Profile
Blog
Photos
Videos
Dag lieve mensen,
Als eerste wil ik vertellen dat ik vandaag in de trein bij de bestuurder mocht zitten, ik mocht niet op schoot, maar voelde mij wel gelijk weer een klein kind!
Bijna in Laos, nog 50 kilometer er vandaan, als ze mij natuurlijk binnen willen laten. de 14e vertrokken naar het oosten van Koh Tao, Buddha view werd mij iets te gezellig, dus tijd om te vertrekken. In het oosten ben ik helemaal tot rust gekomen, overdag in mijn hangmat liggen en 's avonds naar een gezellig barretje ergens op een heuvel. Een barretje gebouwd in een boomhut, met alles in het teken van bob marley. Verder nog een hoop gesnorkelt, ongelofelijk mooie vissen op een paar meter van de kust. Over vissen gesproken, ik heb mijn duikbrefet gehaald, ik mag vanaf afgelopen woensdag verdrinken tot de 18 meter diep!
Gistermiddag een taxi gepakt naar de pier, daar een combiticket boot/bus naar bangkok gekocht en vertrokken, vannacht aangekomen, en omdat ik toch zo in de weer was, en bangkok om 4:00 's nachts geen wereldplek is, heb ik maar besloten gelijk door te reizen met de trein richting laos. Ik heb er dus net een reis op zitten van 25 uur, maar wel een hoop kilometers afgelegd. Morgenochtend ga ik de grens over en begin ik bij de 4000 eilanden in het zuiden van Laos (Don Det).
Over bangkok gesproken, t'is wel een ervaring om 's nachts om 4:00 op Khao San Road (bekendste backpackers plek) rond te lopen, Hier zie je alleen dronken toeristen, verloren backpackers (en dan ook echt verloren), tuk tuk drivers, kakkerlakken en kreupele thai's.
Op dit moment zit ik in het meest primitieve hostel van thailand, ik heb een bed en iets dat ze een badkamer noemen wat bijna neerkomt op een gat in de grond om in te schijten. Maar het kost mij dan ook maar 2 euro om te slapen ;-)
tijd om te slapen!
Groeten, Peter
- comments
Karitha Dank voor de opmerking en link naar het McKinsey raroppt. Hoewel het hier even druk is en ik dus nog niet het hele ding heb doorgespit een korte reactie:- uiteraard ligt alles altijd genuanceerder: dat is een van de weinige zekerheden van het leven. Bij de communicatie treedt echter altijd informatieverlies op, en zolang daarbij de kernboodschap niet geraakt wordt hoeft dat geen probleem te zijn.- het artikel over de Cleveland Clinic ging niet zozeer over de kwaliteit van de zorg, maar over de toegankelijkheid en betaalbaarheid van de zorg. Het raroppt over managementinvloeden op de kwaliteit van de zorg gaat dus over een ander onderwerp.- over het raroppt zelf: dit raroppt is geschreven door twee mensen van McKinsey, betaald door McKinsey (al staat er nergens een colofon in over de precieze taakverdelingen tussen de auteurs, geldschieters etc) in samenwerking met een paar mensen van de LSE. Het is ge9e9n wetenschappelijk raroppt. De methoden van onderzoek staan niet of nauwelijks beschreven. Ondanks de vele prachtige grafieken blijft het een onderzoeksraroppt gesponsord door een bedrijf dat graag managementtrainingen geeft: wij van WC eend adviseren WC eend.- de eindconclusie van het raroppt is niet alleen een open deur, maar heeft bovendien weinig te maken met het artikel. Sterker nog: het idee dat een groot, goed georganiseerd en op keiharde (management-achtige) wijze implementeren van marktprincipes gestoeld ziekenhuis de beste topklinische zorg verschaft is de basis van het verhaal over Cleveland Clinic. Echter, het is juist onmogelijk om f3veral ter wereld alleen maar topklinische zorg te leveren: Amerika besteedt jaarlijks 15 procent van het BBP aan zorg, en heeft nog steeds een hoop matige ziekenhuizen waar half/onverzekerden matige zorg krijgen. - het idee dat een efficiebntere organisatie ook betere zorg levert is uiteraard logisch, en wat dat betreft is er in Nederland zeker wat te winnen. Of marktwerking daarbij de ultieme oplossing is durf ik te betwijfelen: marktwerking zorgt niet per definitie voor een hogere medisch-inhoudelijke kwaliteit van zorg (hoewel misschien wel voor een hogere kwaliteitsperceptie bij de patiebnt: het klant-is-koning-principe). In de Cleveland Clinic worden mensen bij de eerste pijscheut platgespoten met morfine, iets wat medisch-technisch niet per definitie als good clinical practice wordt gezien (morfine heeft nare bijwerkingen), en het direct door alle scanners halen van iedere patiebnt kan wel de dood van een paar uitzonderlijke patiebnten voorkomen, maar stelt vele anderen bloot aan ioniserende straling met potentieel onaangename late effecten. Bovendien zie je aan het voorbeeld van het niet hebben van een toplevel trauma-opvang dat juist zulke grote, marktgerichte klinieken managementstrategieebn toepassen om hun eigen winst te maximaliseren, en niet primair om het belang van de patiebnt of bevolking te dienen.Ook deze reactie is uiteraard niet 100% genuanceerd, maar ik hoop dat het punt gemaakt is dat marktwerking niet de panace9e is voor ieder (zorg)probleem.