Profile
Blog
Photos
Videos
Wobble heeft laten weten dat er niemand anders zich heeft aangemeld om te gaan duiken. Helaas gaat de trip dus niet door. Erg vind ik het niet, want nu kan ik tenminste een keer uitslapen. Na een laat ontbijt besluit ik langs Russell te lopen. 'Where were you yesterday?' vraagt hij. Ik vertel over de onverwachte snorkel trip en over de duik van vanochtend die niet doorging. 'Als er zich vandaag meer mensen aanmelden, kan je vanmiddag met mij mee', zegt Russell. 'Ok, dan kom ik later wel weer even checken', zeg ik en ik wil weglopen. 'You don't have to get out of my hair this fast', zegt Russell. 'Come sit with me for a while'. Dat doe ik en zo zitten we een tijdje te praten over duiken, reizen en nog veel meer. Ik vertel over gisteravond en de rare dansende toeristen. Terwijl ik de 'vis-dans' van de hanenkam-man demonstreer, komt er een lange, dunne man langslopen. Met een hanenkam.. Oeps. Hij vraagt aan Russell of hij kan gaan snorkelen. Russell zegt dat de man met Danny P (of 'president') moet gaan praten. Die zit in het hutje en houdt 'de administratie' van de dive shop bij. Danny P vraagt of ik het erg vind om nog een keer naar Hol Chan te gaan. Dan kan de snorkelaar met de hanenkam mee en hoef ik niet te wachten tot er nog iemand komt duiken. Ik vind het prima. Ik wil gewoon nog even een keer duiken voordat ik de Great Blue Hole ga doen en Hol Chan was leuk, dus waarom niet. Ryan, de snorkelende hanenkam, is een geval apart. Op de boot onderweg naar Hol Chan trekt hij vast zijn outfit aan; blauwe schuimrubberen zwemvliezen en een badmuts om zijn hanenkam netjes te houden. Nadat deze badeend samen met zijn gids het water in is gedoken, maken Russell en ik ons klaar om het water in te gaan. Russell heeft al verteld dat hij een 'pet eel' heeft. Een van die enge slangen uit De Kleine Zeemeermin. Hij is erg tam en Russell kan m altijd op z'n kop aaien. Ik vind die beesten maar niks, want ze zien er altijd boos en gemeen uit. Nadat we een tijdje hebben rondgezwommen, vinden we z'n vriend. De murene (zo heten ze geloof ik) laat het inderdaad toe dat hij over z'n hoofd geaaid wordt. Russell wil verder zwemmen, maar opeens lijkt het alsof de murene mij wel erg interessant vindt. Meestal blijven ze in hun schuilplaats en komt af en toe hun kop eruit, maar nu komt hij bijna helemaal zijn huis uit. Naar mij toe! De interesse is niet wederzijds dus ik wil rustig wegzwemmen, maar Russell houdt me tegen. Uit zijn gebaren begrijp ik dat het misschien beter is om even stil te blijven staan. Russell komt tussen ons in zwemmen en zo gebruik ik hem als menselijk schild om weg te zwemmen van deze lelijke vis. 'My eel liked you!' zegt Russell als we even later weer boven water komen. Sorry, maar het is niet wederzijds. Na onze duik varen we verder naar Shark en Ray alley. Nog even Ryan uitlaten. Ik duik ook nog het water in om m'n haai gedag te zeggen, maar ga alweer snel terug de boot in. Samen met Russell wacht ik daar tot Ryan en zijn gids terug zijn. Na een tijdje komen ze terug en Ryan klimt als eerste de boot in met zijn blauwe schuimrubberen flippers. Eenmaal in de boot begint hij zijn badmuts van zijn hoofd te pellen en terwijl ik dit zo zit te bekijken hoor ik ineens geschreeuw. Achter me klimt de gids van Ryan als een malle over het randje van de boot en met een noodgang valt hij zo voor m'n voeten. Hijgend ligt hij voor me op de grond met wijd opengesperde ogen. 'Hammerhead..' hijgt hij. Russell komt niet meer bij en ook op de boten om ons heen wordt gelachen. 'Hij kwam echt vol op me afzwemmen' gaat de gids verontwaardigd verder. 'Dat geloof ik graag' zegt Ryan, 'ik heb nog nooit iemand zo snel een boot in zien klimmen'. Daar ben ik het mee eens. Nog steeds half in shock start het 'bijna-slachtoffer van een hammerhead' de boot. We gaan terug naar de dive shop. Daar vraagt Russell of ik vanavond mee ga iets drinken. Dat lijkt me gezellig, maar ik moet eerst nog wat dingen regelen. Ik heb een mailtje van Rico (de eigenaar van Tuff Enuff tours) gekregen, dat ik Wobble weer even moet opzoeken, zodat hij kan regelen dat ik met korting de Blue Hole kan duiken. Ik loop dus naar de stijger en vraag of iemand Wobble voor mij kan bellen. Ik krijg hem aan de telefoon en hij zegt dat hij meteen voor me aan de slag gaat. Ik moet in de buurt blijven, want over 5 minuten belt hij terug. Als hij terug belt, vertelt Wobble dat hij wat met Amigos del Mar heeft geregeld. 'Je moet straks alleen even langslopen, zodat ze je nog het een en ander kunnen uitleggen' zegt hij. Relaxt! Het ziet er naar uit dat ik de juiste connecties heb hier op la isla bonita. Bij Amigos del Mar word ik verwelkomd door een meisje. 'Stephanie?' vraagt ze 'we've been expecting you'. Ik ga zitten en ze legt uit wat we morgen gaan doen, wat ik mee moet nemen en hoeveel ik moet betalen. Zeker €100 euro minder dan wat een gemiddelde Blue hole trip kost! Er zal een bootje komen om mij op te halen. Ik moet om 6.30 op de stijger voor mijn hostel staan morgenochtend.. Je moet er iets voor overhebben..
Als ik alles heb geregeld loop ik terug naar mijn hostel om te douchen. Daarna loop ik terug naar Mystical adventures, waar Russell al zit te wachten. We lopen 20 meter verder naar een stijger waar een bar/restaurantje op is gebouwd. Bovenop het dak drinken we iets en daarna lopen we naar het pleintje, want we hebben honger. Op het plein blijkt een soort van festival aan de gang. Waarschijnlijk omdat het bijna kerst is ofzo. Het hele plein staat vol met mensen, die net ook allemaal willen eten. Het duurt dus even voordat ik m'n burger heb, maar het is wel heel gezellig in de rij. Even later komt er een hele parade voorbij. Dansende, zingende mensen, praalwagens, muziek. Het lijkt wel alsof heel San Pedro in de stoet meeloopt, want het duurt nog best even voordat hij voorbij is. Als ik ga slapen, zet ik nog vlug mijn wekker om 5.45, zodat ik genoeg tijd heb om morgen op tijd op de stijger te staan.
Ik word wakker van geklop op mijn deur. Het duurt even voordat ik doorheb waar ik ben en wat er gebeurt. 'Stephanie?' roept degene aan de andere kant van de deur. 'Yes?' antwoord ik. 'The boat is waiting for you at the dock' zegt de stem achter de deur. 'Ok' zeg ik terug. Wat apart dat ze te vroeg zijn, denk ik en rustig begin ik me aan te kleden. Ik pak mijn telefoon en zie dat die uitstaat. Nee! Mijn batterij is 's nachts leeg gegaan! Het is 6.40 en de wekker is dus helemaal niet afgegaan. Als een malle prop ik wat spullen in m'n tas en ren ik snel naar beneden. Op de stijger staat Giovanni op me te wachten. Ik leg hem uit wat er gebeurd is, maar hij vind het helemaal niet erg. Ik ben blij dat hij me is gaan halen en niet zomaar zonder mij is weg gegaan. Snel stap ik de boot in en verontschuldig me aan de mensen die erin zitten. De boot brengt ons naar Amigos del Mar waar we onze duikspullen krijgen en wat ontbijten. Daarna stappen we op de grote boot die ons naar de Great Blue Hole brengt. Jammer dat mijn telefoon leeg is, want het is een mooi gezicht om de zonsopgang tegemoet te varen. Ik bedenk me dat ik nog helemaal geen foto's heb gemaakt sinds ik hier ben. Waarschijnlijk omdat ik het te druk naar mijn zin heb.
Onderweg naar de Blue hole varen we langs mooie onbewoonde eilandjes. Ik praat wat met de crew en slaap bovenop het dek nog even wat bij. Dan worden we bij elkaar geroepen voor de briefing van Giovanni. 'De Blue hole is een deep dive en dus niet voor beginners. Als je het niet trekt, moet je dat bij 18 meter aangeven, want dan kan je nog terug' zegt hij. Ik vraag me af wat er gebeurt als je op 30 meter ineens iets hebt, maar Giovanni gaat door met zijn briefing. 'Op het diepste punt (40 meter) kun je last krijgen van narcosis. Krijg je daar last van dan wordt je licht in je hoofd en word je een beetje loco. Een goedkope high dus', gaat Giovanni verder. Ik heb mensen stalagmieten zien huggen, bijvoorbeeld' vult Edgar, de kapitein, aan. 'Het kan echter ook gevaarlijk zijn, want soms zijn mensen zo high dat ze ineens nog dieper gaan duiken of juist ineens heel snel naar de oppervlakte zwemmen.' Vandaar dat er dus een teken is dat je moet gebruiken als je je licht in je hoofd voelt. Dan pakt je divemaster je bij je gear en kan je rustig je high uitzitten. Na de briefing trekt iedereen zijn gear aan en gaan we het water in. Er gaat een groep met Giovanni mee en eentje met Edgar. 'Normaal gesproken zouden we nu met één groep gaan, maar die Amerikaanse vrouw is een beetje zenuwachtig' zegt Edgar tegen mij. 'Vandaar dat ik met haar mee ga als extra divemaster en kan jij ook met ons mee als je wilt'. Ik vind het wel relaxt zo'n klein groepje, dus ik sluit me aan bij Edgar en de claustrofobische, Amerikaanse, oudere vrouw. Rustig aan gaan we naar beneden en bij 18 meter voelen we ons nog allemaal prima. Voor ik het weet zitten we al op de 40 meter. Het idee dat je zo diep bent en de stalagmieten en stalagtieten om je heen maken het best wel een gave duik. Edgar schijnt met een lampje op rare zeedieren die hun huis op de vele stalagmieten hebben gemaakt. Dan zwemt hij opeens een grot in, die zich tussen de stalagmieten bevindt. Ik vind het supergaaf dus ik volg hem, maar vraag me toch af of de claustrofobische vrouw dit wel gaat trekken. Heel even zien we alleen maar steen om ons heen en één klein luchtbelletje dat bovenin de grot hangt. De Amerikaanse vrouw lijkt er geen problemen mee te hebben. Misschien is ze ondertussen wel high geworden. Een paar meter verder is het weer wat lichter en zwemmen we weer de grot uit. Dit is echt awesome. Jammergenoeg moeten we al snel weer terug naar boven. Terug op de boot vraagt Edgar aan mij 'how was the narc?' 'Niks van gemerkt' antwoord ik. 'Are you sure?' vraagt hij, 'You were smiling a lot!' 'Dat was natuurlijk omdat het supervet was!' leg ik uit.
The Blue Hole was dan wel de reden waarom ik op deze duiktrip ging, maar voor vandaag staan er nog twee duiken op het programma. We varen verder naar Half Moon Caye, waar we eerst gaan lunchen en daarna weer duiken. Op het eiland hebben we na de lunch nog even tijd om boobies te bekijken. Geen vrouwen in blote tieten, maar een soort vogels dat alleen op dit eiland zijn nest bouwt. Ik zie inderdaad een paar van deze vogels in een nest, maar er zijn er nog veel meer van een ander soort. Deze vogels maken een heel raar geluid en ze hebben een rode borst die ze helemaal hebben opgeblazen. Het geluid dat ze maken lijkt wel een soort getrommel op hun borst. Vreemde vogels..
Na de boobies is het weer tijd voor een volgende duik. Dit keer ga ik met een ander groepje mee. Mijn divemaster is een wat oudere man en dit keer zitten er ongeveer 5 mensen in mijn groep. De divemaster wiens naam ik ben vergeten, heeft een speer bij zich om de lionfish te vangen. Deze zijn namelijk het ongedierte van de zee. Hij vangt tijdens onze duik hier en daar wat lionfish en voert deze aan andere vissen. Die vinden het wel makkelijk om gevoerd te worden. Alleen de murene die we tegen komen lijkt geen zin te hebben in lionfish. Hij krijgt de gespeerde vis voor zijn gezicht geduwd, maar gaat snel terug zijn grot in. Na een paar keer proberen, geeft de divemaster het op. Laat deze moeilijke eter maar lekker in zijn grot zitten. De volgende gast die op diner wil komen, is iets groter. Nadat er weer een lionfish gespeerd wordt, schiet er een haai richting de speer en vreet de vis zo van de speer, waarna hij keihard mijn richting op komt zwemmen. Hij heeft al iets te eten, dus ik vind het eerder interessant dan eng, maar Mike, een Canadese jongen in mijn groepje, wordt er duidelijk zenuwachtig van. De haai heeft blijkbaar ook zijn vrienden uitgenodigd, want ineens worden we omsingeld door een stuk of vier haaien. Mike blijft ze goed in de gaten houden. Terug in de boot roept hij ook meteen 'wow, those sharks were freaking me out man!'
De derde duik is in 'The aquarium'. En zoals de naam al een beetje verraad, zijn hier mega veel gekke vissen en koraal. Ik ben ondertussen best moe geworden, dus ik vind het niet zo erg als we weer het water uit moeten om terug te gaan naar San Pedro. Terwijl ik bij zit te komen van een leuke dag, gaat de oudere divemaster aan de slag met cocktails. Hij maakt voor iedereen een piña colada, waar hij ongeveer de helft aan rum in heeft gegooid. Ik hou het er dus bij eentje, waarna ik in slaap begin te vallen. De Canadese jongen en zijn buddy zijn aardig aan het tanken en roepen mij als ik bijna in slaap val. 'Kom gezellig hier zitten' zeggen ze 'neem nog een cocktail'. Het eerste aanbod neem ik aan, maar de cocktail sla ik af. Als ik nu nog zo'n halve liter rum piña colada achterover sla, ga ik straks lallend het schip af. We praten met z'n drieën gezellig wat en de Canadees belooft dat hij zijn filmpjes en foto's van zijn gopro met me gaat delen.
Bij aankomst in San Pedro ben ik best wel moe en ga ik meteen naar mijn hostel voor een douche. Onderweg kom ik Russell tegen die vraagt of ik mee wil naar Caye Caulker. Hij gaat vanavond met David daarheen om wat te eten. Top idee! Ik ga douchen en wil daarna naar hun dive shop lopen. Ineens zie ik op de stijger een bekende gestalte. Het is Linden, een van de basketballers die ik in Guatemala heb ontmoet! We kletsen wat bij, maar al snel komt Russell me ophalen. Ik beloof dat ik morgen langs kom bij het kantoor van Tuff Enuff.
David is de boot al aan het klaarmaken voor vertrek naar Caye Caulker. We stoppen eerst nog om te tanken en om 3 biertjes te halen. Dan varen we onder een hele mooie sterrenhemel naar Caye Caulker. Als we aankomen op het veel rustigere eiland, gaan we eerst wat eten. David en Russell zoeken een vis uit en ik ga voor een filet. Uiteindelijk blijkt dit een goede keuze want beide vissen van de jongens zijn niet goed gebakken. Mijn filetje is prima. Naast onze tafel zitten drie mensen die ik herken. Ze zaten bij mij in de chicken bus. Ik praat even met de jongen waar ik naast zat. Caye Caulker is leuk, maar erg rustig, zegt hij. Ik weet zeker dat ik de goede keuze heb gemaakt om naar San Pedro te gaan. Caye Caulker is prima voor een avondje eten en drinken met je local vrienden en daarna weer snel terug. We maken nog een stop bij de lokale reggae bar, I&I, waar helemaal nog niks gebeurt. 'De dj komt pas over een half uur', zegt het meisje dat daar werkt. 'In de tussentijd drinken we wel een drankje bij een bar op het strand', zegt David. 'Dan komen we later terug'. Inderdaad als we een tijdje later terugkomen is het een stuk drukker in de bar. Veel toeristen, dat wel. We gaan met z'n drieën aan een van de tafels zitten met een schommel. We kijken wat naar de dansende mensen en even later doen Russell en ik ook nog een dansje terwijl David in slaap zit te vallen in zijn schommel. Tijd om terug naar ons eiland te gaan.
- comments
natascha Murene?!?!?!!? Je bent gek...... die is gevaarlijk. Tenminste.... dat las ik altijd op het bordje bij het aquarium in Blijdorp.....
Mama My eel likes you??!! Lekker als een vent dat tegen je zegt, whahaaaa