Profile
Blog
Photos
Videos
Lieve iedereen,
Ik begin deze blog met mijn lieve levensmotto: "Every day you should do something that scares you... It reminds you you're still alive - AJ Hackett".
Mijn midsemester break zit er helaas op en wat is er veel gebeurd zeg! Twee weken vakantie en ik heb nu alles gezien tussen Sippy Downs en Cairns, oftewel de Oostkust en dus Queensland.
Dag 1 (vrijdag 16 sept) - Nadat ik mijn presentatie eindelijk had gedaan en mijn spullen helemaal had ingepakt vertrokken we om 2 uur richting de supermarkt. Veel eten en drinken ingeslagen en daarna was de roadtrip echt een feit! We reden rechtstreeks naar Tin Can Bay waar we de volgende ochtend dolfijnen gingen voeren. Na een aantal uurtjes in de auto te hebben gezeten, dus ondertussen wist ik waar alles in de auto was, kwamen we rond 5 uur aan in Tin Can Bay en een camping vinden was geen probleem. De eerste dag hebben we afgesloten met een proost op de vakantie.
Dag 2 (zaterdag 17 sept) - Vroeg opstaan na de eerste nacht slapen in de Jucy auto. Ik sliep beneden in de auto en niet in de 'penthouse' en het lag beter dan ik had verwacht. De wekker ging vroeg want we moesten vroeg naar de dolfijnen om ze te voeren. Tin Can Bay staat bekend voor de dolfijnen die je kunt voeren en voor de rest is er niet echt iets te doen. Het was leuk om de dolfijnen te zien ook al waren het tamme dolfijnen. Ze worden als wild beschouwd aangezien ze 'gewoon' in de zee leven maar doordat ze dagelijks eten krijgen zag ik ze meer als tam. Je zag goed dat de dolfijnen veel hadden geleden door de vele littekens. Gelukkig waren we er vroeg en stonden we zo goed als vooraan in de rij en konden als eerste de dolfijnen hun vis geven. Het was echt hap-slik-weg maar ik vond het een leuke ervaring.
Nadat we de dolfijnen hun visjes hadden gegeven was het snel terug naar de auto en op door naar Rainbow Beach. Het was maar een uurtje rijden en daar hebben we een relaxe middag gehad. Eerst hebben we de Cooloola Walk gedaan naar de Carlo Sandblow. Vanuit een park loop je zo een soort woestijn in met een spectaculair uitzicht, wow! Aan de ene kant zag je een natuurgebied en aan de andere kant was de oceaan. Het zand was erg fijn en licht. Zodra je erover liep werd het wit door de onderlaag. Het was een mooi gezicht om te zien hoe we hadden gelopen naar het adembenemende uitzichtpunt! Doordat het erg warm was en we allemaal wel wilde gaan zwemmen zijn we teruggegaan en onze eerste middag op het strand goed benut. Na de lunch was het weer tijd om te vertrekken naar Hervey Bay. Ook daar kwamen we rond een uur of 5 aan en hebben we lekker gekookt en wat rondgelopen.
Dag 3 (zondag 18 sept) - De dag die anders verliep dan we hadden gedacht en de vakantie totaal veranderde...
Een typische zondag begint natuurlijk met een ontbijt op het strand! ;) Aangezien de camping aan het strand lag was het voor ons het perfecte moment om te ontbijten op het strand, heerlijk! Nadat we de auto en alles hadden ingepakt was het tijd om te shoppen in Hervey Bay. Nou echt shoppen lukte niet echt maar we hebben wel allemaal een nieuwe bikini gekocht, wat voor mij zeker nodig was. En rond 11 uur was het tijd om onze roadtrip door te trekken naar Bundaberg en Rockhampton.
Ik was als kaartlezer genomineerd dus ik stapte voor het eerst voorin de auto en daar gingen we dan. Het duurde even voordat ik wist waar we waren maar door parallelwegen te gebruiken waren we snel op de goede weg, namelijk Bruce Highway. We reden in noordelijke richting op een eenbaanse snelweg, met ook een eenbaanse zuidelijke richting snelweg, en op een één of andere manier zijn we op de verkeerde rijbaan terecht gekomen waardoor er een groot ongeluk ontstond. Doordat we andere auto's raakte was onze auto uit balans en schoten we door de andere rijbaan richting weiland. We hebben een draai gemaakt waardoor we uiteindelijk in zuidelijke richting van de weg af vlogen en uiteindelijk met de neus van de auto de grond hebben geraakt. Doordat ik voorin zat zag ik de grond op me afkomen wat erg eng was en zeker omdat ik niet wist hoe het af zou lopen. We vlogen dus van de weg af in het weiland en toen we eenmaal de grond raakte (wat voor mij 10 min duurde maar het was in werkelijkheid minder dan 1 min) zijn we doorgegleden en zijn toen omgerold. Uiteindelijk lagen we dus op onze kant en wilden zo snel mogelijk uit de auto. Aangezien ik voorin zat en de enige deur die open kon was de deur naast de bestuurder, was ik de enige die de deur open kon maken. Na veel kracht, en ik heb met mijn voeten het raam onder me gebroken, kreeg ik de deur half open. Gelukkig kwamen er snel mensen ons helpen en samen hebben we de deur open gekregen. Eenmaal uit de auto geklommen ben ik rechtstreeks naar de schaduw gelopen en ben gaan zitten aangezien mijn hele lichaam trilde en alles begon te draaien.
Na ongeveer 20 min kwam de ambulance eindelijk en zij hebben ons onderzocht en gelukkig had niemand iets, behalve: kleine schrammen, snee van de gordel en de shock. Nadat ik wat gekalmeerd was en de shock grotendeels voorbij was voelde ik mijn nek direct en kreeg daarom een halskraag om en werd in de ambulance gelegd. Eenmaal in het ziekenhuis bleek het niets te zijn behalve flinke spierpijn.
Het ongeluk was rond half 1 tussen Hervey Bay en Bundaberg en om 5 uur liepen we het ziekenhuis in Hervey Bay uit. Daar namen we de taxi naar de sloop waar ze de auto heen hadden getakeld zodat we onze spullen uit de auto konden halen. Wij hadden namelijk niets bij ons want we mochten niets uit de auto halen voordat we met de ambulance naar het ziekenhuis gingen. Toen ik de auto voor het eerst zag schrok ik ook al had ik het misschien erger verwacht. Het was in ieder geval wel een feit dat de auto gesloopt zou worden en niet meer in gereden kon worden.
Nadat we alles uit de auto hadden gehaald namen we een taxi terug naar het centrum van Hervey Bay om een hostel op te zoeken. Gelukkig was dat zo gedaan en konden we eindelijk wat gaan eten. In het ziekenhuis hadden we niets te eten gehad en het ongeluk was net voor onze lunch. Na het eten was het tijd om de ouders te gaan bellen en onze vrienden het te laten weten. We hadden expres gewacht totdat het ochtend was in Europa om te bellen. We stonden allemaal buiten, allemaal in andere talen en allemaal nog steeds in een shock. Het was fijn om even te bellen en alles eruit te gooien. Toen realiseerde ik me steeds meer hoe veel mazzel we hadden gehad en dat het een wonder was dat we er zo goed vanaf waren gekomen. Nadat we iedereen hadden gesproken waren we echt kapot en vielen allemaal direct in slaap.
Dag 4 (maandag 19 sept) - 's Ochtends werd ik wakker met veel spierpijn en meer blauwe plekken dan de dag daarvoor. Ik had goed geslapen maar voelde me nog wel kapot aangezien het een grote invloed op me had gehad. Doordat mijn Engels het beste was werd het al snel duidelijk dat ik alle telefoontjes moest plegen naar de automaatschappij en de politie. De dag daarvoor was dat ook al het geval in het ziekenhuis aangezien alle doktoren naar mij toe kwamen om de verhalen van de andere meiden uit te leggen aangezien de meiden het niet helemaal begrepen.
Na het ontbijt had ik als eerst Jucy (maatschappij waarvan we de auto hadden gehuurd) gebeld, met alle papieren voor me. We waren allemaal erg bang voor wat we moesten gaan betalen en hoe duur het allemaal zou worden. Nadat ik had uitgelegd wat er was gebeurd en dat we allemaal ok waren, was mijn eerste vraag hoeveel we moesten betalen maar doordat we de hoogste verzekering hadden genomen ($325 in totaal) hoefden we niets te betalen. Poe wat was dat een pak van mijn hart!!! Ook al was dat niet het belangrijkste op dat moment, maar het feit dat we allemaal nog leefden, het was zeker goed nieuws. Alles werd voor ons geregeld en we mochten zelfs gratis een nieuwe auto ophalen in Brisbane. We hadden al besloten om door te gaan met de vakantie aangezien we al dingen hadden geboekt/betaald. Uiteindelijk hebben we besloten om niet een nieuwe auto op te halen maar de roadtrip voort te zetten met de bus. Het telefoongesprek met Jucy relativeerde veel voor me en ik vond het fijn dat ik hem had gesproken. Al onze vragen over de auto werden goed beantwoord en we wisten precies waar we aan toe waren. We hoefden niets te doen, al het papierwerk werd voor ons gedaan en nadat ik ophing was dat het einde van ons Jucy avontuur.
Het volgende wat op de agenda stond was naar het politiebureau gaan maar omdat het ongeluk niet in Hervey Bay was konden ze ons daar niet helpen. Ik kreeg het telefoonnummer van de agent die zondag de verklaringen van iedereen had afgenomen en dus de rapportage had gemaakt. Eenmaal terug bij de hostel belde ik hem en na ongeveer een uur hing ik op. We wisten allemaal niet precies wat er was gebeurd en de politieagent had alles aan me uitgelegd in veel detail. Ik merkte dat ik het moeilijk vond om alles te horen maar toen wist ik in ieder geval wat er was gebeurd en hoe de procedures hier in Australië te werk gaan (en mijn studie kwam zeker ook goed van pas!). Ik begreep de wettelijke gevolgen en hoe we alles moesten aanpakken. In het begin vond ik het niet fijn dat ik alle telefoontjes moest plegen maar ik heb gemerkt dat het me erg had geholpen, en zeker het gesprek met de politieagent. Hij bleef controleren of ik het echt goed begreep en heeft alles goed uitgelegd en al mijn vragen beantwoord.
Nadat alle telefoontjes over het ongeluk klaar waren moesten we de rest van onze vakantie regelen en met name de bus. Er is een bus (greyhound) die langs de hele oostkust van Australië rijdt, dus perfect voor ons. We konden een 'Explorer Pass" nemen waardoor we van Hervey Bay naar Cairns konden met alle tussen gelegen plekken. Oftewel we konden in en uitstappen waar we wilden en dus ons aan het originele plan houden. Zo gezegd zo gedaan en rond een uur of 3 was alles geregeld en kon ik eindelijk weer terug gaan in de vakantie-modus. We eindigden de dag met een fles wijn en een 'big cheers' op ons leven en het feit dat onze vakantie doorging!
Dag 5 (dinsdag 20 sept) - De eerst mogelijke bus die naar Airlie Beach ging (vanuit daar ging onze Whitsunday zeilboot) was dinsdag om 17:15. Het enige wat we dinsdag hadden gedaan was alles inpakken en de overige boodschappen weggooien die we uit de auto hadden meegenomen. De hele dag hebben we op het strand gelegen en een relaxe dag gehad voordat we om kwart over 5 de bus instapte. Van Hervey Bay naar Airlie Beach was het 12 uur rijden dus we hebben de nacht lekker in de bus kunnen slapen.
Dag 6 (woensdag 21 sept) - 's Ochtends om 7 uur kwamen we in Airlie Beach aan en het was uitgestorven zo vroeg in de ochtend! Wij waren moe want slapen in een bus is niet ideaal. Om 8 uur gingen de hostels open dus dat hadden we eerst gedaan. Hostel geboekt, spullen gedumpt, zonnebrand op en naar de lagoon. Airlie Beach, zoals je zou verwachten, heeft geen strand maar een lagoon (zwembad). Daar hebben we de hele dag gelegen aangezien het Charline's (het Franse meisje) verjaardag was. Het was een rustige dag en 's avonds zijn we uit wezen eten en een klein feestje gebouwd in de hostel. We hadden champagne gekocht voor de vakantie en de champagne had het ongeluk overleefd en bij een verjaardag hoort champagne!
Dag 7 (donderdag 22 sept) - Lekker uitgeslapen tot een uur of 9 en alles ingepakt en uitgecheckt. We moesten om 2 uur in de haven zijn om onze tweedaagse boottocht (genaamd Tongarra) te beginnen. Eenmaal bij de haven kwam er een jongen (rond 25 jaar) uit het niets en begon te schreeuwen: "Woooh, Tongarra people this way, wooooh". Toen wist ik meteen, dit wordt een feestboot wat we precies nodig hadden. We waren met 19 meiden en 3 jongens. Eenmaal aan boord werd het snel duidelijk dat het een relaxe en super twee dagen zou worden! Na een half uur zagen we al de eerst walvissen, een moeder met een baby :) Ze waren erg dichtbij en het was een super uitzicht alleen foto's maken was best moeilijk. Verder was het veel varen naar de Whitehaven Beach waar we zouden slapen. De eerste avond op de boot was rustig en meer een kennismakingsavond. Het leuke van Tongarra was dat we buiten op het voordek mochten slapen. Alle matrassen werden van binnen naar buiten gesleept, met slaapzakken, kussens en extra dekens. Mijn eerste ervaring om buiten te slapen was op een boot onder de super sterrenhemel! :)
Dag 8 (vrijdag 23 sept) - Wakker worden met het geluid van de oceaan en uitzicht op Whitehaven Beach, perfect! We hadden Whitehaven Beach nog niet gezien aangezien het al donker was toen we aankwamen, en wow wat was dat wit! Het is het witste en fijnste zand ter wereld en je kunt je tanden er mee poetsen, sieraden polijsten en leuke geluiden maken. Het was zo fijn zand dat het net poeder was en daarom had ik mijn camera niet meegenomen helaas. Het zand was zo wit en reflecterend dat je je echt overal goed moest insmeren en zeker onder je kin omdat de zon zo sterk is en het zand erg reflecterend is. Het was zo mooi en we hebben daar gewoon lekker gelegen en genoten totdat het tijd was om wat foto's te maken en terug te gaan naar de boot. De lunch stond klaar en na de lunch mochten we eindelijk gaan snorkelen! We gingen naar een andere plek waar meer vis te zien was. Het water was zo blauw dat je vanuit de boot de vissen al kon zien en het snorkelen was echt spectaculair!
Na het snorkelen vertrokken we naar een ander eiland waar we de nacht zouden blijven. Onderweg zagen we weer walvissen, dit keer nog dichterbij! Het was een kleine walvis die allemaal rondjes draaide, echt leuk om te zien! :) Eenmaal aangekomen bij een eiland was het avondeten klaar en kon de avond beginnen. Het was 'gamenight' om elkaar nog beter te leren kennen en gewoon gek doen. Er was een verkleedkist aan boord en sommige waren erg enthousiast. Het was een leuke avond een goede afsluiter maar doordat we zo veel hadden gedaan waren we best moe en haalden we onze matrassen naar buiten en hebben in onze slaapzakken, onder de sterrenhemel, lekker nagekletst.
Dag 9 (zaterdag 24 sept) - De zonsopgang heb ik dit keer gezien, ik was zo vroeg wakker omdat het zo warm was! Na een kopje thee gingen we snorkelen om daarna te brunchen. Dit keer was het snorkelen meer voor het koraal in plaats van vis. Het was in een baai en heb veel verschillende koralen gezien. Whitsundays is zeker een mooi gebied om te snorkelen, een aanrader!! Na het snorkelen was het alweer tijd om terug te gaan naar Airlie Beach. Tijdens de brunch zag ik iets in de verte in de zee en het was een walvis! Goed gespot aangezien deze walvis een hele show aan ons gaf. Ging uit het water en draaide rond en gaf een spectaculaire show :) Zo bizar dat we zoveel walvissen hadden gezien en zeker omdat ze allemaal dichtbij waren en alles goed konden zien. Het was zo mooi om te zien en elke keer dacht je dat je weer een walvis zag maar was het vals alarm, haha. Eenmaal terug in de haven, na een super twee dagen was het afscheid nemen maar gelukkig hadden we een afterparty dezelfde avond!
Weer terug bij onze hostel kwamen we mensen van 'thuis' tegen was erg bizar was. Zo ver weg van Unicentral en toch kom je ze tegen. Ik vond het fijn om met ze te praten en zeker ook over het ongeluk. Ze waren allemaal erg bezorgd en het was fijn om bekenden te zien. Sinds het ongeluk waren we constant bij elkaar en voor mij was het fijn om even me af te zonderen en met goede vrienden te praten van thuis. Het kalmeerde me enorm om over het ongeluk te praten met een vertrouwd iemand die me goed kent. Een van mijn beste vrienden was er namelijk opeens en het was fijn om met hem over alles te praten en alles er even uit te gooien, hij was erg begripvol en zette alles wel in perspectief. Het was fijn om even weg te zijn van de meiden en weer met mijn hoofd terug in de realiteit te zijn. Het ongeluk was namelijk altijd in mijn achterhoofd en het was fijn om de anderen te zien en gewoon een mooie tijd ervan te maken.
Dag 10 (zondag 25 sept) - Na een late avond was het alweer vroeg dag aangezien we om 7 uur 's ochtends de Greyhound moesten halen naar Townsville. Het was 4 uur rijden en wat was het warm zeg. Hoe meer noordelijk we kwamen, hoe tropischer en warmer/vochtig het werd! Na veel strand en zee was het eindelijk tijd voor een stad... We hebben veel rondgelopen, markt gezien en de stad zelf en opeens stonden we weer op het strand. Het is raar, loop je door een stad en 5 min later sta je op het strand. Maar toch, het was fijn om in een stad te zijn!
Dag 11 (maandag 26 sept) - Naast Townsville ligt het eiland 'Magnetic Island', het grootste eiland waar koala's in het wild leven en daar moesten we natuurlijk heen! Met de ferry heen en daar gingen we met de bus naar de Forts Trail. Een wandeltocht van 1.5 tot 2 uur waar we 6 koala's hebben gezien, mooie uitzichtpunten over de baaien. Magnetic Island heeft veel baaien waarvan we er maar een aantal hebben gezien: Picnic Bay, Horseshoe Bay en Nelly Bay. Het was een natuurdag, met veel wandeltochten in het erg warme weer (32 graden). Eenmaal terug in Townsville zijn we naar de lagoon gelopen, wat volgens de vrouw in de hostel het mooiste punt was. Ook dat was ongeveer een uur lopen om er te komen maar daar zagen we schildpadden. Er waren er best veel en af en toe kwamen ze boven om lucht te happen en doken ze weer terug het water in. De schildpadden waren best groot, groter dan ik had verwacht. Dus na een lange dag van veel lopen konden we wilde koala's en schildpadden van ons lijstje afstrepen :)
Dag 12 (dinsdag 27 sept) - Weer een vroeg ochtend want we zaten om kwart over 7 weer in de Greyhound naar Mission Beach. Na een aantal dagen in de stad en natuur was het weer tijd om te relaxen op het strand. Toen we aankwamen was het echt in 'the middle of nowhere' en er stonden mensen van allerlei hostels ons op te wachten en ons over te halen om naar hun hostel te gaan. Uiteindelijk hebben we Absolute Backpackers gekozen, beste keuze ooit! Wat een mooie, schone en relaxe hostel! Een mooie locatie, 5 min lopen van het strand met een zwembad, lounge muziek, grote keuken en een mooie kamer, Echt een plek om tot rust te komen. Zeker een aanrader om daar heen te gaan!!
Het eerste wat we moesten doen was boodschappen en daarna was het tijd om op het strand te gaan lunchen en 's avonds hebben we een heerlijke BBQ gehad. De hostel was zo rustig met de lounge muziek op de achtergrond, hele vriendelijke mensen dat alles gewoon goed was. Na het avondeten hebben we lang buiten gezeten, gekaart en veel lol gehad. Na het ongeluk was het af en toe moeilijk om lol te maken omdat er altijd wel iemand chaggie was of omdat we het alleen maar over het ongeluk hadden. Maar in Mission Beach was dat anders, we waren eindelijk weer een beetje onszelf en hebben we veel lol gehad.
Dag 13 (woensdag 28 sept) - Weer een dag met veel strand! Het was heerlijk om uit te slapen en verder te slapen op het strand ;) Het was onze laatste stranddag aangezien we 's avonds richting Cairns gingen. Ik heb lekker in de zee kunnen zwemmen en daarna kunnen afkoelen en al het zand van me af krijgen in het zwembad, paradijs! Mission Beach was voor mij een plek waar ik echt tot rust kwam, lekker heb bijgeslapen en me vooral goed heb vermaakt. Natuurlijk hadden we na het ongeluk onze goede en slechte momenten, veel lol maar ook veel tranen en knuffels, maar Mission Beach was perfect met alleen maar lol en gezelligheid. Een goede herinnering!
Een late lunch voor ons woensdag en om 6 uur zaten we weer in de Greyhound, voor de laatste keer, naar onze eindbestemming: Cairns! Het was gelukkig maar 2 uur rijden, en om 8 uur reden we Cairns binnen en werden we opgehaald door mensen van onze hostel. In de hostel Njoy, weer een super mooie (we hebben het echt getroffen met de hostels) met vriendelijke mensen die alles uitlegde en advies gaven wat we moesten doen. We hadden gelukkig weer een kamer voor 4 personen, dus de kamer voor onszelf echt weer een luxe :)
Dag 14 (donderdag 29 sept) - Cairns is een mooie stad die we helemaal hebben gezien. We hebben uren rondgelopen en de stad verkend: geshopt, gegeten, Aboriginal Art gezien, naar de Lagoon geweest en 's avonds ook bij de lagoon een BBQ gedaan. Mijn huisgenoot komt uit Cairns en zij had van te voren al gezegd, wat je moet doen in Cairns is BBQ'en bij de lagoon. Dat advies sloegen we niet af want het was super. Aan de ene kant had je de zee, aan de andere kant de lagoon en overal mensen die langs het strand de BBQ's gebruikte. De meeste stranden in Australie hebben openbare BBQ's zodat families na een dag strand lekker kunnen BBQ'en. Het is een typische Australische traditie en is ook fijn voor backpackers aangezien niet alle hostels een keuken hebben.
Cairns hadden we ondertussen helemaal gezien, we hadden de Great Barrier Reef tocht geboekt voor vrijdag en ook de Kuranda Skyrail tocht voor zaterdag. In Cairns besefte ik hoe snel de vakantie eigenlijk was gegaan en hoeveel we al hadden gezien en gedaan. Twee weken vol met allerlei leuke dingen ook al zat het ongeluk altijd in onze achterhoofden, maar gelukkig heeft dat onze tweede week niet beïnvloed.
Dag 15 (vrijdag 30 sept) - Om 7 uur werden we opgehaald om naar de haven te gaan naar de T6 (Tusa 6). De snelste boot voor de Great Barrier Reef en waarmee we gingen duiken en snorkelen. Eenmaal aan boord moesten we onze medische informatie invullen voor het duiken en ik werd helaas afgekeurd. Ik had me erg verheugd om te gaan duiken maar vanwege mijn oor mocht ik van de medische mensen aan boord niet duiken :(. De andere meiden zijn wel gaan duiken terwijl ik ben gaan snorkelen. Er waren twee mogelijkheden om te snorkelen, en de eerste hebben de meiden gedoken en de tweede zijn we met z'n allen gaan snorkelen. We hadden een onderwatercamera gehuurd waarmee we 600 foto's konden maken. Snorkelen in de Great Barrier Reef was, vond ik, een stuk mooier dan Whitsundays. We hebben veel foto's gemaakt en ik heb echt genoten. Het snorkelen was niet bij een eiland, maar gewoon in de oceaan zonder dat er een stukje land om ons heen te bekennen was. Het was vreemd omdat je overal om je heen heldere blauwe zee ziet met veel koraal en vissen. Spectaculair en zeker de moeite waard. Ook al heb ik niet kunnen duiken, de dag was mooi en ik heb er zeker van genoten.
Rond 5 uur waren we weer terug in Cairns en ook al waren we moe, we hadden allemaal wel zin in een feestje en zijn daarom naar Gilligans geweest. Door de Rugby wedstrijd was het erg druk en zeker gezellig. We waren de hele vakantie nog niet echt uitgeweest en Gilligans was een mooie plek om het wel te doen. Het terras was buiten en aangezien het altijd warm is was het lekker, niet te warm en niet te koud. Na een dag vol in de zon en in het water was het in Gilligans relax en gewoon gezellig.
Dag 16 (zaterdag 1 okt) - De laatste dag van de vakantie was alweer aangebroken, helaas. We hadden de Skyrail geboekt wat nog een 'must-do' is in Cairns. De skyrail gaat naar Kuranda (een klein hippie dorpje) daarna ga je met een oude trein terug naar Cairns. We werden rond 8 uur opgehaald bij onze hostel en werden net buiten Cairns afgezet bij de Skyrail. Met de gondel gingen we naar boven, over het regenwoud met tussenstoppen voor rondleidingen en uitzichtpunten. De tweede stop was een waterval en een rondleiding door het regenwoud met slangen en veel andere beesten. Na ongeveer (in totaal) 45 min in een gondel te hebben gezeten kwamen we in Kuranda aan. Een dorpje met een markt, kleine winkels en veel souvenirwinkels. Daar hebben we uren rondgelopen en ook de Jungle Walk gedaan. Een tocht door het regenwoud met veel verschillende geluiden en mooie uitzichten. Toen we allemaal onze souvenirs hadden gekocht, ijsjes hadden gegeten liepen we terug naar de trein die om half 4 vertrok. Het was een oude trein, en dat was zeker te merken aan de snelheid! Jeetje ik had sneller kunnen lopen.... De trein reed zo langzaam dat je alle detail buiten kon zien. Ook al duurde het erg lang om terug te gaan naar Cairns, 2 uur, het was wel leuk om in zo'n oude trein te zitten met alle ramen open en een vrouw over de luidspreker die allerlei dingen uitlegde, en vooral de geschiedenis.
Om half 7 waren we terug in de hostel waar we al onze spullen moesten inpakken, alles in de koffer moesten passen. Toen dat gedaan was gingen we uit eten om de vakantie af te sluiten. Na het eten zijn we weer naar Gilligans geweest. Cairns was een perfecte eindbestemming van onze vakantie. Het was een actieve vakantie met zeker genoeg relax momenten op het strand. Ik vond Cairns het leukste van de hele vakantie omdat we het ongeluk (naar mijn idee) echt achter ons hadden gelaten en de tijd van onze leven hadden. De vakantie was echt een van de mooiste dingen die ik ooit heb gedaan. De vriendschappen zijn hechter geworden en het was gewoon een topvakantie. Een slecht begin maar een super einde in Cairns.
Dag 17 (zondag 2 okt) - Na een korte nacht ging om 3 uur de wekker. De taxi stond om 4 uur buiten en om 06:00 zaten we in het vliegtuig terug naar Brisbane. Het vliegtuig was het laatste vervoermiddel dat we nog niet hadden gehad tijdens de vakantie. Technisch gezien was Cairns niet de laatste bestemming aangezien we zondag best lang in Brisbane zijn gebleven. We kwamen om 8 uur aan en liepen om half 9 met onze koffer het vliegveld uit. De trein bracht ons naar het centrum van Brisbane waar we uitgebreid hebben ontbeten, boodschappen gedaan voor thuis en hebben gewacht voor onze trein terug naar Landsborough en daarna de bus naar Sippy Downs.
Om 14:00 liepen we de bus uit en terug naar Unicentral, naar huis. Eenmaal thuis waren er allerlei mensen in mijn huis, dus de mogelijkheid om rustig uit te pakken zat er niet echt in. Het was gezellig om bij te kletsen met mijn huisgenoten en iedereen die langskwam. Het eerste wat iedereen vroeg was natuurlijk over het ongeluk en wat er nou precies was gebeurd en blij dat ik het verhaal zelf kon navertellen. Na veel geklets en zeker over het ongeluk kon ik eindelijk mijn douche in en schone kleren aandoen! Ik voelde me herboren, schone kleren een fijne goede douche en eindelijk alle zonnebrand en aftersun van me af :) Na een heerlijke douche kwamen meer mensen binnen en de hele dag heb ik met iedereen gekletst en alle nieuwe updates en vakantieverhalen gehoord. 's Avonds had ik een verjaardag en daarvoor had ik nog even kunnen skypen. De verjaardag was leuk aangezien ik allerlei vakantieverhalen van iedereen kon horen en een mooie afsluiter van de hele vakantie ook al was ik wel super moe.
Het terug zijn in het normale leven is me zwaarder gevallen dan gedacht, het hele ongeluk komt terug en had het tijdens de vakantie nog niet helemaal verwerkt. Het is moeilijk om me te concentreren op mijn uni werk maar het komt allemaal goed. Afgelopen week heb ik vooral genoten van het thuis zijn, het mooie weer (dat erg wisselend is) en genoten van de goede vrienden die ik tot nu toe heb opgebouwd. Ik heb veel over het ongeluk kunnen praten wat enorm geholpen heeft. Deze vakantie heeft voor mij veel dingen in perspectief gezet en ik geniet nu van elke dag en van alle mooie momenten die ik hier heb, de mooie mensen die ik heb ontmoet en mijn vrienden kan noemen.
Ik heb respect voor de mensen die deze blog helemaal hebben gelezen!! Het is een lang verhaal geworden maar dat laat zien hoeveel ik in de twee weken vakantie heb gedaan en gezien. Het was een onvergetelijke vakantie op veel verschillende manieren en zeker een aanrader voor iedereen die naar Australie gaat. Queensland: Whitsundays, Airlie Beach, Townsville, Magnetic Island, Mission Beach, Great Barrier Reef en Cairns zijn in mijn geheugen gebrand en blijven daar voor altijd in staan :) Het was FANTASTISCH....
Tot zover deze lange update,
liefs, Simone
- comments
mammie Dit is een reis die je niet snel zult vergeten!! Maar wat hebben jullie het fantastisch opgepakt, na zo'n vreselijk ongeluk. Zo veel gezien, zoveel gedaan! Die prachtige foto's, om jaloers op te worden. En je verhaal boeide mij van het begin tot het eind, dus die was echt niet te lang!!!
Annelot Wow lieve Simone, kippenvel! Wat een mooie beschrijving van je reis. Gelukkig dat jullie je reis nog af hebben kunnen maken en ik vind het ook heel knap hoe je er mee om gaat en alles hebt geregeld na het ongeluk :) Ik ga nu even je foto's bekijken, ben benieuwd. Dikke kus
Big sis Lie Heeee lil sis, had nog geen foto's van de auto gezien dus dat was wel ff schrikken. Ik kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt, weetje nog mijn 1e vakantie met Jos? Toen hebben ook een auto-ongeluk gehad en zag ik ook alles op me af komen. Goed dat je mensen om je heen hebt met wie je kan praten, dat is heel belangrijk. Lekker van je afpraten/dansen/zingen/schreeuwen maar vooral genieten van alles en iedereen om je heen. Die stranden..... Ja..... Ik zal maar niet zeggen dat ik nu naar buiten kijk waar het regent.... Anyways, dolfijnen zijn lieve beesten he! Ik voelde me super op mn gemak toen ik met ze ging zwemmen, voelde jij ook een soort rust over je heenkomen? Als we later groot zijn gaan we keertje samen naar Curacao om met ze te zwemmen ;) Tot die tijd ga jij nog keihard genieten daar en.... EEN FOTO VAN EEN SURFDUDE MAKEN! DIe boomerangs zijn gelukt dus ik zal eens nadenken over een volgende opdracht. Liefs, Lie
Monique Nou Simone, petje af hoor voor jouw handelen na het ongeluk. Zo zie je maar weer dat je ver komt als je goed engelstalig gebekt bent. Gelukkig zijn jullie er goed vanaf gekomen en wat hebben jullie een prachtige reis gehad zeg. Ik heb je verhaal gelezen en alle foto's bekeken. Volgens mij wordt Australie voor jou een tijd met een gouden randje. Neem je tijd om het e.e.a te verwerken maar geniet ook van alles om je heen meissie dan heb je straks als je oud bent en met een stokje loopt mooie herrinneringen om te koesteren. Ik vind de zeeuwse stranden al mooi maar als ik die foto's van jou zie zou ik zo in het het vliegtuig willen springen. Bedankt voor het delen van je reis en de mooie foto's. Dikke X van tante Mo
Dad Weer een heel mooi verhaal Simone, met prachtige foto's. Dit zul je inderdaad nooit meer vergeten, waarbij hopelijk straks alleen nog maar de sterrenhemel, walvissen, vriendinnen, zon en zee in je gedachte blijven.