Na de terugkomst in Buenos Aires zo lang mogelijk uitgesteld te hebben moest het er gister toch van komen., en wat bleek; het is toch een leuke stad... Misschien zijn we nu beter in rondhangen op terrassen en slenteren over marktjes dan in januari. En Sarah kon eindelijk shoppen, met Thijs als een soort Mike de Boer (bijpassend kapsel) achter zich aan. Gelukkig lijken de tassen steeds ruimer te worden, want hoewel het de hele reis proppen was om alles mee te krijgen, blijken ook de souvenirs min of meer te passen. Nu maar eens kijken of het toegestaan is om een enorme doos van het nationale koekje in te voeren.

Paraguay
Op jacht naar coole stempels in het paspoort bleek Paraguay erg goed op de route te liggen, zodat we ´s ochtend de grens over staken, vergezeld door een horde Argentijnen op koopjesjacht. Ons doel waren de op een uurtje met de bus gelegen ruïnes van 17e eeuwse Jezuïtenmissies. Ooit gebouwd om de locals te bekeren en te ontwikkelen. Klein dorpje, enorme kerk. Dat idee. Naar de tweede site moesten we met de taxi, die na stevig onderhandelen van Sarah ook voor een kwart van de prijs heen en weer wilde rijden. Hoewel jonger dan de missies viel de taxi ook onder de categorie ruïne, maar dat lijkt men in Paraguay niet zo´n probleem te vinden. Op de terugweg nog even door de Argentijnse douane voor een halfslachtige controle op marihuana (het exporteren hiervan valt volgens Paraguay onder de vrijemarkteconomie), om ´s avonds in Argentinië in het duurste restaurant van de stad te eten, net als oud president Carlos Menem ooit deed (nu spoorloos met 2 internationale arrestatiebevelen). Kostte 15 euro met z´n tweeën. Alsof je een emmer leeg gooit...

Uruguay
Na nog twee Argentijnse nachten volgde de laatste ontdekking. Uruguay is niet alleen leverancier van valgrage spitsen, maar doet ook aan heeeel veel koeien, en leuke kustplaatsjes. La Paloma (George Baker is nog steeds niet uit mn hoofd) bleek behoorlijk verlaten in het naseizoen, en ook de zon vond het na één ochtend strand wel genoeg. Wel kregen we er deels ongewilde huisdieren bij in de vorm van een enorme hond die we maar niet kwijt raakten, en de campingkitten die de houdbare melk wel lekker vond. De hond werd drie keer geloosd, maar kwam drie keer gezellig terug... Gelukkig riepen we op elk strand al dat een hond zo leuk zou zijn voor een lange wandeling.
Na vier dagen kamperen vonden we het weer welletjes en vertrokken we naar Montevideo, waar Thijs enorme hamburgers at, wederom souvenirs werden ingeslagen en wonder boven wonder mensen stopten voor het zebrapad. We waren geschokt.
Voor de reis naar Buenos Aires deden we nog even het koloniale Colonia aan, een oud Portugees Bastion om de Spanjaarden te pesten (die het vervolgens maar innamen).

Nu zijn we ingechecked, doen we de laatste tasinpakactie en stappen we morgen op het vliegtuig terug. Zucht...

Bedankt voor alle berichten op het gastenboek, het volgende blog komt over een jaar of twee. Over een tocht naar China. Per Lada.