Verheugd op de rest van de dag struinen we nog wat door het park, ondertussen was Nour in haar Bugaboo kinderwagen in slaap gewiegd, onder het genot van de voor haar onmisbare "Melkie". Mel en ik waren nog even op een bankje gaan zitten om te genieten van dit heerlijke park met haar bloeiende weelde van planten bomen en jawel vrije dieren. Vrije dieren, bedoel ik dieren mee die wij slechts kennen uit dierentuinen, zoals tropische vogels, padden, vlinders en eekhorens. Jawel hoor ze bestaan nog in stadsparken, bij ons in het Vondelpark zie je ze niet meer toch hier in Bangkok springen en kruipen ze nog over de bomen, eekhorens. Zo zien wij er hier één op steenworp afstand langs een boom kruipen en genieten wij van dit vrijspel der natuur, wie het kleine niet eert denk ik dan... We zetten onze wandeling voort richting één van de vele uitgangen van het park, ondertussen wordt Nour ook wakker en geniet van de velle Zonnestralen welke wij als goede ouders proberen af te schermen van onze kleine schat. "De Bugaboo" trouwe reisgenoot, naast en met ons heeft deze veelzijdige kidsbolide uitsekend dienst gedaan. Geen ondergrond is onbegaanbaar voor zijn brede wielen en robuuste onderstel, zelfs de Golf van Thailand wist deze trouwe vierwieler te trotseren. Alhoewel zijn rechter achterwiel toen wel wat was vastgeroest van het zoute water, toch met een beetje vet en kundige hulp van een lieve Thaise monteur was het euvel snel verholpen. Hij diende als wieg, zitje, eetstoel en dwangbuis voor onze Nour, ja soms was de kleine wildebras niet te houden en moesten we haar wel wat bedaren in "de Bugaboo". De keer in het park had hij weer dienst gedaan als heerlijk slaapbedje en konden wij genieten van een momentje ontspanning en rust ook voor ons. Mel houd van lijstjes en organiseert alles tot in de puntjes, zo ontbrak ook het parasolletje voor de bugaboo niet op haar lijstje. Maar goed ook want te velle zonnestralen deze middag en alle andere dagen, wisten wij met deze schattige zonneplu te weerhouden van Nours kwetsbare huid. Het park voorbij bereikten we de uitgang aan de zuidzijde, dit is een uitgang die grenst aan een drukke zesbaanse weg waar het verkeer, als het niet stil staat in de file, voorbij raast. Voor we het park uitliepen kochten we nog ff snel een flesje water en een pakje melk voor Nour, zelf maakte ik een sanitaire stop. Wat mij even stil doet staan bij de openbare toiletten in Bangkok. Perfect, in één woord mijn comlimenten, schoon, fris, goed onderhouden en Gratis. We waren er klaar voor om verder te gaan, op naar Wat Pho. Het tempel complex met de vergulde Reclining Buddha, de tempel is ook bekend als geboorte plaats van de traditoneel Thaise massage (geen happy end :-) . De Buddha ligt op zijn rechterzij met een lichte glimlach, het beeld is 33 meter lang en aan de achterzijde staan vele urnen die worden gebruikt om giften in te gooien. Lange rijen mensen trekken langs deze urnen en werpen klein geld in elk van deze, het geluid draagt door het gebouw, niet wetende wat het was wat ik hoorde, verbeelde ik mij een Buddhistisch ritueel wat zich voltrok aan de andere kant van de Buddah op weg naar Nirvana. Onze schoenen weer aangetrokken en de mooie vakantie kiekejs op zak verkenden wij de rest van het fraaie complex. Zelf wordt ik wat ongeduldig, waarschijnlijk bevangen door de wamte wil ik eigenlijk weer snel verder. Sorry Mel af en toe ben ik een spelbederver, toch ik hield me sterk en sjokte gewillig mee. Ondertussen werden we nog door een Thai meegelokt om door een monnik gezegend te worden, wat een farcé. Wij vragen ons af hoe zo een heilig man daaraan meewerkt? We liepen een achteraf hofje in, een steegje door om voor een deur te stopppen waar na wat kloppen en roepen door een Monnik, gekleed in een oranje gewaad open werd gedaan. De man zag er wel goedheilig uit en ons werd te verstaan gegeven dat wij geknield onze zegen met de bijbehorende armbandjes in ontvangst mochtten nemen, tot zover leuk en aardig. Vervolgens wil de monnik ons nog behangen met leuke amuletten daarin een afbeelding van de Buddha. Met enige argwaan vroeg ik of daar een prijskaartje aan vast zat en zoj a hoeveel dan? Nou dat liep aardig op, de goede sjacheraar probeerde even 2.500 Bath, een goed weekloon van ons los te troggelen. Helaas Hollands pindakaas, dat lukt hem natuurlijk niet, ik gaf hem 100 Bath voor de bandjes en de zegen en nam vriendelijk afscheid van het stel. Mooi, een geluk hierbij was dat Mel het ook wel gezien had en dat we ons weer richting uitgang begaven. Onderweg zagen we nog een klas van de Kunstacademie, met een individuele opdracht elk aan het tekenen, schilderen of anderszins kunstzinnig de omgeving vast leggen. Langs de oudste massage salon van Thailand liepen wij door de heerlijk verffrissende geur van Tigerbalsam de tempel uit. Onze buik begon aardig te knorren en wij verheugden ons al de hele dag op dit heelijke lopendeband buffet "All you can eat"in vijf kwartier.......Op naar Shabushi by Oshi.......