Profile
Blog
Photos
Videos
Wat hebben we weer een hoop meegemaakt in 2 dagen. Babette en ik wilden heel graag naar Semarang om een aantal dingen te bezoeken. Babette haar opa en oma hebben in Indonesië gewoond en hebben daar ook een toko gehad. Ik wilde dan weer graag een begraafplaats bezoeken waar mijn oud oom ligt begraven. Zo kwamen wij op het idee om een bezoekje te brengen aan Semarang. Het was nog een hele onderneming. We gingen eerst langs een reisbureau om even te vragen hoeveel een buskaartje kost. Hiervan wisten zij niks en zij konden ons alleen maar een vliegprijs vertellen. Gelukkig hadden ze uiteindelijk wel een nummer van een busstation die wij konden bellen. De volgende ochtend hebben wij heel vroeg gebeld en nagevraagd hoe duur een kaartje was. Het kaartje was maar 50000 Rupia, in euro's is dat gewoon maar iets van 4 euro!! Dus voor de heen en terug reis is het maar 8 euro!!! Wij hebben dan ook gelijk allebei de kaartjes gekocht, zodat we zeker van wisten dat we ook terug konden gaan met de bus.
Zaterdag ochtend stonden we klaar om te vertrekken. We werden netjes naar het busstation gebracht. We hadden namelijk de vorige avond geregeld dat er een taxichauffeur om 7 uur voor de deur zou staan. Bij het busstation aangekomen moesten we nog heel even wachten voordat wij de bus in mochten. Het was erg leuk om te zien dat ook de normale bevolking met deze bus meeging. De reis duurde in totaal zo 4 uur. Het was een prettige bus met veel zit ruimte.
Aangekomen in Semarang hebben wij eerst een hotel gezocht uit de lonely planet. Hierin stond dat het een prima hotel was en dat het ook niet al te duur was. Het was nog best spannend of het zou lukken met de slaapplaats. Bij het hotel aangekomen konden we zo naar binnen en kregen we eerst een bekertje water. Vervolgens kregen wij eerst de kamers te zien die beschikbaar waren, zodat we daaruit konden kiezen. Na het hotel hebben we eerst de begraafplaats opgezocht. Toen ik daar aankwam kreeg ik een bizar gevoel. Het was namelijk een heel raar idee dat een familielid ligt begraven tussen al die andere duizenden soldaten. Gelukkig had ik van mijn oma een brief meegekregen met daarop de gegevens. Zo konden we makkelijk het graf vinden. Na het bezoeken van het graf hebben we nog eventjes daar gezeten. Vervolgens zijn we snel doorgegaan naar het oude huis van Babette der opa en oma. Dit was nu een kantoor geworden. Het was best gek om te zien hoe dat er van binnen uitzag. We kwamen daar eerst aan en we dachten dat het gesloten was. Op een gegeven moment kwam er een mannetje naar buiten en vroeg wat wij hier deden. Zo konden we het toch even van binnen bekijken. Na het bezoekje aan het huis zijn we door gereden naar de oude toko. Deze bleek eerst ook dicht te zijn, maar doordat er weer iemand ons hielp wist deze man de toko toch even open te krijgen. Zo zijn we weer binnen geweest en heeft Babette even goed rond kunnen kijken.
Zondagochtend dachten we even leuk naar een marktje te gaan. Eenmaal daar aangekomen zijn we toch erg geschrokken van hoe het eruit zag. De mensen liepen daar op bloten voeten door de modder en wat dan ook. Ik vind het erg lastig om uit te leggen wat ik daar precies heb gezien. Het was eigenlijk te erg. Babette die moest ook kophalzen van de lucht en ik durfde ook bijna niet te ruiken. Wij dachten ook heel leuk om even binnen te kijken maar dit was uiteindelijk toch geen goed idee geweest. De mensen binnen waren erg verbaasd over dat wij daar liepen. We zagen de raten gewoon tussen het eten kruipen en de kakkerlakken lagen overal op de grond. De geur was ook niet te beschrijven vies! We wilden op een gegeven moment de uitgang zoeken maar konden deze bijna niet vinden. Ik dacht dat ik het gevonden had maar het was nog best lastig om bij de uitgang te komen. Overal lag namelijk viezigheid en modder. Ook lagen er gewoon mensen te slapen tussen deze viezigheid. Het is zo moeilijk om dit beeld te omschrijven. Ik heb geprobeerd om een aantal foto's te maken. Deze kan je in de map weekendje Semarang vinden. Deze ervaring zal ik nooit vergeten. Na het bezoekje aan de markt moesten wij ook even bijkomen. We wisten niet zo goed waar we heen moesten en zijn toen maar even in een winkeltje gaan afkoelen. Vervolgens hebben we de taxi gepakt en zijn we nog even langs een Chinese Tempel geweest. Na de Tempel moesten we alweer terug naar het busstation.
Het was erg leuk om een andere stad te zien. Ik heb weer heel veel indrukken opgedaan. Op naar het volgende avontuur!!!
xx
- comments
Petie Hee sabine, Ontzettend leuk om je verhalen te lezen en zo een beetje op de hoogte te blijven van al je avonturen. En wat goed en leuk dat jullie zelf een weekendje weg zijn gegaan en dat alles zo vlot verliep. Ik ben jaloers op het prachtige weer waar jij in zit en je levenswijze voor drie maanden, lijkt me heerlijk. Ik ben trouwens ook erg benieuwd naar je treinreis, waarvan ik een paar foto's zag op Facebook. Heb je daar nog meer van? (De natuur als National Geographic). Aahg, dat lijkt me ook wel moeilijk om te zien dat die mensen een ander bestaanswijze hebben en in zulke omgevingen moeten leven. Dan hebben wij het maar goed in Nederland he. Ohja en ik was ook nog benieuwd naar je kamer! Heb je daar ook een foto van? Groetjes petie
Carien van den Berg Jeetje Sabine, wat een verhaal en wat een belevenissen! Je bent in de voetsporen van je grootvader getreden, Die oude man heeft daar ook rondgelopen en heeft zijn beste vriend, je oudoom, daar achter moeten laten. Probeer je daar maar eens in te verplaatsen. We genieten zeer van je verslagen en hopen dat er nog vele mogen volgen, Veel liefs Mama en Papa
Liesbeth Hoi Sabine, Jeetje jij maakt toch maar heel wat mee daar in de Gordel van Smaragd. Oma vind het fijn dat je bij haar broer bent wezen kijken. Voor Babette zal het ook wel een ervaring zijn geweest om bij het huis en de winkel van haar grootouders te hebben kunnen rond kijken. Toch lief van die mensen dat jullie binnen mochten kijken. Ik sluit mij aan bij Petie, graag ook enkele foto's van de natuur op deze blog. En ga lekker door met bloggen! Veel groeten en liefs van t. Lies
Gerard Levolger Zo Sabine, dat zijn nog eens ervaringen. Precies zoals Indonesië is: Aan de ene kant warm, vriendelijk, mooi; aan de andere kant soms hevige armoede en ellende. Knap dat jullie dit aandurven. PRachtig ook dat jullie in het leven van jullie "voorouders" duiken, letterlijk.