Profile
Blog
Photos
Videos
Salud!
We zijn in Mendoza, de bekendste wijnstreek van Argentinie, en onder het genot van een vandaag aangeschaft wit wijntje zullen we jullie even updaten over onze belevenissen van de afgelopen week. Het moet gezegd, we worden redelijk goed in het niks doen...
Pucon
Bij vertrek uit el Bolson was ons reisdoel Pucon, in Chili. In principe is dit vanuit Bariloche (2 uur bussen vanaf el Bolson) rechtstreeks te bereiken, maar de combinatie van weekend en vakantie maakte dat er geen tickets meer waren. Daarom sliepen we een nachtje in Bariloche, waar we deden wat er bij ons vorige bezoek aan dit stadje bij in geschoten was: eten bij de Mexicaan en shoppen. De volgende ochtend namen we de bus naar Osorno, waar we slechts 2,5 uur te laat aankwamen. Ook hier waren we al eerder geweest, en hier wilden we niet langer blijven. Helaas waren ook hier de tickets richting Pucon op; dus besloten we in alle haast de eerste bus richting Valdivia te nemen. Liever daar gestrand dan in Osorno, Valdivia heeft namelijk een zeeleeuwenkolonie en een bierbrouwerij, beter dan de megasupermarkten en crappy hospedajes van Osorno. Wachtend op de bus bleven we toch een beetje bladeren in de Lonely Planet; het zou toch moeten kunnen om vanaf Valdivia toch nog dezelfde dag in Pucon te komen. Op het busstation van Valdivia dus direct naar het loket; het bleek inderdaad te kunnen: een bus richting Santiago nemen, uitstappen bij de afslag richting Pucon en daar dan opstappen op de laatste bus die daar langs komt. TOP! De mevrouw begreep onze euforie niet helemaal, maar draaide vriendelijk de kaartjes uit. Wij aten een bizar goedkope hamburger en stapten om 20u vrolijk weer in de bus. Ons overstappunt bleek niet meer dan 2 bushokjes aan beide zijden van de snelweg, maar er zaten, ondanks dat het al 22.30u was, meer mensen te wachten, dus we hadden er alle vertrouwen in.
Na een kwartiertje zitten stopte er opeens een dikke pick-up met een dikke meneer; of we mee wilden rijden naar Pucon. Nou, dat wilden we wel, want de bus liet nog wel even op zich wachten, en nu waren we niet alleen binnen een uur op de plaats van bestemming, maar hadden we bovendien een uitnodiging om de volgende dag het meer op te gaan met Marcel, de Chileen.
De volgende ochtend meldden wij ons braaf op het afgesproken terras, waar Marcel nog even zaken deed (je hebt niet voor niks een dikke pick-up, een tweede huis in Pucon en een speedboot). Met zijn boot voeren we een rondje over het meer, met uitzicht op de vulkaan Villarica. Thijs zwom een rondje, en toen vonden we het wel weer tijd om afscheid te nemen en het strand op te zoeken, om eindelijk een klein beetje bruiner te worden op andere plekken dan ons hoofd en armen.
De reden van ons bezoek aan Pucon was trouwens die vulkaan, Villarica. Daar kan je namelijk tegenop lopen, terwijl hij nog actief is, dus dat leek ons een mooie afsluiting van ons bezoek aan Patagonie. Maar, toen we na ons strandbezoekje even langsliepen bij onze touroperator, keek deze naar de strak blauwe lucht en zei: "Helaas, het gaat morgen regenen." Helaas kreeg hij gelijk, dus zat een bezoekje aan de vulkaan er niet in. Gelukkig waren er genoeg andere outdoor dingen om ons geld aan op te maken, dus hebben we geraft, de thermen bezocht en een fietstochtje gemaakt.
De fietsen huurden we van Eric, eigenaar van Hostel Wohlenberg, doch Chileens. Ze waren ietwat aan de kleine kant en de remmen werkten niet geweldig, maar ach, we zouden een klein rondje gaan fietsen... Bij het eerste bergje bleken ze toch niet zo capabel: omhoog lopen dus. Lichtelijk gefrustreerd aten we onze reep chocola op en vervolgden onze weg, tot Sarah's fiets opeens een gek geluid maakte: lekke voorband! Eric had gezegd dat we mochten bellen als er wat was, dus hielden we een auto aan en gingen lekker in het gras liggen, blij dat we zo zouden worden opgepikt. Maar helaas, Eric had ook een motor (van het merk Motorrad...), en kwam na een half uurtje aanrijden met een reservewiel. Wij zagen de grap er wel van in, dus stapten met hernieuwde moed op. Om 200 m later weer af te stappen: Sarah had een lekke achterband! Gelukkig was Eric nog in de buurt, dus kon hij nog een wiel gaan halen. Dit duurde alleen wel bijna 2 uur, waarin wij in de volle zon verder liepen over de behoorlijk op en neer gaande weg. Uiteindelijk kwam Eric terug, dit keer in een busje. Maar onze hoop dat we nu wel mee mochten was tevergeefs. Uit het busje kwam opnieuw een wiel. Nog steeds 19 km van Pucon besloten we dan maar eerst een taartje te eten. Weer op de fiets zagen we opeens enorme regenwolken onze kant op komen. Stevig trappend vervolgden we onze weg, tot daar opeens Erics busje weer opdoemde. We mochten mee! (Het moet tenslotte geen martelpartij worden..) Terwijl het inderdaad begon te regenen reden Eric en zijn zoontje Helmut ons terug naar Pucon.
Santiago de Chile/Valparaiso
Na een niet geweldige nachtbus kwamen we dinsdagochtend in Santiago aan. Fijn hostel, schone, westers aandoende stad met goede bankjes om op te hangen :) Dat deden we dan ook het grootste deel van de dag. 's Avonds brachten we een bliksembezoek aan de maagd op de berg, en hadden we een eet-date met Jeroen en Marleen, die we ook al in Torres del Paine hadden ontmoet. Reiservaringen blijken universeel, we hadden in ieder geval een gezellige avond met (een beetje weinig) oosters eten en (heerlijk helder) Gaineken pitchers.
Woensdag deden we een dagtripje naar Valparaiso, waar we met een liftje de heuvel op gingen om rond te slenteren tussen de mooie gekleurde huisjes waar de stad om bekend is. En inderdaad, best mooi. Sarah verheugde zich bovendien op het shoppen, terwijl Thijs met 2 nieuwe shirts naar Santiago terugkeerde...
Donderdagochtend smokkelde Thijs zijn Opinelmes het streng beveiligde regeringsgebouw binnen, en maakten we een back-up DVDtje van onze foto's. We komen namelijk alleen maar mensen tegen van wie een camera gestolen is; wij hebben onze gewoon nog, maar je weet maar nooit... Vervolgens stapten we in ons minibusje richting Mendoza. Minibusje, want we waren even klaar met de nachtbussen, en dit was erg goedkoop. De oversteek naar Argentinie ging over een 3300m hoge pas: 30+ haarspeldbochten en prachtig uitzicht, oa op Aconcaqua, 6900m hoog, helaas in de wolken :(.
Mendoza
Als echte Argentijnen stond ons avondeten de eerste avond om 24u op tafel. Mendoza is een hippe stad, waar iedereen op het terras zit om te kijken en om bekeken te worden. Wij deden vooral het eerste.
We slapen hier heerlijk uit, drinken echte koffie op terrasjes en slenteren een beetje rond. Gisteren bezochten we op advies van de Lonely Planet het plaatselijke aquarium, waar inderdaad sinds 1945 niet veel veranderd was en waar we kennis maakten met reuzenwaterschildpad Jorge, op 4 maart 1984 gevangen toen ie 40 kilo woog; inmiddels ietsje meer...
Vandaag hebben we een heuse wijntour gedaan. Per busje bezochten we een olijfboer, twee wijnboeren en een chocolade/likeurfabriekje. Samen met 1 andere Hollander, die z'n Argentijnse vriendin + kind in de Spaanse groep dropte, kregen we steeds een privetourtje, gevolgd door een proeverij. Je wordt natuurlijk geacht van alles te kopen, maar wij Hollanders hielden het beschaafd met een combi van 2 kleine rode flesjes voor 15 pesos (3,50 euro) en 1 witte wijn voor 6 pesos (1,25 euro), die inmiddels op is!
Morgen gaan we hier nog een dagje park hangen, om om 20u de bus in te stappen richting Salta, 18 uur, 1300 km, waarna we snel afreizen richting Margreke en de Boliviaanse zoutvlaktes.
En nog even dit:
Oke, het is al een lang verhaal, maar deze observaties willen we jullie niet onthouden...
-Kinderen. Net als Zuid-Europeanen, zijn Chilenen en Argentijnen dol op kinderen. Of die nu van henzelf zijn of van anderen. Dat moet als kind een beetje zijn als de tante die je in je wang knijpt en op de mond zoent, maar dat door elke wildvreemde. Opvoeden werkt ook een beetje anders. Als je zo dol bent op je kind kan je natuurlijk niet boos worden. Het is voor je eigen gemoed veel beter om ze om te kopen (chips, speelgoed enz). Of als er buitenlanders bij je in de bus zitten tegen je kind zeggen dat hij met hen mee naar huis gaat. En dan willen de buitenlanders best even lief zwaaien om dat kracht bij te zetten...
-Straathonden. Die zijn er in overvloed. En niet van die lelijke asbakjes, maar st. Bernard's, retrievers en wonderlijke kruisingen tussen dit alles. Men is namelijk ook dol op puppy's (waarschijnlijk om de kinderen om te kopen), maar als het wat groter wordt gaat het regelmatig de straat op. Zo heb je regelmatig een gesocialiseerde hond met je mee lopen. Castreren is een no go, want elk dier heeft recht op zijn ballen.
-Busje komt zo. Na 167 busuren beginnen we het een beetje door te krijgen. Op elke busstation zijn tig hokjes waar je moet kiezen tussen verschillende maatschapijen, vertrektijden en klasses. Maar we zijn er uit! Je wordt misselijk als je 's nachts reist terwijl de weg slecht/bergachtig is. Maar 's nachts reizen spaart wel een hostel uit. We gaan nu alleen 's nachts met de bus als de weg goed is, en alleen in Cama-klasse. Beentjes omhoog, enorme stoel achterover, dekentje, kussentje, wijntje en dvdtje. Op slechte wegen gaan we overdag, en dan zo goedkoop mogelijk, want ook in een minibus is de film slecht en het uitzicht fantastisch.
-Chilenen. De mensen in Chili zijn ontzettend aardig. Ze zijn alleen bang om Engels te praten, of kunnen het niet. Maar zodra ze door hebben dat Sarah Spaans spreekt gaan ze los en vinden ze het fantastisch dat je de moeite neemt om hun land te bezoeken.
-Argentijnen. Net Chilenen, maar dan anders. Hun Engels is beter, maar ze kletsen veel minder. Dus al met al is er voor Thijs weinig te babbelen.
-Koffie. Niet te zuipen. Zelfs in restaurants krijg je geregeld Nescafe. Het liefst met de suiker al toegevoegd. Zodra we een plek vinden met een goede Italiaanse koffiemachine zijn we er dus ook niet weg te slaan.
-Thijs. De mensen die het konden uitspreken waren Nederlanders. De rest doet zijn best, maar komt tot een soort Taaaiiiishshshshshsh. Daar luistert hij nu dus ook naar.
-Sarah. Kan haar eigen naam niet uitspreken in het Spaans omdat ze geen rollende R kan. "Ah, Sagah?" Verder staat ze weinig op de foto. Thijs kookt namelijk. En dat vindt hij genoeg.
- comments