Profile
Blog
Photos
Videos
Onze zoektocht naar een slaapplaats eindigde op een parkeerplaats bij McPhee reservoir, een meer dat is ontstaan door het aanleggen van een dam. Het is een hele grote parkeerplaats vlakbij een plek waar je boten het water in kan laten. Het schemert al, dus de rugzakken en het doosje met eten gaan naar voren en we gaan slapen. Zodra we ons hoofd hebben neergelegd gaat het stortregenen. De raampjes staan een beetje open en het regent binnen. Hup, er weer uit, klep op een kier met een fles ertussen en ramen dicht. Even later komen er twee auto's met een boot op trailer voorbij, maar dan kunnen we echt gaan slapen.
De zon is nog niet op, maar het is al wel een beetje licht als we opstaan. Het voelt niet zo goed om hier langer te blijven staan. Een eindje terug is een picknickplek waar we kunnen ontbijten. Een stel mule deer vindt het ook een goede plek, maar vertrekt traag wanneer we aankomen. Er is hier veel wild, want we hebben ook al konijnen en hazen met enorm lange oren gezien. Bij een restaurant wat gerund wordt door een hele familie, vader, moeder en dochter met kleinkind van één jaar, drinken we wat koffie en handelen we onze dagelijkse administratie af. De koffie is vaak niet erg lekker in dit soort restaurants, ook hier niet. Maar de mensen zijn super aardig en je mok wordt regelmatig bijgetankt.
Het museum is net open, als we iets na negen uur de parkeerplaats op rijden. Voor het gebouw is een ruïne en een voorbeeldtuintje aangelegd met groente. Het meeste is aangevreten, vast door de herten die ons nieuwsgierig aankeken toen we aan kwamen rijden.
Bij de ingang zijn verhoogde tuintjes met planten die hier groeien, er staan namen bij, leuk. Na twee films over hoe, waarom en wanneer er archeologisch onderzoek werd en wordt gedaan, bekijken we het resultaat in het museum. Het leuke is dat elk bezoekerscentrum of museum net even een andere invalshoek heeft, waardoor je uiteindelijk alles beter in zijn perspectief kan zetten. De invalshoek van een archeoloog is erg leuk en verhelderend. In het begin was het legaal om archeologische plekken te bezoeken, er dynamiet in te gooien om ratelslangen te verdrijven of die leuke pot mee naar huis te nemen. Pas toen een buitenlander (bestaat niet heel Amerika uit buitenlanders?) onderzoek deed en met alles wat hij had opgegraven weer terug naar Noorwegen ging, maakten ze een wet om oudheidkundig spul te beschermen. Sinds die tijd is er aardig wat veranderd aan methoden en onderzoek.
In het museum is een onderzoekplek nagebouwd en een doorsnede van een onderzochte plek. Wat het voor traject is en wat je nodig hebt daarvoor. Er staan microscopen met voorbeelden die je kan onderzoeken. En ladekasten met in elke la uitgebreid uitleg en voorbeelden over archeologische onderwerpen. Bijvoorbeeld, de Pueblo's hadden twee diersoorten gedomesticeerd, de hond en de kalkoen. Dat is uit onderzoek gebleken. In de la van de kalkoen zie je dus de eierschalen en botten waaruit dat blijkt, een plaatje, veren, wat er gemaakt werd van de veren, een steen die er voor zorgde dat kalkoenen niet wegvlogen, steentjes die ooit in de maag van de kalkoen zorgde voor het verteren. En verdieping: wat voor steentjes dat waren, bijv. stukjes steen die van obsidiaan waren afgeslagen bij het maken van een pijlpunt. En dan heb ik nog niet de hele la gehad. En nog niet alles wat daar verder nog getoond werd. Je snapt dat we ons een aantal uren hebben vermaakt in dat museum.
Een tijdelijke tentoonstelling liet werk van indiaanse kunstenaars zien die net van school af waren. De een wat mooier dan de andere, maar drie vond ik indrukwekkend. Op één daarvan was te zien hoe een vrouw en een man een zandschilderij van het universum aan het maken waren. Waarbij dat ook werkelijk met zand was gemaakt. Dat vind ik nu mooi, oude technieken vermengd met nieuwe ideeën, dan ben je werkelijk een kunstenaar.
Buiten was ook nog een en ander te zien aan de hand van een route naar de top van de heuvel, waar een opgraving was. Onderweg bordjes bij de bomen en struiken, met uitleg over plant en het gebruik vroeger. Op het pad zagen we een gevecht tussen een miljoenpoot en een ander klein beestje. Eerst dachten we een mier, maar na het een tijd goed te hebben aangezien, bleek het een midge te zijn. Een klein vliegje met twee vleugels die probeerde wat af te tappen van de miljoenpoot die daar duidelijk niet zo blij mee was, die kronkelde en rende. Maar de midge was hardnekkig. Het deed me aan Schotland denken, waar we ooit in wanhoop in de tent zaten. Die akelige midges daar, kropen door het gaas van de tent en maakten bulten van jewelste.
Op een terras aan de rivier in Dolores hebben we de rest van de middag doorgebracht. Als veel plaatselijke Amerikanen, bier drinkend (Theo), luisterend naar live muziek, kijkend naar mensen die hoefijzers gooien en gefrituurde uienringen en slappe patat met chili er overheen etend. Dat laatste gerecht was een foutje, we dachten dat het lekkere harde patat met chilipoeder erover zou zijn. Tja.
In ieder geval had ik geen honger meer na deze vergissing en gingen we weer op weg. In de verte is de lucht zwart en zien we heel ver weg een gordijn van regen vallen. Door een landschap vol met rode canyons en prachtige velden. Om onder aan zo'n klif te eindigen op een camping, hier heeft het zo te zien ook geregend, maar al het water is al weer weggezakt. Een mooier plekje om te slapen kan ik me niet voorstellen.
Hetty
- comments