Hallohallo!

Jaa, daar ben ik eindelijk weer. Ik weet het, mijn laatste berichtje is alweer een tijdje geleden.. drukdrukdruk. Het was denk ik ongeveer anderhalve week geleden, en er is alweer zo ontzettend veel gebeurd en veranderd, niet te geloven!

Ik zal maar bij het begin beginnen. Zoals ik de vorige keer al gemeld had zouden vrijdagavond twee weken geleden met het hele team gaan eten en US open kijken. Dus toen we om 4 uur stopten met trainen had ik er al helemaal zin in, eerst even lekker douchen en dan een gezellige avond met zijn allen, om half 6 zouden vertrekken. Dus ik loop samen met een teamgenoot door de 'Gym' terug naar de dorms, onderhand kijken we nog even naar de basketbaltraining. En daar hoor ik opeens mijn naam, mijn RA (resident assistent, hoofd van onze gang) roept me. 'Hee Nienke, ik heb je lopen zoeken! Je krijgt 2 sweetmates, ze zouden vandaag komen, maar ze wilden je wat tijd geven om terug te verhuizen dus nu komen ze morgen, morgenochtend moet je uit je kamer zijn...' slik.. hoor ik dat goed? Ja, ik hoorde het goed. In een halve minuut was mijn zo perfect begonnen weekend in een gestort... Ik had net mijn hele kamer schoongemaakt, net echt me eigen plekje en nu moest ik alles weer gaan verkassen!! Overdonderd liep ik samen met mijn teamgenoot terug naar de dorms.. Ik wilde echt niet meer verhuizen en al helemaaal niet terug naar mijn oude roommate...en binnen anderhalf uur moest ik gedouched en verhuisd zijn! Ik voelde de stress al opkomen. Mijn teammate vertelde me dat twee andere teammates nog geen roommate hadden en dat ik daar misschien naartoe kon. Dat klonk me goed in de oren, dus kreeg ik weer een beetje hoop, misschien kwam hier nog iets goeds uit voort. Ik vroeg meteen aan mijn RA of dat mogelijk was, maar daar kon zij niet over beslissen, dan moest ik naar iemand anders. DUs ik rennen naar het kantoor van die man.. maar natuurlijk was het vrijdagmiddag, en maandag waren er geen lessen (Labor Day), dus ik kreeg tehoren dat ik dinsdag terug kon komen... De moed zonk me weer in de schoenen. Ik weer terug naar mijn RA, de boel uitleggen, en zij ging proberen hem te contacten, wat natuurljk niet lukte, en zij kon er niks over zeggen... en morgen zouden de andere er staan. Dus er zat niet veel anders op om voorlopig toch maar terug te verhuizen.. (ze wilde graag de twee nieuwe bij elkaar houden, aangezien die elkaar al kende en ik mijn roommate ook). Dus ik terug naar mijn kamer, ik open de deur naar mijn oude kamer en wat ik daar aan trof was verschrikkelijk, een grote bende, overal lagen kleren, boeken, alles wat je maar kan bedenken... het drong al snel tot me door, er was geen enkele mogelijkheid dat ik hier voor morgenochtend in kon trekken... mijn roommate was voor het weekend al vertrokken en zou maandag weer terug zijn. Fijn, nu kon ik dus echt nergens heen. Na nog wat overleg met mijn RA besloot ik uiteindelijk het een ander naar de woonkamer te verhuizen (wat uiteindelijk alleen mijn dresser met inhoud werd) en de nacht gewoon in mijn eigen bed door te brengen... Na wat gesjouw ben ik toen snel onder de douche gesprongen om alle stress van me af te spoelen en vervolgens vertrok ik maar naar het etentje. Ik was blij dat ik wat afleiding had, het was erg gezellig, met alle meiden in een auto keihard britney spears meezingen, bracht de stemming er al goed in. Na een uurtje waren we er en hebben we heerlijk gegeten en daarna de US open gekeken (de foto's staan op de site!). Het lukte me aardig om de situatie in de dorms te vergeten en te genieten. Dus pas toen ik terugkwam begon ik weer aan mijn probleem te denken. Terug in mijn kamer was ik wel weer aardig bedaard, niet meer zo gestressd na deze leuke avond. Dus toen liep ik om half 12 snachts nog een beetje te rommelen in mijn kamer, stond daar ineens een meisje voor mijn neus.. hoi, ik ben Kace... Hallo...

Dat was dus een van de nieuwe meisjes, ze had al wat spullen gebracht, maar was vergeten dat ze haar tandenborstel nog nodig had, dus die kwam ze even halen. Ze begon zich meteen te verontschuldigen voor de hele situatie en we hadden meteen hele gesprekken. Dit leek me wel een aardig meisje, en ze was een cleanfreak zei ze.. dat was gunstig, dus uiteindelijk durfde ik het erop te wagen. Of het misschien mogelijk was of zij bij mij introk en haar oude kamergenoot (ze kwamen uit appartementen, derdejaars) bij mijn oude kamergenoot kon intrekken, zodat ik niet nog een keer hoefde te verhuizen.... Nou, dat was geen enkel probleem! YES, ik kon dus gewoon op mijn eigen plekje blijven, en ik was er zelfs op vooruit gegaan qua kamergenoot! Nu kon ik weer rustig slapen.. (onderhand was het 1 uur snachts)

De volgende dag kwam ze dus met al haar spullen (en dat is aardig wat als je uit een appartement komt). Toen het andere meisje kwam kreeg ze wel even een shock toen ze zag in wat voor bende ze zich moest gaan wurmen, en haar ouders waren er ook niet echt blij mee. Maar Kace en ik hadden s ochtends vroeg al Kace's bed opgemaakt, en wat spullen geinstallaeerd, zodat het zeker was dat zij bij mij kwam. Uiteindelijk hebben we alle spullen van Cassy (mijn oude kamergenoot) naar een kant van de kamer verplaatst zodat er ruimte was voor Erica (het tweede nieuwe meisje).

Het hele gedoe heeft aardig wat stress veroorzaakt, maar uiteindelijk ben iker eigenlijk alleen maar op vooruit gegaan. Ik heb een leuke, aardige kamergenoot die me met alles helpt, we hebben nu eindelijk fatsoenlijke meubels in de woonkamer, en het is toch wel een stuk gezelliger met roommate. En ze is ook vaak weg, dus ik heb vaak genoeg het rijk voor mij alleen, zoals nu ;). Maar dit allemaal was alweer bijna 2 weken geleden, dus ik ben er alweer helemaal aan gewend, en ik heb nog steeds mijn zelfde plekje, wat toch wel heel lekker is.

Maar dat is nog lang niet alles. De week daarop zou ik, zoals ik al gemeld heb, vertrekken naar toernooi. Ik had er erg veel zin in, en ook het gevoel dat ik er wel klaar voor was. Maar 2 dagen voor het toernooi was PATS, mijn rug weer helemaal op slot... ik voelde meteen dat dit echt niet goed was. Ik ben de volgende dag direct naar de fysio's hier gegaan (toen het gebeurde was het al te laat en waren ze allemaal weg) en die hebben me meteen behandeld, maar het hielp weinig. TOen ik probeerde te serveren zat alles nog steeds muurvast. Ik wist dat er iets niet goed zat, maar hier in Amerika zijn ze niet van het kraken, dus daar hoefde ik niet op te hopen. Na 5 minuten ben ik gestopt met trainen (hoe chagerijnig de coache ook keek), omdat ik wist dat het alleen maar erger zou worden. Het enige wat de coach kon zeggen, was dat hij geblesseerde mensen niet mee kon nemen naarhet toernooi en blablabla. Hij was in stress, want we hadden opeens ook allemaal mensen met griep en over 2 dagen zouden we vertrekken... Ik kon wel janken, en dat deed ik dan ook maar toen ik paps en mams belde, ik wilde zo graag naar dat toernooi en alles leek nu in duigen te vallen...

Gelukkig had ik aardig wat medicijnen bij me en hadden we ontzettend goede professionele back-up vanuit Nederland (Rob en Helen, nog een keer ontzettend bedankt!!!). En ja hoor, de volgende dag, het wonder was daar! Met de juiste oefeningen en medicatie kon ik die middag weer trainen, en mijn coach laten zien dat ik mee kon. Dat was maar goed ook, want voor de training kregen we een enorme donderpreek dat hij niks meer wilde horen over blessures, dat we hier waren om te spelen zoals we op de filmpjes of met voorspelen hadden gedaan, en voor niks anders... (en hij zei nog veel meer, maar dat misschien een andere keer, want ik moet zo ook nog eten, en dat gaat anders niet meer lukken :P)

Maargoed, de volgende dag vertrokken we dus naar Kentucky (ja, ik had het fout gezegd, het was dus niet Alabama..) Dat hield in, 5 uur in de auto, wat goed te doen was, want ik kon wel wat slaap gebruiken. Verder voelde ik dat me rug al beter werd, dus dat was een goed teken. Eenmaal daar bleek dat we in een Best Western hotel zaten, wat opzich prima was, alleen deden onze lichten het niet en deed internet het niet. Ook had ik geen bereik met mijn telefoon, dus ik was het hele weekend zo goed als afgesloten van de rest van de wereld... helaas. We sliepen met alle 4 de meiden op een kamer en de jongens zaten naast ons, de coaches daar weer naast. Het hotel was 3 minuten rijden van de school waar het toernooi was, dus dat was prima! Vrijdag speelden we onze eerste wedstrijden om 10 's ochtends, dat betekende wake-up call om 7 uur ;)

Mijn eerste wedstrijd was goed om in te komen, ik was best zenuwachtig, dus mijn armen waren flink verkrampt, gelukkig werd dat al snel beter en was mijn tegenstandster niet zo heel goed. Ik won mijn eerste collegewedstrijd met 6-2 6-0. De volgende wedstrijd was om 2 uur 's middags, en wel tegen mijn teammate Peru, waar ik ook al een keer een oefen wedstrijd tegen had gespeeld en die in 3 sets gewonnen had. Nu kwam het er dus op aan, ik wilde me natuurlijk heel graag bewijzen door nog een keer te winnen. En dat lukte! Ik speelde erg goed, en duwde Peru alleen maar steeds verder de put in, ik won met 6-0 6-1 !!

Superblij natuurlijk. Uiteindelijk strandde ik zaterdag in de halve finale tegen een Belgisch meisje (jaa, eindelijk Nederlands! :)). Zij zat hier al een paar jaar, en was gewoon wat beter. Ik had wel aardig wat kansen in zowel de eerste als de tweede set, bij 4-1 voor, bijna 5-5 eerste zet, etc. Maar uiteindelijk kon ik het niet maken op de belangrijke punten en verloor ik in twee sets, 6-4 6-3. Er had zeker een derde set ingezeten, maar mijn service liep niet goed genoeg en op de belangrijke punten liet ik het gewoon simpelweg afweten. Maar al met al kan ik met een halve finale in mijn eerste toernooi toch best tevreden zijn! Ik heb over het algemeen goed gespeeld en in de dubbel zijn we zelfs 3e geworden! :D

Omdat geen van ons allen in de finale zat, zijn we met de meiden zaterdagavond/nacht teruggereden. De jongens bleven tot en met zondag, want een aantal moesten finale dubbel spelen en eentje finale single in de backdraw (verliezers schema). Als ik zo terug zijn ben ik best tevreden met mijn resultaten. En ik heb nu een paar dagen rust gehad na het toernooi, dus mijn spieren hebben wat tijd gehad om te herstellen. Vrijdag zat alles alweer goed, maar mijn spieren waren nog flink gestresst, nu loop ik nog wel steeds bij de fysio hier, maar het gaat alweer stukken beter! Met spelen heb ik al geen last meer. :)

Over 2 en een halve week gaan we alweer naar het volgende en laatste toernooi van dit semester, dus hopelijk ben ik dan weer helemaal topfit!

Ik houd jullie op de hoogte en zal zo nog wat foto's toevoegen van de Campus!

Liefs!