Profile
Blog
Photos
Videos
We werden weer gewekt door de vrolijk kwetterende buren naast het hotel, het zijn net mereltjes die de hele dag kwetteren. Sowieso zie je veel mensen, vooral kinderen lachen. Ik zou bijna zeggen dat ze een soort zorgeloosheid uitstralen, maar dat zal vast schijn zijn.
In zowel de gids van Karin als die van mij staat dat je rond het meer kunt lopen, met een kaartje en al erbij. Twee mensen bij het hotel én de bootticketverkoper gaven aan dat het niet kon of het niet te weten. Tja, moesten we vertrouwen op onze gidsen of op de mensen van wie je verwacht dat ze het weten? We besloten maar op pad te gaan en ter plekke te kijken hoever we kwamen, op deze stalend zonnige dag. Lunchpakketje geregeld bij het hotel. We namen een taxibootje naar de andere kant van het meer en klommen in een uurtje naar de wereldvredepagode die Japanse monniken hebben schonken. Helaas hingen de hoogste bergen in de wolken, maar het uitzicht en de mooie witte pagode waren de klim zeker waard. Onderweg kwamen we de prachtigste grote vlinders tegen. Sommige krekels snerpten zo hard dat ze als een brandalarm klonken. Het pad richting Lukunswara was breed dus we besloten de gok te wagen om het te volgen, om bij het einde van het meer te komen. Soms namen we afslagen en liepen we kilometers zonder dat we iemand tegen kwamen. Maar áls we konden checken of we goed zaten richting Pame Bazaar, kregen we iedere keer een bevestigend antwoord. Wat heerlijk dat iedereen hier behulpzaam is en Engels spreekt. We liepen langs tropische bomen en rijstvelden, over watervallen en hadden steeds een schitterend uitzicht op het meer en een soort delta. Wederom om 15.30u begon het te plenzen en aan de overkant te onweren en we stapten wat harder door. In een dorpje gaven ze aan dat we een klein paadje tussen de rijstvelden in de delta moesten nemen. Daarna kwamen we bij een rivier. Tja links of rechts? We gokten naar rechts en in de stromende regen kwamen we na een kilometer gelukkig twee mensen tegen. Of er verderop een brug was? "Nee, een touw" antwoordde de man. Zou hij een touwbrug bedoelen? We waren heel benieuwd. Het bleek een drijvend platformpje aan een touw te zijn waarbij je jezelf over de rivier kon trekken. Aan de overkant was iemand daar graag toe bereid (om wat te verdienen) en we waren nog niet aan de overkant of Karin had met haar duimen al een lift geregeld bij een passerende pick-up. We klommen in de bak waarna hij stopte om een oude vrouw op te halen. Ze klom over de rand en ging met haar paraplu in de hand gewoon op haar slippers zitten. Daarna pikten we nog een man en twee westerse mannen met een hond op. Allemaal in plensregen in de bak. Jippie hij reed naar Pokhara. Voor het uitstappen van de oude vrouw werd gelukkig de klep naar beneden gedaan, en wij namen met veel zegeningen afscheid. Jammer dat we geen foto's hebben, maar we moesten ons met beide handen vasthouden en onze camera's waren droog opgeborgen.
De cappuccino smaakte daarna bijzonder goed, de mantra op de cd 'Om mani padme hum' klonk als thuiskomen en de douche was een weldaad. Daarna aten we bij kaarslicht een prima maaltijd in een toeristenrestaurant (geen stroom). De man van het boekwinkeltje had precies het gisteren door ons bestelde aantal postzegels op voorraad, kennelijk is het een heel kapitaal. We konden weer rustig slapen.
- comments
ine hendriks Leuk verslag meiden. We bewonderen jullie avontuurlijke inslag. Zeker ik, Riny zou het ook wel aandurven denk ik.
Aad Pickup vol gepakt in de regen! Dat was een leuke foto van jullie geworden. platformpje over het water, ik hoor je daar al lachen, 'dat is gaaf !' en altijd komt het goed !!! Nepalese zorgeloosheid is aanstekelijk ?
corry klein ik heb het met plezier aan pa voor gelezen!En trots dat ik het gevonden heb.liefs voor jullie van pa en ma klein.