Na ons vertrek uit Syabrubensi vorige week vrijdag ging de trek voornamelijk langs de rivier Langtang. Het ging op en neer over smalle paden. Behalve toeristen maakte de plaatselijke bevolking ook gebruik van deze paden om naar school te gaan of voor transport van allerlei huisraad en voedsel. Logisch, want andere wegen zijn er niet. Van paarden of andere lastdieren wordt nauwelijks gebruik gemaakt, alles gaat op de rug waarbij opvallend is dat men altijd een band om het voorhoofd heeft. Zelfs kleine kinderen dragen hun tas al met het hengsel om hun voorhoofd. Na twee en een halve dag bereikten we Kyanjin Gumpa, onze hoogste overnachtingsplaats (3800m). Dit plaatsje werd behalve door mensen vooral bevolkt door yaks die met hun uitwerpselen de straat plaveiden. Deze drollen werden dan weer op stenen te drogen gelegd om als brandstof te dienen. Er was ook nog een klooster waar we op zondag een kaarsje ontstoken hebben. We hebben de vrieskou 'snachts doorstaan en de meesten konden nog een forse sportieve prestatie neerzetten door via een short cut (zeg maar steil omhoog) de Kenjo Ri te beklimmen. Daarmee was het hoogtepunt van de trek bereikt en konden we met een voldaan gevoel de terugreis beginnen. Vanwege verkoudheid, blessures en ander ongerief voor de meesten ook wel een beetje een opluchting. Maar ja, als alles van een leien dakje was gegaan was het ook weer niet goed.