Profile
Blog
Photos
Videos
Op moment van schrijven zit ik buiten te chillen in een hangmat in de common-area van het eco-hostel Curitiba. We zijn hier vanmiddag rond 4 uur aangekomen met de bus vanuit Sao Paulo en zijn direct naar het hostel gegaan. Tot onze verbazing lag dit echter niet in stad, zoals we hadden gehoopt, maar in een buitenwijk. Het is echter wel een super leuk en gezellig optrekje met een soort van kleine bungalowtjes, een riviertje en een zwembad. Omdat het een stukje uit het centrum ligt hebben we de rest van de dag eigenlijk weinig meer gedaan. Boodschappen in de buurt gedaan en zelf iets gekookt in de keuken.Ondertussen zijn we redelijk gewend aan het leven in Zuid-Amerika. Na een tijdje vergelijk je de lokale supermarkt niet meer met een Albert Heijn en is maar gewoon accepteren dat ze eigenlijk niet hebben wat je wil.
De afgelopen dagen hebben we veel op het strand gelegen en een beetje uitgerust van alle drukte van de grote steden. Woensdag hebben we een groot strand bezocht waar veel te doen was. Je kon er ritjes maken op bananen, er was een soort glij-paradijs in de zee en er waren een heleboel strandverkopers en leuke tentjes. Helaas hadden niet veel geld meer (iets van 10 euro) en konden we dus niet veel meer uitgeven dan de tickets voor de bus. Het is af en toe (in kleine steden) lastig om geld te pinnen, omdat dit niet bij alle pin automaten kan. De meeste zijn alleen met braziliaanse rekeningen te gebruiken en hier kunnen wij dus geen gebruik van maken. Daarnaast zijn Brazilaanse Reals maar weinig waard (de helft van een euro) maar behandelen de mensen het wel alsof het euro's zijn. Het is dus bijna nergens mogelijk om met 50 te betalen, terwijl dit minder dan 25 euro is. Uiteraard komen er alleen maar 50'jes uit de pinautomaat. We hebben in de loop van de middag nog een berg beklommen en hier boven genoten van een geweldig uitzicht over de baai en de zee.
Donderdag zijn we vroeg opgestaan omdat we moesten uithecken in het hostel. Na alle spullen weer te hebben in gepakt zijn we met een taxi naar het het legandarische 'praya do Eden' geweest, waar je alleen kan komen na een lange wandeling omhoog en een steile afdaling naar beneden. Dit bijna verlaten strandje was echt geweldig! Het lag een klein baaitje en had echt de tropische look zoals je dat zou verwachten, inclusief palmbomen en alles. Toen we op de terugweg weer aan het zwoegen waren op de heuvel hadden we mazzel; een vriendelijke local (in een oud-barrel) wilde ons wel meemenen langs de weg en beneden afzetten. Superrelaxed!
In de middag zouden we terugkeren naar Sao Paulo. Dit wordt vaak gedaan vanuit Guaruja dus de vriendelijke dame in het hostel had een goed idee voor ons. Ze kon een auto bellen, die ons ophaalde bij het hostel en ons afzette op het bus/metrostation in Sao Paulo. Dit klonk ons goed in de oren, de man zou ons rond 4 uur ophalen, dan nog 'wat' andere mensen ophalen en daarna richting Sao Paulo gaan. In onze gedachten zagen we al een mooi busje aan komen rijden. Dit viel echter vies tegen toen er rond kwart over 4 (te laat!) een (handmatig) geblindeerde kliene fiat aan kwam rijden. Onze schietgebeden waren tevergeefs, deze man kwam ons ophalen. Met het lood in de schoenen liepen wij onze zekere dood tegemoed en hoopten dat het dan maar snel afgelopen zou zijn. Helaas was van snel echter ook totaal geen sprake. De man in kwestie wist namelijk totaal niet waar hij was of wat hij eigenlijk aan het doen was. Hij had wat gekreukelde briefjes in zijn hand met adressen en duwde mij nog een kaartje met 'excecutive service' in mijn hand. Ik heb het nog eens opgezocht, ik ben er vrij zeker van dat dit geen excevutive service was. Ik deed mijn best mij (en mn backpack) in de kleine auto de proppen en vroeg me af hoe hier in godensnaam nog meer mensen bij konden.
Onderweg vroeg de man letterlijk aan ie-der-een op straat de weg naar een van zijn volgende adressen. Na een half uur ronddolen werd hij gebeld en aan zijn reactie te zien was dit een van de klanten die afbelden. Als reactie hierop ging de man zo mogelijk nog agressiever rijden (notie: er waren ook geen gordels, noch een achterportier om te ontsnappen). Na nog een half uur zoeken bereikten we ergens in een vage wijk (ik had ondertussen totaal geen idee meer waar we waren) een huis waar iemand opgehaald moest worden. De man gebaarde dat ik de backpack maar een beetje aan moest duwen en dat het dan wel goed kwam. Gelukkig had de persoon (een random local) geen bagege mee en paste hij nog relatief makkelijk in de nu al overvolle auto. Gelukkig wist deze man wel de weg en wees de nog steeds driftig bellende chaufer richting de snelweg. Uiteraard moest er eerst nog getanked worden (WTF) en op dit moment moesten wij betalen. Argwanend gaf ik hem de briefjes en de man tankte voor 3.5 liter (WTF AGAIN). Na deze tankbeurt konden we met goede moed (?) opweg naar Sao Paulo, ookal stond de benzine meter nog steeds in het rood. Hier hechte onze chauffeur geen waarde aan en vol gas vlogen we richting de grote stad. Omdat er geen airco was bleven de ramen de hele weg open. Na een half uur kon ik alleen nog maar denken aan de die inhalers met verreikte zuurstof die lange afstandsschaatsers wel eens krijgen nadat ze een uitputtende 10km hebben gereden. De wegen hier zijn namelijk zo vies met uitlaatgassen en ranzige stoffen dat de hoogovens in Nederland er niets bij zijn. Letterlijk, luchtvervuiling in Nederland bestaat gewoon niet. In de grote steden en langs en op de snelweg is de lucht zo ranzig dat je het liefst de hele dag je adem inhoudt Zoals een zeehond die een half uur onder water kan slapen.
Met een paar zwarte longen kwamen we uiteindelijk om 18.15 in de stad aan. Opgelucht dat we eindelijk uit die auto mochten bedankten we de dubieze chauffeur, pakte we onze tassen en renden snel richting de metro. Erg blij zaten we uiteindelijk te eten in een bekend cafe in de buurt van het hostel (waar we al eerder hadden geslapen). De volgende ochtend moesten we weer vroeg op staan om rond9 uur de bus naar Curitiba te nemen. Dit was een zeer chille busrit zonder al te veel problemen.
Morgen (zaterdag) verkennen we hier de stad een beetje en kopen we tickets voor zondag. We zijn dan van plan om met bus richting Foz d'Iguazu te gaan. Maar zondag ochtend/middag gaan we eerst nog genieten van een prachtige treinrit door de bergen!
Groetjes!
- comments
lizet l godsamme kijk je een beetje uit met die dubieuze /meestal dronken /op geld beluste arme sloebers! niet meer instappen hoor dan geef je maar wat geld en zeg je dat de plannen veranderd zijn! ik wil je niet kwijt denk aan je arme moedertje in het thuisland xxxxxx .
Opa Kijk een beetje uit voor dubieuze. Meestal dronken op geld beluste arme sloebers!!! Denk aan je oude arme. Oma en opa