Ik werd wakker en het eerste wat ik hoorde was stromende regen op het dak van de hostel. Het was 06.30 uur en ook al hoorde het licht te zijn buiten, het was donker grijs. Het deed me echt denken aan een herfstachtig ochtend in Nederland! Aangezien Doubtful Sound 200 dagen per jaar regen ziet was het niet gek dat na het goede weer van gisteren, we vandaag regen kregen. Kajakken stond op de planning en met een select groepje aten we wat ontbijt en kregen van onze gidsen kleren aangereikt die de kou moesten teisteren. We kregen ieder 5 lagen kleding en een knal oranje regenjas, net oempa loempas. Ik moet ze nageven dat er me wel warm hield.
In de stromende regen liepen we naar het water toe en maakten onze kajaks gereed voor gebruik. Ze waren best luxe aangezien ze voor de achterste persoon 2 pedalen hadden om de kajak te besturen. Na 15 minuten kwamen we bijna een bocht waar de wind recht op ons af zou komen. Terwijl onze gidsen het weer checkten had ik mooi tijd om de 'Jurassic Park-achtige landschap in me op te nemen. Er waren overal hoge beboste mountains en overal kwamen kleine of grote watervallen uitgelopen omdat het zo hard regende. Door de regen werd het ook wat mistig en de wind blies de regen zijwaarts wat een schitterend en creepy effect gaf.
De gidsen keerden terug met het nieuws dat we ommekeer gingen maken omdat de wind te sterk was en de instabiele kajaks omver zou blazen. We kregen een half uur om terug te peddelen, om te kleden en vervolgens de cruiseboot op te stappen waar we de andere helft van de groep ontmoetten. Tijdens de cruise zagen we nog meer Lost World taferelen. Ontzettend hoge rotsen en bergen van wel 600 meter hoog met om de zoveel meter een waterval, klein en groot. De mist bleef hangen waardoor we echt het gevoel hadden dat we ver van de bewoonde wereld zaten. Onderweg zagen we een baby walvis die de fjord binnen was komen zwemmen, op weg nar het zuiden. Ein-de-lijk heb ik de staart van een walvis op zijn mooist gezien, een perfecte foto moment waar ik te langzaam voor was!
Na 3 uur stapten we weer van de boot en begaven ons richting de hostel waar we wraps aten voor lunch. Er was iets mis met de bus waardoor we een uur vertraging opliepen onderweg naar de volgende bestemming. Toen de bus eenmaal aankwam begon de terugtocht naar de bewoonde wereld. 40 minuten richting de ferry, 50 minuten op de ferry en vervolgens nog even 4 uur in onze eigen vertrouwde minibus. Het was ondertussen alweer 5 uur voordat we in onze bis zaten dus dit ging een lange, vermoeiende dag worden zonder echt iets te doen. Jimmy probeerde in 1 ruk door te rijden naar Witteburn waar we de nacht verblijven. Onderweg stopten we alleen om wat boodschappen te doen voor morgen, een fietstocht van 42 km langs de 'Otago Rail Trail'.
De kamers werden verdeeld en het eten geserveerd. We slapen letterlijk in een pub, maar dan in de ruimte achter de bar. Ik ben klaar voor mijn bed en en dood op. Ik hoop dat de 88000 motten die buiten rond zweven, mijn kleren niet vernielen, of nog erger.. Mij niet vernielen!