Profile
Blog
Photos
Videos
La Isla Bonita... San Pedro...
Wat kan ik erover zeggen? Ik wil niet meer weg! De geplande twee dagen worden al snel drie, vier, vijf, een week... Waarom? Laat ik bij het begin beginnen..
Met het groepje mensen waarmee ik in de 'oh zo comfortabele' chicken bus zat, loop ik aangekomen in Belize city naar de watertaxi. Deze gaat naar Caye Caulker en San Pedro. Op mijn voucher staat 'Belize city - Caye Caulker' maar ik ga kijken of ik er San Pedro van kan maken. Het basketbalteam van Belize heeft me overtuigd daar naartoe te gaan en het lijkt me ook wel gezellig ze misschien weer te zien. Jack, het 67-jarige blije ei, gaat ook naar San Pedro.. 'Ik zit liever ergens waar wat meer gebeurt en dat ik m'n rust op kan zoeken als ik dat wil, dan wanneer ik helemaal niks kan doen.' En daar heeft hij gelijk in. Gelukkig is mijn ticket zo omgeboekt en stap ik dus niet uit wanneer de watertaxi in Caye Caulker stopt. Jack en ik blijven nog even zitten. Het is best een luxe watertaxi want we hebben wifi. Althans, ik heb wifi. Jack zit een beetje met zijn iPhone te rommelen dus ik leg hem uit hoe je caps lock aanzet om makkelijker het wachtwoord in te typen. Op de een of andere manier wil het toch niet lukken en zitten we als twee sukkeltjes onhandig op de iPhone te tikken. Na een tijdje houden we het voor gezien en kijken we maar naar buiten. Een veel leukere bezigheid eigenlijk.
We komen aan op San Pedro, een Caribisch eiland waarvan ik meteen al kan zien dat ik het hier naar m'n zin ga hebben. Mooie zee, strand, palmbomen, reggae muziek en gezellige mensen. Ik zeg Jack gedag (we gaan elkaar zeker nog tegenkomen op dit eiland) en ik ga op zoek naar Ruby's. Ze hebben nog een kamer voor me, dus ik installeer me meteen en loop daarna een beetje over het strand. Al snel ga ik op zoek naar een restaurantje waar ik kan gaan eten en zo kom ik Jack weer tegen. Hij zit samen met Arnie te chillen, een man uit Noorwegen die hier al een paar jaar woont. Als ik hem vraag waar ik lekker kan eten, stuurt hij me naar Caliente. Daar eet ik een curry, drink een cocktail en ga daarna terug naar m'n kamer. Vanavond maar vroeg slapen en morgen verder het eiland onderzoeken. Onderweg naar mijn hostel hoor ik voetstappen achter me. Als ik me omdraai, zie ik een Amerikaanse man met een rieten cowboyhoed. 'Hi' zegt hij. 'Hi' antwoord ik beleefd terwijl ik doorloop. De man probeert me in te halen en een praatje te maken. Na te vragen wat ik ga doen vraagt hij vrijwel meteen of we morgen wat gaan drinken. De man is dik in de vijftig en hij maakt nogal een zenuwachtige indruk. Hij is dronken, aan de drugs, gewoon heel raar of alledrie. 'Uhm sure' antwoord ik en onmiddellijk zegt een stemmetje in mijn hoofd 'wat doe je, you retard?!' 'Where?' vraagt de man. 'La Luna loca' zeg ik. 'Six sounds perfect' zegt hij en hij loopt weg. Wat een weirdo.. Dan komt hij terugrennen. 'Im Felix by the way' zegt hij. 'Stephanie' zeg in terwijl ik zijn hand schud. Dan loopt hij weer weg.
De volgende dag loop ik na mijn ontbijt weer wat over het strand. Niet ver van mijn hostel vind ik Russell. Een lange gespierde gast met dreads, die met zijn blauwe zonnebril onder een palmboom zit te chillen. Ik raak met hem aan de praat en hij vertelt dat hij dive master is. Ik vertel dat ik m'n open water heb en dat ik wel graag wil gaan duiken. 'Come with me then!' zegt Russell. 'I leave at 2 o'clock'. Het lijkt me heel gezellig om met hem te gaan duiken, maar ik ga eerst even op bezoek bij m'n homies van het basketbalteam. Zij zouden namelijk wel wat voor me kunnen regelen. 'Ik beloof niks' zeg ik tegen Russell en ik ga ik op zoek naar Tuff Enuff tours, waar de jongens van het basketbalteam werken. Ik hoef niet lang te zoeken, want hun 'dock' zit recht voor mijn hostel. Rico, de eigenaar, heeft me in Guatemala verteld dat Wobble (de manager) wel wat zou kunnen regelen qua duiken etc. Met family discount natuurlijk, want dat ben je na een reggae night Belize style. Bij de dock (is dat hetzelfde in het Nederlands?) brengen ze me met een boot naar het kantoor op Coco beach. 'Are you Wobble?' vraag ik als ik binnenkom. 'Yes' zegt hij. 'You look just like your brother' zeg ik. Nu moet ik natuurlijk uitleggen dat ik zijn broer, Mission, in Guatemala ben tegengekomen. Ik vertel over het feest, dat Linden in de hippie zaak ging dj'en, dat bijna het hele team aan de drank zat en dat ze daarom waarschijnlijk de eerste wedstrijd hebben verloren. Zo sta ik een tijdje met Wobble te kletsen en ondertussen komt er steeds meer personeel en mengen ze zich allemaal in het gesprek. Het is gezellig hier! Misschien ga ik wel in op het aanbod van Rico! (Hij zoekt nog personeel...).
Uiteindelijk zegt Wobble dat ik waarschijnlijk morgenochtend kan gaan duiken. Het is nog niet zeker, want er moeten zich wel meer mensen aanmelden. Hij zal mijn hostel bellen als het niet doorgaat.
Voordat ik terug kan naar mijn kant van het eiland, moet ik even wachten tot de boot terug komt. Ondertussen laat Breeze me de hotels zien die op dit stuk eiland staan. Ze zijn allemaal erg luxe, maar ik zou er niet willen zitten. Om naar het centrum te gaan, moet je elke keer met de boot en de laatste gaat ook nog eens om 11 uur. Ergens op het terrein van een van de fancy hotels staat een levensgroot schaakbord. Ik speel samen met Breeze een potje. Ik heb geen idee wat ik aan het doen ben, maar Breeze helpt me een beetje. Na een paar zetten vraagt hij 'You know what just happened?' Uhhh, ik heb mijn paard neergezet op de plek die hij aanwees, maar wat ik daarmee heb bereikt, weet ik niet. 'No' antwoord ik dus geheel naar waarheid. 'Check mate, you won' zegt hij. Ook al weet ik dat ik totaal niets aan mijn eigen overwinning heb bijgedragen, ben ik toch blij.
Als we terugkomen bij het kantoor vraagt Wobble of ik mee wil met een snorkeling trip. Er hebben twee mensen geboekt om te gaan snorkelen in Hol Chan en Shark and Ray alley. 'It's on me' zegt hij. Een gratis snorkel tripje in de caribbean sea sla ik natuurlijk niet af, dus ik hang nog even rond tot 2 uur. Na tweeën is er nog steeds niemand. 'Sorry Steph, I dont think they're gonna show up' zegt Wobble. Niks aan te doen, dus ik pak maar meteen de boot terug naar het centrum. Daar aangekomen praat ik nog even met de rest van de crew. Ineens staat Candy Man naast me en steekt zijn telefoon naar me uit. Ik kijk naar Hope die naast me staat, maar die pakt de telefoon niet aan. 'No, it's for you' zegt Candy Man. Het is Wobble. 'Hey Steph, de mensen zijn toch nog gekomen, wil je nog mee?' vraagt hij. 'Ja natuurlijk!' zeg ik. Ik geef de telefoon terug aan Candy Man. De boot met de mensen komt eraan en Candy Man en ik stappen op. Candy Man is onze snorkel guide voor vandaag.
Het is zo'n tien minuten varen naar Hol Chan. Het Amerikaanse stel dat de trip heeft geboekt is erg enthousiast en ze praten de hele weg door. 'Heb je de trip vandaag geboekt?' vraagt Irene. Ik wil antwoord geven, maar Candy Man is me voor. 'Oh no, she's our friend, just chilling with us!' roept hij. Wanneer we stoppen, deelt Pepper (de jongen die de boot bestuurt) zwemvesten uit. Wanneer hij vraagt of ik er een wil, zeg ik nee. 'Are you sure?' vraagt hij. Voordat ik ja kan zeggen zegt Candy Man 'ofcourse she is sure! Look at the girl, she's in perfect shape!'. Dit is nu echt mijn nieuwe beste vriend.. Het snorkelen is heel gaaf. We zien vier schildpadden, stingrays en een hoop vissen. Na een tijdje snorkelen zijn de Amerikanen helemaal gesloopt en klimmen ze de boot weer in. 'I can't believe you did all that without a life vest!' hijgt de man naar mij. 'I would've sunk like a brick'. Candy Man en ik zwemmen nog even verder want wij zijn nog niet moe en misschien zien we nog wat coole dingen. Ineens duikt hij naar de bodem en pakt iets op. Hij geeft het aan mij en het begint over m'n hand te kruipen. Het is een soort zeester. Even later leggen we dit gekke beest weer netjes terug en zwemmen we naar de boot. Die brengt ons zo'n 10 minuten verder naar Shark and Ray alley. Je raadt het al; haaien en stingrays! Irene, de Amerikaanse vrouw, blijft bijna dood als ik het water in spring. Candy Man deed het ook, dus het zal wel goed zijn. Als ik door mijn duikbril heen kijk, zie ik dat ik omgeven ben door een stuk of tien haaien en zo'n vijf stingrays. Candy Man roept me en voor ik het weet, heb ik een haai van zo'n 2 meter in m'n armen. 'Now grab the dorsal fin' zegt hij. Ik doe wat hij zegt en de haai zwemt weg naar de bodem terwijl ik eraan hang. Een lift van een haai. Awesome! 'Steph the Shark rider!' roept Candy Man. Ik ben nog niet bekomen van het ritje of ik word alweer geroepen. Dit keer heeft Candy Man een stingray in zijn armen. Hij geeft hem over naar mij. Het voelt heel zacht, veel gladder dan de haai. Rustig laat ik de stingray weer wegzwemmen. 'This is the kind that killed Steve Irwin' zegt Candy Man alsof hij me vertelt wat voor weer het is vandaag. 'What?!' roep ik door m'n snorkel. Candy Man legt uit dat Steve nogal dom was geweest en dat ons niets kan gebeuren. 'I'm gonna teach you how to call them' gaat hij verder. Hij duikt onder water, balt zijn ene hand tot een vuist, slaat er twee keer op met zijn andere hand en steekt dan zijn armen voor zich uit. De stingray zwemt recht in zijn armen. Impressive... Nu is het mijn beurt. De stingray komt inderdaad op me af, maar op het laatste moment zwemt hij toch ineens de andere kant op. 'He's teasing you!' roept candy man. Ah well, ik ben tevreden met mijn bijnaam als Steph the Shark rider. Steph the stingray whisperer klinkt wel gaaf, maar je kan niet alles hebben.
Later die middag loop ik weer fris en fruitig over het strand om te kijken wat er te doen is. De locals zijn erg nieuwsgierig. Om de zoveel meter roept iemand me en maak ik een praatje met ze. De mensen zijn hier echt gezellig. Wanneer ik langs Scuba Steve loop, zegt er weer iemand me gedag. Het is Eugene. We raken aan de praat en hij biedt aan me een beetje wegwijs te maken vanavond. We spreken af om half 9. Om 6 uur heb ik namelijk nog een 'afspraak'..
Iets na zessen loop ik volledig in stealth mode langs La Luna loca. Ik kijk snel of ik iemand zie zitten en loop dan door. Zag ik het nou goed of was hij er ook niet? Ben ik nou zojuist gedist door een bejaarde weirdo? Ik loop door naar Caprice waar ik een cocktail bestel. Recht op het strand, uitzicht op de Caribische zee, palmbomen om me heen en een cocktail in m'n hand. Genieten. Rond een uur of half 8, terwijl ik naar de zee zit te staren, komt er iemand voorbij lopen die ik herken. Hij kijkt me recht in m'n gezicht aan, dus ik zeg 'hi'. Verstrooid kijkt de man mij aan en zegt 'hi' terug. 'You look familiar' zegt hij dan. 'Duh' denk ik, 'dat is omdat je gister met me hebt afgesproken iets te gaan drinken..'. 'Yeah, so do you' zeg ik maar terug. 'Can I join you for a drink?' vraagt Felix. 'No, I'm actually waiting for someone' antwoord ik. 'Ok' zegt hij en haastig loopt hij weer weg. Deze man is echt loco.
Iets na achten loop ik eerst naar het pleintje waar ik een hamburger bij een van de kraampjes haal. Daarna loop ik door naar de dive shop van Eugenes vader waar Eugene al staat te wachten. Samen lopen we naar Fido's. Hier wordt live muziek gespeeld en staan er al wat dronken toeristen te dansen. Hoe later het wordt, hoe meer gekken er op de dansvloer staan. Een lange dunne man met een hanekam heeft zijn eigen move bedacht, zo te zien. Om de paar seconden springt hij in een soort squat en maakt hij rare vis-bewegingen met zijn handen. Naast hem staat een overduidelijke gaylord een Miley Cirus-achtige show weg te geven en daarnaast staat een Amerikaan volledig uit z'n plaat te 'slut-droppen'. Entertainment is het zeker, maar ik wil partyen met de locals. En dus gaan we naar Señor Marlin's. Hier draaien ze meer mijn muziek. Jammer alleen dat ik de enige ben die aan het dansen is. Bijna iedereen staat buiten op t strand naar de bijna lege dansvloer te kijken. Tja, dan voel je je toch wel een beetje bekeken als enige blanke op een lege dansvloer. Eugene zegt dat ze hier wat later op gang komen, dus spelen we een potje 'hoops'. Achterin de bar staat een spel waarbij je binnen 30 seconden zoveel mogelijk basketballen in het net moet gooien. Ik krijg er 12 in en win van Eugene. Terwijl ik nog trots sta te zijn op mijn overwinning komt er een andere man 50cent in het spel gooien. De een na de andere bal gooit hij in het net. 22.. Baas boven baas, denk ik maar.
Señor Marlin's komt toch niet echt los naar mijn idee, dus Eugene stelt voor naar Jaguar's te gaan. In plaats van de barretjes op het strand is dit meer een echte club. Als ik binnenkom, zie ik weer een hoop toeristen dansen. Op slechte muziek, dat dan weer wel. 'Draaien ze de hele avond deze muziek?' vraag ik aan Eugene. 'Ja, meestal techno' antwoord hij. Ik kijk het nog twee nummers aan en dan besluit ik maar terug naar mijn kamer te gaan. Jammergenoeg geen dikke Belizian style fissa zoals in Guatemala dus, maarja, ik was nu ook met een twintigjarig jongetje in plaats van een heel basketbal team.. Morgen maar eens kijken of m'n team al terug uit Guatemala is.
- comments
Natascha "Hij zoekt nog personeel......" HELL NO!!!!!! Wel terugkomen jij kleine kippenstrontwedster :-) xxxxx
Mama Hahaha, ik word steeds blijer van het feit dat je gewoon 5 januari op je werk wordt verwacht!
Oma Hoi Steph! Kijk je wel een beetje uit met die haaien? Maar weer hele bijzondere dingen gedaan hè? Ben je 2 januari weer terug?
Stephanie Haha ja hoor jongens, ik kom gewoon weer terug! 2 januari ben ik weer in Nederland.. Xxx