Profile
Blog
Photos
Videos
De afgelopen 10 dagen hebben we ons letterlijk en figuurlijk in hogere (atmos)sferen begeven; namelijk in Tibet. Denk je aan Tibet, dan denk je aan mooie dingen zoals het Boeddhisme, aan kloosters, aan de Dalai Lama, aan reusachtige bergen en aan yak-boter thee. Tibet is het dak van de wereld, 'the Land of Snow'. Tibet lijkt een ideaalplaatje.
Helaas: de harde en soms moeilijk te accepteren waarheid is niet zo mooi als dat het lijkt. De 'Tibetan Autonomous Region' behoort officieel tot China en de controlerende invloeden vanuit Beijing merk je dan ook erg nadrukkelijk tijdens een verblijf in Tibet. Naast de hele papierwinkel die er voor nodig is om het land te 'mogen' bezoeken, heeft een verblijf in Tibet een erg hoog Big-Brother gehalte:overal in de steden hangen camera's met microfoons, het is ten strengste verboden je zonder gids door het land te verplaatsen, social media zoals Twitter en Facebook zijn net als in de rest van China geblokkeerd, op straat en op de daken wemelt het van de militairen die met de vinger op de trekker van enorme shotguns de boel in de gaten houden, op iedere straathoek inclusief op het Potala Paleis prijkt de Chinese vlag en tijdens een rit van A naar B passeer je gemiddeld om de 50 kilometer een 'checkpoint' waar weer de nodige controles worden uitgevoerd. Wij toeristen kunnen dit nog zien als een unieke beleving, maar al snel besef je dat de kleine 3 miljoen Tibetanen in eigen land het absoluut niet makkelijk hebben. En een uitweg is er niet, want kunnen wij bevoorrechte toeristen het land weer relatief makkelijk verlaten: voor de Tibetanen is dit ten strengste verboden. Dit zal dan ook de voornaamste reden zijn dat een Tibetaan bijvoorbeeld niet over een paspoort beschikt en zo dus eigenlijk geen kant uit kan. Maakt dit het land minder mooi? Nee, wat ons betreft niet. Hebben wij hierdoor een nog grotere afkeer tegen China gekregen? Ja, wat ons betreft wel. Waren we al klaar met de roggelende, drukke, onfatsoenlijke Chinezen zelf, dan hebben we nu ook op basis van politieke gronden toch op z'n minst onze bedenkingen bij dit strenge regime.
Maargoed, al schrijven we er een boek over, het zal de situatie niet veranderen en de kans lijkt dan ook zeer klein dat de Dalai Lama ooit nog zijn eigen Potala Paleis van binnen zal zien. Misschien kunnen we dus maar beter gewoon overgaan tot het vermelden van onze ervaringen. Wij hebben tenslotte wél nog de kans gekregen het Potala Paleis van binnen te bekijken….
Voordat we het Potala Paleis en andere bezienswaardigheden hebben bezocht hebben we het eerst een paar dagen rustig aan gedaan in het Yak Hotel in Lhasa. Deze stad ligt op 3595m hoogte dus weinig zuurstof in de lucht en dat kun je goed merken. Bij de kleinste trap of heuvel ben je meteen buiten adem en nu snappen we ook waarom topsporters vaak op grote hoogte willen trainen. Gelukkig was ons lichaam snel gewend aan deze nieuwe omstandigheden en hebben we mede door veel water en vooral geen alcohol te drinken nauwelijks last gehad van hoogteziekte.
Lhasa is een erg leuke stad waar je je min of meer op een filmset waant: zowel het decor (mooie gebouwen) als de hoofdrolspelers (traditionele Tibetanen met gebedsmolens) spreken enorm tot de verbeelding en vooral de eerste dagen heeft het fototoestel overuren gedraaid. Al slenterend over het Barkhor Square zie je tussen de grote witte rookpluimen van de Stupa's en de kleurrijke wapperende gebedsvlaggen grote groepen mooie pelgrims die zich voortbewegen volgens de tradities van het Boeddhisme. Uiteraard (lees: 'helaas') wordt dit alles scherp in de gaten gehouden door de continue aanwezige soldaten.
Dat het weer in Tibet erg veranderlijk is bleek maar weer tijdens onze trip naar Nam-Tso: het op 1 na grootste zoutwatermeer van China. Het meer zelf ligt op 4730m hoogte en om het te bereiken moesten we over de 5240m hoge Kyang-La pas, waar de blauwe lucht binnen mum van tijd plaatsmaakte voor een flinke sneeuwbui welke de weg onbegaanbaar maakte. Maargoed, ook in Tibet is geduld een schone zaak dus na 2 uur wachten konden we onze weg toch vervolgen.
Na de eerste dagen zelf in en om Lhasa te hebben doorgebracht zijn we daarna begonnen aan onze 'join-in-tour' richting Kathmandu (Nepal). Deze tocht over de inmiddels grotendeels geasfalteerde Friendship Highway duurt 7 dagen. Samen met nog 2 Nederlandse stellen en onze vrolijke gids Lobsang zijn we per Landcruiser op pad gegaan en hebben we Lhasa achter ons gelaten. Via Gyantse, Shigatse en Sakya met in iedere plaats weer mooie kloosters, Present Buddha's, Future Buddha's, Past Buddha's, Reincarnation Buddha's, Thousands Arms Buddha's, Female Buddha's en nog veel meer Buddha's kwamen we na 4 dagen rijden aan in Rongbuk.
Na nog wat laatste bochtenwerk over een hobbelige weg stonden we dan eindelijk oog in oog met de hoogste berg ter wereld: de Mount Everest (Qomolangma voor intimi). Best bizar dat je naar een top van 8848m hoogte staat te kijken en dat wat je op dat moment voor je ziet dus echt het hoogste punt op onze aardbol is. De daaropvolgende nacht hebben we doorgebracht in een kamer zonder verwarming op bijna 5000m hoogte dus zeg maar gerust niveau vrieskist. Dus: zoveel mogelijk kleren aan, muts op, handschoenen aan, 5 lagen dekens, batterijen en camera's mee in de slaapzak (om warm te houden en niet om foto's te maken!) en dan maar proberen in slaap te komen. De volgende ochtend zijn we al voor zonsopkomst richting de Mount Everest gelopen om de zon te zien opkomen. Het valt niet mee om om 07.00 uur 's ochtends op een hoogte van ruim 5000m en bij een temperatuur van bijna - 10°C een lekker loopritme te vinden, maar al bij al zeker de moeite waard. Het gebeurt immers niet iedere ochtend dat je 'even' naar de Mount Everest loopt!
Mede door het zien van de Mount Everest, maar zeker ook door de vriendelijke Tibetaanse bevolking, het over het algemeen heerlijke eten (zelfs de Yakboter-thee was lekker!) en het indrukwekkende landschap hebben we gaandeweg de week de conclusie getrokken dat we eigenlijk erg bevoorrecht zijn om in Tibet te zijn.
Vanaf de Mount Everest zijn we in 2 dagen via Tingri naar de Tibetaans- Nepalese grens gereden. Inderdaad, een grens. En als je die over wilt, dan heb je een paspoort nodig, en als je die niet hebt, dan kun je dus niet verder en als je Tibetaan bent, dan heb je geen paspoort, dus…..: afscheid nemen van gids Lobsang en aan de Nepalese kant van de grens op zoek naar de bus naar Kathmandu. Die was gelukkig snel gevonden dus bye bye Tibet, en op naar het volgende hoofdstuk: Nepal.
Inmiddels zitten we bijna een week in Kathmandu en zijn we ons aan het voorbereiden op de volgende challenge: 2 weken trekking door het Annapurna gebergte. Dus: nog even lekker uit eten, goed slapen en de laatste inkopen doen alvorens we de teenslippers weer omwisselen voor de wandelschoenen. Vrijdag gaan we naar Pokhara en vanaf daar trekken we de bergen weer in. Hoe ons dat is vergaan horen jullie de volgende keer weer, waarschijnlijk pas over een week of twee wanneer we weer terug zijn in de bewoonde wereld!
NAMASTÉ!
- comments
Ari Relaxt begin van mijn werkdag, om 8:00 in de ochtend op kantoor wegdromen van een wandeltocht naar het dak van de wereld. Bedankt voor deze ontsnapping van mijn dagelijkse beslommeringen.
Tijs voor mij ook, prachtig begin van mijn werkdag, om 10.00 eerst even wegdromen....
Margo en Ruud Hallo Martine en Roelof, Bedankt voor jullie mooie en interessante verhalen van jullie reis. Of je zelf meeloop met jullie. Benieuwd naar het volgende verslag. Groeten uit Maastricht.
gonda Fantastisch, echt, heel plezant om jullie verhalen te lezen, en ik zie het helemaal voor me, vooral het slaapzakverhaal bij - 10 graden! Wij vinden tegenwoordig 5 graden 's morgens al de moeite om te bibberen! Wens jullie nog heel veel plezier, groetjes gonda
Dennis en Suzanne Hey Roelof en Martine Super leuk om van jullie te horen!! We waren er net over uit dat onze volgende reis naar Zuid-Amerika zou gaan......Sturen jullie die geweldige foto's uit Tibet.....Nu weten we het niet meer, haha. We zijn errug benieuwd naar Nepal. Geniet ervan :) Liefs Dennis en Suzanne uit Den Bosch
María Que historia, otra vez. Mucha suerte en Nepal. Un beso x
Anna en Jamie Hallo! Nou we hoorden de yak-yak-yak in Breda even grommen van jaloersheid :) zolang jullie hem maar niet inruilen voor een echte Groetjes Anna en Jamie
Sanny Kloet Hallo Roelof en Martine, Wat een geweldige reis zijn jullie aan het maken! ik heb met veel plezier jullie verslag van Nepal gelezen,moet even tijd maken voor de rest! Veel succes en plezier met het vervolg van de reis, we blijven jullie volgen Leo en Sanny Kloet
Thuur en Mia Kusters Hallo Martine & Roelof, We lezen jullie reisverslagen als één groot en spannend avonturenboek. Het verslag over Tibet is indrukwekkend. Wer kijken met spanning uit naar de volgende aflevering "Nepal". Kathmandu zal voor Martine wel een beetje "thuisgevoel" betekenen, ons daarbij herinnerend aan haar stagetijd die ze daar heeft gehad. Wensen jullie van harte een gelukkige en mooie voortzetting van een geweldig reisavontuur. Groetjes, Thuur en Mia uit Vijlen
Silvie Hoi hoi, Happy birthday!! Sorry beetje late reactie.. Eerder onze reis moeten afbreken helaas vanwege familieomstandigheden. Geniet er nog van en blijf vooral schrijven, liefs Sil
Natascha Hi there, Wat een indrukwekkend verhaal weer zeg! Ben benieuwd hoe het in Nepal bevalt en wat Martine uiteindelijk mee heeft genomen voor haar oude gastfamilie. ;-) Enjoy! Groetjes, Natascha
eva en jeroen lieve roelof en martine wat fijn dat we nu eindelijk ook jullie reis verhalen mee kunnen lezen,en jeetje wat een mooie verhalen joh! echt gaaf dat jullie zoveel mooie dingen zien en beleven. ik ga gauw weer verder lezen :-) xxx jeroen en eva en sebastiaan en jayden