Profile
Blog
Photos
Videos
Hola,
New Zealand. Te netjes en te sloom, was mijn gedachte toen mijn linker slipper de uitgang van Auckland airport bereikte. Te duur, dacht ik toen ik de eerste bus nam. Schoon water, bah. Geen local beer of sigaretten vol chemische troep. vaste prijzen, veilig eten, lieve mensen.
Terwijl ik langzaam door bleef klagen, begon het bloed door mijn aderen langzamer te stromen. En als ik dan wakker werd in een grot of spontaan op de remmen trapte bij het zien van een van de vele prachtige landschappen, begreep ik steeds meer waarom mensen hier blijven plakken.
Het buiten houden van dieren, planten en buitenlands nieuws maakt dit land een klein paradijsje. Als je zonder hamster kan leven, bereid bent nog twintig jaar te wachten op snel internet, alles rustig aan te doen en niet allergisch bent voor sandflys, kan je hier je dagen slijten. Niet voor mij, te grote liefde voor chaos en voor hamsters.
En dan een laatste 10 dagen in, door aardbevingen getergerd, Christchurch. Depressing als ik een blik werp op de straten van het "oude" centrum. Dagelijks nog naschokken en als ik naar de mensen kijk zie ik angst voor een volgende grote beving. Er wordt gebouwd, als construction worker kan je morgen aan de slag, maar ze kunnen niet beloven dat het blijft staan. Mijn dagen sleet ik in het hostel. Verantwoordelijk over de ochtendshifts, bedreven in het creeren van coconut-chocolat bread, secuur in de bookings en tacktisch in het contact met klanten. Ik vulde mijn middagen met het verkopen van mijn roestige schoonheid en vulde de avonden met wijn, sigaretten, films en vallende sterren.
Het is vreemd om opeens weer in een totaal andere cultuur te belanden en dat mijn aankomsttijd bijna gelijk is aan mijn vertrektijd, 15 uur gewonnen.
Buenos Aires is levendig, gevuld met tango, goede wijn en mooie vrouwen. Het gros van de mensen spreekt engels als tweede taal. Wat het makkelijk voor mij maakt om mijn gesprek te beginnen met "i'm going to practice some Spanish" om natuurlijk even later mijzelf voor lul te zetten. Vandaag een groot deel van de stad verkend, Tango gekeken in Boca, verdwaald en goede wijn geproefd.
Hasta Luego
- comments
Wim Koning Peter, Wat een melancholie! Wat een doorleefde ervaring! Dieptriest en toch zo mooi, die bittere werkelijkheid onder een vallende sterrenhemel. Prachtig, dat huwelijk van roest, chaos en traag Internet. Ik denk: je bent het zelf; je bent de traagheid, het stof, de hamster die er niet is. Maar ook de tango, de goede wijn, de stad zelf. Kortom; je bent de dichter. Groet, papa
Peter Het is het liefkozen van de zon, de obelisk van dit alles. Duiken in het diepe, dansen op het ritme van de golven, bijna verdrinken in de schoonheid van de kosmos. Zijn het de vibraties van de klanken of is het de zwaartekracht dat ons allen bijeenhoudt? Willen we liefde en verbondenheid, of spelen we liever met onze eigen toren van babel. Ik ben de hamster, jij bent de hamster, de hamster is overal. Haha, Wim, je bent mijn held. (p.s.: stof voor peru?)
Lidy Ha ha ik ben duidelijk geen dichter. Ik moest vier keer lezen voordat ik door had dat de roestige schoonheid je auto moest zijn... Vele andere opties gingen door mij heen, die ik niet zwart op wit zal zetten. Gaaf om te lezen over al die nieuwe indrukken. Ik ben benieuwd naar het vervolg van je ervaringen!