Geachte lezers,

deze keer verwennen we jullie met een snelle en lange update aangezien onze geliefde tuk tuk driver ons verraden heeft! Waarschijnlijk heeft hij een beter aanbod gekregen en dacht hij: Later boyz!! Nu was het wel zo dat we ook inderdaad weer een spotgoedkope prijs hadden bedongen. Zo zie je dus maar, soms kun je maar beter iets meer betalen...

De laatste keer hebben we jullie gedumpt voor de motorbike party, die eigenlijk niet zoveel voorstelde. Het deed een beetje denken aan een Thais Hells Angels feest, maar dan zonder moordenaars, verkrachters en ander tuig, althans, dat vermoedden we. Dit feest was in ons geliefde hostel, waarvan de eigenaar dus blijkbaar een biker was. Van hem hebben we overigens wel een gratis thaise cocktail gekregen (rijstwhisky, water en soda).

De volgende dag hebben we het guesthouse in Chiang Mai verlaten richting Chiang Ray, alwaar we 1 nacht geslapen hebben in een mooi en leuk hostel, maar wat helemaal leeg stond, dus eigenlijk saai was. S'ochtends zijn we om 06:00 opgestaan, om vervolgens een half uur te moeten wachten op onze fashionably late driver. We zijn via Chang Khong, de grens over, naar Huay Xay gegaan. Hier hebben we onze visa bemachtigd waarop we eindeloos tussen alle anderen moesten wachten. Tim moest alle namen omroepen aangezien ze zelf te lui waren. Nadat ze van 20 stempels waren voorzien restte onze arme medewerkers alleen nog de kracht om ze tegen het raampje te houden. Voor hun harde arbeid moesten we bovenop de visakosten ook nog een weekendfee betalen. Eenmaal 10 uur verder konden we eindelijk de slowboat (over de Mekong) op en hebben we 3 lotgenoten ontmoet. 2 Australische dames en een Leidse boy.

Bij aankomst in Pak Beng is Tim vooruit gestuurd met de missie om een betaalbare kamer te vinden voordat alles vol zat (de broer van Victor had ons namelijk getipt over het tekort aan kamers). Tim was lichtbepakt als eerste van de boot en werd inderdaad direct gevolgd door een rennende menigte. Na een goedkope kamer te hebben gevonden kwam de zwaarbepakte Victor aan met onze lotgenoten. Met deze groep hebben we nog snel wat gegeten om vervolgens ons "knusse" bedje op te zoeken.

De volgende ochtend stond deel twee van de boottocht voor de boeg, met als eindstation Luang Prabang. Na een uurtje kaarten had iedereen het wel weer gehad en hebben we in alle mogelijk standen en houdingen proberen te chillen omdat de boot 's nachts gekrompen was en er dus niet meer genoeg zitplaatsen waren. Het voordek werd daarom een soort lounge spot, alleen dan zonder hangmatten, zitzakken en kussens. Alleen het harde dek!

In Luang Prabang hebben we de mooiste kamer die we tot nu toe hebben gehad voor 4 personen gevonden. En ook nog voor een topprijs in het dure toeristische Luang Prabang. Aangezien we met 5 personen waren was er 1 stakker die gedoemd was om op het stenen matras te slapen. Drie avonden hebben we geloot en drie keer bleek Victor de gelukkige te zijn. Jammer dat het beste guesthouse voor hem dus niet zo goed uitpakte. We hebben in Luang Prabang de Kuang Si watervallen bezocht en bezwommen (aanrader!!) en de Pak Ou grotten bezocht (geen aanrader!!). Verder hebben we hier en daar wat gechilled (met onze lotgenoten).

Vandaag hebben we afscheid van ze genomen en wilden we de andere watervallen nog bezoeken, maar door die verradelijke tuktukers werd dat ons dus onmogelijk gemaakt. Vanavond pakken we de bus richting Vang Vieng. Hier komen we waarschijnlijk om 4 uur 's ochtends aan, moe, misselijk en zonder bed (want niks is dan open). Hoe wij ons hieruit hebben gered lees je de volgende keer.....