Anyeong... Mijn laatste dag aan deze kant van de wereld is gearriveerd. Heb een gemixt gevoel over naar huis gaan, het is aan de ene kant leuk om iedereen weer eens te zien, maar aan de andere kant ben ik nu ook helemaal aan dit leven gewend. Ook alle asians chicks om me heen bevallen me wel. Zucht... Dit is dus het laatste verhaaltje op m'n blog, zal wel even de laatste dagen samenvatten enzo...

Maandag ben ik naar Uijeonbu verhuist, een kleine stad (voor Koreaanse begrippen) ten noorden van Seoul. Hier zijn vrij veel militairen gevestigd, aangezien het vrij dichtbij de DMZ tussen Zuid- en Noord-Korea ligt. In dit stadje heb ik een dude die ik op internet heb ontmoet bezocht. Zijn naam is Lee Eunmyung. Ik ben met naar zijn High School geweest, zoals jullie vast wel op de foto's hebben gezien, wat een gekkenhuis was. Weet nu eindelijk hoe het is om beroemd te zijn. Ook heb ik vier dage in zijn huis overnacht met zijn ouders, die geen woord Engels spraken, wat soms wel moeilijk was, maar ook wel grappig. Het is ongelofelijk hoe gastvrij ze waren; ze namen me mee uit eten, ik kreeg cadeautjes, betaalden de entree van een pretpark voor me en EM's moeder ging helemaal los met koken. Voel me gewoon schuldig, maar volgens hun is het allemaal OK.

Anyway, de High School: dat was echt gestoord. EM vertelde me dat iedereen al wist dat ik kwam. En wie is iedereen? Nou, de hele fokking school, dus alle klassen en leraren. En er waren flink wat klassen en leraren. Ik dacht sja... ik kom in die klas en ga even kijken hoe het dagelijkse leven daar is en de leerlingen zullen wel verrast zijn, maar zo simpel was het niet. Ik liep de eerste dag de klas in en IEDEREEN tripte 'm compleet. Echt iedereen wou een hand (omdat ze dat daar niet echt doen), met me praten en op de foto. Om de les is er een pauze van tien minuten en in de eerste pauze stond de HELE SCHOOL bij het klaslokaal en iedereen wou me zien en naar me zwaaien! Wat de fak! Gewoon echt legers stonden me op te wachten. In de lunchpauze ging ik ff de school doorlopen met EM en echt letterlijk heel de school wou iets tegen me zeggen. Allemaal meisjes die met dezelfde smile, zelfde stem en zelfde toon: Hiiiiiii riepen en blij zwaaiden xD De hele tijd nonstop, ongelofelijk. En dudes die op me af sprongen en een hand gaven en blij zeiden van "Hi, my name is Kim Su In." Wauw, ja, dat zal ik vast herinneren! Anyway, iedereen was blij. Te blij, zelfs! Ik werd gewoon door iedereen gestalkt en was echt de populaire boy. Wou 't altijd al zijn op de GSG, maar eindelijk is het me gelukt, nadat ik m'n diploma heb! Zelfs de leraren wisten niet wat ze moesten doen en wilden met me op de foto. Engelsleraren waren helemaal blij, omdat ze eindelijk hun Engels konden proberen, aangezien de meesten het hebben geleerd uit een boek. Moest ook de klas een beetje Engels leren en een Engels spel met ze spelen enzo, wat zeer droog was. Toen ik ging lunchen (kip kerrie :P) kwam een meisje die ik niet kende opeens een beker water naar me brengen, zodat ze iets kon zeggen xD En toen ik klaar was met eten vroegen allemaal kinders "Delicious? Delicious??". En toen ik m'n spullen weg moest brengen, stonden een stuk of tien meisjes klaar om me te helpen. Ook hoorde ik honderd keer "You are handsome!" Dat is toch gewoon prachtig! Nu weet ik hoe de hemel eruit ziet!

Maarja, ik ging er twee dagen heen, had op zich wel langer willen gaan, ook al waren de standaardlessen in het Koreaans wel enigszins boring (de mentor had geklaagd tegen de kinders, dat ze de tweede dag moesten opletten in de les, aangezien niemand door mij meer z'n best deed). Ik dacht altijd dat scholieren in dit deel van de wereld hypergemotiveerd waren, maar het tegendeel is waar. Er lagen gewoon groepen leerlingen te slapen in de klas, echt belachelijk veel :P De Engelsleraar werd helemaal gek en wist niet meer wat die moest doen. De fascistische Japans-leraar plaatste ze in een hoek op hun en knieeen en deed rockpaperscissors wie hij ging slaan met z'n stok (niet zo hard though). Dat was wel mooi om te zien.

Zaterdag was het weekend (duh), dus toen was er geen school (ook al hebben ze twee keer per maand les op zaterdag). Op die dag gingen EM en ik naar een pretpark genaamd Lotte World. Dit was vet en hier ontmoette we veel mensen, waaronder een Koreaans Amerikaanse chick en een groep high school kids van een andere school die me probeerden wijs te maken dat ze uit New York kwamen. Leer eerst maar eens Engels spreken en de R en de L onder controle te krijgen :P Maarja het was wel grappig, want er was een een of andere retard met z'n MP3 speler op aan het dansen en rappen naast de wachtrij voor de attractie. Niemand kende 'm, maar iedereen keek naar 'm en lachtte me uit. Geen idee of die zwakzinnig was of gewoon aandacht wou. Maar de "New Yorker" zei zo van "His is best friend. Handsome Guy! He is rapper". Dat was wel droog xD

Na het pretpark gingen we terug naar Uijeonbu (aangezien Lotte World in Seoul was) en gingen we karaoke doen met een meisje uit EM's klas en twee vrienden van hem. Dit was zeer weird voor hun, aangezien ze niet aan meisjes zijn gewend, omdat in de Koreaanse schooltijd jongens en meisjes bijna helemaal gescheiden klassen hebben. Behalve de laatste twee jaar ofzo. Ook al zat ik in de examenklas, de kinders uit de examenklas zijn echt nog kinders vergeleken met in Nederland. Niemand gaat uit, niemand drinkt, zoenen is taboe en iedereen is hyperactief. Echt weird. Dus het was zeldzaam voor hun om dus karaoke te gaan doen, maar het was wel vet. De karaoke was 's avonds voor 21 jaar en ouder, dus we moesten een plan hebben om binnen te komen. Ik was de 'domme westerling' dus hoefde er niet veel voor de toe, EM en het meisje waren 'Japans' en de andere dude was de 'Koreaanse gids'. Dit was veelste blij aangezien EM los ging met het Japanse accent in het Engels belachelijk te maken.

Na de karaoke gingen we nog wat eten en naar huis. Nu zit ik in dit guesthouse waar ik eerder was, weer back in Seoul en heb net afscheid genomen van EM. Hij is gek van westerlingen, dus nam 'm mee naar het guesthouse eerder vandaag, waar ik een Engelse dude vroeg om mee te gaan naar het grootste winkelcentrum van Korea. EM werd helemaal gek haha en tripte 'm (hijs beestenverlegen), maar hij was wel blij. Dat was wel mooi. Heb vandaag ook ff een presentje gekocht voor de ouders van EM om te bedanken en afscheid van hun genomen enzo.

Argh, heb zoveel dingen meegemaakt. Ongelofelijk, ben de helft alweer vergeten. Moet m'n blog gaan herlezen. Maar het meeste staat niet eens in m'n blog dusjah. Ik mis alle plekken waar ik ben geweest en wil weer teruggaan. Korea is ook wel een super vet land moet ik zeggen en misschien ga ik later in m'n leven nog eens terug. Het is zo gek om steeds afscheid moet te nemen van mensen. Van sommige mensen boeit 't me geen flikker, maar met sommige mensen had ik een soort connectie en ben ik veel mee opgetrokken en het is toch wel gek om doei te zeggen met het idee dat je elkaar nooit meer ziet. Moest dat ook voor die klas doen en dat was wel lelijk, aangezien twee keer de hele dag blij met ze had gedaan (en de rest van de school). Maarja aan het eind waren er rijen kinders die foto's met me wilden maken van de hele school, maar het bleek dat de meeste te verlegen waren om het te vragen en anderen sleurden ze mee hahaha te mooi.

Anyway, als m'n vliegtuig(en) niet neerstort(en) ben ik morgen weer thuis! :D