Profile
Blog
Photos
Videos
G'day everyone!
Hierbij een update over alles wat ik heb uitgespookt sinds Moniek weer terug is in Nederland. Na het afscheid in Brisbane ben ik met flinke tegenzin richting Agnes Water gereisd, waar ik weer even moest wennen aan het alleen reizen, en het weer hielp ook bepaald niet mee met de hele dag stortregen. Maar met het idee dat je toch wel nat wordt me ingeschreven voor een surfklas in de ochtend. Agnes Water is de meest noordelijke plaats waar ik nog kon surfen zonder stingersuit tegen o.a. box jellyfish dus nu moest het maar eens gebeuren. Na een paar dagen lekker surfen vervolgde ik mijn reis naar Airlie Beach, de vertrekplaats voor de Whitsunday Islands, waar ik een 3-daagse zeiltour geboekt had.
Woensdagochtend 9 mei kregen we onze briefing voor vertrek, waar we helaas te horen kregen dat ook de komende dagen het weer er nog niet veel zin in had; de voorspelling bestond uit regen en wind. Met de warmste kleren in de tas zijn we vervolgens aan boord van onze zeilboot gegaan met de dubieuze naam 'Spank Me'. De daaropvolgende dagen ondanks het matige weer een aantal eilanden en stranden bezocht en éindelijk tijdens misschien wel mijn 10e keer snorkelen een schildpad onder water gespot! Vijf seconden later was het meteen weer raak toen een Elvisfish van zo'n 1,5m een kijkje kwam nemen, heel erg cool. Bij terugkomst in Airlie Beach was er nog de after party waarna ik 's ochtends vroeg de bus pakte richting Magnetic Island.
Via een zeer onstuimige ferry kwam ik in de namiddag met een drijfnatte backpack aan op Maggie Island. De daaropvolgende dag bestond uit het bekijken van de lokale flora en fauna; wallabies tussen rotsen, koalas hoog in de bomen en afsluitend een spin in gevecht met een slang. Australië maakt zn reputatie als land met enge dieren maar weer eens waar. Na deze eilandstop was ik alweer toe aan mijn laatste stop langs de oostkust: Cairns!
Hoewel Cairns direct aan de zee ligt is het door de onaangename beestjes in het water niet mogelijk om zomaar in de zee te zwemmen, dus ligt er aan de rand van de stad een mooi man-made lagoon waar ik de laatste dagen heb doorgebracht om wat aan mn kleurtje te werken (ben nog net niet zwart genoeg). Na een paar avondjes goed stappen was de oostkust dan echt afgesloten en pakte ik het vliegtuig voor een ontspannen vlucht naar de outback van Australië, Alice Springs.
Vanuit dit slaperige woestijnstadje vertrok ik op een tocht langs alle trekpleisters van de outback, waaronder de welbekende Ayers Rock oftewel Uluru. Zaterdag de 18e stond ik braaf klaar om 05:45, wachtende op mijn bus die om zes uur zou arriveren. Toen de bus er om kwart over zes echter nog niet was werd ik lichtelijk nerveus, vooral aangezien ik geen telefoonnummer had om contact mee op te nemen. Gelukkig kwamen er op dat moment nog wat meer mensen uit het hostel en werd mij uitgelegd dat Alice Springs een half uur tijdsverschil heeft met de oostkust, dus dat ik al sinds 05:15 op de bus aan het wachten was. Ah. Nadat ik was opgepikt was er de overige dagen was van uitslapen ook geen sprake, want de wekker stond de tweede dag om half 5 om een rondje om Uluru te lopen in de ochtend, gevolgd door een rit richting Kings Canyon, een gebergte dat we de volgende ochtend ook tijdens de zonsopgang zouden bewonderen. Overigens ook hier flink wat regen, een zeer bijzondere gebeurtenis heb ik me laten vertellen. Ik vond het vooral erg nat. Maar je bent geen Nederlander als je geen regen op je kop krijgt in de woestijn I guess. Ook na deze tour volgde weer een zeer geslaagde after party, waarna ik vervolgens weer het vliegtuig instapte, deze keer terug richting Sydney! Hier werd ik vriendelijk onthaald door Avi en Ariane, twee mede-backpackers die ik eerder in Thailand en Laos had ontmoet. Na heerlijk eten in het Sydney Hard Rock Café en een biertje ben ik naar mijn hostel gegaan voor een paar uurtjes slaap om vervolgens weer om 4 uur richting het vliegveld te gaan voor mijn vlucht naar Christchurch.
Bij aankomst in Christchurch heb ik even snel de stad bekeken om daarna even wat van mijn inmiddels chronische slaaptekort in te lossen. De volgende ochtend stond er een busrit op het programma naar het noordoosten van het zuidelijke eiland, richting het havenstadje Picton. Ik had me al eerder laten vertellen dat het rondrijden alleen al fantastisch mooi is in Nieuw-Zeeland, en zelfs met alle van tevoren opgebouwde hype stelde het uitzicht alles behalve teleur: op rechts de oceaan en op links grasheuvels met besneeuwde bergen in de achtergrond. Ook de waarschuwingsbordjes langs de weg waren veranderd van de overstekende kangaroes en krokodillen in Australië naar overstekende zeehonden.
Bij aankomst in Picton snel ingecheckt en er meteen maar op uit om nog een goeie wandeling te maken voordat het alweer donker zou worden: met de zon tussen 08:00 en 17:00 moet je toch het meeste uit de weinige zonneuren zien te halen. Na terugkomst nog genoten van de gratis soep in het hostel om weer mee op te warmen om dan de volgende ochtend aan te sluiten bij mijn toerbusje van waaruit ik deze blog op het moment ook schrijf: de Stray bus. Aangezien ik slechts 3 weken bij de Kiwi's heb is deze bus een goede manier om toch alles te bekijken.
De eerste stop van deze bus vond plaats in Abel Tasman National Park, waar ik een kayak heb gehuurd om de Tasmaanse Zee eens van dichtbij te bekijken. Vol ingepakt kwam ik vroeg in de ochtend aan bij het kayakbedrijf, waar mij werd medegedeeld dat ik aan een korte broek en T-shirt echt wel genoeg zou hebben. En tegen al mijn verwachtingen in was het heerlijk warm op het water, mede dankzij de blauwe lucht en volle zon. Met twee anderen ben ik langs de kustlijn gevaren en vervolgens overgestoken naar één van de onbewoonde eilandjes een stuk van de kust af, waar we begroet werden door zeer nieuwsgierige zeehondjes die met onze kayaks meezwommen. Al met al een perfecte dag! Na nog een overnachting in ons kamp zijn we vervolgens doorgegaan naar Blackball, een oud mijnwerkers stadje. Het wachten is nu op één van de spaarzame momenten dat ik bereik heb zodat ik dit blogje met jullie kan delen - omringd door al deze mooie bergen heeft mijn mobieltje wat moeite met de verbinding met de lokale zendmasten. Ik kom over enkele uren aan bij de Franz Josef gletsjer, waar ik de ijzers onder de schoenen bind om mij morgen in een helikopter hoog af te laten zetten voor een verkenning van deze ijsmassa. Op naar de laatste twee weken van mijn reis!
- comments
Ruud Gaaf stukje weer! Geniet nog even de laatste weekjes. Neem op de terugweg even wat zomer mee, want waar jij een chronisch te kort aan slaap heb gehad, hebben we in Nederland een chronisch te kort aan lekker weer.