Profile
Blog
Photos
Videos
Lieve mensen, daar ben ik dan toch weer met een verhaal.. We hebben namelijk de afgelopen weken niet stil kunnen zitten hier in Buenos Aires (op de lange zittingen tijdens college, terras- en parkmiddagen na dan).
Op de achtergrond klinkt op dit moment 'het Gras van het Noorderplantsoen', één van de nummers van de CD die ik van Roos heb gekregen.. even ontspannen na een lange studiedag.
Laat ik nu maar beginnen bij de één na laatste dag dat Roos hier op bezoek was. We besloten om deze laatste dag optimaal te benutten, lekker naar Palermo (één van de meest luxe wijken van BA) om daar rond te lopen, wat laatste souvenirs te winkelen, foto's te maken en te eten. Helaas sloeg 's middags het noodlot toe, toen we nog even als laatste activiteit één schoenenwinkeltje binnengingen. Roos zat nietsvermoedend schoenen te passen toen een man opeens op haar schouder tikte en vroeg 'hoeveel die tas kostte', wijzend op een tas in de winkel. Natuurlijk begreep Roos niet wat deze spaanstalige schoft bedoelde en in de tussentijd nam een ander figuur haar tas mee. Het hele traject dat hierna volgende zal ik niet herhalen, het was namelijk zoals 'in de film'. De middag moesten we helaas op het politiebureau doorbrengen, langer dan nodig, want helaas gaat alles hier onder het mom van 'mañana mañana' (op zijn Jan boeren fluitjes). Nadat ik een SMS naar Siets had gestuurd om mede te delen wat ons was overkomen, kwam ze binnen een half uurtje al ingevlogen, we konden wel wat morele steun gebruiken. Na de fijne tijd op het politiebureau en een telefoontje naar Elburg, besloten om even tot bedaren te komen op een terrasje, er moest toch gedronken worden met dit warme weer. Na één drankje wilden we alleen nog maar lekker naar huis, dus we gingen de subte in. Na een paar stations kwam ik tot de ontdekking dat mijn tas openstond en mijn portemonnee weg was, het kon echt even niet waar zijn.. maar toch wel. Oké, nu hadden we dus toch wel een lichtelijk probleem.. Siets haar nieuwe bankpas was nog onderweg, Roos had niks meer en ik.. uhm, ook niet zeg maar. Siets had nog een noodvoorraadje pesos in onze kluis thuis liggen dus nog wel genoeg geld voor wat eten (ook maar voor een week). Oké nu vind ik dit onderwerp saai worden, laten we het erop houden dat we het geldprobleem de dag erna voor de korte termijn hebben kunnen oplossen, zodat Roos een nieuwe tas kon aanschaffen (wat is een vrouw zonder tas) en dat we de luchthaven belasting en de taxi voor Roos konden voorschieten. Ook moet ik hierbij vermelden dat we nu nog leven (10 dagen later) en dat Siets en ik volgende week na mijn tentamen op reis hopen te gaan. Creatief zijn met geld is best leuk. Hierbij wil ik pap en mam nog even bedanken voor alle hulp met diverse banken, Nick voor het in de gaten houden van mijn brievenbus in Groningen, de morele steun van Metske en Geeke, en de papa van Siets die inmiddels Siets haar nieuwe bankpas heeft opgestuurd, zo zie je maar weer... nee laat maar, haha.
Na het vertrek van Roos (we hebben haar langs de Gay-parade heengeleid en in een taxi gezet..) ging ons leven natuurlijk gewoon verder. Studie en tentamens, lessen, sociale contacten met veel Argentijnen, dansles, Siets als werkzoekende en vooral proberen heel veel te blijven genieten van dit mooie land en deze mooie stad (dat is soms nog best lastig).
Op dit moment is de zomer toch wel echt begonnen, 30 graden, veel zon.. soms benauwd en het is lastig om te meest aangename 'slaaptemperatuur' in ons huis te creeren met onze airconditioning, ik blijk opeens in een moeilijke slaper te zijn veranderd. Gelukkig hebben we airco, openslaande deuren en proberen we toch zo weinig mogelijk te slapen.. haha nee, nou ik maak er bijna een sport van. Ik maak me de laatste weken veel te druk over de studie omdat ik nu echt aan het afronden ben (krijg nu al ontwenningsverschijnselen). Ik ben stiekem nu toch wel een beetje toe aan wat meer 'vrije' tijd, ik ben natuurlijk nu vanaf 10 augustus al aan de studie, normaal had je dan allang een keer vakantie, maargoed, dat zit er hier nog niet in. Het klinkt stom, maar ik bedoel te zeggen dat je dan 's morgens echt opstaat van, oké, nu mag ik dat Hollandse boek lezen wat ik heb meegenomen (ik mag het nu niet van mezelf). Vandaag heb ik mijn eind portfolio ingeleverd van teorias y tecnicas de grupos, slechts 140 a4'tjes werk van het afgelopen semester, planningen, analyses en evaluaties, een vreselijk boekwerk dat ik toch ga proberen mee te nemen naar Nederland. Volgende week maandag heb ik mijn tweede, en tevens laatste antropologietoets (als het goed is). Dan dinsdag nog een soort presentatie van mijn portfolio voor allerlei belangrijke mensen van binnen de universiteit van Buenos Aires (heel veel professoren). Dan hoop ik mijn laatste 2 cijfers te ontvangen en is het met de serieuze vakken gedaan. Tot nu toe heb ik een 8 gehaald, een 7 en nog twee 8'en (2 voor groepswerk). De laatste twee cijfers moeten ook boven de 7 zijn zodat ik niet terug hoef te komen van onze reis om een herkansing of inhaalwerk te maken. Er resten dan alleen nog wat lessen spaans, op 2 december heb ik dan alleen nog de taaltoets.. Het was wel heel erg leuk om al het groepswerk te doen en aan het portfolio te werken maar ik ben nu wel intens gelukkig dat ik er vanaf ben. Deze week nog even heel hard leren voor de antropologietoets en dan..... op reis!
Siets en ik zien er enorm naar uit, 9 dagen naar Puerto Madryn en Bariloche (wintersportgebied, pinguins, zee leeuwen, beeldschone natuur). Deze week gaan we de buskaarten aanschaffen. We gaan trouwens 9 dagen omdat daarna de papa van Sietske langskomt. In deze weken hebben we het Madonna concert, ik mijn spaanse toets, en hebben we tijd om de tweede reis te plannen. Deze tweede reis gaat twee weken duren en de bestemmingen bevinden zich in het Noorden des lands. Dan moeten we hals over kop weer terug naar Buenos Aires want Sietske gaat verjaren en de dag erna zullen pap, mam en Fem hier op het vliegveld staan, ook onvoorstelbaar.
Jeetje, de tijd vliegt. Eerst dus nog even heel veel andere dingen doen. Siets en ik proberen nu elke dag hier al te leven of het de laatste is haha, dat is best lastig, al gaat het onder het genot van een sangria en een hamburger in onze low-budget tent een stuk beter.
Super bedankt nog voor alle post, van oma, de buurvrouw, mam, Ren.. en Niels, voor je lekkere Pickwick-thee en de kaart.
Vanavond gaat er niet meer gestudeerd worden, lekker slapen en hopen dat het morgen weer 30 graden wordt! Heel veel liefs en ik kijk nu al uit naar de zonnige kerstdagen (vreemd hoor).
- comments