Lieve allemaal,

Andermaal vanuit Bangkok, hoe we hier gekomen zijn en wat de verdere plannen zijn komt later. Dus nu verder vanaf waar we jullie zielige kou lijders gelaten hebben.

We zijn uiteindelijk toch nog naar de Tard Sae watervallen geweest, terwijl we de hoop al opgegeven hadden door die bedriegelijke tuktuk driver. Een ander was wel zo vriendelijk ons na ellenlange onderhandelingen te brengen. Deze waterval stroomde dwars door het bos, dit was erg mooi en anders van de vorige waterval. Hierna de bus naar Vang Vieng gepakt. Deze bleek in 1e instantie vol gereserveerd maar door een paar no shows mochten we blij zijn met 2 Vipplekken. Bij nadere inspectie van onze zitplaatsen bleek dat die meer geschikt waren voor midgets dan voor onze lange lijven. Slapen zat er dus totaal niet in zeker niet omdat we 2 uur eerder aankwamen in Vang Vieng dan gepland, op een totaal verlaten spookweggetje in plaats van een busstation met op zijn minst een teken van leven. Blij dat we ondanks het onchristelijke tijdstip van 2 uur s'nachts scherp genoeg waren te vragen of dit desolate plekje Vang Vieng moest voorstellen. Na een uur zoeken nog iets gevonden voor een paar uur slaap alvorens te verhuizen naar het Vang Vieng dat wij in gedachte hadden.

Na onze korte nachtrust de hoofdattractie van Vang Vieng opgezocht, namelijk Tuben (alcoholische consumpties verplicht). Op het water aan de praat geraakt met medetubers, waarmee we uiteindelijk de rivier en de barren onveilig gemaakt hebben. Om de 5 meter mogelijkheid om gratis alcohol tot je te nemen of voor de diehards mushroomshakes. Ook veel swings, glijbanen, kabelbanen, hardvuren en keiharde muziek. Die avond alleen gegeten met onze tubevrienden alvorens een wat langere nachtrust te pakken.

De volgende ochtend ontbeten met dezelfde vrienden alvorens een paar motorbikes te huren en de omgeving te verkennen. Natuurlijk na 5 minuten de rest al kwijt geraakt maar gelukkig hadden we nog op weten te pikken waar ze heengingen en dus na een paar kilometer over allerlei zandweggetjes onze vrienden weer hervonden. De blije bijeenkomst was bij een kleine maar mooie lagune waar we lekker gezwommen en gechilled hebben. 'S avonds hadden we nog genoeg energie om te genieten van goedkope buckets (emmers 1ltr lokale whiskey, 0,2ltr pepsi, 0,1ltr goedkope redbull zonder prik en ijs). De smaak was niet die van alcohol maar het gevoel wel. Daarna een hoop lol gehad en de mate niet echt gehouden.

De volgende ochtend wakker onder de, ondertussen niet meer zo fluoriserende, groene bodypaint. Ook onze kleding had hier een daar groene handafdrukken. Enigszins brak nogmaals gaan tuben. Beide bij de 1e swing genomineerd voor Stunt f***-Up, met name Victor had moeite de swing te voltooien wat leidde tot geschokte reacties van het drinkende publiek.

Nu was het toch echt tijd om het Aziatische Salou te verlaten en waarom dan niet per kayak? Deze tocht was door erg mooie natuur en immens gevaarlijke currents. De riviergoden moesten nog in de goede stemming gebracht worden middels wierrook. Dit bleek allemaal erg mee te vallen al waren we wel de enigen die in onze boot wisten te blijven zitten. Heerlijk gelunched en aan wat cliffdiving gedaan alvorens met de bus de laatste kilometers af te leggen.

Vientiane was niet heel interessant dus hebben een tuktuk gepakt om een uur buiten de stad een park voor Buddhabeelden te bezoeken. Na de terugweg heeft Tim ook nog zijn Lonely Planet laten liggen, dus al met al geen plaats van extreem goede herrineringen.

S'ochtends vroeg voor de zonsopgang de stad ontvlucht richting Savannakhet. Dit stadje bleek een soort in verval geraakte plek waar toeristen nog een bijzonderheid zijn. Dit resulteerde in veel blikken in onze richting. Hier de volgende dag nog de omgeving verkend op een motorbike. S'avonds de local bus naar Pakse gepakt. Dit bleek een hele aparte ervaring! Bij de bus aangekomen, bleken de zitplaatsen al vergeven. Sterker nog, er bevonden zich 2x zoveel mensen als stoelen in de bus en wij namen dus (stand)plaats bij de deuropening. Na 20 meter gereden te hebben bleek er eerst nog een bestelbusje rijstzakken in het gangpad te moeten, om vervolgens na nog 10 minuutjes nog een dertigtal mensen op te pikken. Aangezien het gangpad al propvol zat met mensen en rijstzakken moesten mensen de bus via ramen betreden en waren 4 mensen op 2 stoelen al bijna een ongekende luxe. Tim zat met opgetrokken knieen tussen het volk op rijstzakken en Victor had een plek tegen de voorruit bemachtigd. Er werd Tim verteld dat na een half uurtje een groot deel de bus zou verlaten, maar niks was minder waar..... Vervolgens bleek de rit ook nog eens 2x de geschatte te bedragen. Eindresultaat: 2 opgefokte Europeanen die 8 uur te lang klem hebben gezeten/gestaan tussen het schreeuwende volk. Met een fransman, die na later bleek ook okgefokt was, een kamer gedeeld omdat er midden in de nacht meestal niet zoveel voor handen is.

Ook Pakse bleek niet extreem boeiend, en we zijn dan ook direct doorgegaan naar de 4000 Islands. Dit bleek een erg goeie keuze, alleen een beetje jammer dat we maar 1 avond hadden, omdat we onze trein moesten halen. Die avond hebben we natuurlijk wel optimaal benut met onze nieuw verworven Finse vrienden. Zij waren bekend met de eilanden, de barren en hun eigenaren.

Na een volle reisdag hebben we ons gebrek aan rust gecompenseerd met een nieuwe toevoeging aan onze thaise collectie T-shirts (wassen is voor vrouwen). Zometeen de trein pakken naar Ko Tao dus vanaf nu mogen jullie weer lekker genieten van het lekkere winterweer.