Profile
Blog
Photos
Videos
Na een heerlijke wandeling met onze Costa Ricaanse gids Alonso, konden we twee slangen, een aantal spinnen, vlinders en een Quetzal toevoegen aan onze *hemos vista* lijst (hebben we gezien lijst). Het was een leuke en makkelijke wandeling van drie uur richting een verborgen waterval, waar we even konden afkoelen. De wandeling werd afgewisseld met wat vertellingen over koffiebonen, koffieplantages en het koffieproces.... Aangezien onze gids uit een koffiekwekers familie komt. Ik heb al een baan aangeboden gekregen als koffiebonenplukster. Per zak bonen krijg je twee dollar.... Dus reken maar uit wat ik als zeer onervaren plukster zou verdienen, ongeveer vier dollar per dag. Ik zoek nog even verder naar een andere baan.
Na de wandeling gingen we met een groepje (Chris de toerleider in opleiding, Robbie een vriend van onze gids Alonso, Charlotte een Amerikaanse, Karen een Australische en Alex een Schot) op zoek naar de hotsprings. De anderen van de groep waren of paardrijden of raften. Ik had wel even genoeg van wild water en een zere bibs.... en prefereerde de hike en de hotsprings. Lekker met twee voetjes op de grond door de modder en daarna uitrusten in een warm bad. Maargoed, dat warme bad was nogal ver te zoeken. Ik regelde in mijn beste Spaans een erg goedkoop taxibusje voor het vervoer naar en van de hotsprings. Voor 20 dollar met zijn zessen vier uur op pad. De publieke bussen gaan zoals ik eerder gezegd heb maar twee of drie keer per dag, dus de volgende zou pas op 17.00 uur gaan. En zo lang hoeft onze siesta nou ook weer niet te duren. De meeste feestgangers van de groep (waaronder ik) slapen tussen 14.00 en 15.00 uur s middags. De nachten zijn hier namelijk erg kort i.v.m. de veel te gezellige feestjes, poolsessies en zeer actieve (en vroege) ochtendactiviteiten. Maar met die middagpauze houden we dat prima vol. Maar even terug naar het onderwerp hotsprings.
Ik ben inmiddels al een heuze ervaringsdeskundige door het bezoek aan hotsprings in Argentinie, Canada en Costa Rica, maar dit overtrof alles. Ergens in het modderbos (na een wandeling van twintig minuten weggezakt in de modder) vonden we een verlaten huisje, noujah bijna verlaten want we zagen ook een cowboy...... De cowboy vroeg ons twee dollar entrada te betalen voor zijn eigen tuin. Prima, dat zijn vast prive hotsprings dan. We werden de tuin in gestuurd (groot bos met weilandjes) met het bericht dat er vijf hotsprings te vinden waren. Oke, goed..... Waar dan? We baggerden vijf minuten door de tuin en vonden een rots muurtjes waar we achter gluurden. Ja hoor, een natuurlijk zwembadje. Inmiddels was het begonnen met stormen dus we wilden ons verkleumde lijfjes graag warmen in het badje. Helaas gunde de aap in de boom boven de hotspring ons geen moment rust en moesten we vluchten. Een aantal minuten later hadden we de aap weten af te schudden en namen we plaats in hotspring nummer twee. Hier kwamen we het eerst volgende uur niet meer uit. Tegen de avond blubberden we terug naar de plek waar de taxichauffeur ons had afgezet, een enge wiebelbrug over, niet naar beneden kijken naar kolkende water in de rivier, maar verstand op nul en denken aan die warme douche en die schone, droge kleren. Een heerlijk dineetje in een Peruaans restaurant volgde. Dit werd vervolgd met een grootste poolwedstrijd en een glas whiskey met ijs. Ja, je past je aan aan het klimaat he.
Maargoed, na twee avontuurlijke hikedagen in Boquete begon het te kriebelen. Het vooruitzicht op de surf oase van Santa Catalina. Zon, zee, strandhuisjes, avond strandwandelingen, surfen en vis eten. s Morgens om 5.00 uur zou ons busje ons al komen halen, dit omdat onze strandhuisjes op een tij gevoelige plek staan. Een soort van schiereiland dat je maar een paar uur per dag droog kunt bereiken. Prima, dat beetje minder nachtrust hebben we er wel voor over. En toen kwamen we aan in Santa Catalina, we reden de hele kust af, voorbij het dorp en daar zagen we het....... och heden, wat een prachtige plek. Tien houten huisjes onder palmbomen aan het strand. Het enige wat er in onze oase was waren surfplanken, de huisjes, hangmatten en een cafeetje. Geweldig. Er waren verder geen gasten omdat het surf campeonato vorige week was afgelopen. Iedereen was alweer met de noorderzon vertrokken.
Het waren werkelijk waar twee bijzondere en ontspannende dagen. Je komt je bedje uit, rekt je uit, trekt je bikini aan, hupst naar buiten, ziet de zee en het verlaten strand, je loopt in de ochtend tien minuten tot je bij de zee bent (eb) en maakt een lange wandeling door de branding. Vervolgens pak je je slippertjes, loopt naar het restaurantje en besteld een omelet, fruit salade en koffie. Je kletst gezellig met wat groepsgenootjes en besluit een surfplankje te huren voor de dag. Je loopt terug naar je huisje, doet je shorts en je hempje aan en rent de zee in met surfplank. Aldaar doe je een poging tot surfen (ja jongens, ik heb de basis te pakken, ik kan al vijf seconden op dat board staan). Vervolgens vergeet je de tijd. Als je na een uur of vier in de golven hongerig en moe begint te worden ga je gauw terug naar het strand. Aldaar pak je een banaan, een mueslireep, boek en een zak chips en nestelt je daar voor de komende twee en een half uur neer. De golven zijn nu toch niet zo fantastisch. Rond vier uur ben je uitgeluiert en pakt je surfplank weer. Twee uren in de hoogste golven volgen. Het is genoeg geweest, je heupen en armen zijn blauw en moe. Je moet het water uit en gaat op een boomstam zitten met wat medereizigers. Je ziet de zon ondergaan, het begint een beetje frisjes te worden. Tijd voor warme douche, een warme maaltijd, een drankje en een avondwandeling over het strand. En we gaan nog niet naar bed, want we hoeven morgen toch niks!
Tsjah, dat was een hele toffe geweldige rondreis met alle jongeren. Ik was trouwens de jongste en de meesten waren rond de 25 a 30 jaar en werkten. Maar van leeftijdsverschil heb ik niks gemerkt. Onze toerleider zelf was net 25 jaar, dus ach, dat scheelt niet veel. We waren in ieder geval allemaal met hetzelfde doel op reis, veel activiteiten, ontspannen, feestjes, gezelligheid e.d. Gisteren zijn we naar Panama City gereist. We hebben de shopping mall onveilig gemaakt en hebben ons laatste feest gevierd. We brachten een bezoek aan La Zona Viva van Panama City. El mejor lugar para una fiesta. Het lijkt een beetje op Bataviastad keer vijf. En dan helemaal vol openlucht barren, discos en eettentjes. Echt geweldig. Je moest je ID laten zien en er liep lekker veel beveiliging. Ik voelde me daar erg veilig en heb tot in de laat(s)te uurtjes op de dansvloer gestaan. We moesten helaas om 4.30 uur terug naar het hotel omdat een aantal medereizigers hun trip in San Blas (andere kustplaats) zouden voortzetten. De groep was zo leuk en het smeekgehalte was zo hoog, dat ik daar ook nog over gedacht heb, ik bedoel ik heb nog tijd genoeg in Panama... Maargoed, ik heb besloten lekker naar Kor en Aleyda in Panama City te gaan en daar mijn spullen in orde te brengen. De helft van de groep komt over drie dagen hier terug in de stad en we hebben al afgesproken dan uit eten op stap te gaan, zo lang het nog kan! Ook leuk dacht ik zo.
Na een zeer korte nacht door feest en afscheid heeft Kor mijn opgehaald bij het hotel. Heerlijk om je spullen in de kofferbak te gooien met het vooruitzicht dat je je tas straks voor zeven dagen uitgepakt kunt laten. Even alles wassen, cadeauvoorraad inperken en uitrusten na al dat feesten en die activiteit. Ik ben warm onthaald, heb een prachtig kamertje met airco, een eigen badkamer en deze wijk is echt heel mooi voor Panamese begrippen. Alles in de buurt (shoppingmall, bios, supermarkt en 20 minuten van de stad). Ik heb vanmiddag de planning voor de komende dagen al doorgenomen met Kor. Dat wordt leuk. Een dagje solo shopping op zoek naar de geweldige Ipanama flip flop slippers, een kanaaltochtje, een boottocht, een bezoek aan de oude stad (Casca Viejo), drie dagen in het strandhuis aan de kust (yes) en wat familiebezoekjes. Helemaal fijn. We hebben net de Makro achtige supermarkt al geplunderd om hotdogs van kalkoen, wijn, groenten, fruit en lekkere broodjes aan te schaffen. De was is gedaan en mijn bed lonkt. Maar eerst genieten van een door Aleyda vervaardige maaltijd van kip uit de oven, aardappels met champignons en chayote (typische groente van hier). Ik kan niet wachten. Vanmiddag heeft mijn maag voor het eerst kuren vertoond na het innemen van een malariapil, een korte nachtrust en kraanwater..... dus ik kan wel wat aansterking gebruiken.
Nu even een busticket boeken van Sao paolo naar Buenos Aires.... Nog maar negen dagen tot Argentina! Maar eerst hier uitrusten en de groepsreunie. Ik ga aan tafel lieve mensen. Tot over een poosje.
- comments
Marleen Leuk om je verhaaltjes te lezen!
Rachelle San! klinkt super allemaal! Blijf genieten en tot over een paar weken. kus
Niels Hey San! Weer genoten van je verhaal! Geniet nog even! Tot snel!
Dafne Geniet er nog maar even van, tot het keiharde Groningse leven :P