Profile
Blog
Photos
Videos
Zo, na 2 weken trekking door de Nepalese Annapurna zijn we inmiddels weer terug in Pokhara. Voordat we een beschrijving geven van de trekking, eerst even terug naar 3 weken geleden toen we Tibet hebben verlaten en zijn aangekomen in Kathmandu.
We zijn in Kathmandu zeer hartelijk ontvangen door de Nepalese familie waar Martine heeft gewoond tijdens haar stage in Nepal. De familie woont nog steeds in hetzelfde huis in Kathmandu waar we zijn uitgenodigd voor een uitgebreide Nepalese lunch (Dal-Baht).
Al slenterend door de kleine straatjes van Thamel, de toeristenwijk van Kathmandu, zijn we ook nog bij andere bekenden op bezoek geweest en zo stonden de eerste dagen in Kathmandu dus met name in het teken van weerzien met oude bekenden (van Martine dan).
Daarnaast hebben we ook drie dagen besteed aan het bezoeken van de belangrijkste bezienswaardigheden in en om Kathmandu: Bodhnath tempel, Bhaktapur, Swayambhunath (de apen-tempel) en Pashupatinath, waar Nepalezen hun overleden dierbaren in het openbaar verbranden aan de oever van de heilige (en enorm smerige) Bagmati rivier. Ook tijdens ons bezoek was er een crematie aan de gang: erg indrukwekkend om te zien, de details zullen we jullie besparen...
In Kathmandu hebben we na een gezellig etentje ook afscheid genomen van mede-globetrotters Koen & Babs. Onze wegen komen nu pas weer samen in Sydney aan het einde van dit jaar (willen we nog even niet aan denken!).
Na 6 dagen hebben we Kathmandu achter ons gelaten en zijn we met de bus naar Pokhara vertrokken. Pokhara is de tweede stad van Nepal en is de ideale uitvalsbasis voor trekkings door het Annapurna gebergte en dus ook voor onze trekking van Besi Sahar naar Jomsom. In totaal 133 kilometer waar we 12 dagen de tijd voor hadden. Klik hier voor uitgebreide details van deze trekking.
Het begin van de trekking was niet optimaal: stromende regen op de eerste dag waarvan we het grootste deel gelukkig in de bus zaten. Nou ja, laat dat gelukkig maar weg want van een Nepalese bus wordt je niet gelukkig en zeker niet in combinatie met de aantallen passagiers die in de bus zitten/staan/aan de buitenkant hangen. Alle ruimte wordt gebruikt inclusief het dak. Tel daarbij op een onverharde hobbelige modderstrook wat ze hier 'weg' noemen en het mag een wonder heten dat bij aankomst onze tas nog op het dak lag en niet ergens in een afgrond.
Gelukkig was de eerste dag tevens de enige dag dat we de regenkleding nodig hadden en bestonden de ingrediënten daarna uit zon, blauwe lucht en mooie uitzichten. Ideale omstandigheden dus om toe te werken (lopen) naar het hoofddoel van deze trekking: het bereiken van de 5416m hoge Thorung La pas. Omdat we iedere dag zo'n 10 - 15 km moesten afleggen waarvan het merendeel bergop hebben we ook onze inmiddels aangeleerde vakantie-leefstijl noodgedwongen aangepast. Dus: iedere dag om 05.45 uur opstaan, een voedzaam ontbijt in de vorm van een Nepalese Brinta en een pannenkoek en om 07.00 uur vertrekken richting de volgende lodge waar we dan in de middag aankwamen. Vervolgens 's avonds veel koolhydraten als diner en om 19.00 uur weer de slaapzak in! Was het overdag nog lekker warm, 's nachts was het bitter koud in de eenvoudige hutjes waar we sliepen. Vaak zo koud dat een muts en handschoenen tot de vaste nachtkleding behoorden!
Het leuke is dat je al lopend door het mooie hooggebergte met de vele Boeddhistische dorpjes telkens dezelfde mensen tegenkomt, maar gelukkig ook niet té veel zodat je niet in en optocht loopt. Wat ons opviel was dat er (te) veel Fransen en Israëliërs waren en vooral geen Nederlanders.
Halverwege de trekking hadden we ook nog een verjaardag te vieren: de 29e van Roelof om precies te zijn. Erg leuk om te zien hoe de Nepalezen in zo een afgelegen dorp op geïmproviseerde wijze toch een happy birthday-appeltaart kunnen maken compleet met kaarsjes en bloemen! Ook voor Roelof is het nu dus echt aftellen naar de 30… (Bij deze nog bedankt voor de mailtjes, sms-jes en e-cards!)
Omdat je steeds hoger komt, wordt aangeraden om na een week trekking een rustdag in te lassen, zodat je lichaam kan wennen aan de hoogte en je minder kans hebt op hoogteziekte. Ondanks dat wij al op hoogtestage waren geweest in Tibet hebben wij toch ook maar een dag rust gehouden in Manang, een van de grotere dorpen die je onderweg tegenkomt. Tot onze grote verbazing hadden ze hier naast een amateuristische "shoe-repair-man" waar Roelof helaas gebruik van moest maken zelfs een geïmproviseerde bioscoop. Deze verleiding konden wij niet weerstaan dus zijn we 's avonds op 3540m hoogte heel toepasselijk naar Seven Years in Tibet geweest, compleet met popcorn en thee!
Naast de bioscoop en de shoe-repair-man vonden wij het verder erg verrassend om te zien dat de Annapurna niet zo primitief is als dat wij dachten: de hutjes waar je slaapt zijn dan nog wel zeer eenvoudig (voor € 2,00 mag je ook niet meer verwachten) maar overal kun je (lauw) douchen, in iedere lodge serveren ze pizza's en pasta's en op steeds meer plekken heb je bereik met je mobiele telefoon. Gelukkig zijn er geen wegen en is het belangrijkste vervoersmiddel vooralsnog de ezel wat de Annapurna volgens ons toch nog ongerept houdt.
Op dag 10 van de trekking was het dan eindelijk zover: de beklimming naar de Thorung La pas. Na de (ijskoude!) nacht te hebben doorgebracht in Thorung Pedi op 4430m hoogte zijn we midden in de nacht opgestaan om zodoende in het holst van de nacht en met - 15°C te starten met de laatste 1000m klimmen. Zoals altijd wogen ook op de Thorung La pas de laatste loodjes het zwaarst: boven de 5000m is er zo weinig zuurstof in de lucht dat bergop lopen je om de zoveel meter noodzaakt een adempauze in te lassen. De laatste meters leg je of je het nu wilt of niet echt af in het tempo van een bejaarde. Na 4 uur zwoegen was de pas dan eindelijk bereikt. En ondanks dat het geen Mount Everest is voelde het toch als een hele prestatie. Oh ja? Ja, want als je op eigen kracht een punt hebt bereikt wat 600m hoger is dan Europa's hoogste berg de Mont Blanc dan zeggen wij: mission completed! Nou ja, completed niet helemaal want na een beklimming volgt altijd weer een afdaling. In ons geval vanaf de pas een kleine 10km afdalen naar het 1600m lager gelegen Muktinath waar we samen met andere Thorung La beklimmers het bereiken van de pas hebben gevierd met Everest-bier en Yak-burgers!
Muktinath is overigens een erg bijzondere bestemming: het is een belangrijk tempelcomplex in Nepal voor zowel Boeddhistische als Hindoestaanse pelgrims die zelfs helemaal uit India komen om Muktinath te bezoeken. (Mukti betekent "verlossing" en Nath betekent "plaats").
Eergisteren zijn we vanaf het eindpunt Jomsom met het gerenommeerde Tara Air weer teruggevlogen naar Pokhara. Voordat we verder reizen naar India gaan we vanaf morgen nog 2 dagen chillen in Chitwan National Park. Dus nog even zwemmen met de olifanten en op zoek naar de Bengaalse tijger en dan op naar het volgende land. We zijn dan alweer bijna 2 maanden onderweg en zonder dat we het doorhebben vliegt de tijd voorbij! Gelukkig is het aantal weeks-to-go voorlopig nog veel groter dan het aantal weeks-from-home en van dat prettige vooruitzicht genieten we gelukkigiedere dag!
NAMASTÉ!
- comments
Tijs Ach ach, opa moest een stukje lopen! Tja je bent ook geen 28 meer hè! Geniet ervan en op naar Sydney zou ik zeggen, ps wist je dat koen zijn kapper daar vandaan komt ! :-)
Ruud en Nicole Hoi Hoi, Roelof, nog van Harte Gefeliciteerd met je Verjaardag. Wie kan je dat navertellen, deze verjaardag zul je nooit meer vergeten. Top toch!!! Gr
Martina Hoi, het is altijd leuk en spannend jullie verhalen te lezen. Zo kunnen wij een beetje mee genieten. Hier gaat alles zijn gang. Ik moet jullie de hartelijke groete doen van Martini. Heel veel liefs Martina
Ari Weer een boeind verhaaltje voor het slapen gaan. Klinkt allemaal erg avontuurlijk, en krijg zin om ook een reis te boeken. Veel plezier en sterkte in India. Ben benieuwd wat je er van vindt? groet Ari