Profile
Blog
Photos
Videos
De hele nacht was de parkeerplaats fel verlicht. Desondanks heb ik redelijk goed geslapen op de parkeerplaats van Walmart. Gelukkig was het niet al te warm. Het regende vannacht, dus de raampjes konden maar een heel klein beetje open en dan is het al gauw benauwd. Dat je bij Walmart op de parkeerplaats kan overnachten was een goede tip van de Amerikaanse familie die we ontmoet hebben in South Dakota. We zijn ook niet de enigen, om ons heen stonden heel wat meer mensen die aan het overnachten waren.
Page ligt midden in het Navajo reservaat, naast de Glen Canyon dam en Lake Powell. Rondom zie ik rode woestijn die bestaat uit zandsteen rotsen en zand met hier en daar een polletje gras, agave of sage. Eigenlijk wat we de laatste weken zien, alleen zijn de struikjes een stuk kleiner. Rondom Page zie ik in de verte kale bergen en kliffen.
Page is een rare stad, niet groot, veel motels en winkels en maar weinig huizen. In die winkels worden voornamelijk souvenirs verkocht. Je merkt dat dit midden in het Navajo indianen reservaat ligt. Niet alleen aan die souvenirs shops, maar ook omdat ik een indiaan met verentooi zag dansen bij een benzinestation. Naast Page lig in de diepte Lake Powell, wat is ontstaan na het aanleggen van een dam. Sinds die dam er is, ziet de Colorado rivier niet meer rood, hij laat al zijn zand en slib in het meer bezinken. Dat meer is tientallen kilometers lang, en volgens berekeningen zal het zevenhonderd jaar duren voordat het meer vol met sediment ligt en de dam zijn nut verloren heeft. Het is wel een vreemd gezicht om midden in die zandvlakte een meer vol met bootjes te zien.
Verstopt in het landschap zijn smalle canyons, waar rondleidingen gegeven worden. Je ziet er prachtige foto's van. We stoppen daarom bij Lower Antelope Canyon. Met een groep van dertien mensen lopen we een route door een smalle door het water gevormde geul. We dalen een heel eind af onder de grond. Het water is hier zo tekeer gegaan dat de gang kronkelt en scherpe hoeken heeft terwijl er ronde kolkgaten zijn uitgesleten. Doordat de zon de bodem niet bereikt is het redelijk koel. Door het spel van zon en schaduw zien de wanden er prachtig uit. Deze canyon is beroemd om zijn foto's die verschrikkelijk veel geld opbrengen. De gids legt daar dan ook de nadruk op door te vertellen welke stand je je fototoestel moet zetten of waar je de beste foto's kunt nemen. Hij is een beetje overijverig want soms vraagt hij je fototoestel om te laten zien hoe je het moet doen. Van alle stelletjes neemt hij een foto op een bepaalde plek. Op een plek die wat wijder is past hij een truc toe met een panoramafoto, zo staan de stelletjes er twee keer op. In de verte horen we gerommel, wat wel een beetje eng is na een verhaal dat hier eind vorige eeuw elf mensen zijn verdronken nadat ze zijn overvallen door een waterstroom. In deze contreien kan het als het regent op bepaalde plekken erg gevaarlijk zijn. Die plekken worden vaak aangegeven. In Capital Reef en het Zionpark zag ik op veel plekken waarschuwingsborden staan. Over de kale rotsen loopt het water naar lage punten en neemt dan modder, boomstammen en stenen mee. Zelfs als het waterpeil niet hoog is kan zo'n onverwachte modderstroom die met hoge snelheid onverwacht op komt zetten levensgevaarlijk zijn. Dan loopt het niet zo lekker zo onderin een canyon met dat gedonder boven je. Maar de gids ziet er zeer relaxed uit, dus het zal wel los lopen.
Toch wel een beetje opgelucht klim ik even later de canyon weer uit. Waar we op de picknick bankjes in de schaduw het ijskoude water wat we krijgen aangeboden laten smaken. We bedenken wat we nog zouden kunnen gaan doen hier en besluiten om een klein museum te bezoeken.
Het is een enigszins verwaarloosd ouderwets aandoend John Wesley Powell museum, wat we niet lang daarna binnenlopen. Met afgietsels van afdrukken die dinosauriërs hebben achtergelaten. Deze zijn meerendeels nu onder water in Lake Powell. Dat meer is vernoemd naar deze beroemde ontdekkingsreiziger die twee keer de toen nog onbekende loop van de Colorado heeft bevaren. Daar heeft hij de eerste keer drie maanden over gedaan. Met vier boten en tien mensen, waar uiteindelijk zes ook de eindstreep halen. Dit verhaal hebben we al op heel veel plekken gelezen tijdens onze bezoeken aan de diverse parken waar vaak in de diepte de Colorado rivier ligt. We wisten dat maar zes het einde hadden gehaald en namen aan dat de rest was omgekomen tijdens de reis. Dat blijkt mee te vallen, alhoewel er wel drie zijn overleden. Na zes weken verliet er één de groep die vond dat hij genoeg avontuur had gehad. De drie anderen hadden twee dagen voor het eind geen vertrouwen meer in de reis, ze verlieten de groep en zijn nooit meer gezien. Of ze door de indianen of door de mormonen zijn gedood is niet bekend. De overgebleven zes beëindigden hun reis op 30 augustus 1869. Er is een film gemaakt over hun reis die ik nog wel een keer zou willen zien.
Tijdens het bekijken en lezen van het verhaal van Powell, horen we het kletteren op het dak en donderen. Na al dat gedreig in de verte heeft het dan toch flink geplensd, al is het al weer droog wanneer we even later naar buiten gaan.
De zandsteen heuvels met hun struikjes zien er donkerder uit nu ze nat zijn, al zien we weinig plassen. Pas een eind buiten de stad zien we waterstroompjes naast de weg. Een auto flitst met zijn lichten en we vragen ons af wat hij bedoeld. Moeten we onze lichten aan doen? Pas kilometers verderop over deze rechte weg zien we iets vreemds. Het begint met blauwe flitsende lichten in de verte. Het stroompje langs de weg is breder geworden. En dan zien we dat de weg onder water staat.
Samen met flink wat andere auto's staan we stil. Aan beide zijden van de brede plas water staat iedereen wat weifelend naar het water te kijken. Af en toe durft een grote vrachtwagen het voorzichtig rijdend aan om door de modderige stroom te rijden. Grote golven slaan dan tegen de zijkant. We kijken dat een poos aan en besluiten van de nood een deugd te maken door wat te gaan eten. Steeds meer wagens keren of besluiten het langzaam aan te wagen. Tot nu toe gaat het goed, er strandt er geen één, de meeste die het wagen staan hoog op de wielen. Wat is verstandig, keren en overnachten in Page?
Het water schijnt iets te dalen, wanneer we besluiten langzaam de overtocht te maken. Het is wel leuk om zo als een bootje omringd door het donkere water te rijden. Maar ik ben toch wel blij om heelhuids aan de overkant de weg te kunnen vervolgen. Waar we door een nat landschap verder rijden.
Later zien we op de NOS app dat er in het plaatsje Hildale in Utah, waar we twee dagen eerder doorheen zijn gereden, tijdens dezelfde regenbui twee auto's door een modderstroom zijn meegesleurd, waarbij 13 mensen zijn omgekomen. Ook in het Zion National Park waar we zijn geweest zijn drie mensen omgekomen. Dat is wel even slikken.
Hetty
- comments
hans gijsen Ja, jullie waren gelukkig op tijd weg daar. Erg voor degenen doe dat niet waren uiteraard! Groeten, Hans.