Profile
Blog
Photos
Videos
Dag lieve lezers, vandaag kunt u uw geluk niet op. Het grootste blog ooit is geplaatst, inclusief foto's. Veel leesplezier!
Beroofd in Hanoi
We namen de slaapbus van Sapa naar Hanoi. Ons waardevolle contact Brayn zei dat als we in Hanoi waren dat we dan moesten bellen, dan zou hij ons van het busstation halen omdat men je wil oplichten met taxi's en meer. Ook wist hij wel een hotel. We kwamen vier uur 's nachts in Hanoi aan en belden Bryan. Even later kwam hij er, enigszins slaperig, aanlopen (de held). Hij bracht ons naar een hotel waar we voor een mooi prijsje konden slapen. De volgende dag hebben we een beetje door Hanoi gelopen en hebben we op een waterfiets in de vorm van een zwaan over een meer gedobberd. Hier werd Nico nog gebeten door een hond, zijn grootste angst, maar de hond bleek gezond en Nico leeft nog. 's Middags hebben we met Bryan en nog wat anderen het bekende 'bia hoi' gedronken. Een glas van dit lichte bier kost omgerekend 18,5 eurocent dus dat is niet gek. Het was prachtig, op straat komt van alles langs. Veel scooters, vrouwtjes met vietnamese hoedjes op die hun waren proberen te verkopen, van alles. We aten hier gedroogde inktvis, heerlijk! In de dertiende eeuw vestigden 36 gildes zich in Hanoi. Elk gilde had zijn eigen straat. Hang gai bijvoorbeeld, betekent de straat van de zijde. Zo heeft elk product zijn eigen straat. In Hanoi kwamen we nog een studiegenootje tegen waar we 's avonds mee hebben gegeten. Het enige minpuntje aan Hanoi was dat we werden beroofd. Toen Jurgen uit de kroeg kwam bleek zijn portemonnee met ongeveer veertig euro te zijn gestolen. Hij liep terug richting de kroeg om te kijken of de portemonnee niet op de grond lag. Jurgen scheen hierbij met de zaklamp op zijn mobiel om te zoeken. Toen kwam er een scooter langs en de man achterop probeerde de mobiel af te pakken. Jurgen hield deze goed vast waarop hij een klap kreeg van de man. Nadat Jurgen twee flinke klappen terug gaf kozen ze het hazenpad.
Cruisen in Halong Bay
De dag daarna gingen we naar Halong Bay. We hadden een tour geboekt. Drie dagen en twee nachten. Helaas zaten de tickets van deze tour ook in de portemonnee die gestolen was. Gelukkig, Bryan belde een keer en het was geen probleem. We werden bij het hotel opgehaald door een bus en gelijk moest iedereen zich voorstellen. Aangekomen bij de haven stapten we aan boord van een luxe schip. Totaal met ongeveer 25 personen gingen we een aantal dagen varen langs de eilanden in Halong Bay. Halong betekent : neerdalende draak, en is ontleend aan een oude lokale legende. Een draak woonde in de bergen en toen hij naar de kust rende zwiepte zijn staart in het rond en maakte grote kraters in het landschap. Toen de draak neerplonsde in de zee werden deze kraters gevuld met water en bleven alleen de toppen over. In totaal zijn er meer dan 2000 eilanden die als bizarre rotsformaties uit zee oprijzen. Het was adembenemend. We hebben hier een grot bezocht met stalagtieten en stalagmieten waarin je vormen van dieren en mensen kunt herkennen. Ook hebben we gekajakt en zijn we een nacht op een eiland gebleven waar we een fietstocht maakten waarbij Jurgens ketting eraf ging. Gelukkig zijn we de draak niet tegengekomen. Vergeet niet de foto's te kijken!
De grot in Dong Hoi
Na Halong Bay was het tijd voor Dong Hoi. We namen eerst de speedboot en toen de nachtbus. Helaas kwamen we midden in de nacht in Dong Hoi aan. We moesten op zoek naar een hotel. We gingen beide achterop bij een motorbike. Eerst reden de mannen waarbij we achterop zaten verkeerd. Toen we uiteindelijk bij het goede adres kwamen wilden ze meer geld hebben dan we hadden afgesproken. We hadden echter geen zin om meer te betalen en het was niet onze schuld dat zij verkeerd waren gereden. We gaven geld en wilden op zoek naar een hotel. Helaas accepteerden ze ons bedrag niet. Ze bleven ons constant volgen. We hebben wel vijftig keer uitgelegd dat zij verkeerd reden en dat we dit bedrag hadden afgesproken. Ze konden echter geen woord Engels en accepteerden het niet. Bovendien leken ze ook niet nuchter. Intussen bleken ook alle hotels vol dus we konden de motortaxi's niet kwijt raken. Toen we wat verder liepen moesten de mannen terug om hun motor te halen. We besloten snel in het donker achter een vrachtwagen te gaan staan en gelukkig, ze reden zo langs ons heen. Uiteindelijk vonden we een hotel en gingen we slapen, voor het eerst in een dorm, met tien anderen in stapelbedjes. Dat beviel prima. De volgende dag huurden we een scooter en gingen we touren. Het was een schitterende omgeving. We werden nog door wat vietnamese jongens uitgenodigd om een potje te volleyballen. Dit was een plaats waar niet zoveel toeristen komen. Het hele dorp liep uit om te kijken hoe lang we wel niet waren etc. Dat was erg leuk. Er stopte zelfs vrachtwagens om te kijken naar de grote westerlingen! We gingen verder touren naar een bekende grot. Het was een enorm grote grot van misschien wel veertig meter hoog met de mooiste stalagmieten en stalagtieten. Heel bizar, alsof je een stadion in loopt! Zie ook de foto's.
Hue
Toen kwamen we aan in Hue. Hier zaten we in een leuk hotel met een balkonnetje. Het was een gezellig dorpje waar je lekker kon eten en 's avonds hebben we een beetje gepoold. We hebben hier een fietstochtje gemaakt langs wat bouwwerken en tanks van tijdens de oorlog. Toen was het tijd voor Hoi Ann.
Hoi An, Hoi Chris
Toen kwamen we aan in Hoi An. De plaats waar Chris, onze maat uit Putten, heen komt om vervolgens drie weken met ons mee te reizen! Tijd voor een klein feestje. Hij had heerlijke dingen meegenomen: Hollandse kaas! Hollandse drop! Pindakaas! Bovendien had hij slippers voor Nico meegenomen omdat Nico's slippers stuk waren en maatje slagschip moeilijk te verkrijgen is in deze Aziatische landen. 's Avonds ontmoette Chris Bryan en Matty ook voor het eerst! En tevens kwamen we er achter dat we onze paspoorten waren vergeten in Hue! Handig... NO PROBLEM zei Bryan. Jurgen was al bijna van plan de volgende dag 10 uur te reizen om ze weer op te halen, maar Bryan regelde dat ze de volgende dag met de bus naar ons toe zouden komen! We vertrouwen Bryan ,dus prima.'s Avonds nog even wezen poolen met Bryan en Matty. En Ja hoor, de volgende dag kwamen de paspoorten netjes aan bij ons hotel! Hoi An staat bekend om kleding die je daar op maat kan laten maken. We lieten ons alledrie een pak aanmeten. Een erg leuke ervaring! We werden heel goed geholpen en konden precies kiezen wat we wilden: wat voor stof, hoeveel zakken, wat voor knopen, wat voor kleur, welk model etc etc. De volgende dag gingen we het pak passen en deden ze de laatste aanpassingen. Een dag later was het pak klaar! Tot nu toe zijn we erg enthousiast over het resultaat! Verder is Hoi An een erg gezellig stadje. Er loopt een rivier door heen en 's avonds zijn alle restaurants en cafe's verlicht met duizenden lampionnen! Een prachtig gezicht.
Nahtrang
Het was tijd om verder richting het zuiden van Vietnam te reizen. We namen de slaapbus naar Nahtrang. Hier hebben we een tour geboekt. We gingen met een bootje naar enkele eilanden. Op het eerste eiland was een groot aquarium met allerhande vissen. Van verticaalvis tot vishond, aldus Chris en Jurgen. Op de boot gingen we lunchen. De stoelen gingen aan de kant en er kwam een tafel helemaal vol te staan met eten. Na het eten moesten we volgens de gids uitbuiken onder het genot van muziek. Ze pakten er een drumstel en een elektrische gitaar bij en de gids begon te zingen. Dat was erg leuk maar het leukste kwam nog. Iedere nationaliteit moest een liedje zingen. Daar stonden we met z'n drieen en de muziek begon te spelen. De gids begon te zingen: ik heb een potje met vet...Toen gingen we los hoor! Toen was het tijd voor de 'drijvende bar'. We verwachtten ergens een grote drijvende bar te zien in het water maar ze gooiden een piepklein tafeltje in het water die de bar moest voorstellen! Zie wederom de foto's! In Nahtrang kwamen we bovendien een jongedame uit Ermelo tegen die bij Jurgen op de basisschool heeft gezeten en Simon die bij Chris in de klas heeft gezeten! Ook uit Ermelo. De wereld is klein.
Nederlands weer in Da Lat
Toen gingen we naar Da Lat. Ineens een heel ander landschap en klimaat! Hier was het regenachtig, en fris voor Aziatische begrippen. Het was er zo'n 20 graden. We huurden een scooter en gingen touren. Helaas begon het om 1 uur erg hard te regenen. We gingen naar een cafe om te lunchen. Het werd echter maar niet droog. We hebben er uren gezeten. Gelukkig had Nico zijn mondharmonica bij zich. Na een dag besloten we het toch voor gezien te houden! Aangezien de dagen in Vietnam voorbij lijken te vliegen!
Tijd voor Mui Né
In Mui Né hadden we een hotel dat direct aan zee lag. Tijdens het inchecken kwam Nico erachter dat zijn paspoort nog op de bank van het hotel in Dalat lag. Het enige wat je echt niet moet vergeten is je paspoort. Een ezel stoot zich in het algemeen geen twee keer aan dezelfde steen (maar een ezelin dat domme dier stoot zich wel een stuk of vier). Afijn. De volgende dag kwam er weer een busje langs en de chauffeur had het paspoort bij zich. Bij het hotel hebben we een tour geboekt waarmee we in een jeep langs verschillende bezienswaardigheden gingen. De eerste was een stroompje waar je in kon lopen. Het was een mooie omgeving langs rotsachtige duinen terwijl je door een klein stroompje warm water loopt. Het had wel wat weg van de Grand Canyon, hoewel we daar nooit geweest zijn ;) Uiteindelijk kwamen we bij een klein watervalletje uit. Daarna gingen we naar de duinen wat een beetje een idee geeft dat je in een woestijn bent. 's Avonds hebben we genoten van heerlijk vers zeevoedsel. In een aquarium zag je van alles zwemmen zoals vis en krab. We konden zelf aanwijzen wat we wilden eten. We kozen voor een vis, een grote kreeft en een aantal gamba's. Verser kan eigenlijk niet. Ze gooiden ze op de barbecue en toen was het smullen geblazen! Heerlijk! Geserveerd met rijst en groente, één van de betere maaltijden van onze trip. Een andere avond gingen we naar een pizzeria waar Chris zelf zijn pizza bakte en we veel lol hadden met de eigenaar van de zaak. We liepen polonaises en het Hollandse Lied werd flink gedraaid deze avond.
Ho Chi Minh City
Tijd voor de laatste bestemming in Vietnam. Ho Chi Minh Stad, ook wel bekend als Saigon. Een enorme stad met miljoenen scooters die constant toeteren. We kwamen aan met een slaapbus (hoewel het overdag was) vanuit Mui Né. Een gebekt en pittig dametje van 21 jaar kwam op ons af om ons meteen een hotel aan te smeren. We probeerden eerst nog een tip van Simon maar in dat hotel hadden ze geen drie persoonskamer. We gingen mee met het eerste meisje en kwamen terecht in een prima hotel met drie bedden en airco voor slechts 12 dollar. Een prima prijs. 's Avonds hebben we in HCMC genoten op de backpackersstraat. We zaten aan een plastic tafeltje aan de weg en hebben daar werkelijkwaar heerlijk gegeten. In een heel klein kraampje aan de straat maakten ze het beste voedsel klaar voor zeer weinig geld! Het was er dan ook erg druk, het leek wel een mierenhoop. De hele straat stond vol met plastic tafetjes en stoeltjes. We aten uiteindelijk voor de ingang van een kunstgallerij. Als nevenactiviteit verkopen ze fris, bier en eten. Net als de kapper, de tattooshop en de andere winkels. Een aparte gewaarwording.
De volgende dag gingen we opzoek naar een tour richting de befaamde Cu Chi tunnels, en een tour richting de Mekong Delta. Verder regelde we een bioscoopkaartje voor die avond! Na een goede maaltijd, zij het in de stromende regen onder een afdakje, vertrokken we naar de bioscoop! Bij het hotel vroegen we het meisje van de receptie mee. Aangekomen in de bioscoop keek ze haar ogen uit. Hier was ze nog nooit geweest! Wij blij omdat we wat goeds deden, zij erg blij dat ze mee mocht. 2 uur genoten van de film Olympus has Fallen (Film waarin het Witte Huis wordt veroverd door een groep Noord-Koreaanse terroristen).
De volgende dag vertrokken we vroeg naar de Cu Chi tunnels. Dit is een immens netwerk van ondergrondse gangen, totaal meer dan 300 kilometer in lengte waar de VietCong zich legerde tegen de Amerikanen. We mochten door de smalle tunnels kruipen. In eerste instantie waren Chris en Nico hier niet zo enthousiast over. Het was erg krap, warm en we hadden geen idee waar het heen ging. Uiteindelijk alledrie door de tunnels gekropen. Erg bizar om te bedenken dat de Vietnamesen hier streden. De levensomstandigheden waren ongelooflijk hard. Slechte lucht om te ademen, voedsel was vaak ontoereikend en het krioelde van ongedierte. Maar deze tunnelstrijders waren niet dom. De tunnels waren bezaaid met allerlei valkuilen en boobietraps met scherpe punten. Zigzag patronen in de tunnels beschermden tegen explosies en er waren zelfs operatiezalen in de tunnels.
's Middags gingen we naar het oorlogsmuseum waar uitgebreid de martelmethodes werden getoond die Amerika hanteerde tegen de VietCong inclusief voorwerpen, foto's en verhaal. We zullen het daar niet te uitgebreid over hebben maar daar word je toch even stil van. De Vietnamoorlog heeft veel Vietnamezen het leven gekost maar daarnaast raakten veel Vietnamezen op gruwelijke wijze gewond door het gebruik van chemische middelen zoals Agent Orange en napalm. Nakomelingen van Vietnamezen die in de gebieden leefden die met chemische middelen bestookt werden worden nog steeds gehandicapt geboren. Als er nu een meneer met scheve ledematen staat te bedelen denk je daar toch even anders over.
Afscheid nemen bestaat niet
Een dag later zijn we naar de Mekong Delta gegaan waar de rivier Mekong met een net van zijtakken in zee uitmondt. We maakten hier een boottocht en kwamen langs een drijvende markt waar locals handel 'drijven'. Daarna zagen we hoe men ambachtelijk een soort rijstwafels en caramelsnoep vervaardigt. Toen was het tijd om afscheid te nemen. Bij Nico gaat de sleur er een beetje in. Na ongeveer een maand Thailand, een maand Laos en een maand Vietnam heeft hij al zoveel dingen gezien en gedaan dat hij Cambodia overslaat. Nico vliegt naar Thailand en zal daar zijn tour afsluiten op de eilanden om vervolgens vanaf Bangkok met een stop op Dubai naar huis te vliegen. Jurgen gaat door naar Cambodia en zal daar eindelijk zijn zus weer zien. Chris gaat nog enkele dagen met Jurgen mee Cambodia in om dan terug te vliegen. Tranen van verdriet maar over een tijdje zien we elkaar in Nederland weer. De volgende blogs zullen dus individueel zijn.
Bedankt voor het lezen, en vergeet niet de foto's te kijken!
Jurgen & Nico
- comments
Janette Het blijven geweldige verhalen!!! Goed dat jullie Bryan hebben ; ) en blijf vooral oplettend!!! Mooie pakken overigens! Staan jullie goed!! Geniet nog even, ook zonder elkaar! En wie weet...tot snel ziens!!
Jan Buijserd Wat een verhalen jongens, geweldig om te lezen en misschien zijn ezels dom, ze zijn wel taai hoor!