Profile
Blog
Photos
Videos
Nu zo'n anderhalve week geleden liep ik de grens over tussen argentinie en bolivia. Het busstation had geen borden die aangaven waar de grens was, dus liep ik met de meute mee. Bij de grens mocht ik een half uur wachten, omdat het loket pas om 7 uur in de ochtend open ging. Het is vreemd om de grens over te lopen en binnen een uur een totaal andere wereld te betreden. Andere kleding, ander accent, donkere huidskleur, andere prijzen en een totale andere attitude. In het eerste plaatsje stapte ik in een 4wd. We begonnen de reis met 5 personen en bereikten na 2 uur, met 11 personen in elkaar geweven, mijn eerste stop, Tupiza. Vanuit dit lieve, door regenboog gekleurde bergen omringde, plaatsje, reisde ik opvolgende ochtend richting Uyuni. Vanuit hier organiseerde ik een 3 daagse trip richting San Pedro de Atacame (chili) en op de derde dag weer terug richting Uyuni. De trip bracht mij naar de grootste zoutvlakte van de wereld, naar een trein begraafplaats, langs volkanen, een puur rood meer, rotsformaties waar Salvador Dali zijn inspiratie vandaan haalde en een hoop lama's en flamingos. Coca bladeren maakten het mogelijk om de 5000 meter altitude te overleven, wijn, slaapzak en vier deken hielden ons warm. Werkelijk een onvergetelijke trip.
Gefascineerd door de verhalen van de mijnen, reisde door naar Potosi, hoogste stad van de wereld. De dag na aankomst bracht ik met een voormalig mijnwerker een bezoekje aan de mijnen. Het was een wandeling door donkere gangen, naar beneden zakken via gammele houten trappetjes terwijl om mij heen de knallen van dynamiet de gangen lieten trillen. Ik moest denken aan de oude indiana jones films op de momenten dat ik opzij moest springen als de wagens met zilver via de rails door de gangen werden voortgeduwd. Hier in de mijnen wordt "tio" aanbeden, de "god" of eerder "duivel" van het ondergrondse, wekelijks worden flessen alcohol en sigaretten geofferd, terwijl men, zodra de zon weer in zicht is, overtuigt catoliek blijkt te zijn. Ondergronds genieten de werkers op vrijdagavond van flessen alcohol, waarbij de 96 procent niet voor hygienische redenen is. Ze keken mij niet vrolijk aan toen ik aankwam met flessen frisdrank en nieuwe handschoenen. "waar blijft de alcohol en waarom ben je geen vrouw, werd mij in het gezicht gegooid." De tour was op een dinsdag.
In potosi verbleef ik de eerste 2 dagen als enige persoon in een hostel, waar ik in de avonden mijn spaans oefende met twee verveelde werknemers, die weinig hun best deden een serieuze baan te vervullen. Onder het plakaat "Do not enter alcohol drinks" maakten we mijn chineese likeur soldaat, zo nu en dan stelden ze voor vrouwen in huis te halen of boden ze aan de drank te betalen en stopten valse geldbriefjes in mijn handen. Vasthoudend aan het contact vroegen ze in de ochtend al wat mijn plannen waren en op welke tijdstippen ik mee wilde eten. in een groot deel van de stad voel ik dit soort uitzichtloosheid. Op de markten wordt gewacht tot ik zelf vraag of iets mag kopen, de hostels laten bij de ingang weten dat het bedrag waarschijnlijk toch te hoog is. Het feit dat ik drie dagen langer moest blijven vanwege blokkades rondom de steden in Bolivia, gaf mij de kans nog even mee te kunnen genieten van de miserere van deze mijnstad. Maarrrr..Los van deze soms trieste indrukken, is deze plek een mooie stop op mijn route door bolivia. Gevuld met prachtige pleinen, reusachtige markten, interessante musea en omringt door goed gekleurde bergen, raad ik deze stad zeker aan. Zolang je jezelf langzaam laat wennen aan de atmosfeer en rustig blijft kouwen op je coca bladeren, kun je je hier goed vermaken.
Waar gisteren mijn dag begon op plaza 10 de noviembre, eindigde het met een zweedse, nederlander, argentijn en een Boliviaanse Andre Hazes, al spaanstalige liederen zingend in een karaoke bar.
Vandaag, als ik voorbij de blokkades kom, richting La Paz.
Groetjes,
Peter
- comments