Profile
Blog
Photos
Videos
RIO DE MISÈRO
Met een flinke jetlag arriveren we op het vliegveld van Rio de Janeiro. We stappen in een gele taxi met een gigantisch dikke neger achter het stuur. De hele weg naar ons hostel is hij met alles bezig, behalve met autorijden. Hij maakt aantekeningen in zijn boekje, graaft grondig in zijn neus (en transporteert de opbrengst hoogstwaarschijnlijk naar een ander gezichtsdeel, wat we niet met zekerheid kunnen zeggen omdat we te druk bezig zijn met het in de gaten houden van de wegmarkeringen en het verkeer), schuift zijn vette achterwerk heen en weer in zijn stoel, zingt mee met liedjes op de radio en houdt veel en lange gesprekken via zijn mobiel en portofoon.
Geen tip voor deze trip
De auto zwalkt van de ene weghelft naar de andere of rijdt op twee banen tegelijkertijd. Rem, gas, rem, gas. Gejaagd schieten wij tussen het verkeer door, andere idiote weggebruikers en chipsverkopers ontwijkend. Door het getelefoneer van onze Fats Domino missen we de afslag naar het hostel en maken we een extra rondje door Ipanema voordat hij ons uiteindelijk letterlijk en figuurlijk afzet (40% te veel betaald, leerden we later). 'A tip for taxi chauffeurs is welcome but not expected,' laat de reizigers-Bijbel Lonely Planet ons weten. Mooi.
Crap hostel
We lopen een doodlopende steeg in en eindigen voor een metalen deur waarboven in grote cijfers '903' staat. Het nummer komt overeen met dat van onze overnachtingplaats. Echter, geen enkel uithangbord of geschilderde tekst geeft aan dat we gearriveerd zijn bij The Crab hostel.
Na een rondleiding door het drie verdiepingen tellende gebouw concluderen we dat de eigenares van de The Crab Hostel de Engelse taal niet geheel machtig is. In plaats van 'crab' had deze smerige en bedompte tent 'Crap Hostel' moeten heten: Smalle trappetjes met ongelijke treden waarbij je niet veel moeite hoeft te doen om je nek te breken, leiden naar onze slaapkamer op de bovenste verdieping. Het slot is totaal onhandelbaar, het matras is iets meer dan een vuist dik (tenminste, daar waar geen doorligkuilen zitten) en de afwezigheid van airco in de warme kamer is op zijn minst 'jammer' te noemen.
Peperduur Pasen
In de gemeenschappelijke keuken is, op een smerig gasfornuisje met oventje en vier plakkerige borden met bijbehorend ranzig bestek, niets te vinden. Het witte licht van de tl-balken laat The Crap Hostel er nog goedkoper uit zien dat het al is. En dat alles voor het luttele bedrag van 58 euro per nacht. Het hoogste bedrag ooit dat we tijdens onze wereldreis voor een tweepersoons kamer hebben betaald. Al heeft dit ook met onze timing te maken. Pasen is blijkbaar een druk moment voor hostels in dit overwegend katholieke land. Zij schroeven de prijzen gedurende die dagen dan ook graag een beetje extra op.
Vijandelijk vuur
Zittend op de plastic tuinmeubeltjes eten we in The Crap Hole onze licht misselijk makende lasagne op, gekocht in een veel te dure supermarkt (tevens de enige supermarkt die we konden vinden). Beneden horen we de eigenaresse voor de zoveelste keer uitvallen tegen de receptioniste (of gast) als een Kalashnikov op dreef: Ratatatatatatatatatata. Overigens, nooit in het Engels.
Geen Engels
Maar daar is zij geen uitzondering in. Zo'n 95% van de mensen waar wij hier de afgelopen dagen contact mee hebben proberen te maken, spreekt geen Engels. Al weten ze, gek genoeg, wel in het Engels ontkennend te antwoorden als we vragen of zij die taal spreken. Al dan niet in combinatie met een 180 graden draai van het lichaam. Of met een opgeplakte glimlach. Alsof het iets amusants is. Het antwoord blijft echter simpelweg 'no'. Geen doorverwijzing naar een andere collega die wellicht wel een paar woorden spreekt, geen poging om dan maar met handen en voeten toelichting te geven. Helemaal fijn als je zoiets 'simpels' wilt weten als het landelijke bereik en de upload-capaciteit van de mobiele USB-modem die je in de etalage hebt zien liggen.
Que si, que no
Dan maar overschakelen naar de taal die de flexibele Brazilianen hier schijnbaar wel verstaan maar ook niet spreken: Spaans. Niet dat wij meer kunnen uitkramen dan de songteksten van Jodi Bernal. We gooien er vervolgens nog een paar woordjes Frans en Italiaans tegen aan en wat lijkt er warempel te ontstaan (behalve Esperanto)? Een gesprek! Het kan dus wel…Op naar betere tijden!
Wist je dat...
...Rio (in Portugees uitgesproken als 'Hio') 'rivier' betekent?
...Janeiro 'januari' betekent?
...de stad deze naam heeft gekregen omdat de Portugezen die in januari 1585 dachten dat het gebied aan een rivier lag.
- comments
Leoni Allemense nog an toe! Wat een verhaal. kostelijk maar om te janken. Wie weet lopen jullie snel een iets schoner en gezelliger onderkomen tegen het gebouw.... Buenos succesos!