Profile
Blog
Photos
Videos
De verwachting dat mannelijke pelgrims snurken, was terecht. Wat een nacht. Om 6 uur begon de eerste van de 11 wandelaars al weer druk te doen. Met als gevolg dat we de hele dag al reikhalzend uitkeken naar de vrijheid van t tentje.
Het Franse ontbijt met anderen aan tafel in de warme keuken vh klooster was leuk. Annette raakte in gesprek met Lisette Admiraal uit Alkmaar, docente Frans, die les heeft gehad van Annette's studievriendin Ingrid. Een kleine wereld.
Ik vind het mooi om te zien wat Annette in haar rol als loopbaancoach bij anderen weet los te maken. Misschien is het toch een goed idee om ooit in een campertje langs de route haar diensten aan te bieden. Genoeg potentiële cliënten op een keerpunt in hun leven!
De route van Saint Palais naar Saint Jean Pied de Port was naar verhouding kort, met wat pittige klimmetjes. 2 km 7% klimmen was een mooie warming up voor wat we vanaf nu kunnen verwachten: morgen 28 km klimmen. Poeh!!
Dichtbij zijn de bergweiden lieflijk, als in "the sound of music".
De bergtoppen van de Pyreneeën zijn soms besneeuwd, soms scherp, rotsig en kaal. We kunnen ze nu goed zien.
Onderweg meende ik te horen dat Annette in tranen was. Maar ze kwam niet meer bij vh lachen. Tot buikpijn aan toe omdat ze zich bekeken voelde door vele ogen. Tot 2x toe belandden we in een kudde schapen op de weg. Als zo'n kudde schrikt en de richting omgooit, is het net een school vissen uit een Disney film. Het voorste schaap ontdekt dan tot z'n grote schrik dat de redelijk overzichtelijke koppositie opeens een plek in de achterhoede is geworden, zonder steun in de rug. Dan moet het beest zich alsnog haasten om niet achterop te geraken. Het leven van een schaap valt niet mee!
En een koe op de weg schrikt misschien nog harder van een fietser in een rood pakje, dan de fietser van de koe.
Na 27 km op de dagteller (en op 1000 km vanaf Parijs!) belandden we in St. Jean le Vieux op zonnig terras aan de (de)café au lait. Ondertussen was het een komen en gaan van wandelaars en fietsers. En wij als die-hards van het terras maar relaxen, een beetje kletsen, sms-en, twitteren en een studie maken van de weersverwachting. Ook een Zwitsers gepensioneerd stel uit Zurich, van plan om een half jaar door Spanje en Portugal te fietsen, schoof bij ons aan.
We hadden nog maar 5km voor de boeg, voornamelijk afdalen naar de camping van St. Jean Pied de Port. Om 2 uur stond de tent. De zee van tijd nodigde uit tot huishoudelijke klusjes, een bezoek aan een barretje, de fietsenmaker en de Carrefour. In het ommuurde stadje vind je vooral winkeltjes die zich richten op wandelaars naar Compostella. Voor het terugsturen van een doosje met overtollige spulletjes waren we 5 min te laat bij t postkantoor. Morgen onderneem ik daartoe een nieuwe poging.
Met het oog op de grote klim morgen, kozen we voor een koolhydraatrijke pastahap. De rode wijn matchte goed bij de roodgekleurde skyline.
En t mag herhaald worden: buiten in de koele tent slapen naast een verlichte bomen bij de stadsmuur is goddelijk!
- comments
martin buenas noches senoras! Zoals je leest ga ik ervanuit dat jullie succesvol de Roelandpas over zijn gekomen en nu dus in Spanje zijn.Weer een mijlpaal/grenspaal behaald. Dit geeft jullie vast vleugels voor de tocht door Baskenland en verder.
Marjan Heel herkenbaar al die regen en tegenwind in Frankrijk! Nu op naar Spanje met de prachtige steden Burgos en Leon. Hopelijk blijft het goed weer, het ontbreekt jullie in ieder geval niet aan een zonnige humeur en doorzettingsvermogen.
Linnemoor en oma En, de lange klim overleefd? Ook weer opgedroogd na al die regen? Ik heb deze blog net aan oma voorgelezen, ze vraagt zich af of jullie bij priesters of nonnen hebben geslapen? Ook pakt ze net de kaart van Spanje erbij om eens goed te bekijken waar jullie zitten. Lief hè?