'n allen naar Fremantle een plaatsje dicht in de buurt om te dineren (fish en chips). Fremantle deed me erg aan thuis denken omdat ze daar een haven hebben die lijkt op die van Harlingen. Dus dat was erg leuk.
In Perth had ik een verblijfplaats bij Hugo en zijn familie, hij heeft vijf kinderen en zijn vrouw Marianne is in Australie geboren maar heeft Nederlandse ouders. Maar dat was dus goed geregeld. In de paar dagen dat ik daar was ben ik nog een keer naar Fremantle geweest en naar het Western Australian museum. Dat was vrij interressant. Ze hadden een grote vlindercollectie met vlinders in alle kleuren soorten en maten, prachtig een paar opgezette dieren. Maar het meest indrukwekkenste was de geschiedenis van de aboriginals.
Gister ben ik op het vliegtuig gestapt en nu ben ik in Adelaide!! Een nieuw avontuur, ik weet nog niet wat ik ga doen, maar we zullen zien :)
- comments