Profile
Blog
Photos
Videos
Lieve allemaal,
Goed om nog steeds van jullie allemaal te horen :D
Wil weer heel terug uit Ghana, maar jeetje wat een verhalen wil van hoe het er daar aan toe gaat als het op werk aankomt, dat is toch wel jammer. En dan thuis horen dat ze je contract niet verlengen... Ik hoop dat je toch snel wat nieuws kan vinden.
Ik zit ondertussen in... Perth!!! Niet te geloven, zo ben je aan de ene kant van Australie en zo ben je aan de andere kant.
Tot voor kort dus nog aan het fruitplukken in Shepparton, en m'n baas vroeg me of ik niet zin had om een een paar dagen in de shed te werken, samen met Cynthia uiteraard. Nou prima, het verdient iets beter dan het plukken dus ja waarom niet.... Nou daar kwam ik vrij snel achter. Je staat daar aan de lopende band appels te sorteren in eierdozen te stoppen en die eierdozen stop je weer in een krat en dat gaat dan zo door 8uur per dag, geestdodend! Ik zei tegen m'n baas, als je me depressief naar huis wil sturen, moet je me hier een week houden dan komt het helemaal goed. Daar moest hij wel om lachen en hij begreep het wel.
Woensdag was m'n laatste dag werk en donderdag zou ik vertrekken naar Melbourne met de trein. Dus woensdagavond hadden we een afscheidsfeestje. Toevallig stuurde Jeroen me een paar dagen daarvoor een sms dat hij vlakbij Shepparton aan het fruitplukken was, hoe toevallig. Dus Jeroen was die avond ook van de partij. Ik hoefde woensdagavond niet zelf te koken want dat werd voor me gedaan. Damien een Franse jongen maakte een jammie jammie jammie lasagna, met zalm en groente en ik weet niet wat er allemaal in zat, maar het was tres bien! Cynthia had een lekkere salade gemaakt. En Marie een Franse meid maakte een toetje van cornflakes en chocola, super lekker. Na het eten was ik Cynthia even kwijt en opeens kwam ze de keuken in met een enorme chocolade cake met sterretjes erop, wat een verrassing, echt ik ben schandalig verwend!
Ja en toen helaas de laatste dag, dat was nog wel even emotioneel met Cynthia. We hebben vier maanden samen gereisd, gewerkt, gegeten, opgestaan, eigenlijk hebben we alles samen gedaan. Heel bijzonder dat we zo'n goede klik hadden en de hele dag bij elkaar konden zijn zonder op elkaars zenuwen te werken. Dus op het station kwamen de tranen, bij allebei. Vooral toen ze me een afscheidscadeautje gaf, een stalen plaatje van haar geliefde adidas respect me schoenen. Ze verloor een van deze schoenen in Byron Bay en praat er nu nog steeds over, dat plaatje was het enige wat ze ervan over had, dus een erg speciaal cadeau. En uiteraard hebben we afgesproken om elkaar te gaan bezoeken wanneer zij terug is in Hamburg, en ja we hebben elkaar tot nu toe elke dag gebeld haha.
En toen zat ik alleen in de trein op weg naar Melbourne, super spannend, ik had van te voren geen plek geregeld om te slapen dus dat moest daar nog. In de trein had ik een hostel opgezocht in m'n lonley planet en daar ben ik heen gegaan en hadden ze plek voor me, dus dat was fijn. Wat ik minder fijn vond was dat ik meteen tegen 7 Nederlanders aanliep, dat waren er meer in een keer dan ik tot dan toe had ontmoet in Australie. Natuurlijk heb ik niks tegen Nederlanders, maar ik ben hier nou eenmaal niet om Nederlanders te ontmoeten en Nederlands te spreken. Maargoed dat overleven we ook wel weer haha. Ik heb verder eigenlijk niks van Melbourne gezien omdat ik om 3.45 in de morgen weer uit m'n bed kwam om naar het vliegveld te gaan. Waarschijnlijk ga ik Melbourne nog wat meer verkennen als ik er weer langs kom op m'n weg terug naar Sydney.
Op het vliegveld in Melbourne ben ik getest op explosieven. Dat had ik nog nooit mee gemaakt. Wat ze doen is met een speciaal apparaat je tassen inspecteren en jou inspecteren. Vrij simpel en niet vervelend. De vlucht naar Perth duurde vier uur, maar het was daar wel twee uur vroeger. Dus heb ik er wat tijd bijgekregen :) Van het vliegveld af nam ik een shuttlebus naar een hostel wat me leuk leek, en inderdaad het zag er heel leuk uit, maar helaas volgeboekt. En volgens de man van de receptie waren de meeste hostels in de buurt volgeboekt. Gelukkig was het vroeg in de ochtend en had ik de hele dag om een hostel te vinden. En al na het tweede belletje was ik eigenlijk geslaagd bij het hostel Robinson.
Dus toen daar heen gegaan met al m'n spullen. En ja hoor bij de receptie was het meteen raak, ontmoette ik weer een Nederlander, Sander uit Alkmaar. Dus ik trek nu een beetje met hem op hier en dat is gezellig. Hij heeft hier nog een vriend wonen Daan, die woont al vier jaar in Australie. Dus gisteren zijn we met z'n allen naar het strand hier geweest, super lekker om weer op het strand te zijn. Alleen helaas zonder surfbord en dat kriebelt dan toch wel heel erg. Maarja om nu weer een surfbord te kopen en dat de hele tijd rond te dragen is niet echt heel slim.
Op het moment ben ik druk op zoek naar een Wwoof adres, met paarden uiteraard. Ik heb een adres gevonden waar ze me heel graag willen ontvangen over twee weken, ik weet niet of ik dan nog in de buurt ben. Maar dat zien we dan wel, in ieder geval was ik erg welkom, dus dat is goed om te weten.
Totdat ik een adres of een nieuwe reisbestemming heb gevonden blijf ik nog lekker in Perth genieten, want het is wel een fijne stad, totaal anders dan Sydney, veel rustiger en de mensen zijn meer layed back. Heerlijk.
Jullie horen snel weer van me!
- comments