Profile
Blog
Photos
Videos
Mijn vlucht naar Auckland vetrok op 1 mei om 23.50 vanuit Santiago. En
ik kwam aan op 3 mei rond 04.00 uur in de ochtend. Het was in Santiago
al donker rond 19.00 uur en in Auckland wordt het pas licht rond
06.30. Gedurende de hele vlucht (iets van 12 uur) was het ook donker,
dus dit was echt de langste nacht van m'n leven! Daar komt nog eens
bij dat 2 mei 2011 dus helemaal aan m'n neus voorbij is gegaan. Het voelt erg raar
om gewoon een hele dag nooit mee te maken! Gelukkig halen we dit wel
weer in met dagen die langer duren. De vlucht beviel in ieder geval
prima (eindelijk The kings speech kunnen kijken!) al viel het me wel
op dat de cama-stoelen in de busreizen in Zuid Amerika een stuk comfortabeler waren
dan de vliegtuigstoelen.
Toen we aankwamen bij de backpackers (hostels in NZ worden backpackers
genoemd) die we geboekt hadden bleek alles op slot te zijn. Dit was
opzich niet gek aangezien het 5uur 's ochtends was. Gelukkig hadden we
de mazzel dat er toevallig net iemand weg ging uit het gebouw om naar
t vliegveld te gaan, zodat wij naar binnen konden. Rond 7 uur zijn we
maar ergens gaan ontbijten en om 8uur konden we gelukkig inchecken.
Hierna zijn we de stad gaan verkennen en hebben we hier en daar nog
wat geshopped. De eerste paar uur hebben we ons enorm verbaasd, maar
het was echt geweldig om weer in een westerse stad te zijn! Alles is
onmiddellijk zo anders; ik heb echt m'n ogen uitgekeken in de
supermarkt naar het enorme aanbod en de mate van orde in de winkel.
De rest van de dag heb ik het rustig aan gedaan, ik was nog behoorlijk moe van de vlucht en van de lange nacht. ' S avonds hadden we echter nog afsproken met Igor en Irena (de Sloveense mensen die ook naar NZ gingen). Het was leuk om een paar bekende gezichten te zien in een nieuwe stad, maar na een paar drankjes moesten we alweer afscheid nemen omdat zei de volgende dag ook weer verder gingen reizen. Erg jammer, want we zouden ze waarschijnlijk niet meer tegenkomen.
De volgende dag was voor mij de dag van de uitzichten. Om te beginnen hebben we in de ochtend de skytower beklommen (nouja, de lift getrosteerd), wat eigenlijk een grote toeristische attractie is maar toch wel leuk om een beetje een idee te krijgen waar je bent. Het is de hoogste toren in het zuidelijk halfrond, dus zo maak je nog eens wat mee. Daarna zijn Elvira en ik onze eigen wegen gegaan en heb ik een ferry genomen naar Rangitoto, een vulkaanisch eilandje ongeveer een kwartiertje uit de kust. Hier heb ik de relatief lage vulkaan beklommen (een paar honderd meter) en genoten van het uitzicht over Auckland vanaf de zee. Nadat ik weer terug was in de stad heb ik een groot deel van de coast-to-coast walkway gelopen in Auckland. Deze gaat door het centrum, langs de universiteit, door het centrale park en via een paar vulkanische heuvels uiteindelijk tot aan de westelijke kust (zo ver ben ik niet gegaan). Ik heb de route gevolgd totdat ik op Mount Eden stond, waarvandaan je een prachtig 360 graden uitzicht hebt over Auckland. Het is echt verzinwekkend hoeveel vulkanen hier zijn, de hele stad is eigenlijk gewoon gebouwd op een groot vulkaanisch gebied. 's Avonds hebben we weer heerlijk gegeten in een van de vele super leuke, gezellige en goede restaurantjes in Auckland (wat een verademing!).
Donderdag heb ik mezelf weer een op ferry gezeuld, ditmaal naar Waiheke island. Hier heb ik met een mountainbike een paar van de mooiste stranden op aarde verkend. Naast de prachtige stranden staat het eiland ook bekend om al zn uitstekende wineries, dus op de weg terug heb ik nog even een fles lokale wijn meegenomen. Het was heerlijk weer en fijn om weer eens actief bezig te zijn, maar de fiets-verhuurder was even vergeten te vermelden dat het eiland eigenlijk voor 95% uit heuvels en bergen bestaat, dus aan het einde van de dag was ik volledig gesloopt en uitgezweet. Als beloning maar gegeten bij de burger king..
Op vrijdag konden we onze van ophalen, dus helaas zat de tijd in Auckland er al weer op! Ik heb erg genoten van de relaxte sfeer in de stad en vond het eigenlijk wel jammer om weg te gaan. Maar op dit moment wist ik natuurlijk nog niet wat er nog meer komen ging.
- comments